Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.

Zamanında kayınvalidem eşime bakmayıp babannesine bırakıp gitmiş. Kusura bakmasın da bakamayız
 
Benimkilerde değerli onlar da hakkediyorlar ona bakarsan. Ama ben hakkediyor muyum, neyi hakkediyorum neyi hakketmiyorum orasını çözemedim.
Herkes için değişiklik gösteren bir durum. Anneannem yıllarca baktı kayinvalide ve kayinpederine ,biz onlarla büyüdük hani aile bağından dolayı mı bilmiyorum bir sıkıntı olmadı. Ben aile içinde gördüğüm için zorlanmam hatta onlardan ekstra avantajim bakıcı tutabilme, evde hasta bakım hizmeti alma vs vs bir çok hakları da kullanirim. Bu benim görüşüm. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin
 
Şu an öyle bir durum yok günü geldiginde diyorum herkes elini taşın altına koyacak anne babamın çok şükür bakıma ihtiyacı yok ama ben yakın oturuyorum her türlü tadilat hastane işleri bende,abimin geçmişte kız çocuklar bakacak sözü kulağıma geldi de ondan böyle düşünenlere karşı yukseliyorum 5 kardeşiz ablam çalışmıyor ben çalışıyorum erkekler çalışıyor ee ne olacak ablama mi baktiracaz yazık günah değil mi ?sadece onun mu anne babası ? Günü geldiğinde ki insalalh böyle bir şeye gerek kalmaz Allah anne babalarimızı kimseye muhtaç etmesin olursa herkes payına düşeni yapacak,yolunu yöntemini de kendi bulacak misal abim ablama diyebilir sana 50 bin vereyim payıma düşen aya sen bak..Anlatabiliyor muyum payına düşeni halledecek ama maddi bir yolunu ama manevi bir yolunu bularak..Hadi kızlar siz bakın nasıl hallediyorsaniz halledin diyemez..Anne hepimizin annesi ben buna asla izin vermem kendi adıma
Sizin söylediklerinizi %100 destekliyorum ama maalesef öyle olmadığını gördüğüm için bir şey diyemiyorum erkek evlatta baksın bakmak zorunda ama öyle olmuyor…
Bütün gün çalışan biri olarak eş kişisi bakmış oluyor yani gelin…

Eşimin anaannesine kızları bakmıyor bir tek kayınvalidem ve bir de oğlu bakıyor ama nasıl bakıyor oğlu biliyor musunuz sabah günaydın akşam iyi akşamlar,işe gidip geliyor bütün sorumluluk gelin de 3 aydan fazla gelini bakıyor… Günah değil mi bu kadın?

Günümüz şartlarında anneme bakacağım diyip işi gücü bırakan var mıdır? 1-2 belki peki işi bırakıp maddi gücü nasıl sağlıyorlar çok zor.
Yine olan geline oluyor.
 
Sizin söylediklerinizi %100 destekliyorum ama maalesef öyle olmadığını gördüğüm için bir şey diyemiyorum erkek evlatta baksın bakmak zorunda ama öyle olmuyor…
Bütün gün çalışan biri olarak eş kişisi bakmış oluyor yani gelin…

Eşimin anaannesine kızları bakmıyor bir tek kayınvalidem ve bir de oğlu bakıyor ama nasıl bakıyor oğlu biliyor musunuz sabah günaydın akşam iyi akşamlar,işe gidip geliyor bütün sorumluluk gelin de 3 aydan fazla gelini bakıyor… Günah değil mi bu kadın?

Günümüz şartlarında anneme bakacağım diyip işi gücü bırakan var mıdır? 1-2 belki peki işi bırakıp maddi gücü nasıl sağlıyorlar çok zor.
Yine olan geline oluyor.
İşte gelin bunu kocası ile halledecek,bunun çözümü her şeyi kız olan çocuğa yüklemek değil..
 
Kendi anne babama nasıl davranılmasını istiyorsam Eşimin ailesine de öyle davranırım..

Babam ve kayınvalidem vefat ettiler maalesef..

Annem ve kayınbabamın bakıma ihtiyaçları olursa seve seve yanıma alır Eşimle birlikte bakarız..

Büyük konuşmayayım bu evimizde tartışma konusu bile olamaz.
 
Ben 46 yaşındayım cok daha ağır şeyler yaşadım affettim yanlış anlaşılmasın bu ağır şeyler kayinvalideden değil kendi ailemden geldi bizzat

Bende böyle bir şey var ben engel olamıyorum hep empati halindeyim kin gudemiyorum ve özellikle dediğim gibi o kişi bana ne yapmış olursa olsun düştüğü anda ben elimi uzatıyorum

Dediğim gibi aileme hakaret etmedi ama benden habersiz eşim kendisine bir ev alıp içini sıfır eşyalarla dosedi bunu benden sakladilar ben sonradan öğrendim affettim yapacak bir şey yoktu
E küfürün değişik bir versiyonu olmuş sizinki
 
Ben yurt dışında yaşıyorum burada aileden biri ihtiyacı var ve bakiyorsan devlet bakan kişiye maaş yatiriyor sigortasini oduyor . Böyle bir imkan Türkiye’de varmi
 
Kendi anne babama bakarım. Hele anneme asla kıyamam.
Ama kocam da olsa, onun annesi ve babası benim anne babam değil. O yüzden bakmam.
Hadi kendiminkine bakacağım, niye onunkine de ben bakmam zorundayım? Herkes kendi annesine babasına baksın valla.
Erkek olmak varmış valla, evlen her şeyi karına yık. Misafir gelecek, karın hizmet etsin. Ev temizlenecek, karın temizlesin. Çocuk bakılacak, karın baksın. Bir de ananla babana baksın. Bir düğünle, dört tane altınla ömür boyu köle ediniyor adamlar. İnsanlık dışı bence.
Ben kimsenin kölesi olamam valla. Benim de bir tane hayatım var, bir daha doğmayacağım.
 
Kvalidem 69 yaşında şuan kendi evinde yanlız. Elden ayaktan düşerse - Allah düşürmesin - bizim eve getirip bakıcı tutarız. Bende çalışıyorum, emekli olmama çok var...
 
İyi ve güvenilir bir bakıcı ile kendi evlerinde kalacak şekilde baktırırım. Kocanla ilgilen, çocuklarını büyüt ilgilen vs derken sıra ne zaman kadına gelecek?
 
Ben bu konularda 4 yıl öncesine kadar hep şunu söylerdim. İlerde kimin kime muhtaç olacağı belli olmaz oyuzden Ben bakarım ki belki ben düşersem o da benim elimi tutar diye. Ama 4 yıl önce ciddi bir rahatsizlik geçirdim yatalak kaldım uzun süre ne hastanede nede evde bana bakmadı hatta 4 yaşındaki torunum aç diyip 1 tabak çorba getirmedi. Ben eşime ozamanlar hep şunu söyledim "ben onun kanı canı değilim . bakmak zorunda değil .bu onun kararı bu nedenle annene kırılmaya ,kızmaya ,laf söylemeye hakkın yok .amaaaaa ilerdede aynı şekilde annem babam hasta muhtaç bakarmısın evine alırmisin deme hakkında artık yok dedim. Geçen yıl kv hastalandı bakmadım BAKMAM ASLA BAKMAM. Bakana bakarlar ağırlayan ağırlarlar
 
Evet, kolay değil kesinlikle, farkındayım. Benim demek istediğim şey, kendi annem yatak durumuna düşse, bizim evimizde kalsın isterim. Ama zamanında kayınvalide aynı duruma düşmüş olsaydı ve ben reddetmiş olsaydım, haliyle annem aynı duruma düştüğünde, bu defa da eşim reddederdi.
Dürüst olun demişsiniz, dürüst oluyorum. Çıkarcı düşünüyorum yani. :)

Bebek bakımı ile tabii ki bir değil. O kıyas bile olamaz hem fiziki olarak hem mental olarak.

Çok zor yaşlı bakmak ben biliyorum. Çevremde çok gördüm. Hatta benim genelde gördüğüm, 3 kardeşse genelde hep aynı 1 kardeş bakıyor. Ne bileyim 4 kardeşse, hep aynı 1 kardeş bakıyor. Ama ölüm olunca , bakan bakmayan demiyor, miras kavgasına düşüyorlar. Hatta bakmayanlar " sende evde bakım ücreti aldın" falan diyor. Yani daha üste cikmaya çalışıyorlar.
Allah kimseyi bakmaya da bakılmaya da düşürmesin. Ben kendi ailem, kardeşim ve kardeşimin çocukları için her türlü şeye okey diyecek bir insanım. Ama evliyim, bir düzenim var, gelir belli gider belli, şartlar belli. Bu hayatı tek başıma yaşamıyorum. Eşimin de kabul etmesi için, haliyle onun tarafından bir şey olsa , benimde kabul etmem gerekir. Anlatabildim mi bilmiyorum.
Siz kendi durumunuza göre değerlendirin işte. Mesela aileniz hayatta mı ? Onlara bir şey olsa nasil düşünüyorsunuz ?
İkisi de ben evlenmeden önce vefat ettiler. Annemle birbirimize çok düşkündük. Ona canım feda bakardım diyorum da hiç bakıma muhtaç hale gelmeden vefat etti. Ölmeden 1 gün önce hastanede altından sürgü aldım o kadar. Hiç bakamadım ben anneme. hani eskiler der ya "üç gün yatak dördüncü gün toprak" diye... Allah 3 gün bile yatırmadı anneciğimi hemen aldı yanına.
Babama ise yatalak halde 8 sene baktım. Gerçekten çok zor zamanlardı ve tüm hayatım kaydı. (Hatta bu yüzden de geç evlendim, evlenmez olaydım) O yüzden sanırım ben artık yaşlı bakmak istemiyorum. Hani böyle bir deneyimim olmasaydı bilmeseydim yaşamasaydım zorluklarını "benim kayınvalide ve kayınpederim de iyi insanlar onlar da anne baba, benimkilerden ne farkı var bakarım" derdim ama diyemiyorum, çok yorgunum. Diyemedikçe de vicdanım aslında rahat değil. Kayınpederim için bir şey demeyeceğim ama kayınvalidem de iyi insandır Allah var bir kötülüğünü görmedim. Onlar da istiyorlar ki çocuk ve iş engelimiz olmadığı için onların yanına taşınalım yardım edelim. Sigrid 'in anlattığı durum gibi... Eşim de aileci. Ama ben de 50 yaşıma geldim ve ne kadar sağlıklı yaşayacağım ömrüm kaldı onu da bilmiyorum. İstemiyorum açıkçası. Eşim şimdi yanlarına taşındı bense kötü gelin olarak evde oturuyorum. Bu iş bizim boşanmamızla mı sonuçlanır, eşimin onlara kendi evlerinde bakıcı tutması ile mi sonuçlanır bilemiyorum. Her ikisine de okeyim ama aynı evde yaşayıp onlara bakmak istemiyorum. (Maddi gücümüz var, eşimin bir tane de kardeşi var) İşte kendimi suçlu hissetmesem sorun kalmayacak.
 
Son düzenleme:
Benim anneciğim sekiz sene kayın ailesiyle yaşamış. Sonra yaşlılıkları hastalıkları küçük yengeme kaldı tabi.
O sırada da annem çalışıyordu zaten. Babamın durumu çok kötüydü, maddi olarak dipteydik.
Annem işten çıkıp bakamazdı zaten. Ama yine de teklif etti, işten çık dersen çıkarım ama aç kalırız dedi. Tabi kimsenin bir tarafı yemedi bu teklifi. Öylece kaldı.
Ben annemden göreceğimi gördüm, dersimi aldım. Kimsenin evladı kimseye evlat olmuyor. İstersen ağzınla kuş tut. Boşandığın anda el kızısın. En ufak bir olayda herkes kendi evladını koltuğunun altına çekiyor. Yalansa yalan deyin.
Beni bir tek kendi annem ve babam ilgilendiriyor. Kimseye zerre eyvallahım yok. Tırnağı olan kendi başını kaşısın, uğurlar ola.
 
Ben bakarım. Yatalak olmadığı sürece desteksiz bakabilirim. Kendi anneme de kayınvalideme de. Çünkü melek gibi bir kadın. Bana tanışıklığımız boyunca kötü davransaydı, huzurumuzu bozsaydı bakmazdım. Yardımcı olurdum ama böyle severek içim rahat demezdim.
 
Baktım ve pişman değilim bugün olsa yine aynı kararı verirdim.O öldükten sonraki, elimden geleni yaptım gönül huzuru hiçbirşeyde yok.Düşmüş bi insan aciz iki dudağının arasında herşey.Samimiyetimiz yoktu pek,ben yabancıydım diğer gelinlerine göre ama son görevleri bana nasip oldu.Allah nur içinde yatırsın.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.

Valla herkes linçleyebilir, herkes burada merhametten ve etikten bahsedebilir ama ben bakmak istemezdim. Parasını verebiliyorsam bir bakıcı bulurdum ve ara sıra ziyaretine giderdim
 
Bahanen olur o zaman. Yani ilişkiniz kötü ise o size fena şeyler yapmış olursa o zaman ilişki üzerinden yürürsün. Burada bir çok yorum yazan da ilişki üzerinden yürümüş. iyi insanlar bana bir zararları olmadı bakarım. ya da bana şunu bunu yaptı bakmam. Ya da bana fenalık yaptılar ama ben o kadar iyi bir insanım ki Hz İsa gibi herşeyin üzerine sünger çeker bakarım. Bakarsın da nasıl bakarsın?
İs yerinden bir arkadaşım bakmış son günlerinde. Üstelik kızıp düğüne bile gelmemiş kıza ağza alınmayacak küfürler etmiş. Niye baktın diyorum olsun diyor. Çok saçma... insanın aklı almıyor bazı şeyleri. Ben omurgalı durmayı tercih ederim. Ölüm herkese var. Sırası yok. Ben hasta olsam bakacak mi? Yoo... eee o zaman ben niye bakayim bana pislik muamelesi yapana.
 
X