11 yasindaki kızımla misafirlik problemi

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Rica ederim olur öyle gozbebegimiz evlatlar bazen çaresiz kalabiliyoruz o zaman uzmanlar yetişiyor yardıma önemli olan sakince çaresini bulmak insan yetiştirmek onu hayata hazırlamak kolay değil.Kizinizin liderlik özelliklerini engellemeyin onu her zaman aktif tutun yetişemediğiniz yerde profosyonel destek alın iyi olur sizde o da
 
Burada psikolojik falan diyecek üyeler ama bence bi insanın fıtratı neyse o oluyor. Ben annede bi hata olduğunu düşünmüyorum eğer eli maşalı yada ilgisiz bi anne olsa zaten bu yüzü bulamaz çocuk çekinir. Misafirlikte ağzına geleni sayması, anne babasına büyüktür dememesi ergenlikten değil saygısızlıktan. Ergenlikte anne babaya asilik isteklerini diretme bunlar olabilir ama bununla sınırlı olmadığı bir çok şeye müdahil olduğu belli. Mesela büyükler konuşurken çocukların dinlemesi lafa karışması doğru değil hayır dendiği için bağırıp çağırmasıda doğru değil. İş şımarıklığa evriliyor. Sosyal özgüvenli bir çocuk olduğunu yazmış, çocuğa sınır koymazsa önünü alamaz.
 
Ben yapi meselesi diyorum. Degisecegini sanmiyorum. Kizim 6 yasinda ama sizin kiziniz gibi degisecegini de sanmiyorum. O yuzden sizin sinirlenmenizi anliyorum insan cozumsuz kaliyor ailenin gozbebegi ilgi odagi ama bu tavir davranis değişmiyor. Sizin 9 yasinizda bir kiziniz daha var onda bu durum yok belliki cunku yapi meselesi. Isterseniz terapi ile altta yatan baska sebep var mi onu da arastirabilirsiniz tabi cunku anne kiz iliskiniz zarar gorucek
 
Kizimin bir arkadaşı var o geldi aklima konunuzu okurken.
Geçen gün bir arkadaşının doğum gününde karşılaştik yemeklerin hepsini yorum yapa yapa yedi 🫣🤣 yorumlarıda elinize saglik falan degildi 🫣
Biz çocuk diyip gecistiriyoruz hatta bazen özellikle sohbet ediyoruz onunla.
Aslında arkadaş ortamınızda belki çocuklara bi 10 dk lık hep birlikte sohbet alanı acsaniz onlar zaten sıkılıp gidecekler.
Acaba yine ne yapacak diye gergin yaşayamazsınız sürekli, bu durumu aslında küçükken daha iyi kavriyorlar her söz her yerde söylenmez mantığını yani.
Benim kizimda 7 yaşında inanın oturup anlat desem akşama kadar onun bunun gıybetini yapar 😐 Ben her seferinde uyariyorum birlikte zaman geciriyorsak arkadaşım diyorsak o insanların arkasından konuşmamalıyız beğenmiyorsan oynama, begeniyorsan yerme arkasindan diyorum ama yok cocuk giybet teyze resmen.
Bazen o kadar gıybeti geliyor ki giybetini yapacagi insan yanimizdayken anne bisey soylemem lazim kulagina diyip kulaktan kulaga giybet yapmaya calisiyor her cocugun karakteri farklı sizinkide böyle üstune birde ergenlik geliyor haliyle umarım geçer bu süreci bir an önce atlatirsiniz.
 
Benim kızım hep böyleydi. Yani ergenlikte değişen birsey değil. Bu kesinlikle yapı meselesi, bunu biliyorum ve tahammül edemedigimi hissediyorum artık. Ona uygun etkinlikler, keyif alacağı şeyler yapmaya çalışıyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum onun için ama gün sonunda yine mutlu olmayan sürekli eleştiren bir çocukla karşılaşınca patlıyorum artık.
Birde ortak bir nokta bulma çabanız neden yok demişsiniz ama bunun içinde çok çabalıyorum ama ortak noktanın dışında benimde bir hayatım olması gerekmiyor mu? Yani ben arkadaşlarımla sürekli yalnızlık görüşmeliyim. Biz ailecek bir misafirliğe gidemeyecekmiyiz?
Bazı insanın yapısı karakteri böyle oluyor herhalde. Benim eşimin yeğeni de böyle daha 8yaşında ama inanın yani tam anlattığınız model. Beni çok sever hep oyun oynarım onunla kendi yeğenlerimden daha cok diyebilirim ama gelir evime herseyi eleştirir. Pilavından köftesine ıy bu ne biçim olmuş yemem bunu ben vs vs. Kayınvalideme karşı da böyle asla seslerini cıkarıp bir hizaya da sokmuyorlar. aman ben biliyorum o yanlıslıkla dedi öyle deyip geçiyor herkes. Yani bana yanlıs geliyor bir cocuk bir ayıp bir terbiyesizlik yaptıysa büyüklerine özür dilemeyi de bilmeli. Bizimkilerde cocuk terbiyesizlik yapınca büyükler özür diliyor ondan. Yeğenimle tanıstı yeğenim 5 dk sonra ben oynamam bu kızla hep kendi istediği olsun istiyor dedi gitti baska odaya. Eşim de farkında durumu hep uyarıyoruz kayınvalidemi bak anne cocuğun üstüne bu kadar düşme özür dilemeyi nerde nasıl davranacağını bilmiyor diye. Yok... Annesi babası mudahale etmeye calısıyorlar ama genelde etmiyorlar alısmıslar onlara da normal geliyor tavırları 🤦🏻‍♀️ bunları sizin cocğunuz böyle diye anlatmadım bu arada. Sizde bambaşka bir altyapısı olabilir belki bu durumun ama bizimkilerde cocuk annane babanne dedeler tarafından sımartıldığı için büyüklere karsı asla saygısı ve sınırı yok malesef.
Saygısızlıktan kastım baya baya azarlıyor büyüklerini sen sus sen karışma sen git sen kimsin seklinde bağırma ve öfkeyle... Ergen mi değil... bu cocuk ben tanıdığımda 4-5 yasındaydı o zaman da böyleydi yani ergenliken olmayabiliyor sizi anlıyorum ve cok zor böyle bir cocukla basa cıkmak.Pedagog ile görüşün mutlaka cok cok zor..
 
Ben sizi linç etmeyeceğim çünkü böyle bir çocuk tanıyorum ve cidden zor. Çocuğunuzun mizacı böyle. Bu mizacı değişmeyecek ancak büyüyünce kendini frenlemeyi öğrenecek.

Benim kuzenimin bir oğlu var. Benden 10 yaş falan küçük. O da hareketli, özgüvenli, büyüklerle konuşmayı seven ve ağzına ne gelirse söyleyen bunu yaparken karşısındakini kötü duruma düşüren bir çocuktu. Hiç unutmuyorum akrabalar olarak onlarda misafirlikteyiz. Aile büyükleri de var. Ben 20 o 10 yaş civarlarında. Bana herkesin içinde tutturdu sevgilin var mı diye. Aslında sevgilim vardı ancak aile büyüklerinin içinde sevgilim var diyemeyeceğimden yok dedim. Bu zamana kadar hiç olmadı mı diyor. Hayır hiç olmadı sevgilim dedim. Bu yaşa kadar nasıl sevgilin olmadı, kaç yaşına geldin diyor. İçimden sus artık çocuk suuus diyorum 🤣 Beni çok geriyodu o çocuk. Şu an yaşını tam bilmiyorum ama 18 yaş civarlarında. Hala büyüklerle konuşmayı seven, her lafa dalan birisi ama tabi ne konuşması gerektiğini biraz daha öğrendi. Olgunlatıkça daha da öğrenecektir diye düşünüyorum. Merak etmeyin büyüyünce öğrenir ama şu an sabretmeniz gerek.
 
Babasıyla ve kardeşiyle iletişimi nasıl yani eşiniz ve kardesı nasıl tepkiler veriyor bu konuda sadece tek başınaymış gibi anlatmışsınız tam resmi görmeden yorum yapmak istemedim .
 
Mesajınız için çok teşekkür ederim. Gerçekten çok yapıcı, yol gösterici bir mesaj olmuş. Tabiiki kendini ifade etmesi çok hoş bir durum. Bundan dolayı çok mutluyum, konuşma becerisinin kelime haznesinin bu kadar gelişmiş olması beni mutlu ediyor ama tarzı çok yanlış geliyor. Bunu henüz küçükken düzeltmemiz gerekmiyor mu yada ergenlik dönemi deyip akışına mi bırakmak gerekiyor o konuda yardıma ihtiyacım var aslında. Yani gerçekten normal bi durum mu?
hayir akışına bırakın demiyorum. ama siz “yapma, etme, madem beğenmiyorsun kendin yap” tarzında tepki verirseniz çocuk da sizinle bir yarısa girer ve her ortamda sizinle polemiğe girmeye calisir.

oturup konusun. bu davranışlara devam ederse görmezden gelin. yalnız kaldığınızda kırıldığınızı belli edin. ama ortamdan mahrum bırakmayın. sen git kenarda oyna, sen yorum yapma falan demeyin. bu yastaki cocuklar zaten kendilerini gösterme peşinde oluyorlar. iyi veya kötü şekilde olması önemli değil, kendi varlıklarını ve tavırlarını kabul ettirmeye calisir.

bu bir dönem. ama iyi yönetilemezse ileride daha ciddi sorunlara yol açabilir, sizden uzaklaşabilir ve dısarıda, yanlış yerlerde istediği kabulü görebilir. o yüzden kendinizden uzaklaştırmayın. sizi mücadele etmesi gereken bir figür olarak görmesin bence.

bir uzmandan da fikir olabilirsiniz. bu yaslar, özellikle bir kız cocuğu için çok hassas dönemler. siz olgun olan tarafsınız ama bu zamana kadar siz de onun gibi davranmışsınız 🥲 zaten cocugunuz sizden bir tepki görmek için yapıyor bunları
 
Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Yani her davranışın altında neden psikoljik bir sebep aranıyor anlamıyorum,yetişkinlerin olduğu gibi çocuklarında bir karakteri mizacı var kızınızınkide bu,ileride değişirmi ergenlikmi fln diye birşey olamaz karakteri bu çünki,bazı çocuk sessizdir,bazısı çok konuşur,bazı çocuk hareketlidir diğeri değildir çeşit çeşit insan var,etrafınızda yokmu 50 yaşına gelmiş dan dan konuşan ilerisini berisini düşünmeyen bende sürüyle var, bu yönünü uyararak dizginleyerek ileride daha fazla üzülmesine engel olabilirsiniz çünki bu şekilde çocukken tmm ama büyüdükçe dışlanır,şimdi iki satır anlatımla nasıl bir anne olduğunuzu ne kadar zaman ayırdığınızı ilgili olup olmadığınızı bilmeden yorum yapmak zor ama kimi insan sürekli ilgi alaka onun üstünde olsun ister,çok konuşur çok laf söyler vs küçükte değil hani 13 yaşında bir kızı var arkadaşımın bu şekilde, o kadar geldik kalkıp bir kek yapmamışın dedi ev sahibine😂bu şimdi psikologla çözülecek yada anne baba ilgisizliğiyle ilgili bir durum değil,çocuğun oluru bu sizde ona göre bir yol çizeceksiniz mantıken.
 
Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Kızınız oğlak burcu mu :) şaka bir yana ama karakteri bu maalesef ve ergenlikten itibaren bunu kendi çevresinde yaşayarak görecek ve düzelecektir, aksi halde yanında kimsenin olmayacağını idrak edecektir.

Siz rakibi gibi tepki göstermeyin, gerilmiş strese girmiş gibi görünmeyin bence, o şekilde davrandığında "seni çok bilmiş zeki şey vb." Deyip kendi alanınıza, işinize artık o an ne yapıyorsanız ona odaklanın.

Ayrıca kızınızdan sizin kadar rahatsız olan ne sizi davet eder ne kendisi gelir.
 
Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.
😱 Kahvalti hazırlamamak ne demek 12 yasinda çocuğa. Bunu demeseydin çocuk zor bi cocuk vs derdim ama senin hareketlerinde de bize anlatmadığın yanlisliklar var belli ki. Yakin arkadasin da kucuk cocugun lafina mi aliniyor? Bana kucucuk cocugu koca insan gibi ciddiye almaniz cok anormal geldi kusura bakmayin. Profesyonel bi yardim alin sorun nerdeyse çözülsün.
 
Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Şimdi öğretmen olarak iki taraflı yorum yapacağım. Her zaman zor bir çocuktu ifadesi aslında sizin ona belli bir mesafede olduğunuzu gösteriyor ayrıca 2 yaş küçük kardeş var ve inkar edilemez bir kardeş kıskançlığı mevcut oluyor çocuklar arasında. Anne babalar eşit davrandık ikisine de aynı şeyleri aldık aynı yere götürürdük deseler de çoğunlukla büyük çocuk kötü etkileniyor çünkü aynı olay içinde, küçük çocuğun algısı ile büyük olanın aynı olmuyor kısacası yakın yaşlardaki çocuklar da benim görmeye alışkın olduğum bir durum bu. Karakter sonradan pek fazla şekillenmez gerçekten içten gelen özellikler vardır dan dan konuşmasi patavatsızlığı sahiden ona ait karakteristik özellikleri olabilir ancak diğer yandan tüm bunları nefretini bu yolla belli etmeye çalıştığı için de yapıyor olabilir. Anne babasını paylaşmanın kırgınlığı öfkeye dönüşebiliyor bazı çocuklar da. Eskiler direkt geveze şımarık diyebilir ama ben evdeki ortamın örnek alındığını da düşünüyorum size başka birisi sürekli eleştri yapiyor ve kızınız da bunu gözlemliyorsa uzun süredir taklit ediyor da olabilir. Bence birlikte bir psikologa görünün
 
Bu benim de 9 yaşındaki oğlumla zaman zaman yaşadığım bir durum maalesef. İnsanın sürekli şikayet edilmesi, düzeltilmesi ya da birileriyle bölünmeden muhabbet edememek tahammülü azaltan bir şey. Bazen güzelce anlatarak bazen de haddini bildirerek tepki veriyorum. Ama konuşmadan önce düşünmek ve etkilerini hesap etmeyi öğrenmek zorundalar. Gerek aile gerek okul ortamında benim için dışım bir diye her istediğini söyleyen patavatsız bir yetişkin olmaması için bu konuda terbiye olmaları gerekir diye düşünüyorum. Çünkü bu tavrı zaman içerisinde toplumda dışlanmasına sebep olabilir. Burada da patavatsız cevap veren hanımlara insanlar nerede ne konuşmanız gerektiğini öğrenememişsiniz diyorlar.

Ha sadece size karşı böyle bir davranışı varsa orada da bazen kızlar anneleriyle yarış halinde oldukları için yenişememe durumu olabilir. Onda da anne kız zamanları yaratarak, bildiğine inandığınız konularda özellikle fikrini alarak ona saygı duyduğunuzu gösterirseniz belki içi rahatlayabilir. 😊😊
 
Benim kızım hep böyleydi. Yani ergenlikte değişen birsey değil. Bu kesinlikle yapı meselesi, bunu biliyorum ve tahammül edemedigimi hissediyorum artık. Ona uygun etkinlikler, keyif alacağı şeyler yapmaya çalışıyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum onun için ama gün sonunda yine mutlu olmayan sürekli eleştiren bir çocukla karşılaşınca patlıyorum artık.
Birde ortak bir nokta bulma çabanız neden yok demişsiniz ama bunun içinde çok çabalıyorum ama ortak noktanın dışında benimde bir hayatım olması gerekmiyor mu? Yani ben arkadaşlarımla sürekli yalnızlık görüşmeliyim. Biz ailecek bir misafirliğe gidemeyecekmiyiz?
Emin olun misafir gittiğiniz kişiler sizin kadar umursamıyordur çocuğun dediklerini, adı üstünde çocuk yani. Buradan çok baskıcı ve kontrolcü bir anne imajı çiziyorsunuz, her çocuğun kendine has bir karakteri var ve bu çocuk ergenliğe girmiş ve en tehlikeli zamanları. Bu şekilde yaklaşmaya devam ederseniz aranıza kocaman bir set çekersiniz. Biraz sakin olun, bu yaşlarda çocukların çoğu hırçın oluyor ama bir pedagog ile görüşün çok rahatsız oluyorsanız.
 
Yorum yapamayacağım ergen çocuk tecrübem yok ama neden narsist, çocukla yarış halinde dendiğini hiç anlayamadım. 11 yaş çocuk bebek değil kendi kahvaltı yapabilir, ben o yaşta okuldan yalnız gelip kendi yemeğimi kendim ısıtıp yiyordum, anneme babama sabah sürpriz kahvaltı hazırladığımı hatırlıyorum, beğenmiyorsan kendin yap demek gayet normal geldi bana, çocuğum diye her türlü davranışını poh pohlamam mı gerekiyor? Narsist olduğumu da düşünmüyorum gayet kendin hazırla da derim. Büyüdükçe geçer umarım diyorum 🙏🏻
 
Konu sahibini suçlamayı doğru bulamadım.
Kızı 2 yaşında değil. Nerede onunla oyun oynananacağını, nerede susması gerektiğini bilecek yaşta. Tehlikeli yaşları deyip hakaretlerine,insanların yanından annesiyle ileri geri konuşmasına sessiz mi kalsın?
Yetişkinler gibi çocukların da bazıları zor, geçimsiz olabilir. Onları idare etmek bu yönlerini besleyerek, sessiz kalarak olmaz.
İki çocuğum var, karakterleri çok farklı, ikisine de her olayda aynı yumuşaklıkla yaklaşıyorum biri biraz daha net çizgiden anlıyor çünkü. Annenin yanlış bir yaklaşımı da olabilir ama bu konudan direkt bu çıkmaz.

Konı sahibi yerinizde olsam kızınıza ilgili bir uzman yardımı alırdım. İçinizin rahat etmesi açısından, kınozıa karşı en doğru yaklaşım nedir öğrenmek açısından gerekli diye düşünüyorum.
 
11 yaş misafirlikte vs sürekli annesini darlamak için büyük bir yaş. 4 yaşında olsa neyse. 11 yaşındayken koca kızdık biz.
Çocuğunuzun size bir öfkesi var ve dikkatinizi çekmek istiyor. Bunun üzerine yönelin bence. Sorunun kaynağını bulun.
 
Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.
Sizi anlıyorum asıl şikayet ettiğiniz size alan bırakmaması burada da iş eşte yani baba da bitiyor. Arkadaş buluşmalarını evde değil dışarda yapın ve çocukları almayın baba ilgilensin o saatlerde, toplum içinde de kendini ifade etmesinin güzel birşey olduğunu ama her ortamda da her şeyin konuşulmaması gerektiğini vurgulayın.
Bence kızınız fazla şımartılmış otorite figürü ve eş desteği eksik geldi benim bakış açımdan.. Ekstra da ergenlik dönemi başlamış kafa tutması kavga etmesi de bundan ötürü diye düşünüyorum.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X