Yoğun bakımdaki amcayla vedalaşmak

Allah kul hakkıyla gelmeyin bana der. Ölüm aklında değildi tabii zukmederken şimdi tutuştu. Affetmek elbette iyidir ancak bunun karşılığında manipülasyondan ziyade samimi bir özür, bir pişmanlık belirtisi görmek ister insan. Hâlâ pişkin pişkin laf sokan bir insanın neden vicdanını rahatlatsiniz ki? Bu affetme olayları toplumumuzda yanlış anlaşılıyor. İmam cemaate laf olsun diye sormaz mesela hakkınızı helal ediyor musunuz diye. Ölünün kusuru varsa yakınları bu kusuru tamir etmeye çalışsınlar diye. Biz çok yanlış anlıyoruz hakkını helal etmeyenin derdini çözmek yerine suçluyoruz mesela. Burada olduğu gibi. Ben eminim ki samimi bir özür gelse affederdiniz. Ama size bu reva görülen muamele çok onur kırıcı. Keşke anneniz de gitmeseydi. Bazıları vicdan yüküyle ölmeli. Yaşayanlar da bundan ibret almalı. Yaptığımız kötülükler affedilmez böyle ölmeyelim diye düşünmeli. Bilmiyorum ya of zor şeyler bunlar.
 
Allah kul hakkıyla gelmeyin bana der. Ölüm aklında değildi tabii zukmederken şimdi tutuştu. Affetmek elbette iyidir ancak bunun karşılığında manipülasyondan ziyade samimi bir özür, bir pişmanlık belirtisi görmek ister insan. Hâlâ pişkin pişkin laf sokan bir insanın neden vicdanını rahatlatsiniz ki? Bu affetme olayları toplumumuzda yanlış anlaşılıyor. İmam cemaate laf olsun diye sormaz mesela hakkınızı helal ediyor musunuz diye. Ölünün kusuru varsa yakınları bu kusuru tamir etmeye çalışsınlar diye. Biz çok yanlış anlıyoruz hakkını helal etmeyenin derdini çözmek yerine suçluyoruz mesela. Burada olduğu gibi. Ben eminim ki samimi bir özür gelse affederdiniz. Ama size bu reva görülen muamele çok onur kırıcı. Keşke anneniz de gitmeseydi. Bazıları vicdan yüküyle ölmeli. Yaşayanlar da bundan ibret almalı. Yaptığımız kötülükler affedilmez böyle ölmeyelim diye düşünmeli. Bilmiyorum ya of zor şeyler bunlar.
Ne güzel dediniz ya çok teşekkür ederim. Dediğiniz gibi aradığımda eğer az biraz pişmanlık belirtisi görseydim içim rahat etmezdi yine giderdim muhtemelen. Ama aradım yok öyle yok böyle. Halamların tavırları da sinirlerimi bozdu, annem ya da ben aileden değilmişiz gibi bize yapılan bir şeyde ses çıkarmayıp kendi kardeşleri hastalandığında aslan kesildiler başımıza. Bana git diyenler (buradakiler değil, akrabalar bilmem neler) gitmezsen üzülürsün diyenler ben ilk hatada sildim gibi davranıyor, ben senelerce affettim neler dedi neler yaptı affettim ama yeter yani.
 
Anneniz de benim gibi duygusal anlamda kendini koruyamıyor. Annemin vefatından sonra yani 23 yıldır bizi yok sayan anne tarafımla, dedemin ölümü üzerine hem de kilometrelerce yolu uçarak gidip gorusmek zorunda kaldım. İçimden gelmiyordu,, beni tanıyanlar gitme dediler, kardeşim de yalnız giderim sen gelme dedi ama o aileden sadece dedemin ara sıra gelip gitmesi/araması sebebiyle ve onunla "annemin babası" diyerek bağ kurduğumdan gittim maalesef. Geldiğimden beri içim dışıma çıkarcasına ağlıyorum. O kadar tiksindim ve yok olmak istedim ki o insanların arasında... Bir de bunca yıldır inşa ettiğim koca koca kapıları (hiçbir zaman çalınmamış olsalar da) şu an açmışım gibi korkunç duygular içindeyim.
Anneniz pişman olmasın da siz zaten gitmemişsiniz çok da iyi etmişsiniz. Aman gerçeklerden kopmayın, tecrubelerinize guvenin. Yoksa insanlık yaptığınız için kendinizden nefret eder hale geliyorsunuz.
 
Hanımlar günaydın. Eski konumu şuraya bırakıyorum.

Okumak isteyen olursa diye.

Az önce halam aradı. Akciğer kanseri annemi evden kovan amcam akciğer kanseriymiş ve yoğun bakıma kaldırılmış. Hala senin oyuncakların vardı yanında diyor halam. Gelirsen çok sevinirim bi daha göremeyebilirsin durumu ağır dedi.

Affetmek değil mevzu, geçen sorum oydu. Ama gidip görmeli ya da vedalaşmalı mıyım sizce? Son günlerde annemle alakalı çok kabus görüyorum Allah'ım uzun ömür versin, geçen tam bu saat uyanıp sesini duymak için aradım kendisini ağlaya ağlaya. Aynı saatte halamın araması beni çok korkuttu anneme bi şey oldu sandım hala elim ayağım titriyor. O yüzden sağlıklı düşünemiyor da olabilirim. Ne diyorsunuz? Bir de kendisi de kanser oldum dediğinde inanmamıştım sanırım o sebeple de daha üzgün hissediyorum.
İleride pişman olmaktansa bence gidin görün ne yaşandıysa bir kenara bırakın sonra neden gitmedim keşke gitseydim demekten iyidir
 
Anneniz de benim gibi duygusal anlamda kendini koruyamıyor. Annemin vefatından sonra yani 23 yıldır bizi yok sayan anne tarafımla, dedemin ölümü üzerine hem de kilometrelerce yolu uçarak gidip gorusmek zorunda kaldım. İçimden gelmiyordu,, beni tanıyanlar gitme dediler, kardeşim de yalnız giderim sen gelme dedi ama o aileden sadece dedemin ara sıra gelip gitmesi/araması sebebiyle ve onunla "annemin babası" diyerek bağ kurduğumdan gittim maalesef. Geldiğimden beri içim dışıma çıkarcasına ağlıyorum. O kadar tiksindim ve yok olmak istedim ki o insanların arasında... Bir de bunca yıldır inşa ettiğim koca koca kapıları (hiçbir zaman çalınmamış olsalar da) şu an açmışım gibi korkunç duygular içindeyim.
Anneniz pişman olmasın da siz zaten gitmemişsiniz çok da iyi etmişsiniz. Aman gerçeklerden kopmayın, tecrubelerinize guvenin. Yoksa insanlık yaptığınız için kendinizden nefret eder hale geliyorsunuz.
Başınız sağ olsun 🙏🏿 Ben de öyle düşünüyorum gitmediğimde niye gitmedim diye değil, gitseydim niye gittim diye kendimi yer bitirirdim. Aynı tas aynı hamam çünkü
 
X