benim problemim annem inanın çok yoruldum tanıyamıyorum artık onu.daha öncede kendi aramızda kavga ediyorduk ama anne - kız atışmalarıydı.herşey kız istemeden sonra başladı nişandan sonra iyice ipler koptu.nişanlım için ben onu çok seviyorum diyordu ama her ay kavga ediyordu onunla , hep kendi dediği olsun istiyordu. hep alttan alan , barışmayı sağlayan taraf nişanlım oldu önünde diz bile çöktü .dışarda buluşalım 3 müz diyoruz,olmaz utanıyorum ben diyor.hadi ikna oluyor bi yerlere gidiyoruz ağzını bıçak açmıyor hep biz konuşturmaya çalışıyoruz.nişanlımda alınmaya başladı beni istemiyor bence diyordu ..artık emin olduk ki o sadece akrabalarını ve oğullarını seviyor.. beni bir kez nişanlımın yanında bir kez de ikimiz kavga ederken evden kovdu .kaynar sular döküldü başımdan ..kayınvalidemi aramış buluştular.ben artık nişan yerine nikah olsun istiyorum 1 ay içinde hemen bitsin demiş.ve bizden habersiz yaptı bunu.ne kadar utandığımı anlatamam size,yerin dibine girdim resmen kayınvalidemin yüzüne bakamadım o gün..Allahtan melek gibi bi kayınvalideye denk gelmişim hiç açmadı konuyu yanımda ,daha mutlu olurum diye beni alışverişe götürdü .. en son kavgamızda durduk yere küstü sebebini öğrenmeye çalıştık.kırlentleri sağa sola attı kapının çerçevesine yumruk vurdu bağırdı odasına gitti biz ağzımız açık kaldık oturma odasında ..bi duyan olduysa eğer kesin ona şiddet uyguladığımızı sanmıştır.ve o gün nişanlımı da evden kovdu ..o günden beri tek kelime konuşmuyoruz.yemekleri de ayırdık herkes kendi yemeğini yapıyor.o gelmeden yemeğimi yiyorum,akşamları odamdan çıkmıyorum..akrabalarımıza olayları kendi yönünden anlatıyor.anneanneme olayı anlattığımda da o da kendi kızını düşünüyor laf söyletmiyor ,hep ben suçluymuşum gibi davranıyor.bir kişide beni desteklemiyor.hepsi yavaş yavaş konuşmamaya başladı benimle..artık çözüm aramaktanda yoruldum onun yüzünden en güzel hayalimizden düğünümüzden vazgeçmek zorunda kaldık..nişanlım askerden geldikten sonra sade bi elbiseyle sadece nikah yapmayı planlıyoruz.gelinliğimle de sadece fotoğraf çekilicez..kına gecem için o kadar özenmek istiyordum ki herşey içimde kaldı , çok hayalim vardı hepsini yok etti ..artık içimden hiç birşey gelmiyor.Varım yoğum nişanlım ve onun ailesi.
iki senedir babamı da görmüyorum görmek istemiyorum artık.
kardeşlerim gelince onlara hangi yemeği istiyorlarsa yapılıyor bana bir lokma bile ayrılmıyor.bu olay nişanlımın o kadar zoruna gidiyor ki.Çoğu zaman onlarda yemek yiyorum kv kp göndermiyor ne zaman bişey alsalar bugün mutlaka geliyorsun diyorlar..kardeşlerim her sene telefonlarını bozuyor babaları almadığı için annelerine aldırıyorlar ..ben odama bi klima alıyorum üstelik 5 kuruş ona ödetmiyorum hemen köpürüyor gözüne batıyor.ertesi gün kayınvalideme gidip anlatmış bu bana neden söylenmiyor diye..elektirik çok gelicek diye ödü kopuyor.Gece yatarken petekleri vanalarından kapatıyor ertesi günü işten geldiğinde açıyor..ben kalkıyorum buz gibi evi bidaha ısıtana kadar onun gelme saati geliyor..
mayısta da nişanlım askere gidicek .. kilo da almaya başladım.. bu olaylarla bi ilgisi var mı bilmiyorum ama vücudumuzun simit denilen yerlerinde ,yan taraflarımda morumsu benekler çıktı ..bunları yazarken bile ağlıyorum inanın çok yoruldum. nişanlım bunlara o kadar çok üzülüp kahroluyor ki konuyu değiştiriyorum bir süre sonra.. unutmaya çalışıyorum ben bari aklıma getirmiyim diyorum ama olmuyor hep bi gündem çıkıyor.bunları yazarken bile ağlıyorum inanın çok yoruldum.
