- 12 Temmuz 2022
- 24.487
- 88.733
-
- Konu Sahibi Orangegreysky
- #61
Ben de çok hata yaptım ama hatamı ölüm döşeğine düşmeden fark ettim. Babam vefat ettiğinde bi hata yaptın, tamam. Dedem vefat ettiğinde yaptın, tamam. Bunların üstüne affedip zaten beraber yaşamaya devam ettik. Hasta kadını evden kovmaya çalıştın sonra bıraktım o işleri dedin geldin yine affettik. Ama cidden evden kovana kadar uğraşmak bilmiyorum pişman olduğunu düşünmüyorum ben. Yoksa ilk hatasında silmedim ama çok soğuğum şu an açıkçasıBenim bir dayim vardi. Ve cok olaylar oldu ve anneme ve babama cok haksizliklari oldu. Agir bir hastalik gecirdiginde annem hastaneye yanina gitmek istedi. Biz ilk karsi ciktik ne isin var diye, ama diretti.bende yalniz gitmesin diye yaninda gittim. Dayim bizi görünce bir sevindi, bir sevindi. Bende anlamadim. Annem le sohbet ettiler baya. Zaten cok uzun yasamadan da vefat etti. Adamin yaptiklarindan pisman oldugunu hissettim, ama dogru dürüst barismaya firsatlari olmadi. Ölüm garip birsey. Amcaniz da muhtemelen pismandir ve belkide karma gibi birsey yasadigini düsünüyordur. O yüzden sizi görmek istemesine de sasirmiyorum. Ben dayimi son kez gördügüme pisman degilim. Annem gitmeseydi pisman olurdu kesin. O yüzden icinizden geldigi gibi hareket edin. Keske aile iliskiler hayatdayken bu duruma getirilmese, ama maalesef insanlar sanki hic ölmeyecekmis gibi kirip dökebiliyor. Allah annenize de acil sifalar versin
Al benden de o kadarben de olsam gitmem, gebersin. Annemi doven adamin umugunu sıkardım ayrıca.
Ben de çok hata yaptım ama hatamı ölüm döşeğine düşmeden fark ettim. Babam vefat ettiğinde bi hata yaptın, tamam. Dedem vefat ettiğinde yaptın, tamam. Bunların üstüne affedip zaten beraber yaşamaya devam ettik. Hasta kadını evden kovmaya çalıştın sonra bıraktım o işleri dedin geldin yine affettik. Ama cidden evden kovana kadar uğraşmak bilmiyorum pişman olduğunu düşünmüyorum ben. Yoksa ilk hatasında silmedim ama çok soğuğum şu an açıkçası
Boşver o zaman ya. Ne vicdan yapiyorsun ki. Kanser oldum, dediğinde inanmadım diye üzülmüşsün. Amcan sözüne inanılacak adamdı da sen mi ciddiye alıp inanmadın? Demek ki yıllar içinde ne kadar kaypak olduğunu gördün bu hale geldin.Ben de çok hata yaptım ama hatamı ölüm döşeğine düşmeden fark ettim. Babam vefat ettiğinde bi hata yaptın, tamam. Dedem vefat ettiğinde yaptın, tamam. Bunların üstüne affedip zaten beraber yaşamaya devam ettik. Hasta kadını evden kovmaya çalıştın sonra bıraktım o işleri dedin geldin yine affettik. Ama cidden evden kovana kadar uğraşmak bilmiyorum pişman olduğunu düşünmüyorum ben. Yoksa ilk hatasında silmedim ama çok soğuğum şu an açıkçası
Yok ya sabah çok boşluğuma geldi de halamın şu ikna çabasını gördükten sonra iyice soğudum, gitsem niye gittim diye üzülürüm gitmesem niye gitmedim diye üzülürüm muhtemelen ben genel olarak üzülgen biriyim :)) ama gidersem her ne kadar annem bi adım atmış olsa bile ben onun yerine güçlü duramadığım için daha çok üzülürüm. Gitmeyeceğimkötü yaşanmışlıklar bu tarz durumlarda hep insanın önüne set koyuyor. benim de annemin babasıyla çok ciddi sorunları vardı, hastaneye kaldırıldığında diğer kardeşi ilgilendi, annem sadece bilgi aldı durumu hakkında. gidip de görmedi. bir hafta dolmadan vefat haberi geldi, cenazesi kalkarken de girip bakmadı. ama annem hiç "acaba" yaşamadı bununla alakalı. kesinlikle görmek istemiyordu ve görmedi. sen acaba diyorsan bi görmelisin bence.
Yaşasa evet belki değişir ders alır görüşme derdim ama adam zaten ölüm döşeğinde, çekeceği pişmanlıkları çekiyordur şu an. Ben her gün başında beklemezdim ama görmeye giderdim sanırım. Pişman olsa nolur ki şimdi? Ölüp gidecek zaten, ölüm varken geri kalan her şey boş… bir de vicdani boyutu var işin, bu soruyu sormanızdan vicdani yükler hissettiğiniz belli. En kötü gidip onu tam olarak affedemediğinizi söyleyip yine de affetmeye çalışacağınızı belirtebilirsiniz. Bu bile ikinize de iyi gelir benceHanımlar günaydın. Eski konumu şuraya bırakıyorum.
Okumak isteyen olursa diye.
Az önce halam aradı. Akciğer kanseri annemi evden kovan amcam akciğer kanseriymiş ve yoğun bakıma kaldırılmış. Hala senin oyuncakların vardı yanında diyor halam. Gelirsen çok sevinirim bi daha göremeyebilirsin durumu ağır dedi.
Affetmek değil mevzu, geçen sorum oydu. Ama gidip görmeli ya da vedalaşmalı mıyım sizce? Son günlerde annemle alakalı çok kabus görüyorum Allah'ım uzun ömür versin, geçen tam bu saat uyanıp sesini duymak için aradım kendisini ağlaya ağlaya. Aynı saatte halamın araması beni çok korkuttu anneme bi şey oldu sandım hala elim ayağım titriyor. O yüzden sağlıklı düşünemiyor da olabilirim. Ne diyorsunuz? Bir de kendisi de kanser oldum dediğinde inanmamıştım sanırım o sebeple de daha üzgün hissediyorum.
Bende şaştım kaldımAnnemi bile dövdüğünü hatırlıyorumdan sonrası bitti benım için
Kim olduğu ne yaşadığı hiç önemli değil
Önce benim annem babam gelir
10 yaşındsn beri baktığı çocuk büyüyünce el kaldıracaksa nankörün önde gidenidir zaten
Bırakın vedalaşmayı bir dua bile okumayı arkasından haketmiyor
Bu tabi benim düşüncem
Babanız için başınız sağolsun, annenize de geçmiş olsun neler cekmiş yazık kadın
Çocukluktan gelen sağlıksız yapılanmalar bunlar, sağlıklı olduğunu iddia etmedim zaten ya da kafaya gitmeyi koysam soru da açmazdım. Sabahın köründe ve zaten kötü bi zamanımdayken aradığı için kafam karıştı, çözdüm sonrasında.Bende şaştım kaldım
Ben dayak yiyeceğim,
Dedeme vuracak
Babamın hastalığını umursamayacak
Annem kanserken evden kovacak
Nankörlük edecek
En önemlisi annemi dövecek
Psikolojik şiddet uygulayacak
Ben hala affetsem mi, gitsem mi, değer verdim, değer veriyorum vs vs
Çok sağlıksız ilişkiler yumağı
bence çok içinde kalacağını hissediyorsan git ama ben gitmemen taraftarıyım.Gidersen de helal etmemelisin hakkını.Cevaplarınız için çok teşekkürler. Kendisi aslına bakarsanız hiçbir şeyi hak etmiyor. Babam hastanedeyken evde yeğeniyle okey oynuyordu, annem çağırdığında gelmemişti bile. Dedem yine hastanedeyken vurduğunu hatırlıyorum koskoca adama. Kendinde bile değildi dedem. Annemin mevzusunu yazdım zaten. Zamanında kendisinden az da dayak yemedim kafamla komodinin kulbunu kırdığını hatırlıyorum ki birkaç sene öncesine kadar saklardım o kulbu hep aklımın bi yerinde olsun diye. Psikolojik şiddeti daha fenaydı, senden bi bok olmaz, kocan senden kaçar (bunu dediğinde ben daha 15-16 yaşındayım) çocukların senden kaçar bilmem ne. Düşününce benden uzak Allah'a yakın demek geliyor içimden ama dediğiniz gibi olay onun affedildiğini hissetmesi değil benim içimin rahat olması belki de. Anneme söylemeli miyim bilmiyorum eğer gidersem il değiştirmiş olacağım kalacak bi yerim yok başka mecbur annemde kalırım, öyle şak diye de gitmedim hiç illaki sebep sorar. Bilmiyorum cidden.
Anneme el kaldıran adamı, iki cihan bir araya gelse de görmem. Ölecek de olsa görmem. Ölsün gitsin.Hanımlar günaydın. Eski konumu şuraya bırakıyorum.
Okumak isteyen olursa diye.
Az önce halam aradı. Akciğer kanseri annemi evden kovan amcam akciğer kanseriymiş ve yoğun bakıma kaldırılmış. Hala senin oyuncakların vardı yanında diyor halam. Gelirsen çok sevinirim bi daha göremeyebilirsin durumu ağır dedi.
Affetmek değil mevzu, geçen sorum oydu. Ama gidip görmeli ya da vedalaşmalı mıyım sizce? Son günlerde annemle alakalı çok kabus görüyorum Allah'ım uzun ömür versin, geçen tam bu saat uyanıp sesini duymak için aradım kendisini ağlaya ağlaya. Aynı saatte halamın araması beni çok korkuttu anneme bi şey oldu sandım hala elim ayağım titriyor. O yüzden sağlıklı düşünemiyor da olabilirim. Ne diyorsunuz? Bir de kendisi de kanser oldum dediğinde inanmamıştım sanırım o sebeple de daha üzgün hissediyorum.