11 yasindaki kızımla misafirlik problemi

çünkü sizi daha iki yaşındayken paylaşmak zorunda kalmış ve bu yüzden hep böyleydi böyle olacak diyorsunuz. benim kızım kardeşi olmadığı halde beni kimseyle konuşturmaz. ama tekse yaşıt arkadaşı varsa gelip karışmıyor bir de şu yemek programlarını izliyor mu

Yine_yeni_yeniden .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Sizin yazım tarzınızda beni rahatsız eden şeyler var. Bir kere daha yazdığınız yazıyı okursanız ne demek istediğimi anlarsınız. Benim aklıma direkt çocuğun ilgi çekmeye çalıştığı izlenimi geldi. Bir de çocuk 12 yaşında, tam bir ergen. Onun dünyası cok farklı sizinkinden. Sizi yorabilir, anlıyorum ancak; onun yanında olmanız gerekiyor. Afedersiniz ama çocukla inatlasiyor gibisiniz. Yok yemeğime şöyle dedi yok ben de kahvaltı hazirlamadim. Eminim bir yolu vardır, onu anlamaya çalışın.

Yine_yeni_yeniden .!.:

Benim kızım hep böyleydi. Yani ergenlikte değişen birsey değil. Bu kesinlikle yapı meselesi, bunu biliyorum ve tahammül edemedigimi hissediyorum artık. Ona uygun etkinlikler, keyif alacağı şeyler yapmaya çalışıyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum onun için ama gün sonunda yine mutlu olmayan sürekli eleştiren bir çocukla karşılaşınca patlıyorum artık.
Birde ortak bir nokta bulma çabanız neden yok demişsiniz ama bunun içinde çok çabalıyorum ama ortak noktanın dışında benimde bir hayatım olması gerekmiyor mu? Yani ben arkadaşlarımla sürekli yalnızlık görüşmeliyim. Biz ailecek bir misafirliğe gidemeyecekmiyiz?

Genişletmek için tıkla...

Hayır hayatiniz elbette olucak kurallarında net olucak mesela arkadaşınızla buluşmak için evden tek başına cikmalisiniz arkadaşımla bulusucam bu netlik olmalı ve ya beraber gitmeniz gerekti gitmeden önce tatlı sert deriz ya mesela seni çok seviyorum ama arkadaşımla oturdugumda sohbet etmek istediğimde araya girmeni bu hareketini sevmiyorum bu doğru değil yapamazsın işte siz Kizinizi tanırsınız onun anlayışına uygun konuşsaniz nasıl olur yani şunu bilmeli ben bir şey yaparsam bunun bir sonucu olur
Bir de anladım ne demek istediğinizi aslında zor çocuk hep böyleydi diyorsunuz hiç yardım aldınız mı peki bunu bence düşünün ilişkiniz bozulmasın çünkü size çok ihtiyacı olucak belki de görün beni diye yapıyor ya da bir sikintisi var bu yolla anlatmaya çabalıyor vardır altında bir sebep diye düşünüyorum

Yine_yeni_yeniden .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Pskolojik destek almayi hic dusunmedinizmi? Altinda yatan sebepler vardir mutlaka. Tabii kızınızi nasil ikna edersiniz bilmiyorum. Zor, anlıyorum sizi. Umarim bir an once çözülür.

Yine_yeni_yeniden .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Bunalmışsınız biraz. Arkadaşlarınıza giderken cocukları götürmeyin . Okul vaktine denk getirin buluşmaları ya da akşam eşinizin evde olduğu zamana denk getirip ona bırakın. Geçici bir dönemdir muhtemelen. Olduğu gibi kabul edin sevinm ama bunun için biraz nefes alacak alana ihtiyacınız var

Yine_yeni_yeniden .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Bende sandım ki kızcağız k*für ediyo ortalıkta ağzını bozuyo sandım yaptıklarında ne var anlayamadım ilgi bekliyor farkında değilsin. Laf anlatamamak çok ayrı bir durum şuan inatcı bi süreç evet ergenlik döneminde ortada zaten. Sohbet etmek ve ilgi çekmek için yapıyor 12 yaş küçük değil yeğenlerim var ikitanesi 13 yaşında onlarda böyle heves ettiği herşeye tutturuyolar sohbet etmek istiyo ilgi istiyolar arada büyüklerin konuştuklarına kulak misafiri oluyolar.. bir değil 100 kişi size aynı şeyi diyosa bence oturup düşünmeniz gerekiyor. Kendinize alan istiyosanız cocuksuz arkadaşlarınıza gidin ve dışarda buluşun bununda çaresi var.

Benim kızımda 9 yaşında çok sosyal özgüvenli.bi ortamda kendini çok güzel ifade eder büyükler gibi sohbet eder.bazen patavasizca konuşur sanki kaynanam gibi beni didikler.bunu başkasının yanında yapmaz eşime karşı yapar.mesela çok alışveriş yapiyosun gibisinden aynısını eşime de yapar.bu huyunu halasindan almış diye düşünüyorum oda böyle.ben güzelce uyarıyorum yada sen karisamazsin diyorum.bi kaç defa böyle söyleyince durdu yapmıyor artık.ben size hak verdim konuşmak ayrı bişey sürekli bütün ilgi bende olsun ayrı bişey.

öfkesinin sebebi şevkat istediği için olabilir mi? pedagogtan yardım alsanız

11 yaşında bir kızım var. Çok çok çok çok hareketli bir çocuktu. Ömrümü yedi desem yalan olmaz ben bir şey söyleyince çat çay cevabını verir.. zaman zaman kızım anne sen haklısın deyip neden susmuyorsun derim ama çoğu zaman da cevap vermesi hoşuma gidiyor. Fikrini bu kadar rahat savunabilmesi bence Anne-baba olarak bizim başarımız. Bazen kavga ederiz o da 10 dakika sonra gelir geri konuşur şakalaşır. Bu beni çok mutlu ediyor. Ben yapı olarak barışçıl yaklaşamıyorum neden bilmem istesem de yapamıyorum ama kızım bu kadar rahat duygusu değiştiğinde hareketlerine yansıtması aramızın açılmamasını sağlıyor. Onun adına seviniyorum bu kadar rahatça hareket edebildiği için.
Geçenlerde ateşlendi baş ucunda bekledim. “Sen yat anne ben kötü olursam uyandırırım seni yorulma dedi” “yorulmam kızım yatsam da uyuyamam sen uyu ben hallederim merak etme dedim” sabaha karşı iyi oldu uyudum sabah bana kahvaltı hazırlamıştı. “Gece sen bana baktın şimdi ben sana bakayım diye” ama bu demek değil ki gün içinde hep böyle olalım. Akşama doğru dersle alakalı bir şey oldu tartıştık küstük. 10 dakika sonra yine barıştık. Aile böyledir ki zaten..
sabahları gergin uyanır bunu öğrendiğim için sabah üstüne gitmem evden çıkmaya yakın açılır iyice kendine gelir. Çıkarken güzelce öper gönderirim. Zaman zaman ben de sabah gergin olurum tartışırız gün boyu aklım onda kalır gelse de barışsak diye.
Şimdi ergenlik zamanı ani çıkışları olabiliyor,duygu kontrolü sağlayamayabiliyor. Ben nasıl bireysem o da bir birey saygı duymalıyız.
Kızınız kendini göstermeye çalışıyor gibi geldi bana. Yazdığınız yazılarda saygısızca bir hareketini görmedim. Evet sizi eleştirmesi kırabilir ama muhtemelen sizde onu çok eleştiriyorsunuz. Anne-kız olarak haftada 1 başbaşa 1-2 saatlik yürüyüş,dışarıda zaman geçirme gibi faaliyetlerle aranızı düzeltin. Zaten 2-3 sene daha sizinle konuşur sonra siz isteseniz de konuşmaz.

Bir tanıdığımızın oğlu da sizin kızınız gibi. Sürekli şikayet eder , annesinin yaptığı işleri küçümser. Ben o çocuğun annesine hem kızgın olduğunu hem de annesinin dikkatini çekmeye çalıştığını düşünürdüm. Ortanca çocuk , biraz ilgisiz kaldı. Annesi erkek kardeşini çok sever , o yüzden dayısını da eleştirir durur ama ilgilenildiğinde falan tatlı bir çocuk. Sizin kızınız size kızgın gibi , üzmeye çalışıyor. Pedagog yardımı faydalı olur. Siz her şeyi düzün yaptığınızı sanırken belki bilmeden onu üzecek şeyler yaptınız. Bir profesyonel daha doğru yönlendirir.

Yakın yaşta kızı olan bir anne ve bir ortaokul öğretmeni olarak yorum yapayım.
Kızınızın davranışları hoş değil. Burda birkaç yoruma göre de bunun ‘ ne var canım çocuk bu’, ‘ilgi çekmek için yapıyor’, ‘ o yaştakilerin hepsi aynı’ gibi laflarla geçiştirilmesi evet belki bir anne olarak sizin hoşunuza gidebilir ama doğru değil. Bu yaklaşımlar sizi sorunlara çözüm bulmaktan uzaklaştırır. Net olarak söyleyebilirim ki hayır, bu yaştaki her çocuk böyle davranmıyor.
Ben arkadaşlarımla otururken 5-6 yaşındaki çocuğum gelip hadi oyun oynuyoruz diyebilir, yaşı gereği normaldir. Ama 11 yaşındaki çocuğum gelip bunu diyemez, en fazla gelir fikir verir, rica eder ama diretemez. Bu yaş grubu için uygun bir davranış şekli değil çünkü.
Böyle yapan çocuklar yok mu, elbette var. Şu an dersine girdiğim 120 civarı öğrenci varsa içlerinden belki 3-4 tane gösterebilirim. Ama maalesef bu çocuklar genelde arkadaşları tarafından dışlanan, dışlandıkça daha agresifleşen, hareketlerinin kontrolünü kaybeden çocuklar.
Kızınızın davranışlarının temeli karakteri olabilir, zorlu bir ergenlik sürecine giriyor olabilir,dürtüsellik olabilir, belki altta yatan bilmediğimiz psikolojik temelli sorunlar olabilir. Bunlara burdan cevap veremeyiz. Karakteri bu diyerek de geçemeyiz, sonuçta her birey topluma adapte olmalı davranışlarını kontrol etmelidir.
Size tavsiyem profesyonel bir yönlendirme almanız yönünde. Hiçbir anne evladı sorun yaşasın istemez. Belli ki çocuğunuz da siz de ne yapacağınızı tam kestiremiyorsunuz, psikologlar bunun için var. Eminim ki kolaylıkla geçirirsiniz bu süreci. Sevgiler.

Diğer şeylere yorum yapmayacağım ama 12 yaşındaki çocuk kahvaltı hazırlayabilir, hazırlayabilmeli. Ayağına hizmet geçme yaşında değil. Kız erkek farketmez yemeklerini hazırlamlarına fırsat verilmeli, teşvik edilmeli. Yoksa kazık kadar olunca iki yumurta kıramayan yetişkinlere dönüşüyorlar, öylesi şu an ki halinde daha can sıkıcı olur.

Herkese çok çok teşekkür ederim arkadaşlar. Tek tek alintilayamadim kusura bakmayın lütfen. Toplu cevap vereyim. Mutlaka benimde hatalarım var mükemmel değilim. Zaten ben haklıyım, benim yaptıklarım doğru diye düşünsem buraya konu açıp, fikir almazdım. Ortada bir problem var, farkindayim ve bunu çözmeye calisiyorum.

Kendimde cocuk gelisimci ve öğretmen bir anneyim. 5 yildir yurtdisinda yaşıyoruz, evimizde tv yok. Yemek programı vs gibi programlara maruz kalmıyor kızım.

Kahvalti hazırlama konusunda da evet belki bir cogunuza göre yersiz bir tutum olabilir ama ben şöyle düşündüm. Ortada bir emek var ve bunu bilmesi hissetmesi lazım. O zorluğu görmeli. Sonucta burda sınıfında da yemek dersleri vs alıyorlar. Çok güzel kekler kurabiyeler hazırlayabiliyor mutfağa asla yabancı bir çocuk değil ama bunu keyfi yapmanın yanısıra sorumluluk alarakta yapmalı ve ben ona ceza verir gibi hadi bakalım kahvaltı yok sana bugün seklinde degil sadece bugün kendimi iyi hissetmiyorum biraz daha uyumak istiyorum. Bugün kahvaltı olayı sizde diye açıkladım ve gayet güzel bir kahvaltı hazırlamışlardi kardeşiyle birlikte. Bu arada burada noel tatili eşimde evde tatil surecindeyiz yani. Birlikte hallettiler.

Ben kendim psikolojik destek almıştım zamanında hala ara ara ihtiyaç duyduğumda alıyorum. Hatta imkanı olan her insanın ara ara destek alması taraftarıyım. Profesyonel ve tarafsız bakış açısına ihtiyaç duyabiliyoruz her zaman. Kızım için bulunduğum yerde pedagog bulamamıştım, online pedagog olayida o zaman içime sinmemisti. Hadi terapideyiz deyip ekran karşısına oturtmak bana pek doğru gelmedi. Aslında o zaman öyle büyük problemlerimizde yoktu. Son dönemde ergenlikte birlikte büyüdü sorunlarımız. Şimdi pedagog olayını kesinlikle tekrar arastiracagim.

Okul başarısı mükemmel değil ama ortalama üzerinde bir çocuk. Gerçekten çok zeki çok kısa sürede çok hızlı anlıyor ama uzun süreli ders çalışmayı vs pek sevmiyor. Düzenli çalışmamasına rağmen notları ortalama üzerinde.

Uzun bir mesaj oldu umarım sıkmamisimdir kimseyi. Bazı mesajlar gerçekten ruhuma iyi geldi. Bir arkadaş yazmıştı ismini hatırlayamadım lutfen kusura bakmasın sadece seni anlıyorum yazmaya geldim diye. Gerçekten sabah sabah ağladım, içimi boşalttım. Allah razı olsun. Bazen hersey üst üste geliyor ve sadece anlaşılmaya ihtiyaç duyuyoruz.

Olumlu ve olumsuz tüm mesajlar için çok çok teşekkür ederim hepinize. Şimdi kizimi dışarıya çıkaracağım. Mesajlara hemen cevap veremeyebilirim belki.

Bilmiş kız cocuklarini nedense çok seviyorum. Belki biz fazla sessiz yetistirildik ondan.

Ama tabi ki her an bütün ilgi çocuğun üzerinde olamaz sizin de anne baba olarak bir hayatınız var iki sohbet etmek isteyeceksiniz arkadaslarinizla. Veya sürekli inatlasan eleştiren gıcık etmeye calisan bir çocuk insanı yorar tabi.

Bence de ilgi istiyor olabilir, beraber birebir vakit geçirin yakinlasin fikirlerini dinleyin. Bir hircinlik varsa ortada biraz onu yatistirmaya calisin belki kardes kiskancligi belki baska bisey. Arkadaslarinizla beraber toplanınca kesin ve net hayır seninle oynayamayiz şu an filan diyin bence. Basbasa daha cok vakit geçirince zaten diger zamanlarda ilgi benim uzerimde olsun israri da gecebilir diye düşündüm. Çocuğum yok tam olarak bilmiyorum nasıl davranilir ama mantıklı düşünerek cevap vermeye çalıştım

Yine_yeni_yeniden .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ya ne güzel kızınız kendini ifade ediyor sosyalleşmeye çalışıyormuş, hani zaten büyüdükçe bi şeyler değişecektir bu kadar yorulmanızı bozulmanızı gerektirecek bi şey yok . O an ortamda insanlar çocuk der geçer çünkü çocuk o.

Zamanla kendini bulacak zamanla bi şeyler oturacak toplum içinde. Ama yani sessiz köşesinde sesi çıkmayan bi çocuk olacağına kendini ifade ediyor. Ha moraliniz bozulur öyle deme dersiniz üstüne düşeni yaparsınız ama ergenliğin başı bunlar, ergenlikte ne kapı çarpmalar ne bağırmalar ne isyanlar olur , çünkü kendini bulmaya çalışan kim olduğunu anlamaya çalışan biri vardır karşınızda , salın çocuğu, veee bu kadar arkadaşlarınızla özel zaman geçirmek istiyorsanız bırakın annenize ya da kayınvalidenize çocukları öyle gidin, hem gideyim toplu hem de çocukları her an kontrol edeyimle olmuyor

Arkadaşlar cevaplarınız için teşekkür ederim. Ben kızımın özguvenli birsekilde kendini ifade etmesinden tabiiki memnunum. Kenarda pusup kalmasını asla istemezdim ama öyle olması ne kadar problemse işin bu boyuta gelmeside aynı şekilde problem benim için. Ben yalnız zaman geçirmek istediğimde kayinvalideme yada anneme cocuk bırakana kadar en başta kocamla ayarlar ona bırakırım zaten ki kv ve anne seçeneğim yok bir başımıza yurt dışında yaşıyoruz. Ama bu zaten problem değil benim için. Bence kv ve anneye bırakmak daha büyük problem, çocuğu dışlamak gibi birsey. Tabiiki ihtiyaç halinde bu seçeneği degerlendirenlere saygı duyuyorum. Anlatmak istediğim çocuğumu başımdan atar gibi birilerine bırakmak. Ben bunun yerine bir çözüm bulmaya çalışıyorum. kızımla birlikte aile ziyaretleri yapmak adına bir çözüm bulmak istiyorum.

Ayrıca söyle de bir şey var. Iyiki kızımla sosyalleşmeye çalışıyorum ki bu yönleride görebiliyorum. Çünkü evde bu kadar sivrilen bir çocuk değil. Gayet birlikte zaman gecirebiliyor, gayet eğlenceli sohbet muhabbet yapıyoruz. Benim için her kriz bir fırsat. Bu krizleri yasiyorumki düzeltebilmek için farkındalığım oluşuyor.

Yine_yeni_yeniden .!.:

Okul başarısı mükemmel değil ama ortalama üzerinde bir çocuk. Gerçekten çok zeki çok kısa sürede çok hızlı anlıyor ama uzun süreli ders çalışmayı vs pek sevmiyor. Düzenli çalışmamasına rağmen notları ortalama üzerinde.

Genişletmek için tıkla...

Klavye başında teşhis uydurmak gibi olmasın ama çok ve ayarsız konuşmak, aşırı ısrar tipik dehb belirtisi.
Şu ana kadar psikiyatrist değerlendirmesi alsaydınız karakter mi başka bir şey mi onu öğrenirdiniz aslında.

Kendimde cocuk gelisimci olduğum için o boyutta olduğunu düşünmemiştim. Birde daha önce yazdım ama yurtdisinda bulunduğum yerde pedagog bulamamıştım. Online terapi olarakta çok ciddi bir durumda olmadığımız için sıcak bakmamıştım ama şimdi ergenlik dönemi ile birlikte bir pedagog arayışına gireceğim kesinlikle. Çok teşekkür ederim yapıcı yorumunuz için

kahvetelvesi .!.:

Klavye başında teşhis uydurmak gibi olmasın ama çok ve ayarsız konuşmak, aşırı ısrar tipik dehb belirtisi.
Şu ana kadar psikiyatrist değerlendirmesi alsaydınız karakter mi başka bir şey mi onu öğrenirdiniz aslında.

Genişletmek için tıkla...

Yine_yeni_yeniden .!.:

Kendimde cocuk gelisimci olduğum için o boyutta olduğunu düşünmemiştim. Birde daha önce yazdım ama yurtdisinda bulunduğum yerde pedagog bulamamıştım. Online terapi olarakta çok ciddi bir durumda olmadığımız için sıcak bakmamıştım ama şimdi ergenlik dönemi ile birlikte bir pedagog arayışına gireceğim kesinlikle. Çok teşekkür ederim yapıcı yorumunuz için

Genişletmek için tıkla...

Değildir belki de.
Zaten ne olduğu da önemli değil o kadar, ama profesyonel birisinin önerilerine ihtiyacınız olduğu açık.
Ders başarısı da bir farklılık olabileceğini işaret ediyor.

Yine_yeni_yeniden .!.:

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Neden herkes size yüklenmis hiç anlamadım. Anne olarak bu davranışlardan elbette rahatsız olabilirsiniz. Benim okuyunca düsündüğüm su oldu ki birini rol model alıyor olabilir mi? Esinizde size aynı sekilde mi yorumlar yapar örneğin