Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

Zavallı annem geldi aklıma...
Babaannem... ah o dili varya o dili... neler derdi anneme. Babam akıllısı da getirmişti eve. Yaşım o zaman 8 ama hatırlıyorum annem ne çekti onun çenesinden. Bizler doğmadan önce telefon açıp anneanneme küfür etmiş bir kadın siz düşünün o çeneyi. Neyse ki 55 yasinda vefat etti ben 9 yaşında idim. Annem toplam 11 yil çekti. Son zamanları bizimle kaldi hep. 9 çocuğu vardı 5 tane kız. Ne alaka bize gelmişti.
Ben bakmam benim kayinvalide babannemden beter. Zaten 2 kizi var. Onlar baksın. Bakamazlarsa bakıcı tutar yollarım ama ben öyle altını falan almam yani o kadar da değil. Bana iyi davransa bakardım ama dürüst olayım. Ama o çenesi hiç durmuyor.
55 yaş çok genç bir yaş siz ne diyorsunuz ben neredeyse o yaşa geleceğim. Bir hastalığı mı vardı babaannenizin? Huysuz insan bakmak zor ben babama bir gün kızdım da "altından çıkanlar değil ağzından çıkanlar yoruyor" dedim. Yani o daha zor tabi ama geriatrik bakımı başlı başına farklı bir bakım, yaralar çıkıyor vücutta ve kolay geçmiyor, yediği içtiği her şey özel.. Geceleri de genelde uyumuyorlar ve uyutmuyorlar... Hiç kolay değil.
 
Kayınbabam evlendiğimizden beri bizimle yaşıyor çok memnunum, o aileden biri, bizden başkasının bakma ihtimali bile yok, başka yerde rahat edemez benim de aklım kalır. Kaynanam beni beğenmez etmez ama sahip de çıkar Allah var. Ama kaynanama bakma ihtimalim kayınbabam varken yok. Yine de üstünden elimi çekmem lakin. Sebebi dünya kavgamız da olsa dışarı karşı bana sahip çıkmasıdır. En azından benimsedi yani, her ne kadar bu lütfuna muhtaç olmasam da Allah razı olsun yine. Kendi babam 2 yıl önce rahmetli oldu, annemin ciddi sağlık sorunları yok hali hazırda. O taraftan bana ihtiyacı olan birileri yok yani.
 
Ben kötü bir insanım :KK43: Ama bu benim vicdanımı rahatsız ediyor. Bilemiyorum. Evde yaşlı bakımı çok zor kendi hayatın diye bir şey kalmıyor gerçekten.

Kendi aileniz olsa?
Bu arada bakıma muhtaç duruma gelene kadar kimseyi evime alamam bakıma muhtaç tek yaşlı kaldıysa bakıcıya emanet edemem. Yakın zamanda anneannemle yaşadık. Demans başladı. Bakıcıya iftira atıyor dövdü beni diyor dövmeyeceğini biliyoruz ama ya gerçekse diye içimiz içimizi yedi. Annem evine aldı. Dedemi de halam aldı evine.
 
Bakmak başka ilgilenmemek başka ben ilgilenmemeyi kastetmiyorum zaten. Arkadaşımın annesi de yatalak aynı apartmanda farklı dairede bir bakıcı tutuldu sizin de anlattığınız gibi.

Zaten her ailenin durumu da ayni olmuyor. Bazen bakacak olan kisinin kendinin saglik sorunlari ve dertleri oluyor. Hersey bir kisiye yüklenmemeli. Bir kac kardes varsa yaninda bulunamayan maddi destek saglamak zorunda böylece bakan kisilerin yükü yardim alarak da hafifletilebilir. Hasta veya yasli bakmak zor isler. Sahsen kendini fiziksel veya psikolojik olarak bakma durumunda görmeyeni de kinamam. O durumda disardan yardim alinmali imkan varsa
 
Kayınvalidemle sorunum yok ama bakmam.
Bakmak bana da düşmez iki oğlu var onlar yanına gidip bakabilir,ister yanında kalsınlar ister bakıcı tutsunlar, beni ilgilendirmez.İki kardeş ayarlayıp,karar verebilirler.Bu düşüncemi de hep konuşurken belirtiyorum.

Benim annemde düzen bozmamak için gelmek istemez o yüzden bakıcı tutardım veya kendim gider bakarım.

Benimde iki oğlum var, bana bakmak zorunda değiller ki istemem de.Benim yüzümden tüm düzenleri bozulup,bana göre yaşamalarını istemem.

Ben zaten şuan çocuk bakıyorum,yarın kayınvalide sonra kendi annem sonra eş derken hayat boyu bakıcılık yapamam.

İnsanlar tabii ki annelerini atmasın ama bakma,ilgilenme olayını kendi sorumluluğu alarak yürütsün.
 
Zavallı annem geldi aklıma...
Babaannem... ah o dili varya o dili... neler derdi anneme. Babam akıllısı da getirmişti eve. Yaşım o zaman 8 ama hatırlıyorum annem ne çekti onun çenesinden. Bizler doğmadan önce telefon açıp anneanneme küfür etmiş bir kadın siz düşünün o çeneyi. Neyse ki 55 yasinda vefat etti ben 9 yaşında idim. Annem toplam 11 yil çekti. Son zamanları bizimle kaldi hep. 9 çocuğu vardı 5 tane kız. Ne alaka bize gelmişti.
Ben bakmam benim kayinvalide babannemden beter. Zaten 2 kizi var. Onlar baksın. Bakamazlarsa bakıcı tutar yollarım ama ben öyle altını falan almam yani o kadar da değil. Bana iyi davransa bakardım ama dürüst olayım. Ama o çenesi hiç durmuyor.

Yengemin annesinde böyle bir cene vardi. Cekilmez hale gelince doktoru ile konusup sakinlestirici vermeye basladilar yoksa yengem kafayi yerdi bakimi yaparken. Her yasli da ayni olmuyor
 
55 yaş çok genç bir yaş siz ne diyorsunuz ben neredeyse o yaşa geleceğim. Bir hastalığı mı vardı babaannenizin? Huysuz insan bakmak zor ben babama bir gün kızdım da "altından çıkanlar değil ağzından çıkanlar yoruyor" dedim. Yani o daha zor tabi ama geriatrik bakımı başlı başına farklı bir bakım, yaralar çıkıyor vücutta ve kolay geçmiyor, yediği içtiği her şey özel.. Geceleri de genelde uyumuyorlar ve uyutmuyorlar... Hiç kolay değdeğil

Evet hastaydı. Şeker hastası olduğu halde 1 sepet inciri tek başına gizli gizli yemiş komaya girmiş ve ölmüştü...
 
Çok acı demi belli yasa gelince bakmayip başka çareler düşünülmesi

Ha bazları kırgın olabilir yaşadıklarından dolayı diyebilirler bilemem

Allah kimseyi muhtaç duruma düşürmesin...kolay değil hiç değil
Öyle hastalıklar varki tek başına basa çıkılmaz elbette yardımcı şart

Ben bekarım kv olsa ne yaşardım iliskimiz ne olurdu bilemem fakat bakmak durumunda olsam yardımcı desteğiyle bakardım durumu zorsa

Bide ille yaşlı muthac olucak diye bir şeyde yok belki kendi annenden dahi iyi biridir ve zor animda kv yaninda olucak kişidir

Düşününce cidden acı ben bakmam oğlu baksın demekte belki altına yapıyor bir dünya şey

Allah korusun ...

ne zor bir konu açılmış insan ne diyeceğini bilemiyor...yorumlarda üzüyor hanı empati yapınca

En iyisi ben gideyim bu konudan
 
Kendi anne babam zaten vefat etti, kayınpederim de öldü, geride bir kayınvalidem var o da bekar oğluyla yaşıyor, oğulları isterlerse bakarlar maddi manevi destek olurlar ama ben bakamam, o sabır ve güç yok bende, ileride kızımı da bana bakmaya zorlayamam, evde bakım hizmetleri var, huzur evi var, yardımcı tutma seçeneği var.
 
Bakıcıya bakabilirim kötü bir şey yapmasın diye. Maddi manevi karşılığını alırsam neden olmasın.

Yoksa ben kendime zor bakıyorum kuru kuru Kv ye bakamam ki ölür gider elimde :)
 
Eşim evlatları olarak bakmak zorunda anne babasına.
Bunun bana yansıyacak kısmı olursa ben ilgilenmem, ne halin barsa gör diyemem, tüm sorumluluğu almamakla birlikte elimden geleni yaparım.
Babam ameliyat oldu, eşimde kaldı yanında, kalamam dediğini düşünemiyorum. Hastalık, yaşlılık süreçleri uzun olursa yardımcı vs.düşünülür imkana göre tabi, kolay da değil bu işler.
Anne baba başka eş daha başka onu ben de tecrübe ettim, eşim ameliyat olduğunda tuvalete götürüp temizliğini ben yaptım. Altını temizledim, banyosunu vs hep ben yaptırdım bir süre. O zaman anladım zaten eşin farklı olduğunu, görev gibi değil gerçekten çok farklı. babamın altını temizlerken mesela arada elime bulaşıyordu, bir an önce elimi yıkamak istiyordum örneğin anası babası bile olsa iğrenebiliyor insan ama eşimle hiç öyle değildi. Eş farklı. Çocuğum yok ama olsa insanın kendi çocuğu da çok farklı. Eşime Allah göstermesin bir şey olsa ona ömür boyu bebek gibi bakarım o benim hayatım. Ama annesine babasına dürüst olmak gerekirse bakmak istemiyorum. Ha 1 hafta bakarım, 1 ay bakarım ama ömür boyu bakmak istemem.
 
Kendi aileniz olsa?
Bu arada bakıma muhtaç duruma gelene kadar kimseyi evime alamam bakıma muhtaç tek yaşlı kaldıysa bakıcıya emanet edemem. Yakın zamanda anneannemle yaşadık. Demans başladı. Bakıcıya iftira atıyor dövdü beni diyor dövmeyeceğini biliyoruz ama ya gerçekse diye içimiz içimizi yedi. Annem evine aldı. Dedemi de halam aldı evine.
Şimdi burada şöyle bir sıkıntı var; kayinvalide annem değil kayinpeder de babam değil. Üzerimde emekleri yok duygusal bağım da yok. Kendi anam babam değiller aynı kefeye koyamam duygusal olarak.
Ayrıca eve getirip KADINA baktıriyor erkekler. Kendisi bakmış olmuyor. Yani babamı eve getirip kocama sen bakacaksın demekle aynı şey. Öyle bakmaya tabi herkes bakar. At karının üstüne yükleri. Erkeklerin bakması gelip eve bırakması işte o kadar.
 
Resmen intihar be.
Annem yemesin diye çok uğraşırdi. Ama yatağında hep kırıntılar olurdu. Gece kalkıp yerdi gizli gizli ne kadar şekerli şey varsa. Babama derdi annene bir şey olacak diye.
O gün de bizim köy evi yapılırken ustaya demiş incir doldur sepete torunlarıma vereceğim demiş. Adam ne bilsin o da vermiş. Fındıklıktan aşağı inmiş yemiş eve gelmiş. Sonrası işte ölüm
 
Ne şekilde bakılacağına bağlı.
Mesela alt değiştirme gibi bir şey varsa bakmam. Bakıcı tutulsun isterim.
Benim yaşım da artık 50 üstüyse ve kayınvalidem çok yük olmuyorsa bakabilirim. Ama en güzeli yakın bir yerde oturtup sürekli ziyaretine gidip bakıcı tutmak diye düşünüyorum ben.
 
giphy.gif


Genelde hanımlar, kayınvalidelerinin karakteri üzerinden durumu değerlendirmiş. Etliye sütlüye kaırşmayan, yumuşak huylu ve eziye vermeyecek yapıda kayınvalidesi olanlar durumu daha olumlu karşılamış ama mesele, sadece kayınvalide ile ilgili değil.
Dedemin vefatından sonra babaannem korkunç bir drama çevirerek "ben yalnız yaşayamam. ölürüm" dediği için ve babam da hakiki bir denyo olduğundan ilk altı ay onu yalnız bıramayalım diye kendi evimizi kapatıp geçici olarak onun yanında yaşadık ve bu süreç tam 17 yıl sürdü.
bu süreci düşündüğünde annemin döneme dair dediği net şeyler vardı:
  • Asla çekirdek aile olarak hiçbir şey tam olarak bizim tasarrufumuzda değildi. nereye gittiğimizin hesabını veriyor ve onu da götürmediğimiz için trip yiyorduk.
  • Anna ve baba olarak karar almamız gereken meselelerde kendisinin de söz sahibi olduğunu zannediyordu.
  • Asla kocamla sarılarak uzanıp tv dahi izleyemedim. hep derli toplu oturmak zorunda kaldım.
  • Kendi eşyalarım üzerinde söz sahibi değildim. mutlaka bir başka kadının da fikrini almam gerekiyordu.
  • Onca yıl uyurken saten gecelik dahi giyemedim. hep pamuklu pijamalar giymek zorunda kaldım.
  • Evde tek banyo olduğu için cinsel hayatımız sekteye uğradı. Sabahları kaçak göçek duş alıp sürekli hasta oluyordum.

Ayrıca kayınvalidenin bakımını oğullarının üstleneceğini zanneden kadınların da naifliklerine hayran kaldım. umarım içlerinde temiz yanı hiç kaybetmezler ama bu hayatta da maalesef çok üzülürler.
 
Son düzenleme:
Kendi aileniz olsa?
Bu arada bakıma muhtaç duruma gelene kadar kimseyi evime alamam bakıma muhtaç tek yaşlı kaldıysa bakıcıya emanet edemem. Yakın zamanda anneannemle yaşadık. Demans başladı. Bakıcıya iftira atıyor dövdü beni diyor dövmeyeceğini biliyoruz ama ya gerçekse diye içimiz içimizi yedi. Annem evine aldı. Dedemi de halam aldı evine.
Ben babama baktım yıllarca o zaman evli değildim ve zorluğundan yıldım. Ben de yaşlanıyorum artık bilemiyorum artık başka yaşlı bakmak istemiyorum. Demans hastası zordur, bir de henüz konuşacak yaşa gelmeyen çocuk da kolay emanet edilemez başkasına. Öyle bir şey olsa ben eve zaten gizli kamera ile ses kayıt cıhazı kurarım yani. (kendi evinde bakıcı tutarak baktırma durumunda) Ama aynı evde bakmak istemem. Bu beni vicdansız kötü biri mi yapıyor bilemiyorum?
 
X