Bu konuyu duygular köşesindeki başlığımda da anlattım. Üzerinde değiştirmeye gerek olmadığı için, olduğu gibi buraya da aktarıyorum, çünkü desteğe, paylaşmaya ihtiyacım var. Anlatacaklarım aşık olduğum, burada da sürekli kendisinden bahsettiğim, kendisi için satırlar yazdığım adamla ilgili.
Yılbaşı gecesi evde otururken birden deli yanım tuttu, bu gece onu o sokakta görmek istiyorum, görmeliyim, tam da yılbaşında bu olmalı dedim. Evden çıktım gece 23:00 gibi. 23:30 gibi o sokakta oldum. Hissettim, o sokakta olacaktı, onu görecektim. Hatta on ikiye kadar çalışır büyük ihtimalle, sonra on ikiye doğru çantasını sırtına takmış gelirken görürüm onu dedim. Dediğim gibi oldu. Aşağıdan geliyordu. Elinde bira vardı. Bense duvar kenarında durmuş bekliyordum sadece. Tabii sadece ortamı yaşamaya gelmiş, bakınan biri imajı vermeye çalışıyordum kendime. Yukarı doğru çıkarken beni gördü sanırım. Bir ara önümden geçip yan tarafa doğru yürüdü. sonra tekrar önümden geçerken "mutlu yıllar" diye haykırdı çok kaba bir biçimde, resmen böğürdü. Yüzüme tükürmediği kaldı. Sonra geçti gitti aşağı.
Bir müddet orada oyalanırken bana bakar gibi hissettim. Sonra tekrar geldi önüme. Ona bakmadım. "Napıyon kız nasılsın?" dedi bana aynı kaba tavırla. Peki ben, aptal ben!! Ne yaptım? Hiç muhatap olmamam, onu adam yerine koymamam gerekirdi, hele hele de bu insan onuruna yakışmayan tavra karşılık. Peki ben ne yaptım? Ciddi ciddi cevap verdim, bunu neden yaptım biliyor musunuz? Eğer konuşmazsam kafasında "bana trip atıyor" fikri oluşacak, bu da ona karşı duygularımı belli edecek diye korktum. Aptal ben! Ne aptal bir fikirdi bu.. Salak salak " İyiyim, teşekkür ederim. siz nasılsınız?" dedim. "Ben de iyiyim" dedi. "Niye yüzüme bakmıyorsun?" dedi. Off kızlar öyle aptalım ki, her halimden belli oldu her şey. Gözlerine bakmadan, yere bakarak konuşuyordum, kesinlikle bu tam bir aşık kız hareketiydi. Hem de öyle bir insanlık dışı birine, bir hayvana.. Ya tamamen muhatap olma ya da oluyorsan kendinden emin bir şekilde, duygularını ustaca bir şekilde gizleyerek muhatap ol değil mi? Gerizekalı ben.. Ben de "Bu saatte erkekler yüzüne bakınca yanlış anlayabiliyor" dedim. Ne gerizekalı bir cevaptı, ne saçma bir cevaptı allahım.. hatırladıkça utançtan yerin dibine giriyorum. "Boşver sen erkekleri, ben buranın insanıyım." dedi. "Burda böyle yağmurun altında bekleme, yazık" dedi. "Sorun değil" gibi bir şey dediğimi hatırlıyorum. "Sen burda mı takılacaksın?" diye sordu sonra. Yanıt vermedim. İlk başta yapmam gereken şeyi en sonunda yaptım. Sonra umursamazca "peki iyi geceler, mutlu yıllar" dedi, sonra da etrafta şöyle bir dolaştıktan sonra çekti gitti... Beni tüm o kurtların içinde, sapığının, tacizcisinin, yılbaşı diye ipini koparıp gelmiş her türlü pisliğin içinde öylece bırakıp gitti...
Bilmem kaçıncı kez bırakıldım. Kaçıncı kez bu hatayı yaptım, onun peşinden koşma, aşk ümidi besleme hatası.. Kendimi, kendime yaptığımdan dolayı affedemiyorum. O geceden beri ciddi bir bunalımdayım, ve kalp kırıklığımı toparlayamıyorum, toparlanması zor. Üstelik bir de temmuzdan beri konuşmamıştık. Uzun zaman sonra ilk konuşma böyle mi olmalıydı? Ben bu kadar mı saygı hak etmeyen bir insanım?..
Bu kadar kötü muameleyi hak edecek ne yaptım, bende saygı hak etmeyecek ne eksiklik var bilmiyorum ama ben bunları hak etmedim kızlar ya, ben bunu hak etmedim...