klasik bi ataktı canım p.tesiden beri daha normal gibiyim ama bana hiç belli olmuyor bi gün 4x4lük olsam bile ertesi gün bambaşka olabiliyorum şimdilik iyi gidiyorum bakalım yarın ne yapıcam
Nasıl yaniii, neler yedin ki oyle
Bence başarırsın canım...
anoreksia ve bulumia psikolojik kökenli hastalıklardır.Bulumia atlatmış biri olarak olayın ne kadar zor oldugunu cok ıyı bılıyorum.
merhaba kızlar
konunun tamamını okuyamadım kusura bakmayın. ama okuduğum mesajlar beni ağlattı. ben de sizdenim. 2 senedir neler çekiyorum Allah bilir.
2009 yazında zayıflama kararı aldım resmen aç gezerek 10 kilo kadar verdim. 53 kilo olmuştum ama kendimi hala şişman görüyordum. O sene de öss senemdi, stresten çok yemeye başladım ve bende yeme bozukluğu oluştu. o kadar çok yiyordum ki midem çatlayana kadar... mide ağrılarından hareket edemediğim günler oldu. geçer diye bekledim, geçmedi. sonra sınav geçti, ben 60 olmuştum. tekrar dikkat etmeye başladım. 57 ye indim.
üniversite başladı. 3 gün diyet yapıyorsam 4.gün bozuyordum. yine deliler gibi yiyordum. kalıp kalıp peynirler, kova kova reçeller, ardı sıra çikolatalar. 61 oldum. diyetistyene gitme kararı aldım. diyetisyenin dediğinin çok altında yiyordum kilo almayayım diye. 3 haftada 4 kilo verdim, tekrar 57ye düştüm.
o sırada sevdiğim insandan çok fena bir kazık yedim. bu benim tüm motivasyonumu alt üst etti. zaten üzüldüğüm zamanlarda daha sık gelirdi yeme ataklarım. o olaydan sonra hiç durmadan yedim. yedikten sonra kusmaya çalıştım ama başaramadım.
o kadar mutsuzdum ki. yedikçe kendimden iğrendim. durmadan da yedim. yaza doğru spora başladım. ama ataklarımın önüne geçemedim. 62 kiloyken yazın dukan diyeti yaptım. 1 hafta bile sürdüremedim. ve sonrasında öküzler gibi yedim. en son 68 e ulaştım.
2 hafta önce isveç diyetine başladım. 63 e düştüm ama bıraktım onu da. 65tim dün tartıldığımda. bugün yine berbat bir atak günüydü. kimbilir kaç kiloyum.
ben artık bıktım. mücadele edemiyorum. ölsem keşke
merhaba kızlar
konunun tamamını okuyamadım kusura bakmayın. ama okuduğum mesajlar beni ağlattı. ben de sizdenim. 2 senedir neler çekiyorum Allah bilir.
2009 yazında zayıflama kararı aldım resmen aç gezerek 10 kilo kadar verdim. 53 kilo olmuştum ama kendimi hala şişman görüyordum. O sene de öss senemdi, stresten çok yemeye başladım ve bende yeme bozukluğu oluştu. o kadar çok yiyordum ki midem çatlayana kadar... mide ağrılarından hareket edemediğim günler oldu. geçer diye bekledim, geçmedi. sonra sınav geçti, ben 60 olmuştum. tekrar dikkat etmeye başladım. 57 ye indim.
üniversite başladı. 3 gün diyet yapıyorsam 4.gün bozuyordum. yine deliler gibi yiyordum. kalıp kalıp peynirler, kova kova reçeller, ardı sıra çikolatalar. 61 oldum. diyetistyene gitme kararı aldım. diyetisyenin dediğinin çok altında yiyordum kilo almayayım diye. 3 haftada 4 kilo verdim, tekrar 57ye düştüm.
o sırada sevdiğim insandan çok fena bir kazık yedim. bu benim tüm motivasyonumu alt üst etti. zaten üzüldüğüm zamanlarda daha sık gelirdi yeme ataklarım. o olaydan sonra hiç durmadan yedim. yedikten sonra kusmaya çalıştım ama başaramadım.
o kadar mutsuzdum ki. yedikçe kendimden iğrendim. durmadan da yedim. yaza doğru spora başladım. ama ataklarımın önüne geçemedim. 62 kiloyken yazın dukan diyeti yaptım. 1 hafta bile sürdüremedim. ve sonrasında öküzler gibi yedim. en son 68 e ulaştım.
2 hafta önce isveç diyetine başladım. 63 e düştüm ama bıraktım onu da. 65tim dün tartıldığımda. bugün yine berbat bir atak günüydü. kimbilir kaç kiloyum.
ben artık bıktım. mücadele edemiyorum. ölsem keşke
Canim, kiyamam sanaseni cok iyi anliyorum ben de 51 kilo'dan 60 kiloya aynen bu sekilde ciktim, ayni durumlar, kendini kontrol edememe, basaramam, motivasyon eksikligi, zayifken bile kendimi cokk sisman selulitli ve yagli gordugum icin psikolojim bozuldu erkeklerden de kacmaya basladim, iliskimi kaybettim, ve su anda da hala yalniz basima evde oturmayi tercih ediyorum. en buyuk korkum yaz gelip de insanlar etek sort filan giyecek, havuza denize gidecekler ya hani, o.
Bu kilolardan kurtulmanin tek bir yolu var bence, kendimize inanmak.
Cunku fark ettim ki ben acikmadigim halde eve gelmeyi 4 gozle cekiyorum cunku hareket edemeyinceye kadar yemek yemek istiyorum. Butun gunum yemek ve yememek konulari arasinda dusunmekle geciyor. her gordugum kizi manyak gibi kesiyorum, sadece kadinlari inceliyorum, ince olanlari gorunce aglayarak uzakalsaim geliyor.
Bence birlikte baslayalim, destek olursak 2 ayda bu isi halledebiliriz bence.
canım benim seni kendime o kadar yakın gördümki bu başlıktaki herkes hemen hemen aynı durumda ben de artık kendimi çok yorgun hissediyorum ama elimden birşey gelmiyor çok ama çok yorgunum artık
atlatan arkadaş nasıl başarmış bunuumarım bi daha hiç yaşamaz böyle kötü bi durumu
Canim, kiyamam sanaseni cok iyi anliyorum ben de 51 kilo'dan 60 kiloya aynen bu sekilde ciktim, ayni durumlar, kendini kontrol edememe, basaramam, motivasyon eksikligi, zayifken bile kendimi cokk sisman selulitli ve yagli gordugum icin psikolojim bozuldu erkeklerden de kacmaya basladim, iliskimi kaybettim, ve su anda da hala yalniz basima evde oturmayi tercih ediyorum. en buyuk korkum yaz gelip de insanlar etek sort filan giyecek, havuza denize gidecekler ya hani, o.
Bu kilolardan kurtulmanin tek bir yolu var bence, kendimize inanmak.
Cunku fark ettim ki ben acikmadigim halde eve gelmeyi 4 gozle cekiyorum cunku hareket edemeyinceye kadar yemek yemek istiyorum. Butun gunum yemek ve yememek konulari arasinda dusunmekle geciyor. her gordugum kizi manyak gibi kesiyorum, sadece kadinlari inceliyorum, ince olanlari gorunce aglayarak uzakalsaim geliyor.
Bence birlikte baslayalim, destek olursak 2 ayda bu isi halledebiliriz bence.
Aslında hepimiz birbirimizin kopyası gibi ben mesela şu anda hareket edemiyorum çünkü az önce öyle çok şey yedimki hemde canım istemediği halde yedim neden böyle oluyor hergün yarın başka olucak diye kapatıyorum atak sayfasını ama ertesi gün hiçbir şey değişmiyor ama kızlar hadi birbirimize söz verelim ve destek olalım yarın hepimiz için milat olsun bizlerde diğer insanlar gibi normal olalım biliyorum kolay değil çok zor belki ama bi süre normal devam edebilirsek en azından atak yaşamadan yavaş yavaş atlatırız belkiumut ederek işe başlayalım
kızlar, cumartesi günü psikiyatra gidicem kısmet olursa.
orda doktorla konuştuğum her şeyi buraya yazacağım. bu sorunu beraber aşıcaz. artık hiçbirimiz bu konuda üzülmiycez. bu bizim kaderimiz olamaz. normal insanlar gibi beslenicez biz de, patlayana kadar yiyip kendimize zarar vermiycez daha fazla. başarıcaz bunu.
elimden gelen her şeyi yapmaya hazırım sizin için de. forum dışı da ulaşabilirsiniz bana. telefonumu mailimi vermeye hazırım. inanıyorum psikiyatrın bize çok yardımı dokunacak. hepinize sevgiler...
canım benim ne kadar iyi kalplisin sen. Hayatın güzellikleri hep senin yanında olsun, umarım cumartesi günü yepyeni bi başlangıç olur hayatındaBen de aynı senin gibiyim kusana patlayana kadar yemek istiyorum her ataktan sonra midem bulanınca kendimi kötü hissedince tamam diyorum bu sefer sondu ama birkaç saat geçip tekrar acıkınca yemek ve abur cubur hayalleri kurmaya başlıyorum bu bi kısır döngü sanki ve hiç sonu gelmiycek gibi sanki bi girdap gibi içine çekiyor beni (bizi) ama atlatırız kızlar ya en başta kendimizi inandırmaya çalışalım hemen inanamayız ve hemen başaramayız belki ama zaten şu hayatta hiçbir şey pat deyince olmuyor ki bizler de zamanla atlatabiliriz neden olmasın
canım benim çok teşekkür ederim iyi dileklerin içiin, çok mutlu oldumaynılarını ben de senin için diliyorum
ben inanıyorumki bu cumartesi hepimiz için iyi başlangıç olacak. doktorun benden yapmamı istediği her şeyi anlatıcam size ve beraber yapıcazciddi anlamda çok yardımları dokunuyormuş. ben uzun zamandır uğraşıyorum bu dertle ve tek başıma çözemeyeceğimi anladım. o yüzden psikolojik destek almak istiyorum.
sadece kendi sorunumun çözülmesi inanınki beni hiç mutlu etmez. hep beraber kurtulucaz bu durumdan. gerekirse ararım sizi her gün, istanbuldaysanız buluşur görüşürüz. çok ciddi söylüyorum.
bu durumun ne kadar can atıcı olduğunu bildiğim için asla gönlüm elvermez kimseyi bu şekilde bırakmaya. kurtulursak beraber kurtulucaz:) cumartesiye kadar da salmıycam kendimi. dikkat etmeye çalışıcam yediklerime :)
Canım inan şu anda gözlerim dolu dolu okudum bu mesajını ne yazmalıyım duygularımı nasıl ifade etmeliyim bilmiyorum fakat daha tanımadığın birileri için bile bu kadar iyi kalpli ve düşüncelisinya .... Çevrendekiler çok şanslı insanlar benceO zaman hepimiz için yeni bi başlangıç olsun kızlar ben psikiyatristten yardım almadım yeme bozukluğu için ama onun dışında elimde gelen her şeyi yaparım sizin için çünkü biz diğerleri gibi değiliz bizi ancak biz anlarız belki de o yüzden birbirimizi bu kadar çabuk sevip sahiplenebiliyoruz hepimiz düzelicez kızlar şimdi havalarda biraz daha düzelsin o güzel günlük güneşlik havalar neşemizi yerine getirecek e zaten yaz meyveleri de çıkacak bu sayede sağlıklı ve lezzetli şeylerle beslenicez, kabul edelim ki kış meyveleri yaz meyveleri kadar güzel gelmez pek çoğumuza ve kışın çikolatalar hep daha caziptir kısacası biz bu işi yaparız kızlar. Hepinizi çok seviyorum biz yalnız ve çaresiz değiliiizz
arkadaşlar hepinizin Allah yardımcısı olsun sakın pes etmeyin kendinizi asla bırakmayın ilk adımı doktor yardımıylada attıktan sonra devamı gelecektir güzel haberlerinizi duymak isterim.
slm canım ya burda yeniyim ayarları nasıl yapcam bimiyorum bana yardımcı olurmusun
canım ya çok duygulandırdın benii
ben de hepinizi çok seviyorum.ve dediğin şey çok doğru birlikte olmadan bu sorunu çözemeyiz.
yarından itibaren menülerimizi ve hislerimizi burda paylaşmaya başlayalım. birlikten kuvvet doğacak ve bu sorun hallolacak :)
yarın görüşmek üzere, hepinizi öpüyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?