O zaman suan tam sirasi...Bana da cok zor gelmeye başladı o yüzden yaptim yaptim yaniben o süreçte çalışacağım için evde bir de birinci sınıf çocuğuyla ilgilenmek zor olabilir diye düşündüm
Bir de 35 yanımızdan once dogumlarimizi tamamlamak en sağlıklı olaniymis
Ben kizim dogmadan uc tane dogururum diyordum hep simdi ikinci bile düşündükçe zor geliyor
Kolik bebek bir sureç biliyorum. Ama zaman hiç geçmiyor gibi. Cidden moralim bozuluyor icinde bulundugumuz duruma. Cunku cocuga yardimci olmaya calissam da tam anlamiyla olamiyorum. Önleyemiyorum sancısını..Ben rahatlığa alıştım yaaa o yüzden de biraz erteledim ama kardes düşündüğüm için kaçış da yok yani bir de yasim geçmeden onların aralarındaki yas farki artmadan istiyorum insanin yasi geçtikçe tahammül siniri da zorlaniyor.
Ah o kolikten ben de çok cektim
Sizin de çok ideal olmus yas aralığı bence zor zamanlar geçince iyi ki dersiniz
Evet bir de ben biraz daha realist bir insanim anneeemmm yavrum guzuumm modada dolasamiyorum her daim yasim geçtikçe tahammülüm azalacak daha çabuk yorulacagim vs kilo ile ilgili de en azından bir 5 kilo versem diyorumO zaman suan tam sirasi...
ilki 4 yasindaysa hemen dogursanokula baslayana kadar yeni doganda büyümüs oluyor..
Ertemek zorlastirmaktan baska bir seye yaramiyor gercekten.. hep diyorum 32 de dogurmus olsaydim simdi 2 yasindaydi artik rahatima bakardim diyorum.. yas gectikce zorlasiyor tahammül siniri dusuyor.. bu ara tam sirasi.. kiloyu dert etme cocuk meselesini kapat sonra toptan verirsin
Evet bir de ben biraz daha realist bir insanim anneeemmm yavrum guzuumm modada dolasamiyorum her daim yasim geçtikçe tahammülüm azalacak daha çabuk yorulacagim vs kilo ile ilgili de en azından bir 5 kilo versemO zaman suan tam sirasi...
ilki 4 yasindaysa hemen dogursanokula baslayana kadar yeni doganda büyümüs oluyor..
Ertemek zorlastirmaktan baska bir seye yaramiyor gercekten.. hep diyorum 32 de dogurmus olsaydim simdi 2 yasindaydi artik rahatima bakardim diyorum.. yas gectikce zorlasiyor tahammül siniri dusuyor.. bu ara tam sirasi.. kiloyu dert etme cocuk meselesini kapat sonra toptan verirsin
Ben hep en ideal yasin 3 olduğunu düşünürdüm hala da öyle düşünüyorum ama gectiIkinci çocuk konularının yakın takipçilerinden biriyim, olsun mu olmasın mi olacaksa arada kaç yaş olsun vallahi hayırlısı olsun
Evet bebek ağladıkça anne stres oluyor inan ki tecrubesizlikten cocugun kolik oldugunu 3. Ayında anladim doktor dedi ama yapacak bir şey yoktu damla falan verdim yine de çözüm olmadi kimyon koy yediklerine gaz olmasin dediler denedim falan ama maalesef olmadi sonra kendiliğinden gecti gitti inanın esim kucağında bir taraftan onu tutar bir taraftan plastik şişe çalardı garip ama ona sakinlesirdiKolik bebek bir sureç biliyorum. Ama zaman hiç geçmiyor gibi. Cidden moralim bozuluyor icinde bulundugumuz duruma. Cunku cocuga yardimci olmaya calissam da tam anlamiyla olamiyorum. Önleyemiyorum sancısını..
Inanırım. Olmaycak şeyden şakinleşebiliyor.. Bu günler geçsın gitsin. Cok yorgunum..Evet bebek ağladıkça anne stres oluyor inan ki tecrubesizlikten cocugun kolik oldugunu 3. Ayında anladim doktor dedi ama yapacak bir şey yoktu damla falan verdim yine de çözüm olmadi kimyon koy yediklerine gaz olmasin dediler denedim falan ama maalesef olmadi sonra kendiliğinden gecti gitti inanın esim kucağında bir taraftan onu tutar bir taraftan plastik şişe çalardı garip ama ona sakinlesirdi
Okadar dogru ki bende ayni dusunceleri paylasiyorum sizinle... Illaki kardes olmali mi illaki brbrlerine destek olacaklar mi bunu bilemiyoruz kendimi hazir hissetmezken icimdr 2.cocuk istegi yokken kalkisamiyorum .cok sukur 1 evladim var 4 bucuk yasnda ve bende 30 yasindayim. 2.cocugum istesemde olmazsa eger uzulecegimi illa olsun diye ugrasacagimi dusunmuyorum buyuk konusmayaymda.Psokolojin müsaitse her zaman uygundur bence. Mesela benimki 3 yanını doldurdu ama ben hala psikolojik olarak hazir değilim tekrar o süreci uykusuz geceleri stresli ayları yaşamaya. Belki hiç olmayacağım. Ben de 30um şuan. Amaaan çok da mühim değil ilerde olmazsa da olmaz ben de tek çocuğum
Herşey bizim planladigimiz gibi şıp diye oluverse ama olmuyor zamanlama konusu planladigimiz gibi gitmeyebilir ben ilk cocugumu istedikten bir ay sonra hamile kaldım ikinciyi istedikten snra 8 ay sonunda kaldım arada 1 düşük yaşadım bu süreçte bunlarida göz önünde bulundurunHerkese merhaba
Evet zaman zaman yoklayan ikinci cocuk fikriyle karşınızdayım zaman anlamında düşününce mantikli gelse de kızımın büyümesiyle rahata alıştım sanirim.
Bir kızım var nisan ayının sonunda 4 yaşına girecek kızım doğduğunda hep ikinciyi de oyuz yaşımda doğurur bu defteri kapatirim diyordum simdi 30 yaşındayım hala dogurmadim
Her neyse ikinci çocuğu düşünüyorum bir yandan da korkuyorum sebebi öncelikle kim bakacak korkusu bakici ile daha önce hiç çalışmadım kızıma eşimle birlikte baktik bakıcı bulabilir miyim, iyi bakar mi, kotu davranır mi ? gibi korkular yaşıyorum.
Bunun dışında dogum kilomu veremedim 75 kiloyum cok mu kilo alırım ki ilk hamileliğin 15 kilo almistim biraz kilo verip mi cocuk düşünsem yoksa böyle kalıp tüm kiloyu toptan mi versem diye.
Cok geçmeden de kızımın kardeşi olsun istiyorum hesaplarıma göre hamile kalıp dogurursam aralarında 5 yas olacak kizim birinci sınıfa başladığında yeni bir cocuk olmasını istemiyorum çünkü birinci sınıfta özel bir ilgi gerekiyor en azından o okula başladığında kardeşi 1 yaşına gelmiş olsun diye düşünüyorum anlayacağınız kafam çok karışık fikir bekliyorum sizlerden.
Benim 6 ve 1 yaş çocuklarım, ilk aylar bizde çektik kolik ilk bebekte görmediğim bişeydi 5 ayımızı aldı gecelere kadar ağlardı, büyüğe hadi odana geç kardeşinin ağrısı başladı kapını kapat derdik, ama ne eşim ne ben sabrımız kalmamıştı, neden hazır rahatımızı bozduk diyoduk, tam pandemi çıktı annemde gelemedi büyüğe bakamanın vicdan azabı çok oluyo ama küçük az kucağa falan gelince en basiti alıyodum kucağıma abisiyle maç yapıyoduk, şimdi geçti o günler şükür sizinde geçecek şuan tam oynamasalarda yinede birbirlerini seviyolar, 5 yaş bence fazla en fazla 4 sizinki süper olmuş seneye bu zamanlar sizde rahatsınız insKolik bebek bir sureç biliyorum. Ama zaman hiç geçmiyor gibi. Cidden moralim bozuluyor icinde bulundugumuz duruma. Cunku cocuga yardimci olmaya calissam da tam anlamiyla olamiyorum. Önleyemiyorum sancısını..
Hayat şartları o kadar zorlayici ki, insan takılmadan edemiyorBenim çocuğum yok ama olsaydı da arası maksimum 3 yıl tutardım.
1 tane olmasın derseniz 2.yi yapın geçin.
Hayat şartlarına takılırsak hiç yapılmıyor.
Biz plan yapiyoruz o plan bir turlu tutmuyor..Herkese merhaba
Evet zaman zaman yoklayan ikinci cocuk fikriyle karşınızdayım zaman anlamında düşününce mantikli gelse de kızımın büyümesiyle rahata alıştım sanirim.
Bir kızım var nisan ayının sonunda 4 yaşına girecek kızım doğduğunda hep ikinciyi de oyuz yaşımda doğurur bu defteri kapatirim diyordum simdi 30 yaşındayım hala dogurmadim
Her neyse ikinci çocuğu düşünüyorum bir yandan da korkuyorum sebebi öncelikle kim bakacak korkusu bakici ile daha önce hiç çalışmadım kızıma eşimle birlikte baktik bakıcı bulabilir miyim, iyi bakar mi, kotu davranır mi ? gibi korkular yaşıyorum.
Bunun dışında dogum kilomu veremedim 75 kiloyum cok mu kilo alırım ki ilk hamileliğin 15 kilo almistim biraz kilo verip mi cocuk düşünsem yoksa böyle kalıp tüm kiloyu toptan mi versem diye.
Cok geçmeden de kızımın kardeşi olsun istiyorum hesaplarıma göre hamile kalıp dogurursam aralarında 5 yas olacak kizim birinci sınıfa başladığında yeni bir cocuk olmasını istemiyorum çünkü birinci sınıfta özel bir ilgi gerekiyor en azından o okula başladığında kardeşi 1 yaşına gelmiş olsun diye düşünüyorum anlayacağınız kafam çok karışık fikir bekliyorum sizlerden.
Ben de ilk bebekte görmedim böyle birsey. 30 haftalik dogdu ilk oglum. Kuvezden aldiğimizda 2 kilo bile olmamiştı. Bilen bilir, premature bakımı zor ve yıpratıcıdır. Lohusa depresyonu yaşadım o dönem.. travmatikti benim için.. Allah' a şükür büyüttük . O günler geride kaldı.Benim 6 ve 1 yaş çocuklarım, ilk aylar bizde çektik kolik ilk bebekte görmediğim bişeydi 5 ayımızı aldı gecelere kadar ağlardı, büyüğe hadi odana geç kardeşinin ağrısı başladı kapını kapat derdik, ama ne eşim ne ben sabrımız kalmamıştı, neden hazır rahatımızı bozduk diyoduk, tam pandemi çıktı annemde gelemedi büyüğe bakamanın vicdan azabı çok oluyo ama küçük az kucağa falan gelince en basiti alıyodum kucağıma abisiyle maç yapıyoduk, şimdi geçti o günler şükür sizinde geçecek şuan tam oynamasalarda yinede birbirlerini seviyolar, 5 yaş bence fazla en fazla 4 sizinki süper olmuş seneye bu zamanlar sizde rahatsınız ins
Hayat şartları o kadar zorlayici ki, insan takılmadan edemiyor
Oğlum Nisan'ın 7 sinde 4 olacak. 1 yaşından beri çalışıyorum. Kayınvalidem bakıyor. Geçen sene pandemiden bir kaç hafta önce kredi çekip araba aldık.. onun borcu var kredi ödüyoruz. 2.yaparsam kayınvalidem ben artık bakamam diyor haklı da.. İşten çıkmam gerekecek.Ki bunu hiç istemiyorum,alıştım galiba düzenimi kurdum. Tek maaşla geçinebilir miyiz,sıkışır mıyız,gelecek kaygısı ve yetememe duygusu var. Biraz da soğudum galiba tekrar hamilelik süreci zten hamileliğimde de çok sıkıntılar yaşadım.2 tane bebeğimi kaybettim. O süreç beni çok korkutuyor. Tekrar aynı şeyleri yaşar mıyım diye? Benim galiba biraz daha zamanım varBen aslında yoğumgeldi bahar ayları iste evde bunlari düşünüyoruz
Geçecek inş o zamanları hatırlamak bile istemiyorum, anneye düşkün oluyolar benimki 5 yaşındaydı o kadar hastalandı ki bensiz doktora bile götüremedi annem lohusa halimle süründüm, kucağımda miniği emzirip büyüğü odada uyutmaya mı çalışmadım, sonra büyük sizinle yatacam dedi bebek o ben 3ümüz yattık, o kadar uğraştırsı ki beni demekki bütün hepsi uğraştırıyo benim ilk oğlum çok mızmızdı yordu beni onu becerdiysem ikinciyi havada karada bakarım dedim sonuç isyanlardayımBen de ilk bebekte görmedim böyle birsey. 30 haftalik dogdu ilk oglum. Kuvezden aldiğimizda 2 kilo bile olmamiştı. Bilen bilir, premature bakımı zor ve yıpratıcıdır. Lohusa depresyonu yaşadım o dönem.. travmatikti benim için.. Allah' a şükür büyüttük . O günler geride kaldı.
Bir cesaret geldi, prematüre bebek büyüttük madem bir bebeğin daha ustesinden geliriz dedik.cok da ara vermeyelim, bari birlikte buyusunler diye dusunduk.
Ama bunun kolik sancisi bizi perisan etti. Buyuk ile de hakkiyla ilgilenemeyince vijdan azabi beni yeyip bitiriyor. salgin nedeniyle okulu kapali oldugundan, büyük oğlan hep benimle ve evin icinde kapali kalmaktan midir nedir, davranislarinda ciddi gerileme gozlemliyorum. disiplinden çıktı, isyankar bir hale büründü. Annem, gun icinde oğlumu alip, biraz arabayla gezdirmek bile istese (ki havasi degisse fena olmaz), reddediyor. Bebekle ve benimle olmak istiyor hep. Hem halinden memnun degil, hem de yanimizdan kacmayi istemiyor.
Rahata kavuşmuşken neden bir cocuk daha yaptim ben diye sorguluyorum su siralar aynen dediginiz gibi.
Dun gece aldim büyügü, yatak odasina gectik biz, annemle kocam da kucugun kolik sancisini hafifletmeye calistilar.
Her gece kitap okumamizı isteyen cocuk, onu da reddetti akşam. Uyuyakaldi öylece. Cok uzuluyorum büyüğün haline. Ikisi birden beni hem zihnen hem bedenen yordu..
Bu gunler bir an evvel geçsin insallah..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?