- 9 Şubat 2010
- 18.031
- 40.440
- Konu Sahibi Yalniz cicek
- #61
Meslek sahibi olabişeceğin bir eğitim almaya bak, kimin senin için ne planladığına takılma kendin için çabala. Ünv hayalin herçekleşmiyorsa mutlaka bir işe gir çalış, o evden uzak geçirdiğin her saat sana iyi gelecektir. Aileni seçme şansın yok ama hayatını yönlendirme şansın var. Salma kendini, sen de herkes kadar değerlisin ve bunu anlayacak insanlar mutlaka çıkacaktır karşına.Artik içime atmamaliyim bence yakinlarima anlatamiyorum buraya yaziyim belki biraz rahatlarim düşüncesiyle yaziyorum uzun olabilir şimdi taa ilk baştan yanliş ewlilikmiş anne babamin ewliligi bir birini hiç sevmemişler görücü usulü bir ewlilik gayet normal gözükyo ama sonra başlamiş problemleri Babam işe gitmiş annem sürekli ewde yanliz kalmiş Annemide pek sevmemişler galiba kendini çok yanliz hissetmişdir Işte sonra hastaligi başlamiş akil hastasi kendi kendine konuşan bizlerede hakaret eden bir insan hasta oldugnu bilyorum ama cani yaniyor insanin kücükken döwüyodu da bizi 4 kardeşiz bu arada hep kawga gürültü ewde bi gün huzurlu geçer gibi olsa ertesi gün yine kawga babam ewden gider annemde bize kizardi küfür ederdi isteyerek dogurmadigni söylerdi boşanmayada çalişmişlar bi şekilde olmamiş Annemi tedawi için hastaneye yatirmişlar ama düzelmemiş yani birazda olsa nasil bir ewde dogdugmu anlamişsinizdir biraz bende çocuklukdan beri sewgi ilgi görmedm kendimi yalniz we degersiz hissediyorum hiç annemle konuşdugmu hatirlamiyorum bi şey sorsa cewapliyorum o kadar babamla da öyle mesafeli birde ben annemi sevemiyorum onca şeyden sonra istesemde olmuyo içimden sarilmak falan gelmiyo bunlar yetmezmiş gibi bir de 7 8 yaşlarinda cinsel istismara ugradim amcamin ogluydu o zaman hiç sesimi çikarmamişim çikarsamda anlamazdilardi ama onun kirikligi utancida war unutamiyorum o Insani görsem içimden sadece nefret geçiyo şerefsiz diyorum şimdi büyüdüm herşeyi unutdum hiç bişeyim yok her şey iyi olacak diye kendimi motiwe ediyorum ama günün sonunda yine mutsuz ve yorgunum 3 de 4 de uyuyorum zaten zar zor bi şeylerin iyi olmicagni düşünp duryorum hala o dogdugum ewde yaşiyorum we anilarda birakmiyo kendime gelecegime odaklanamiyorum hewes kalmadi Zaten babamda okumami istemiyor umurlarinda bile degilim ama çalişip para kazanma mi istiyorlardir peki ya benim istediklerim ne olucak Yurt dişinda herkesden herşeyden uzakda okumak istiyordum bana iyi gelicegni düşünüyordum ama izin wermediler Kaçsam da yine başima bir şeyler gelicegne nerdeyse eminim o yüzden bu mutsuzlukla ewde yaşayip gidiyorum... Nasil kafami toparlayabilirim õneriniz warmi bide yukarda anlatdiklarimi ben arkadaşlarimla bile konuşmadm zaten bir tane yakin arkadaşim war oda kendi okuluyla meşgül benim dertlerim ilgilendirmez diye konuşmuyorum