evlenınce erkekler yada genelleme yapmıyayım benım eşim artık benım dıyerek ılgıyı azaltıyor dıye duusnuyorum,ewlılık ılk 6 ayından sonra sankı o büyü bozuluyor ,dahasıda varda burada yazamıycam:)
sanırım anladım : )
sevgililikle karı-koca olmayı şu anlamda bir tutmuyorum, aynı eve geçince karsı tarafın dayanılmaz huylarını kesfetme ihtimali her daim var,
ancak böyle bir paylasımları varsa buna ragmen evlilikte bahsettiginiz "ne de olsa nikah kıyıldı, garanti ilişki" algılarını da biraz kadınların güclendirdigini düsünüyorum,
sevgiliyken X davranısı yaparsa diye o kadar karalar baglamıyoruz ama evlenince en büyük felaket olarak tanımlıyoruz, çünkü ayrılmama gerekliliginden yola cıkarak degerlendiriyor öyle hareket ediyoruz,
e bunu da karşı taraf ister istemez hissediyor,
dolayısıyla işine geldigi gibi kullanmaları, o rahatlıkta davranmaları da dogal geliyor bana.
sizi, kendimi, kadınları suçlamak icin demiyorum,
dost olmakla karı-koca olmak arasındaki farklılıgın aslında resmi durumdan ziyade bizim algılarımız ve üzerimizdeki etkisinden bahsediyorum.
boşanan kadınlar icin bile "dul" kelimesi bir karalama iceriyor, korkuları körüklüyor... kelime köken olarak da zaten güzellemesi yapılacak bir bakış açısına sahip degil.
bu düsüncelerimizi yıkar, karsı tarafa da bunu hissettirirsek sorunların bir kısmı da çözülürmüş gibime geliyor...
belki de benimki toyluktandır, sen bir 30yıl aynı çatı altında kal, sonra gel konuş derseniz diyecek hicbir şeyim yok tabii ki : )