11 yasindaki kızımla misafirlik problemi

Herkese merhaba arkadaşlar. Çok tıkandığım bir konuda artık o kadar yorgunumki fikir almak istedim. 2 kizim var 11 ve 9 yaşında. Hatta 20 gün sonra 12 yaşında olacak büyük kizim. Kızım oldukça zor bir çocuktu, hep çok hareketliydi. Bunun dışında nasil anlatsam bilmiyorum ama küçüklükten beri hep dan dan konuşur. Yani bizim oralarda çok büyük sözlü derler. Nasıl anlatsam bilemiyorum ama hiç karşımdaki insan ne düşünecek demez kibirli kibirli patavatsizca konuşur. Onun bu halleri beni çok yordu. Tartışırken bile ben çocuğum susayım karşımda anne babam var demez. Ağzına geleni sayar. 10 dakika sonra hicbirsey yokmuş gibi gelir sarılır öper.

Bu durum misafirliktede değişmiyor. Geçen yemin etmiştim artık ailecek bir yere gitmeyeceğim diye. En yakın arkadaşlarımla onun yüzünden arama hep mesafe girdi. Susmayı bilmiyor.

Mesela her gittiği yerde yemek,pasta börek artik ne ikram edilirse, harika olmuş ellerinize sağlık çok lezzetli annemde yapıyor aslında ama onun pilavı şöyle oluyor, pizzası bilmem ne sarması şöyle vs. Aslında komik veya saçma gelebilir ama her ortamda bu muhabbetin dönmesinden nefret ediyorum artık. Karşıma alıp konuştum karşındakine iltifat etmen çok güzel ama bunu beni yererek yapman hoş değil otur kendin yap o zaman dedim ve bugün kahvaltı hazirlamiyorum artık.

Laf anlatamıyorum kesinlikle. Mesela arkadaşlarımızla oturuyoruz geliyor bir oyun oynayalım vs diye. Uno vs gibi ailecek oynanabilecek kart oyunları vs. Ama anlatiyorum hayır şu anda senin arkadaşlarınla zamanın olduğu kadar bizimde anne baba arkadaş zamanımız diyorum ama orda bile herkesin içinde saçma salak laflar edip kavga edip gidiyor benimle. Kendime ait hiçbir alanım yok. Arkadaşlarımla birlikteyken bile gelip benimle oturmak her lafa girmek istiyor. Gerçekten çok yorucu.

Aslında bu konuyu açma sebebimde, en başta kocam olmak üzere birçok kişinin beni haksız görmesi. Bu bir süreç ergenlik dönemi geçecek vs diye benim abarttıgimi düşünmeleri. Gerçekten ben mi abartıyorum herkesin çocuğu bu şekilde mi. Cevaplarınız için çok teşekkür ederim.

Yani bir anne olarak sırf bu sebepten çok merhametsiz geldiniz bana! Demek ki onun da ilgi çekmeye ihtiyacı var. Neden onun sorununun üzerinde durmayıp sadece kendi rahatsızlığınızdan bahsediyorsunuz? Bir psikiyatriste götürebilirsiniz mesela?? Çocuğun ayrılma kaygısı var çok net ve görülmemekten korkma kaygısı!
Nasıl saçma salak vs dersiniz çocuğunuz hakkında şaştım kaldım. Umarım ona da böyle şeyler demiyorsunuzdur.

kızınız kendini göstermek istedikçe siz baskılamaya çalışıyorsunuz. bir yarışa dönmüş gübi bu durum. bırakın kızınız kendini ifade etsin. anlamaya ve doğru davranışlara yönlendirmeye calisin.

ama misafirlikte veya evde kenarda oturup sessiz, ifadesiz durması da doğru bir davranış değil. ergenlik dönemimde ben de büyüklerin muhabbetlerine çok ilgi duyardım hatırlıyorum. kızınızı bir seylerden mahrum bırakarak eğitemezsiniz. doğru ve iyi davranısı kendiniz yaparak örnek olun

Cevabınız için teşekkür ederim. Sizde sadece 2 satırlık bir yazıdan nasıl teşhis koydunuz onu anlamadım. Eğer sormak istediğiniz birseyler olursa cevaplayabilirim. Haklı olabilirsiniz ama ayrılık kaygısı yok. Çünkü kendi arkadaşları vs olduğunda çok güzel etkinlikler organize ediyor. Hatta arkadaş grubu ile yatıya kalıyor. Küçüklükten beri bu tarz bir problem yaşamadık. Gerçekten öz güvenli bir çocuktu. Benim söylemek istediğim benim sınırlarıma saygı duymuyor. Hep kendi istedikleri olsun. Artık bazen gercekten boguldugumu hissediyorum.

Ukala çocuklar genelde özel insanlar oluyor ya çok duygusaldır fazladan ilgiye ihtiyacı vardir, ya süper zekidir onu görmenize, dikkat çekmeye ihtiyacı vardır... sizce hangisi? Bence bir pedagoga danışın.

Ortak bir nokta bulma çabaniz neden yok benim merak ettiğim bu oldu.Konuyu okurken benim de 11 yaşında kızım var elbette oluyor aşırılıklari en basit dün yemek yiyorum bir anda gelip resim çizmek için siparişleri vardı onu neden sipariş etmedin diye bağırmaya başladı ki normalde böyle bir çocuk asla değil ama büyüyor hormonlar değişiyor çevre etkeni bir sürü etken var bu büyüme sürecinde hemen bir sandelye al otur kızım dedim konuştuk sebebini açıkladım bagirman hiç hoşuma gitmedi dedim beş dakika sonra gelip özür diledi anne yanlis oldu yaptığım diyerek.
Bu süreçler olucak daha da siddetlenebilir ama sizde yoğun bir öfke gördüm saçma salak konuşuyor yazmışsınız bu hissiniz kızınıza geçiyor ve size annesiyle görüşmeyen biri olarak gelecekten bildireyim bu şekilde giderse baginiz kopar ve bir daha da tutmaz kendimden biliyorum bı sarın sarmalayin ergen psikatrina götürün aslında temel noktada mutlaka bir problem vardır bu davranışlarınin sebebi olarak onu bulup çözüm üretmek en önemlisi bu şekilde zitlasarak çözüm olmaz.

Lady Guinevere .!.:

kızınız kendini göstermek istedikçe siz baskılamaya çalışıyorsunuz. bir yarışa dönmüş gübi bu durum. bırakın kızınız kendini ifade etsin. anlamaya ve doğru davranışlara yönlendirmeye calisin.

ama misafirlikte veya evde kenarda oturup sessiz, ifadesiz durması da doğru bir davranış değil. ergenlik dönemimde ben de büyüklerin muhabbetlerine çok ilgi duyardım hatırlıyorum. kızınızı bir seylerden mahrum bırakarak eğitemezsiniz. doğru ve iyi davranısı kendiniz yaparak örnek olun

Genişletmek için tıkla...

Mesajınız için çok teşekkür ederim. Gerçekten çok yapıcı, yol gösterici bir mesaj olmuş. Tabiiki kendini ifade etmesi çok hoş bir durum. Bundan dolayı çok mutluyum, konuşma becerisinin kelime haznesinin bu kadar gelişmiş olması beni mutlu ediyor ama tarzı çok yanlış geliyor. Bunu henüz küçükken düzeltmemiz gerekmiyor mu yada ergenlik dönemi deyip akışına mi bırakmak gerekiyor o konuda yardıma ihtiyacım var aslında. Yani gerçekten normal bi durum mu?

Yine_yeni_yeniden .!.:

Cevabınız için teşekkür ederim. Sizde sadece 2 satırlık bir yazıdan nasıl teşhis koydunuz onu anlamadım. Eğer sormak istediğiniz birseyler olursa cevaplayabilirim. Haklı olabilirsiniz ama ayrılık kaygısı yok. Çünkü kendi arkadaşları vs olduğunda çok güzel etkinlikler organize ediyor. Hatta arkadaş grubu ile yatıya kalıyor. Küçüklükten beri bu tarz bir problem yaşamadık. Gerçekten öz güvenli bir çocuktu. Benim söylemek istediğim benim sınırlarıma saygı duymuyor. Hep kendi istedikleri olsun. Artık bazen gercekten boguldugumu hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sadece size karşı mı böyle? Başkalarıyla ilişkileri nasıl? Öğretmenleri ne diyor mesela, şikayet alıyor musunuz? Arkadaşlarıyla arası nasıl genel olarak?

Yine_yeni_yeniden .!.:

Cevabınız için teşekkür ederim. Sizde sadece 2 satırlık bir yazıdan nasıl teşhis koydunuz onu anlamadım. Eğer sormak istediğiniz birseyler olursa cevaplayabilirim. Haklı olabilirsiniz ama ayrılık kaygısı yok. Çünkü kendi arkadaşları vs olduğunda çok güzel etkinlikler organize ediyor. Hatta arkadaş grubu ile yatıya kalıyor. Küçüklükten beri bu tarz bir problem yaşamadık. Gerçekten öz güvenli bir çocuktu. Benim söylemek istediğim benim sınırlarıma saygı duymuyor. Hep kendi istedikleri olsun. Artık bazen gercekten boguldugumu hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Arkadaslarına bu sekılde davranmıyor mu
Hıc arkadası olmaz bu tavırlarla aslında
Bu arada terapiye ihtiyacı var

Renklihatun .!.:

Ortak bir nokta bulma çabaniz neden yok benim merak ettiğim bu oldu.Konuyu okurken benim de 11 yaşında kızım var elbette oluyor aşırılıklari en basit dün yemek yiyorum bir anda gelip resim çizmek için siparişleri vardı onu neden sipariş etmedin diye bağırmaya başladı ki normalde böyle bir çocuk asla değil ama büyüyor hormonlar değişiyor çevre etkeni bir sürü etken var bu büyüme sürecinde hemen bir sandelye al otur kızım dedim konuştuk sebebini açıkladım bagirman hiç hoşuma gitmedi dedim beş dakika sonra gelip özür diledi anne yanlis oldu yaptığım diyerek.
Bu süreçler olucak daha da siddetlenebilir ama sizde yoğun bir öfke gördüm saçma salak konuşuyor yazmışsınız bu hissiniz kızınıza geçiyor ve size annesiyle görüşmeyen biri olarak gelecekten bildireyim bu şekilde giderse baginiz kopar ve bir daha da tutmaz kendimden biliyorum bı sarın sarmalayin ergen psikatrina götürün aslında temel noktada mutlaka bir problem vardır bu davranışlarınin sebebi olarak onu bulup çözüm üretmek en önemlisi bu şekilde zitlasarak çözüm olmaz.

Genişletmek için tıkla...

Benim kızım hep böyleydi. Yani ergenlikte değişen birsey değil. Bu kesinlikle yapı meselesi, bunu biliyorum ve tahammül edemedigimi hissediyorum artık. Ona uygun etkinlikler, keyif alacağı şeyler yapmaya çalışıyorum. Elimden gelenin en iyisini yapıyorum onun için ama gün sonunda yine mutlu olmayan sürekli eleştiren bir çocukla karşılaşınca patlıyorum artık.
Birde ortak bir nokta bulma çabanız neden yok demişsiniz ama bunun içinde çok çabalıyorum ama ortak noktanın dışında benimde bir hayatım olması gerekmiyor mu? Yani ben arkadaşlarımla sürekli yalnızlık görüşmeliyim. Biz ailecek bir misafirliğe gidemeyecekmiyiz?

Ergenlik geçecek diyebilirim bizdede bir ara oldu düğmesi varmı basayım sussun diye sonra bir danisma aldım ben.Bana bol sakinlik güzel güzel konusma biraz daha onun ilgi alanlarına ilgi göstermek biraz daha sorumluluk vermek önerildi.Cok zordu ama hepsini yaptım.Evet düzeldi.Biraz daha ben bilirim kanatlarımi açtım uçuyorum bireyselleşiyorum benimde bu hayatda söyleyecek sözüm var beni dikkate alın dönemi bu.Gecis.Umarim iyi olur sizdede

Yine_yeni_yeniden .!.:

Cevabınız için teşekkür ederim. Sizde sadece 2 satırlık bir yazıdan nasıl teşhis koydunuz onu anlamadım. Eğer sormak istediğiniz birseyler olursa cevaplayabilirim. Haklı olabilirsiniz ama ayrılık kaygısı yok. Çünkü kendi arkadaşları vs olduğunda çok güzel etkinlikler organize ediyor. Hatta arkadaş grubu ile yatıya kalıyor. Küçüklükten beri bu tarz bir problem yaşamadık. Gerçekten öz güvenli bir çocuktu. Benim söylemek istediğim benim sınırlarıma saygı duymuyor. Hep kendi istedikleri olsun. Artık bazen gercekten boguldugumu hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Kızınızla yarış halindesiniz. Narsıst anne sendromu gibi bişey bu ileride buna dönüşür. Kahvaltı hazırlamamak cocugu cezalandırmaktır öfkeye öfkeyle karsılık veremezsınız. Cocuk suan ergenlık dönemınde bı terapiste götürebilirsiniz. Herkes sizi haksız görüyorsa demek ki herkeste değil sizde bi problem vardır demektir. Dikkat cekmeye calısıp onaylanma ıhtıyacı bulunuyor cocuk. Sacma salak falan bu kelımelerı kullanmak asla sağlıklı değil.

Esra .!.:

Sadece size karşı mı böyle? Başkalarıyla ilişkileri nasıl? Öğretmenleri ne diyor mesela, şikayet alıyor musunuz? Arkadaşlarıyla arası nasıl genel olarak?

Genişletmek için tıkla...

Bu tavrıyla alakalı okuldan değil ama kurs öğretmeninden şikayet değilde tavsiye aldım diyebilirim. Arkadaş ilişkileri iyi gibi, kötü değil ama mükemmel grubun aranan çocuğuda diyemem.

bebeklinick .!.:

Arkadaslarına bu sekılde davranmıyor mu
Hıc arkadası olmaz bu tavırlarla aslında
Bu arada terapiye ihtiyacı var

Genişletmek için tıkla...

Aslında bazı arkadaşlarınada bu şekilde davrandığını hissediyorum. Hep bir liderlik tavrı var.

Belli yaşta kız çocuklarında anne ile rekabet erkek çocuklarında baba ile rekabet sık görülen bir durummus profosyonel destek alırsanız siz nasıl davranacağınız konusunda daha iyi yol alırsınız

Mesajınız o kadar iyi geldi ki. Ne kadar yapıcı bir yorum. Çok çok teşekkür ederim. Umarım bizde sağlıklı bir şekilde atlatabiliriz. Sizede kizinizla huzurlu bir ömür diliyorum. garciaas

Yine_yeni_yeniden .!.:

Cevabınız için teşekkür ederim. Sizde sadece 2 satırlık bir yazıdan nasıl teşhis koydunuz onu anlamadım. Eğer sormak istediğiniz birseyler olursa cevaplayabilirim. Haklı olabilirsiniz ama ayrılık kaygısı yok. Çünkü kendi arkadaşları vs olduğunda çok güzel etkinlikler organize ediyor. Hatta arkadaş grubu ile yatıya kalıyor. Küçüklükten beri bu tarz bir problem yaşamadık. Gerçekten öz güvenli bir çocuktu. Benim söylemek istediğim benim sınırlarıma saygı duymuyor. Hep kendi istedikleri olsun. Artık bazen gercekten boguldugumu

Genişletmek için tıkla...

Yine_yeni_yeniden .!.:

Mesajınız için çok teşekkür ederim. Gerçekten çok yapıcı, yol gösterici bir mesaj olmuş. Tabiiki kendini ifade etmesi çok hoş bir durum. Bundan dolayı çok mutluyum, konuşma becerisinin kelime haznesinin bu kadar gelişmiş olması beni mutlu ediyor ama tarzı çok yanlış geliyor. Bunu henüz küçükken düzeltmemiz gerekmiyor mu yada ergenlik dönemi deyip akışına mi bırakmak gerekiyor o konuda yardıma ihtiyacım var aslında. Yani gerçekten normal bi durum mu?

Genişletmek için tıkla...

Zaten ergenlik dönemi, bunları yaşayacağı dönem, önceden yaptığı şeyler çocuk olduğu için yaptıkları idi, şimdi ise hem çocuk , hem ergen, hem hormonlar hem büyüme sancıları. Yani aslında kızınız gerçekten zorlu bir dönemden geçiyor, kendini ifade etmeye çalışması , büyüklerle konuşmaya çalışması , aklına geleni söylemesi hep bu yüzden. Bir de sizin kızınız hakkında saçma sapan konuşuyor demeniz , aslında neden öyle konuştuğunun bir göstergesi. Siz onu baskılamaya çalıştıkça , ergenliğin verdiği psikoloji ile daha çok konuşmaya çalışacak. Siz onu bastırmaya çalışan insan olduğunuz için, size saldıracak. O kızı siz doğurdunuz, en fazla size , sonra da babasına benzeyecektir.
Eğer çevreniz, arkadaşlarınız çok rahatsız olmuyorsa, bunun bir sorun teşkil ettiğini düşünmüyorsa , bunu büyüten sizsinizdir. Çocuğunun arkadaşları, akrabaları, çevresi ile bir şekilde iletişim yürütüyor. Eğer çevresini rahatsız ediyor olsaydı, bunun size yansıması mutlaka olurdu.
Biraz rahat bırakın çocuğu, salın, o sizin gölgeniz, oyuncağınız değil. O yeni farklı ve sizden bağımsız bir ergenlik yaşayan insan.

Karsinizda kendi cocugunuz var farkinda misiniz henuz yasi cok kucuk hep boyleydi diyorsunuz cok merhametsiz ve yaris halinde geldiniz baskiniz cok fazla farkli olabilir ama siz direk yanlis diye yaklasmissiniz cok uzucu
Profesyonel destek almazsaniz bu is kotuye gider yillar sonra sevgisiz annem diye kk da konu acmaya gelir.

Öncelikle şöyle söyleyeyim , benim nişanlı tarafımın ailesinde böyle bir kişi var ve üstelik çocukta değil 20 lerinde bir genç kız herkesin yanında ağzına geleni söyleyen tanımadığı insanlara bile sizleri de hiç sevmedim diyebilen birisi ve daha bir sürü şey ama anlattıklarınız arasında tek bir fark var sizin evladınız henüz bir çocuk gelişimini tamamlamaya çalışan uyarmak yerine onun da bazı şeylerde söz hakkı olabildiğini , onun da çocuk dahi olsa fikir belirtebildiğini gösterin kendisine tabi ki misafirlikte size öyle yapması hoş değil ama kişisel alanlarının olduğunu gösterin kızınıza bu da bir nevi biraz görmezden gelip onun anladığı dilde konuşmaktan geçiyor aslında , eminim yaş aldıkça değişecektir

10 ve 13 yas iki kiz annesi olarak kızınizin bazi davranislarini uç buldum. Destek almali gibi gorunuyor. Arkadaslarinzla muhabbetinize girmesi vs normal yasi geregi ama baskasini överken sizi yermesi hic normal degil... icten ice size kizgin sizden intikam aliyor gibi geldi bana. Bu sorunun çözümü pedagogla görüşmekten gecer burdan tatmin edici cevap alamazsiniz.Yani burdan gelen cevaplar belki gunu kurtarir sizi rahatlatir ama malesef sorununuzu çözmez destek almalisinz.

Yine_yeni_yeniden .!.:

Cevabınız için teşekkür ederim. Sizde sadece 2 satırlık bir yazıdan nasıl teşhis koydunuz onu anlamadım. Eğer sormak istediğiniz birseyler olursa cevaplayabilirim. Haklı olabilirsiniz ama ayrılık kaygısı yok. Çünkü kendi arkadaşları vs olduğunda çok güzel etkinlikler organize ediyor. Hatta arkadaş grubu ile yatıya kalıyor. Küçüklükten beri bu tarz bir problem yaşamadık. Gerçekten öz güvenli bir çocuktu. Benim söylemek istediğim benim sınırlarıma saygı duymuyor. Hep kendi istedikleri olsun. Artık bazen gercekten boguldugumu hissediyorum.

Genişletmek için tıkla...

yardım ilgi çekmeye çalışıyor psikiyatri vs denilince gerilmişsiniz ama gerçek bu
benim çocuğum hep böyleydi demeyin destek alın muhakkak
benim kızım da hep böyleydi
benim büyük kızım da böyle zor büyüdü sonra yardım almaya karar verdim başka sorunları da varmış mesela
onları da öğrenmiş olduk

şimdi maşallah 19 yaşının içinde şehir dışında üniversite okuyan bir kız maşallah