Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

Yaşlı bakmak çok ama çok zor. Ama bakana olduğu kadar, yatana da zor. Burada yorum yapan bizler, henüz o kadar üst yaş grubunda değiliz. Daha elden ayaktan düşmüş, o raddeye gelmiş insanlar değiliz. O yüzden o yaşlı ve hasta durumu çok anlayamayız.

Şahsen düşüncelerim, eğer yaşlı ve biraz kısıtlılarsa aynı apartman, karşı apartman gibi yakın bir konuma alırım ve gözetlerim. Fakat kendi başına hiç idame ettirecek durumda değilse, o zaman evime alırım. Çünkü kendi annemi düşünüyorum, Allah korusun elden ayaktan düşse, o da benimle evimizde kalsın isterdim. Bugün kvdemin başına gelen durumun, yarın annemin başına gelmeyeceğinin garantisi yok. Eee bugün kv yatalak , gelmesin desem. Yarın bir gün annem için de aynı tavrı göstermem gerekir, gösteremem. Karşılıklı, saf çıkarcı bir düşünce işte. Ama gerçekler böyle.

Aslında çok kardeş olmak bu açıdan iyi. Hani 2 kişi olsan, 2 kişi dönüşümlü bakabilir, biri bakarken diğeri nefes alabilir falan. Ama 5 kardeş olup, 4 kardeşin bakmadığı da oluyor.
 
Bakıcıya bakabilirim kötü bir şey yapmasın diye. Maddi manevi karşılığını alırsam neden olmasın.

Yoksa ben kendime zor bakıyorum kuru kuru Kv ye bakamam ki ölür gider elimde :)
He insanlar anlamıyor bunu. Geriatrik birine bakmak yüzüne bakmak demek değil. Ya saat başı pozisyon veriyorsun mesela, sonra döndü mü kalkmaya mı çalıştı, nefes alıyor mu devamlı kontrol. her şeyi yiyemezler, yedirdin diyelim aspirasyonu lazım. Derileri narin hemen yara açılıyor. Kaldırması özel yetenek. Banyosu ne sıcak ne soğuk olacak. bebek gibi de değil, çok daha zor çünkü cidden sağlığı gitmiş ve bünyesi doğru çalışmayan bir insan. Ağız bakımı, göz bakımı, genital bakımı o bakımı bu bakımı, eklemlerini düzenli aralıklarla hareket ettirmek gerekiyor, özellikle eller... ah ah çok zor çok. Ben babamdan biliyorum. O zaman da "bakarım" diyenlere affedersiniz b. bakarsın ancak yüzüne bakarsın diyordum. Yani sinir de kalmıyor insanda pskoloji falan berbat. Neler çektim ben bilirim.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Ben bakarım. Çünkü kayinvalidemle kayinpederim bunu hakedecek kadar değerli insanlar. Bu tamamen ilişkinizde alakali. O dönem calisuyor olursam da bakıcı+ kendi bakimimla devam ederim.
 
giphy.gif


Genelde hanımlar, kayınvalidelerinin karakteri üzerinden durumu değerlendirmiş. Etliye sütlüye kaırşmayan, yumuşak huylu ve eziye vermeyecek yapıda kayınvalidesi olanlar durumu daha olumlu karşılamış ama mesele, sadece kayınvalide ile ilgili değil.
Dedemin vefatından sonra babaannem korkunç bir drama çevirerek "ben yalnız yaşayamam. ölürüm" dediği için ve babam da hakiki bir denyo olduğundan ilk altı ay onu yalnız bıramayalım diye kendi evimizi kapatıp geçici olarak onun yanında yaşadık ve bu süreç tam 17 yıl sürdü.
bu süreci düşündüğünde annemin döneme dair dediği net şeyler vardı:
  • Asla çekirdek aile olarak hiçbir şey tam olarak bizim tasarrufumuzda değildi. nereye gittiğimizin hesbaını veriyor ve onu da götürmediğimiz için trip yiyorduk.
  • Anna ve baba olarak karar almamız gereken meselelerde kendisinin de söz sahibi olduğunu zannediyordu.
  • Asla kocamla sarılarak uzanıp tv dahi izleyemedim. hep derli toplu oturmak zorunda kaldım.
  • Kendi eşyalarım üzerinde söz sahibi değildim. mutlaka bir başka kadının da fikrini almam gerekiyordu.
  • Onca yıl uyurken saten gecelik dahi giyemedim. hep pamuklu pijamalar giymek zorunda kaldım.
  • Evde tek banyo olduğu için cinsel hayatımız sekteye uğradı. Sabahları kaçak göçek duş alıp sürekli hasta oluyordum.

Ayrıca kayınvalidenin bakımını oğullarının üstleneceğini zanneden kadınların da naifliklerine hayran kaldım. umarım içlerinde temiz yanı hiç kaybetmezler ama bu hayatta da maalesef çok üzülürler.
Bunlara hiç gelemem. Yeterince sorumluluk almışım üstüne laf yiyemem, kimse evime düzenime eşyama karışamaz, gidip geldiğim yerin hesabını veremem çocuk gibi. Sorumluluklarını almaya gelince yetişkin, canları istediğinde 13 yaşındaki çocuğu olamam kimsenin. Vesayetini alacağım adamlar bana ne yapmam gerektiğini anlatamaz, çocuk gibi azarlayamaz kural koyamaz.
 
Tabi ki ama nasıl bakacak onu soruyorum?
Aslında bu biraz ilişkilere bağlı. Ben kaynanam yatalak da olsa almam eve. oğlu illa bakacaksa gitsin baksın. Nitekim 2 yıl önce kalp bobrek yetmezligi ile kaybedecek iken oğlunu ameliyat masasında bırakıp sen iyileştir ben sonra gelirim diyen kaynanam yaşlandığında olum döşeğinde benim bir bardak suyumu göremez. Benden once boyle bir durumu olursa tabi. Zaten bana bir durum olsa annen baksin der. Ama öyle olmasaydı o zor zamanlarımda ben gitmeyin diye ısrar ederken bana destek olsalardı tabi ki yaslandiklarinda eve de alırdım yalan yok. Sanırım kendi yaşadıklarımdan ötürü tarafli yorum yapıyorum. Tamamen şimdiki ilişkiler ile ilgili bir durum.
 
annem 72 yaşında tek başına yaşıyor.
92 yaşındaki anneannem 2 ay öncesi itibarıyla dönüşümlü çocuklarında kalmaya başladı 3 er aylık periyotlarla bakacaklar. 2 ay öncesine kadar tek başına yaşıyordu.
kp vefat etmiş biz evlenmeden.
kv bekar oğluyla yaşıyordu şimdi eltimle yaşıyor.
tek kalmaktan korkuyordu daha 50 sinde bile.
kim pışpışladıysa o kadar o baksın ben bakamam.
 
Bunlara hiç gelemem. Yeterince sorumluluk almışım üstüne laf yiyemem, kimse evime düzenime eşyama karışamaz, gidip geldiğim yerin hesabını veremem çocuk gibi. Sorumluluklarını almaya gelince yetişkin, canları istediğinde 13 yaşındaki çocuğu olamam kimsenin. Vesayetini alacağım adamlar bana ne yapmam gerektiğini anlatamaz, çocuk gibi azarlayamaz kural koyamaz.

bir de babaannem ilginçtir. burada okuduğumuz despot ve muhafazakar kaynana kalıbına asla uymaz. kendi istediğini yaptırmak için tatlı tatlı ve durmaksızın söyler. sen istediğin kadar söyle. istediği olana kadar devam eder.
birimizden "yeter artık. bu dediğin olmayacak" tepkisi gördüğünde de "ama ben bu evin insanı değil miyim?" diye triplenirdi.
anlaşılması gereken şu ki, bir evin içerisinde bu şekilde iki kadın olduğunda kaçınılmaz olarak bir iktidar savaşı yaşanıyor.
 
Birisi bakacaksa bile o kişi kızı olmalı bence oğlum bakıyor adı altında gelin bakmamalı.
Neden kızlar tek oğlanlarda onun çocuğu değil mi böyle de bütün sorumluluk kız çocuklarına kalıyor,erkek çocuk da payına düşeni yapacak ister kendi yapar ister karısına yaptırır ama eşit olarak 1 ay o 1 ay kız kardeş bakacaksa o 1 ayını bakacak
 
Kayınvalidemin 2 oğlu var. Muhtemelen biraz birinde biraz diğerinde kalır, belki de en çok anlaştığı gelini ve en az didiştiği oğlunda kalır. Eşimle çok anlaşamaz çünkü. Ben bakmam diyemiyorum, vicdanım rahat etmiyor. Kendi annemle babamında 3 çocuğu var, ablam ben ve abim. Ablam yurtdışında olduğu için muhtemelen abimle yengem bakar ama ben de bakmam demem. İçim rahat etmez. En iyisi şöyle dua etmek. Allah anne ve babamızı bizim bakımımıza muhtaç etmesin, bizim elimize veya kimsenin eline düşürmeden acı çekmeden yanına alsın. En güzeli bu.
 
Birisi bakacaksa bile o kişi kızı olmalı bence oğlum bakıyor adı altında gelin bakmamalı.
Kızı olmayanlar da var. Ayrıca damatta diyebilir ben neden bakıyorum da abin bakmıyor, benim annem babam ne olacak diye. Gelin rahat edemiyorsa damatta rahat edemez. Öyle bir durum da var.
 
Dedemin vefatından sonra babaannem korkunç bir drama çevirerek "ben yalnız yaşayamam. ölürüm" dediği için ve babam da hakiki bir denyo olduğundan ilk altı ay onu yalnız bıramayalım diye kendi evimizi kapatıp geçici olarak onun yanında yaşadık ve bu süreç tam 17 yıl sürdü.

Ayrıca kayınvalidenin bakımını oğullarının üstleneceğini zanneden kadınların da naifliklerine hayran kaldım. umarım içlerinde temiz yanı hiç kaybetmezler ama bu hayatta da maalesef çok üzülürler.
Annenize yaşatılanların kabahatlisi sizin de dediğiniz gibi babanız, kusura bakmayın ama anneniz de kabahatli, 6 ay diye başlayan bakım işini 17 yıla uzatan babanıza sağlam bir rest çekmemiş, 17 yıl şikayetlerine rağmen kayınvalidesiyle yaşayıp hizmet etmiş.

Kendi adıma konuşmam gerekirse bizde böyle bir şey asla olmaz, asla kelimesini kullanacak kadar büyük konuşuyorum zira biz 5-6 yıl önce denemesini yaptık, rahmetli kayınpederim kayınvalidemle kavga etmiş evi terk etmiş:)) annenizle küstüm deyip bize geldi 20 gün kaldı, daha 10. gününde eşim babası boşanmayı ve bizde temelli kalmayı düşünüyor diye ev bakmaya başladı, ben ağzımı açıp tek bir şey demedim oysa, eşim kendi evinde bizim düzenimize göre yaşanılmasını isteyen biridir, benim anne babam veya kendi ailesi bana veya bize müdahale etmeye kalkarsa kimseye bırakmaz kendisi rest çeker.

Babanız da annenize karışılmasına izin vermemeliydi, tabii anneniz de aynı şekilde.
 
Son düzenleme:
Kocamın ailesini hiç sevmem , seviyor olsamda bakmazdım , dedemden biliyorum hasta bakmak çok çok zor . Zavallı annem ve teyzem tüm yükü üstlendi diğerlerinin umrunda olmadı .
Kendi babama bakmam , anneme ise bakıcı tutarım yakınına taşınırım .
 
Eski nesil bayağı kalabalık en az 4 kardeş oluyor. 4 kardeş ve eşleri 8 kişi. 8 kişi 40 bin 50 bin toplayabilir yani zor degil. Huzur kacmasindan iyidir.
bizim taraflarda oyle degil valla 2-3 cocuk .biri de ben vermicem dese aileye ciddi yuk .bir ekonomi konusu acilsa herkes gecinemiyorum diyor burada ayri ev bakicilar havada ucuyor .imkani olan icin en iyisi tabi ki ayni binada bakiciyla ayri ev ama yazan kisilerin %80 nin oyle bir imkani olamayacak bence
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Elden ayaktan düşmüşse bakarım. Ama herkesin kendine göre bir hikayesi var. Kendinden nefret ettiren insana kimse bakmak zorunda değil. Evinin içinde öz bakımını yapabilen insanı evime almam.
 
Kayinaile sizin ailenize aleni hakaret etmiş olsa?
Ben 46 yaşındayım cok daha ağır şeyler yaşadım affettim yanlış anlaşılmasın bu ağır şeyler kayinvalideden değil kendi ailemden geldi bizzat

Bende böyle bir şey var ben engel olamıyorum hep empati halindeyim kin gudemiyorum ve özellikle dediğim gibi o kişi bana ne yapmış olursa olsun düştüğü anda ben elimi uzatıyorum

Dediğim gibi aileme hakaret etmedi ama benden habersiz eşim kendisine bir ev alıp içini sıfır eşyalarla dosedi bunu benden sakladilar ben sonradan öğrendim affettim yapacak bir şey yoktu
 
bir de babaannem ilginçtir. burada okuduğumuz despot ve muhafazakar kaynana kalıbına asla uymaz. kendi istediğini yaptırmak için tatlı tatlı ve durmaksızın söyler. sen istediğin kadar söyle. istediği olana kadar devam eder.
birimizden "yeter artık. bu dediğin olmayacak" tepkisi gördüğünde de "ama ben bu evin insanı değil miyim?" diye triplenirdi.
anlaşılması gereken şu ki, bir evin içerisinde bu şekilde iki kadın olduğunda kaçınılmaz olarak bir iktidar savaşı yaşanıyor.
Höt zöt yaşı geçmiş mıymıyla lafını geçiriyo. Babaannem de böyle. Dışardan buna bakılmayacak ne var derler, cıngar çıkarmıyo diye. Mıymıyı ile çürütüyo o da.
 
X