- 7 Mart 2018
- 1.331
- 3.783
Aldigin karar hayatında olumlu etkiler yaptını pelinim.ben 38 yaşındayım fakat ciddi bir sorgulama yaşıyorum.aklim çok karışık bazı konularda.tabi canım daha neler neler, özet geçtim.
yalan söylersen cehennemde dilinden asarlar, annene karşı gelirsen yanarsın vs vs
küçücük çocuksun ve seni sürekli cezalarla tehdit eden bir güce tapınmanı istiyorlar.
ya düşünmeden kabul edecek ya reddedecek ya da kafayı hafiften çizeceksin
din büyükler için tercih, ama çocuklar için asla zorlama olmamalı.
Dini inanç olarak mı agnostiksiniz? Yanlış anlamayın yalnızca merakımdan soruyorum. Benim de böyle olaylar yaşayıp agnostik olan arkadaşlarım var da.Daha once baska bir konuya da yazmistim.
Ortaokulda din öğretmenimiz, cinlerin banyoda ve tuvalette bizi izledigini, o yuzden ozel yerlerimize dokunmamamizi, bos odaya girerken cinlere selam vermemiz gerektigini falan soylemisti. Inanilmaz korkmustum, hatta onun yuzunden yillarca kronik kabizlik sorunu yasadim çünkü tuvalete girdigim gibi geri cikiyordum. Banyo yaparken ic camasirlarimi cikarmiyordum, havlunun altinda giyiniyordum vs vs.
Ben maalesef kendi kendime atlatmak zorunda kaldim, o zamandan beri de agnostigim, aksi halde kafayi yerim.
Dini inanç olarak mı agnostiksiniz? Yanlış anlamayın yalnızca merakımdan soruyorum. Benim de böyle olaylar yaşayıp agnostik olan arkadaşlarım var da.
Aldigin karar hayatında olumlu etkiler yaptını pelinim.ben 38 yaşındayım fakat ciddi bir sorgulama yaşıyorum.aklim çok karışık bazı konularda.
tabi canım daha neler neler, özet geçtim.
yalan söylersen cehennemde dilinden asarlar, annene karşı gelirsen yanarsın vs vs
küçücük çocuksun ve seni sürekli cezalarla tehdit eden bir güce tapınmanı istiyorlar.
ya düşünmeden kabul edecek ya reddedecek ya da kafayı hafiften çizeceksin
din büyükler için tercih, ama çocuklar için asla zorlama olmamalı.
Dini bir konuya evrilsin istemiyorum fakat söylemeden geçemedim. Dinlerin varlığı ve yokluğu inancına sahip olmaktaki ince çizgide eşikte biri olarak dünyadaki adaletsizlikler için nasıl çıldırmadan akıl sağlığınızı koruduğunuzu merak ediyorum. Sanırım beni çizginin bu yanında tutan şey zulüm sahiplerinin birgün ceza alacağına inanmak istemem. Bir de sevdiklerimden sonsuza dek ayrılmak ve asla kavuşamayacak olmak fikri. Zannediyorum ahiret inancının filizlendiği Mısır’da firavunlar da tahtları için aynı sevgiyi besliyordu ve akıl sağlıklarını korumak adına böyle bir inanç var ettiler. Bilemiyorum Altan.kendi adıma çok mutlu ve huzurluyum.
sınanmalar, "neden"ler, adaletsizlikler üzerine kafa yormalar, "madem kötü bir insan olacaktı, onu neden yarattın"lar, cinler, periler, zebaniler, karanlıkta izleyenler, her an beni gören melek vs ruhani şeyler benim hayatımda nerdeyse 20 yıldır yoklar. acaba mı dediğim an bile tüylerim ürperiyor...
Kesinlikle, zorlama-korku unsuru haline gelmesi... Salt bu sebepten insanların vücut algıları, dünya algıları her şeyleri bozuluyor. Yani bilindik bir şeyi tekrar etmek gibi olacak ama, cinsellikteki sorunlar, sürekli bi pis miyim-temiz miyim kaygısı, içinden geçirdiği düşüncelerin utancı, biriyle konuşurken onun cennet cehennemlik tartımı vs vs... Oysa ne kadar basit açıklaması, insanız ve hiçbir halin tek doğrusu yok.
Bu korkutma seansları bizim milletin kültürel faaliyeti olmuş halde, her hal kendi ecünnülü hikayesiyle birlikte gelir. Evleniriz, şunu şunu demeden şu tarafına 10 kere üfürmeden eşikten atlama iyi olmaz, o düğüne gitme kırkın karışır iyi olmaz, hamile kalırsın şunu okumadan sakın şunları yeme iyi olmaz, çocuk olur, her dokunduğun şeye besmele çekeceksin bak iyi olmaz, kırkın çıkana kadar şunu kafana tak, yoksa iyi olmaz, çamaşırları gece asma iyi olmaz.
Bir insan kaç farklı şeyi aklında tutacak? Hepsine inansan uygulamaya çalışsan kimseyle konuşamazsın çünkü her dakika içinden dua okuman gerek, unutma lüksünü ortadan kaldıran, insanı sıkıntıya sokan şeyler... Obsesyon böyle böyle geliyor.
Dini bir konuya evrilsin istemiyorum fakat söylemeden geçemedim. Dinlerin varlığı ve yokluğu inancına sahip olmaktaki ince çizgide eşikte biri olarak dünyadaki adaletsizlikler için nasıl çıldırmadan akıl sağlığınızı koruduğunuzu merak ediyorum. Sanırım beni çizginin bu yanında tutan şey zulüm sahiplerinin birgün ceza alacağına inanmak istemem. Bir de sevdiklerimden sonsuza dek ayrılmak ve asla kavuşamayacak olmak fikri. Zannediyorum ahiret inancının filizlendiği Mısır’da firavunlar da tahtları için aynı sevgiyi besliyordu ve akıl sağlıklarını korumak adına böyle bir inanç var ettiler. Bilemiyorum Altan.
Özellikle korkutulmasa da ruhani seyler hassas bir cocuk icin son derece rahatsiz edici olabiliyor.
Mesela Allah her yaptigini gorur, omzundaki melekler her yaptığını izler gibi seyler anlatilirdi kucukken, e simdi biri beni izlerken nasil tuvaletimi yapicam, nasil uyuyacagim... korku, utanc, surekli kontrol hissi, dayanilmaz bir obsesyon yaratiyor kucuk beyinlerde.
Benimde erkek kardeşim 9 yaşından beri okb hastası bana göre bu hastalik herşeyi tam yapmaya çalışmak tam yapamayınca da kafayi yemek bende bir ara böyleydimMerhabalar,
Öncelikle nasıl başlasan ne desem bilmiyorum. Ne zaman nasıl oldu. Niye fark etmedim bilmiyorum.
Umutsuzluk ne kötü bir şeymiş.
benim aslında ne güzel bir hayatım varmış !!!
10 yaşınca güzeller güzeli bir kızım var.hani derler ya pamuklara sarıp büyüttüm. El bebek gülbebek.
Not : 2 yaşında erkek kardeşi var
Kızım hep ağlamaklı sabah kahvaltıda ağlıyor babası bir şey söylüyor gözleri doluyor. Nazlı çok nazlı ben buna bağladım herşeyi
Ama öyle değilmiş.
4. sınıfa (şuan .) giderken servisindeki arkadaşının kızıma kötü şeyler anlattığını öğrendik ama 1.5 sene sonra. Arkadaşı kızıma üç harflilerin var olduğunu onların bize yaklaştığını istersek çağırıp gelebileceğini. Geceleri banyo yapmamasını yoksa çarpılacağını çantasından tek çorap çıkması. Kalemliğinden değişik yazılarda not kağıtları çıktı. Kalemliğin kırmızılara boyanmış halde bulunduğu. Yollardaki mezarların onlara ait olduğunu. Gece duvara dönük uyuması yoksa oradan girip gelebileceklerini söylemişler. Ve kızım bir yıl geceleri bebekliğinden kalma muskası vardı onu eline alarak uyumuş. Arkadaşı babana söyle ben söylyecem bana hoca bulsun sende de sanada hoca bulsunlar demişler. Okunmamamız lazım
şuan aklıma gelen bunlar
Bu yıl o arkadaşıyla aynı serviste ve okulda değiller biz kolejdeki eğitim sistemi ağır geldiğini düşünerek ve mutsuzluğunu buna bağlayarak oradan alıp devlet okuluna yazdırdık.
9 yaşındaki bir çocuk için bunlar gerçekten çok korkutucu değil mi benim kızımda korkmuş. Korkmuş ama yine o arkadaşıyla bu konular hakkında hep konuşmuş. Konuştukça daha çok korkup sürekli düşünmüş. Hiçbir saniye kafası boş kalmadan. Kızım yüzü solgun kan değerleri yaptırıyoz çok güzel ama bembeyaz. Sürekli ağlamaklı ve midesi iki günde bir bulanıyor.
Sabahları o okula giderken notlar bırakıyorum annecim seni çok seviyorum bana neyin olduğunu söyler misin diye notlar bırakıyorum ama net cvp yok. Uzun uzun mektup yazdım kızım söyle annem neyin oda yazmış mektup yine söylemiyor.
Ama uzun uzun ağlamalar başlıyor bu arada. Artık dayanamıyor ve bir gün ağlamaklı gelip anne ben üç harflileri çağırmayı biliyorum nasıl çağırıyorsun annem ayakta üç kere çağırıyorum ya da üç şeyi yan yana getirince böyle bişi yok gelmez onlar ama anlamıyor. Baba konuşuyor yok. Babaannede , dede konuşuyor yok. Çalıştığım kurumda yetişkin psikolog vardı onu getirdim. Ayrıca küçük bir ama devlet hastanesine ergen çocuk Psikiyatri varmış onada götürdüm. Okuldaki öncelikle korkularına odaklandı. Çocuk çok korkutulmuş. Kandırılmış dedi. Bu olaylar olurken notlarda da düşme var birde bunun için ağlıyor. Çünkü odaklanamadığını söylüyor. Gittiğimiz psikiyatri ilaç vereceğini söylemiş kızıma böyle devam edersen demiş. Ama sert bir doktor sevmedik sakinleştirmedi. Arkadaşıının babasını konuyu açtık sonra kız geldi ecem banada arkadaşlarım çorapla kağıttaki notlarda şaka yapmışlar ama ben sana söylemey unuttum felan dedi özür diledi ertesi gün geldi saban anne şimdi iyim ama ben şimdi ne düşüneceğim dedi. Ben baktım baktım baktım. Derslerinin düşün annem dedim. Daha büyük bir ilde doktora gittik ılımlı hoş bir bayan oda teşhis şu demeden 25 mg ilaç verdi en azından bir rahatlasın dedi ama bu sefer gerçekken farklı şeyler olmaya başladı.
Kızım içinden Allah benim kaderimi başkasına yazsın (bir ablasından duymuş) hasta birine yazsın. Allah kardeşimin Allah belasını versin. Allah var mı yok mu Allah mı üç harflileri yarattı yoksa üç harflilermi Allahı yarattı. Allah nasıl var oldu. allaha içimden küfür etmek geliyor (HAŞA) hemen töbe ediyorum ama aklımdan da çıkmıyor diyor. Sürekli Allah korusun deyip içinden korumasın keşke düşse falan diyormuş. Ya da elinden biri bir şey alınca onlarda benim gibi olacak diye korkuyorum diyor. İçinde geçmeyen bir sıkıntı var ve ağlayarak iyi olduğunu söylüyor.
Şuan Ankara’da bir Profesör bulduk ona götüreceğiz ama bence dini takıntıları var. Sınav kaygısı da var.
Buraya yazmamdaki sebep başına böyle şeyler gelen var mı. Tedavisi ilaç ve uzun uzun süren bir ilaç ama geçecek mi bunları unutacak mı. Hep böyle olursa nasıl dayanacak. Ömğr nasıl geçecek. Ya kendine bir şey yaparsa.Nasıl davranacağım bilmiyorum sadece bana anlatıyor birazda babaanneye anlatıyor.
Kardeş kıskançlığı değil. Tamam biraz daha ilgi göstermeye başladım küçük tamamen babaannede resmen buna da çok üzülüyorum. Doyamadım ona da. Hiç kızmadık hiç hep güzel güzel konuştuk. Çok uslu bir bebekti çok aklı başında konuşurdu. Kızılacak bir çocuk değil.
İşte bakmakla korumakla olmuyormuş. Düşmesin diye peşinde dolaşıyorsun ama arkadaşlarıyla ne konuşuyor. İç dünyası ne bilmiyorum bilemedim fark edemedim. Bir anne yavrusunun sıkıntısını fark edemez mi ya ben nasıl edemedim.
Uzun oldu ama umarım yol gösteren birileri olur.
Not: konunun yeri belki bura değil ama belki fikir veren olur diye buraya açtım
Aha da ayni ben :)kendi adıma çok mutlu ve huzurluyum.
sınanmalar, "neden"ler, adaletsizlikler üzerine kafa yormalar, "madem kötü bir insan olacaktı, onu neden yarattın"lar, cinler, periler, zebaniler, karanlıkta izleyenler, her an beni gören melek vs ruhani şeyler benim hayatımda nerdeyse 20 yıldır yoklar. acaba mı dediğim an bile tüylerim ürperiyor...