uzun zamandır kk ya girmiyordum. nasıl başlasam bilemiyorum. bu bebeği çok istiyorduk. allah nasip etti oldu. ama benim hamileliğim ağır geçiyor biraz. mide bulantısından halsizlikten kafamı zor kaldırıyorum. yinede elimden geldiğince işlerime yetişmeye çalışıyorum. kendimi iyi hissettiğim zaman yemeğimi filan yapıyorum. hissedemediğim zaman yattığım yerden kalkamıyorum. ve sağ tarafımda kistmi vardı.8 cm lik. çok ağrı veriyordu bana. iş yapmaktan da açıkçası korkuyor ilk 3 ayı atlatmayı bekliyordum. yarın 3. ayımı dolduruyorum.
pazartesi günü fenalaştım. ne yemek yiyebildim ne birşey ve devamlı acı acı kustum. tansiyonum yerlerdeydi. eşime haber verip panikletmek istemedim onuda. bekledim düzelirim diye. süt içerek günü atlatmaya çalıştım. akşam eşim geldi. yemek yapamadım çok kötüydüm dedim. olsun ben hazırlarım şimdi dedi. tüp bitmiş. haberim yoktu. ocağın başına geçemedim ki tüpün bittiğini bileyim.
kafasını gözünü salladı. triplere girdi derken halim yoktu, ben hastanelik olmadığıma şükrediyorum, geçipte mutfağa tüp bitmişmi bakamadım dedim bende sitemle. bir afra tafra tüp getirtip yemeğini hazirladı yedi. sonra benimle konuşmamaya başladı. bende onla konuşmadım.ertesi gün annem geldi, yemeğimi filan yaptı gitti. daha iyiydim. sofrasını kurdum. yedi içti . yine bir surat bana. derken dün akşam geldi. sofranı hazırlayım dedim. senin birşeyini sitemiyorum ben yaparım, bekarken daha rahattım vallaha bekarken daha rahattım bu ne ya falan deyince, bende "bende bekarken rahattım, benden yemek ütü isteyen yoktu, altımda arabam , istediğimi yaıpıyordum" dedim. ve atışmaya başladık.
sen zaten ne zaman yaptın ki şimdi yapacaksın, hamileliğin de iyi bahane oldu, çocuk olur, sonra çocuktan yapamazsın vs vs... bu saltanat böyle devam etmez falan söylenmeye başladı.
evet çok yetişemiyorum. adamın ütüsü bitmez. bir kere giydiği kot pantolonu, bir kere giydiği eşofmanı yıkatır. eşofmanına bile ütü yapptırır.
ve 4 yıllık evliyim. 4 yıldır alkol alıyordu. en son alkolden mide rahatsızlığı geçirene kadar. 2,5 ay önce alkolü biraktı. bazen akşamlar arkadaşlarıyla takılırdı. bende yemek yapmazdım. yaptığım zaman aç değilim derdi. kızardım yapmazdım bazen özellikle. ama alkolü bıraktığından berili yemeğime özen geösterdim. midem iyi olduğu zamanlar yaptımda ettimde.
lakin ütümü yapamıyordum. kendisine söyledim. kaç defa. hayatım ütünü yapamıyorum. biraz idare et. 3. ay atlatalım. düşük tehlikesi geçsin. yapacağım diye. olsun ne olacak sen iyi ol bebeğim iyi olsun diyordu.
az öncede kalktım. kahvaltını hazırlayayım d edim. istemiyorum senden birşey. sen akşama kadar yat. hiçbirşey yapma. demek bekarken daha rahattın, o zaman bekarlık günlerine dön bakayım, sana yarına kadar süre , kararını ver falan deyince , bende " utan yaptıklarından hamile halimle söylediklerine bak" diye çıkıştım. bağırdı çağırdı gitti.
ve en büyük sorunum şu arkadaşlar:
insanlara hep birşeyleri benim için yaptğını vs anlatır. mesela geçen yıl araba aldı. çok güzel spor. herkese karıma aldım o istediğ filan diye anlatmış. millet bana gıptayla bakıyor, hatta söyleyenler oluyordu. oysaki alakası yok. o arabayı kendim 3 defa kullanmışımdır. bu bir örnek. mesela tatile gideriz. karım çok sıkıldı onu götürdüm diye anlatır. oysaki kendi offlar puflar sıkıldım hadi tatile gidelim deniz görelim der ve giderzi. yani ben askım sıkıldım beni tatile götür demedim daha bir kere bile.
bu gibi şeyleri çok yaptığı için insanlar ona " karın çok şanslı, saltanat içinde yaşıyor" vs diye konuşuyorlar. o da gerçekten öyle olduğunu düşünmeye başladı. yani kendi söylediği kurmacalara kendi inanmaya başladı.
ne yapmalıyım, napıcam, bana yardımcı olun lütfen.
