Yeme Bozukluğu

malesef bende de var olan bir durum... hiç yediklerimi kusmadım, fakat bir gün gerçekten kusmaya karar vermiştim ki dişlerimin inci gibi olmasından dolayı vazgeçmiştim. yani dişlerim inci gibi olmasaydı kafama koymuştum yediklerimi kusacaktım. belki de okuyan birileri kızar, anlamaz vs. ama insan takıntılı olup yediklerinden vicdan azabı duymaya başladıktan sonra ya çareyi kusmada arıyor, ya da günlük bir elma yiyecek kadar gözünü karartabiliyor.

fakat, ben bunları yaptıktan sonra bağışıklığımı kaybettim ve yılda birden fazla kez, hatta 5 kez soğuk algınlığı gibi hastalıklara yakalandım. yere düştüm, çene eklemimde hasar oldu. neyseki iyileşmeye başladım. yememe dikkat ettim , umursamamayı tam başladım derken, tekrar umursamaya başladım. kilom 48 olunca iyi hissediyorum, 49 olunca alarm veriyorum. çok yiyince yediklerimin acısını sporla çıkarıyorum. az yersem o gün mutlu oluyorum.

algıda da bozukluk yapıyor... bundan nasıl kurtulunur ki bilmiyorum... hem kurtulmak istiyorsun hem de istemiyorsun.

birde şunu da belirtmek istiyorum. bende ki bu durum, çok bilinçli olmama rağmen başladı. zaten her şey sağlıklı beslenmeyi öğrenip , bunu abartıp , takıntı haline getirmemle başladı.

bu takıntının başladığı günü hatırlıyorum. yemekten pirinçleri ve patatesleri ayırdığım gün başlamıştı...

ayrıca kalori hesabı ile kilo vermeye çalışan insanları da sık sık uyarıyorum. çünkü belli bir süre sonra kişi de algı bozukluğu yaratıyor. ne kadar az yersem o kadar kilo veririm diye düşünüyor. evet , kilo veriliyor. ama vücut var ya, senin ona yaptıklarını unutmuyor, acısını bir bir çıkarıyor zamanı gelince. o yüzden sakın takıntı yapmayın. sağlıklı ya da sağlıksız ne olursa olsun, tadında yiyin, kendinizi mahrum bırakmayın hiçbir şeyden...