Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

mermad- .!.:

AAAAASSSSSSLAAAA
Her koyun kendi bacağından asılır.Herkesin annesi kendine.Kocam çok bakmak isterse evine gidip öyle baksın oraya karışmam.

Genişletmek için tıkla...

Ben de öyle dedim de... Eğer aynı şehirdeyseniz sorun yok. Biz 3 aydır eşimle ayrıyız adam 900km uzakta ailesi ile yaşıyor şimdi ve işin ilginci keyfi de yerinde. Orada arkadaş edindi, çevre yaptı, iyice yerleşti ve bana "sen hayatımda olmasan ben yıllarca yaşarım burada annemin babamın evindeyim" dedi.

mahmut abi .!.:

Ben de öyle dedim de... Eğer aynı şehirdeyseniz sorun yok. Biz 3 aydır eşimle ayrıyız adam 900km uzakta ailesi ile yaşıyor şimdi ve işin ilginci keyfi de yerinde. Orada arkadaş edindi, çevre yaptı, iyice yerleşti ve bana "sen hayatımda olmasan ben yıllarca yaşarım burada annemin babamın evindeyim" dedi.

Genişletmek için tıkla...

Yaşasın o zaman sen de keyif kahvesi yaparsın boşver keşke benimkide öyle olsaydı sevinçten göbek atardım

Umurumdaydi .!.:

Sen 7 sülaleye bakarsin bence.

Genişletmek için tıkla...

Bence baska seceneginiz olmadigindan böylesiniz.calismayi deneyin mesela belki size faydasi olur.

Yumak88 .!.:

O Zaman öyle demezsiniz. Bakıma muhtac olup anlamazsiniz bile kim bakıyor nerdeyim ne oluyor? yaslilik bu. Allah kimseyi akildan sagliktan etmesin. Sizde büyük konuşmayın.

Genişletmek için tıkla...

Valla bizim ailenin kadınlarında hiç öyle baktıran olmadı.
Eşimin babaannesi benim dayımdan genç ay oy diye yatıp gelinlere baktırma derdinde. Dayım yengem arkadaşlarıyla akrabalarıyla gezip kendi evlerinde çocuklarını ağırlıyor. Çocuklarına dert değil neşe veriyor.
Benim anneannem 85 yaşında vefat etti. Vefat ettiği güne kadar evinde kaldı ve çocuklarına baktırma gibi bir talebi olmadı. Her gittiğimizde kendi yemeğini yaptı yedirdi. Sadece temizliğine falan yardıma giderdik talebi olduğundan değil yorulmasın diye bizimkiler isterdi.
Benim de özendiğim şey bu. Kimseye yük olmadan yaş almak istiyorum.
Annem 68 yaşında korosuna da gidiyor, kursuna da gidiyor. Arkadaşlarıyla buluşmaları da oluyor. Eşimin babaannesi 72 yaşında hayattan bezmiş.
Bu bizim topluma has bir şey.

mahmut abi .!.:

Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.

Genişletmek için tıkla...

Bu sorunun cevabı bulunduğunuz yöreye göre değişir. Örneğin bizim bulunduğumuz şehirde genelde bakıcı tutulur gelin istese bile gidip kalmaz kayinvalide veya kayiinbaba. Kendi evlerini hiçbir zaman kapatmazlar isteyen gider kalır bakar. Allah ne gösterir bilinmez ama kayınvalidem şimdiden bana bakıcı tutun der durur :) Mesela benim kendi ailemde ise tam tersi bir durum söz konusu genelde en küçük erkek çocuk bakar ve ev de ona kalır . Ev olmasa bile o bakar . Yani çok uzak iller birbirine . Şahsi fikrimce bence insanlık gördüysen insanlık göstermelisin . Sonuçta bu hayatta herkesin sağlığı bir anda bozulabilir başımıza ne geleceğini bilemeyiz . Gelecekle alakalı kesin ve büyük konuşmamak lazım. Konu es ailesi olunca herkes çok net konuşmaya çalışıyor ama unuttukları bir şey var bu kişiler sizin anne babanız olsa bakıcı baksın ister miydiniz?

mahmut abi .!.:

Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.

Genişletmek için tıkla...

Bana yaptıklarından ve yapmadıklarından sonra asla düşünmüyorum. Ama ben saftiriğim kıyamam kesin bakarım. İnşallah o zamana kadar merhametim yok olur

mahmut abi .!.:

Ben de öyle dedim de... Eğer aynı şehirdeyseniz sorun yok. Biz 3 aydır eşimle ayrıyız adam 900km uzakta ailesi ile yaşıyor şimdi ve işin ilginci keyfi de yerinde. Orada arkadaş edindi, çevre yaptı, iyice yerleşti ve bana "sen hayatımda olmasan ben yıllarca yaşarım burada annemin babamın evindeyim" dedi.

Genişletmek için tıkla...

Sizin eşiniz zaten çok değişik bir adamdı. Yine değişik davranmaya devam ediyor. Nasıl tahammül ediyorsunuz o kocaya bilmem

matilda1 .!.:

Bu sorunun cevabı bulunduğunuz yöreye göre değişir. Örneğin bizim bulunduğumuz şehirde genelde bakıcı tutulur gelin istese bile gidip kalmaz kayinvalide veya kayiinbaba. Kendi evlerini hiçbir zaman kapatmazlar isteyen gider kalır bakar. Allah ne gösterir bilinmez ama kayınvalidem şimdiden bana bakıcı tutun der durur :) Mesela benim kendi ailemde ise tam tersi bir durum söz konusu genelde en küçük erkek çocuk bakar ve ev de ona kalır . Ev olmasa bile o bakar . Yani çok uzak iller birbirine . Şahsi fikrimce bence insanlık gördüysen insanlık göstermelisin . Sonuçta bu hayatta herkesin sağlığı bir anda bozulabilir başımıza ne geleceğini bilemeyiz . Gelecekle alakalı kesin ve büyük konuşmamak lazım. Konu es ailesi olunca herkes çok net konuşmaya çalışıyor ama unuttukları bir şey var bu kişiler sizin anne babanız olsa bakıcı baksın ister miydiniz?

Genişletmek için tıkla...

O kişi anne babası değil ama. Bunu kıyaslamak kadar da saçma bir şey yok. Bak adam 3 ay ayrı kalmış kadından, sen olmasan ben burda ailemle gayet keyfim yerinde yaşarım diyor. Şu an o insanlar sokaktan geçen insan sadece, hiçbir önemleri kalmadı.

mahmut abi .!.:

Ben de öyle dedim de... Eğer aynı şehirdeyseniz sorun yok. Biz 3 aydır eşimle ayrıyız adam 900km uzakta ailesi ile yaşıyor şimdi ve işin ilginci keyfi de yerinde. Orada arkadaş edindi, çevre yaptı, iyice yerleşti ve bana "sen hayatımda olmasan ben yıllarca yaşarım burada annemin babamın evindeyim" dedi.

Genişletmek için tıkla...

Ay gül yani senin bu eşine şaşırmalarin da beni bitiriyor. Gül gibi kadınsın ya sana erkek mi yok bırak şu adamı gitsin kalsın suratsiz babasıyla. Zaten bulur 2 günde o kendine birini merak etme.

mermad- .!.:

Yaşasın o zaman sen de keyif kahvesi yaparsın boşver keşke benimkide öyle olsaydı sevinçten göbek atardım

Genişletmek için tıkla...

Biz çok severek evlendik ve sevgimiz yıllar süresince artarak devam etti. Biz şu an burada benim bulunduğum şehirde tanıştık ve eşim benden önce 8 yıldır burada ailesinden uzakta yaşıyordu tanıştığımızda. Eşim üniversiteden beri, 1 yıl hariç hep ailesinden ayrı yaşamış. Biz evlenince ailesine düşkünlüğü arttı. Ben en başta söyledim asla ailesinin olduğu şehire taşınmayacağımı (çünkü ailesi ile sorunum yok da orayı sevmiyorum). Ailesi görsün diye nikahımızı vs ailesinin şehrinde yaptık ve o zaman da 3 ay yanlarında kaldık, ailesi onlarla yaşamamızı istediler. Daha sonra ailesi ile ufak tefek sorunlarım oldu ama ne olursa olsun ben asla onlarla ya da o şehirde yaşamam dedim. Dediğimin de arkasındayım. Ha gelsinler bizim şehire ya yakınımızda ev tutarız ya da çok gerekiyorsa bizim evde bir odada, başımın üzerinde yerleri var ama ben gitmem.
İşte anne baba çocuğuna nasıl bakmışsa çocuklar da annelerine babalarına yaşlanınca bakmalı deniyor ya. Tamam işte aynen öyle. Bize annemiz babamız nasıl baktı? Biz çocukken şu şehirde oturalım siz bana filan şehirde bakın dedik mi? Annemiz babamız kah işleri icabı kah keyifleri öyle istediğinden hangi şehirde yaşıyorlarsa biz de o şehirde büyüdük bakıldık öyle değil mi? İyi tamam işte biz de öyle bakalım. Nerede yaşayacağımıza hangi ilk okula gideceğimize, ne yiyeceğimize içeceğimize onlar karar verdiler, annemize babamıza tabi idik, öyle baktılar bize değil mi? Anne baba da "biz çocuklarımıza nasıl baktıksa onlar da bize baksın" diyorsa o zaman onlar da öyle bakılacaklar, çocuklarına tabi olacaklar o zaman. Diye düşünüyorum.

kerkenes .!.:

Ay gül yani senin bu eşine şaşırmalarin da beni bitiriyor. Gül gibi kadınsın ya sana erkek mi yok bırak şu adamı gitsin kalsın suratsiz babasıyla. Zaten bulur 2 günde o kendine birini merak etme.

Genişletmek için tıkla...

Ne diyeceğimi bilemiyorum...

mahmut abi .!.:

Ben de öyle dedim de... Eğer aynı şehirdeyseniz sorun yok. Biz 3 aydır eşimle ayrıyız adam 900km uzakta ailesi ile yaşıyor şimdi ve işin ilginci keyfi de yerinde. Orada arkadaş edindi, çevre yaptı, iyice yerleşti ve bana "sen hayatımda olmasan ben yıllarca yaşarım burada annemin babamın evindeyim" dedi.

Genişletmek için tıkla...

Sizi oraya çekmeye çalışıyor, yemeyin bunları bi zahmet. 3 ay sonra sitem etmeye başlar kocanı bi başına nasıl bıraktın keyiflerdesin diye.

Khomyuk .!.:

Valla bizim ailenin kadınlarında hiç öyle baktıran olmadı.
Eşimin babaannesi benim dayımdan genç ay oy diye yatıp gelinlere baktırma derdinde. Dayım yengem arkadaşlarıyla akrabalarıyla gezip kendi evlerinde çocuklarını ağırlıyor. Çocuklarına dert değil neşe veriyor.
Benim anneannem 85 yaşında vefat etti. Vefat ettiği güne kadar evinde kaldı ve çocuklarına baktırma gibi bir talebi olmadı. Her gittiğimizde kendi yemeğini yaptı yedirdi. Sadece temizliğine falan yardıma giderdik talebi olduğundan değil yorulmasın diye bizimkiler isterdi.
Benim de özendiğim şey bu. Kimseye yük olmadan yaş almak istiyorum.
Annem 68 yaşında korosuna da gidiyor, kursuna da gidiyor. Arkadaşlarıyla buluşmaları da oluyor. Eşimin babaannesi 72 yaşında hayattan bezmiş.
Bu bizim topluma has bir şey.

Genişletmek için tıkla...

Allah sağlıklı ömür versin, kimseyi elden ayaktan düşürmesin. Akıl sağlığı gidince ya da geriatrik olup da tuvaletine gidemez, kendi yemeğini yiyemez, yatalak hale gelince çok zor. Bu bebek bakmaya benzemiyor. Bebek ya da çocuk da her bakımdan bakıma muhtaç ama sağlıklı bünye var ve bebek /çocuk, bakımla büyüyüp gelişen bir canlı. Geriatrik hasta ise gelişip büyümüyor, gün gün ölüme yaklaşıyor... bakımları çok farklı. Hem fiziksel anlamda hem de pskolojik anlamda çok farklı bir durum. Allah kimseye yaşatmasın. eskilerin dediği gibi 3 gün yatak 4.gün toprak. Allah ölümün de iyisini nasip etsin...

kerkenes .!.:

O kişi anne babası değil ama. Bunu kıyaslamak kadar da saçma bir şey yok. Bak adam 3 ay ayrı kalmış kadından, sen olmasan ben burda ailemle gayet keyfim yerinde yaşarım diyor. Şu an o insanlar sokaktan geçen insan sadece, hiçbir önemleri kalmadı.

Genişletmek için tıkla...

Ne alaka suan yaptığınız yorum? Detay vermeden sadece sorulan soruya fikrimi belirttim. Ayrıca kiyaslamak bence hiç saçma değil çünkü es ailesi gebersin benim ailem yaşasın mantığını hiç sevmiyorum ben

matilda1 .!.:

Ne alaka suan yaptığınız yorum? Detay vermeden sadece sorulan soruya fikrimi belirttim. Ayrıca kiyaslamak bence hiç saçma değil çünkü es ailesi gebersin benim ailem yaşasın mantığını hiç sevmiyorum ben

Genişletmek için tıkla...

Detaya ne gerek var yani insanın kendi anne babasının emeğiyle eş ailesinin anne babasının emeği bir mi ki aynı kategoriye koyup da bakalım? Hayatınızda 1 kişiye bile bakım hizmeti vermediğiniz o kadar belli ki.

matilda1 .!.:

Bu sorunun cevabı bulunduğunuz yöreye göre değişir. Örneğin bizim bulunduğumuz şehirde genelde bakıcı tutulur gelin istese bile gidip kalmaz kayinvalide veya kayiinbaba. Kendi evlerini hiçbir zaman kapatmazlar isteyen gider kalır bakar. Allah ne gösterir bilinmez ama kayınvalidem şimdiden bana bakıcı tutun der durur :) Mesela benim kendi ailemde ise tam tersi bir durum söz konusu genelde en küçük erkek çocuk bakar ve ev de ona kalır . Ev olmasa bile o bakar . Yani çok uzak iller birbirine . Şahsi fikrimce bence insanlık gördüysen insanlık göstermelisin . Sonuçta bu hayatta herkesin sağlığı bir anda bozulabilir başımıza ne geleceğini bilemeyiz . Gelecekle alakalı kesin ve büyük konuşmamak lazım. Konu es ailesi olunca herkes çok net konuşmaya çalışıyor ama unuttukları bir şey var bu kişiler sizin anne babanız olsa bakıcı baksın ister miydiniz?

Genişletmek için tıkla...

Şimdi şöyle bir durum var, akıl sağlığı yerinde olur, tuvalete kendi başına ya da yardımla gidip gelebilecek durumda olur, önüne bir tabak yemek koyarsınız, doktoruna götürür, ilaçlarını ayarla içirirsiniz o başka ama yatalak geriatrik hasta bakımı ise çok farklı, bebek bakmaya benzemez, evde bakılır ama profesyonel destek almadan bakılamaz. Bizim durumda henüz yatalak değiller ama yürüme sıkıntısı var ve yaşlılar artık ev işi yemek vs zor oluyor. eve temizliğe gelen birileri var 2 haftada bir ama gündüz yarım gün gelen biri olsa en azından kahvaltılarını hazırla, bulaşıklarını toplar, çamaşırları yıkar asar, akşama da bir yemek yapar gider, günde bir kaç saat. Çünkü biz uzaktayız, görümcem aynı şehirde ama çalışıyor. Şimdi böyle yarım gün biri gelse ne iyi olur (biz tutacağız) ama kabul etmiyorlar...

Katibin Ruhu .!.:

Sizi oraya çekmeye çalışıyor, yemeyin bunları bi zahmet. 3 ay sonra sitem etmeye başlar kocanı bi başına nasıl bıraktın keyiflerdesin diye.

Genişletmek için tıkla...

Dediğiniz gibi, gidiş o yönde. İlk ay depresif takıldım sonra toparlandım valla keyfim de yerinde gerçekten keyiflerdeyim. Yürüyüşlerime gidiyorum, dalış yapıyorum, trekking grubuyla dağlara çıkıyorum, istediğimi yiyip içiyorum, istediğim saatte yatıyorum istediğim saatte kalkıyorum. Eşimin de keyfi yerinde anlattığına göre. O da çevre edinmiş, takıldığı bir kafede satranç arkadaşı bulmuş. Ablasıyla tenis kulübüne gidiyor, orada da görümcemin arkadaşları ile takılıyor. Annesini babasını lokale götürüyor. Burada bu istediklerini yapamadı. Biz bu ilçeye taşınalı 2,5 yıl oldu ama yine ailesi yüzünden ve bazı işler yüzünden bir türlü yerleşik düzene geçemedik, neye el attıysak hep yarım kaldı, eşim açıköğretimden ikinci üniversiteye başlamıştı mesela o yarım kaldı, bazı kurslara ve hobilere başlamaya çalışmıştık onlar yarım kaldı, arkadaş çevresi edinmeye çalışıyorduk olmadı... Şimdi eşim bu istediklerini orada yapmaya fırsat buldu. ben de bekar hayatımı özlemiştim ona döndüm. Şimdi eşimin hayatındaki tek eksik yeni bir eş /sevgili bulması kaldı... Valla yazık oldu yani sevgimiz vardı, hayallerimiz vardı... Şu an eminim ki eşim dönse burada mutsuz olur. Ay kusuruma bakmayın içimi döktüm biraz... Yeni konu açmaya çekiniyordum da bu konu yine aktifleşince... böyle oldu.

kerkenes .!.:

Ay gül yani senin bu eşine şaşırmalarin da beni bitiriyor. Gül gibi kadınsın ya sana erkek mi yok bırak şu adamı gitsin kalsın suratsiz babasıyla. Zaten bulur 2 günde o kendine birini merak etme.

Genişletmek için tıkla...

yukarıdaki son yorumumda sizi de alıntılayacaktım. Bulsun bakalım ama (hakaret olarak demiyorum) eşimin gerizekalılık düzeyinde saf tarafı var, başına ancak bela bulur. Bulsun onu benim kadar sevecek benden iyi birini nikahı kendi ellerimle veririm. Benim tek hatam "kadının yeri kocasının yanı" deyip onunla birlikte ailesinin şehrine gitmemem. Ha yine adamı düşünüyor diyeceksiniz ama biz son kez ailesinin yanında kalıyor iken eşime söyledim üniversitedeki kariyerimden istifa etmiştim eşimle tanışmadan bir kaç ay önce ve eşime dedim "hayal ettiğim hayat bu değildi" dedim. "Seni anlıyorum" dedi. O kadar. Ama seviyorum onu işte ama ne yapayım kendimi de seviyorum.

mahmut abi .!.:

Dediğiniz gibi, gidiş o yönde. İlk ay depresif takıldım sonra toparlandım valla keyfim de yerinde gerçekten keyiflerdeyim. Yürüyüşlerime gidiyorum, dalış yapıyorum, trekking grubuyla dağlara çıkıyorum, istediğimi yiyip içiyorum, istediğim saatte yatıyorum istediğim saatte kalkıyorum. Eşimin de keyfi yerinde anlattığına göre. O da çevre edinmiş, takıldığı bir kafede satranç arkadaşı bulmuş. Ablasıyla tenis kulübüne gidiyor, orada da görümcemin arkadaşları ile takılıyor. Annesini babasını lokale götürüyor. Burada bu istediklerini yapamadı. Biz bu ilçeye taşınalı 2,5 yıl oldu ama yine ailesi yüzünden ve bazı işler yüzünden bir türlü yerleşik düzene geçemedik, neye el attıysak hep yarım kaldı, eşim açıköğretimden ikinci üniversiteye başlamıştı mesela o yarım kaldı, bazı kurslara ve hobilere başlamaya çalışmıştık onlar yarım kaldı, arkadaş çevresi edinmeye çalışıyorduk olmadı... Şimdi eşim bu istediklerini orada yapmaya fırsat buldu. ben de bekar hayatımı özlemiştim ona döndüm. Şimdi eşimin hayatındaki tek eksik yeni bir eş /sevgili bulması kaldı... Valla yazık oldu yani sevgimiz vardı, hayallerimiz vardı... Şu an eminim ki eşim dönse burada mutsuz olur. Ay kusuruma bakmayın içimi döktüm biraz... Yeni konu açmaya çekiniyordum da bu konu yine aktifleşince... böyle oldu.

Genişletmek için tıkla...

Bak ben eşimi çok severim, ailemden öne koyarım hatta. Ama insanoğlu nankör, çok fedakarlık yapmam. Yarın bir gün biz de bir sebepten ayrılsak bi süre üzülürüm ama nihayetinde eşin gibi gider başkasını bulurum. Şimdi bu sevmiyorum demek değil çok seviyorum ama kendimi daha çok seviyorum. Sizin de sevginiz varmış ama ilişkinin ömrü dolmuş demek ki. Hazır henüz gençlik gitmemisken başka yol mu çizsen? Anladığım kadarıyla iş hayatın yok ya da aktif değil, ailen de rahmetli olmuş, öyle seni oyalacayacak ya da ayak bağı olacak bir durum yok. Bence kesin kararı verdiyseniz uzatmayın ayrılın, tekrar alıcı gözle bi hayat arkadaşı bak. Daha çöpsüz üzüm olsun dememe gerek yok sanırım

mahmut abi .!.:

Dediğiniz gibi, gidiş o yönde. İlk ay depresif takıldım sonra toparlandım valla keyfim de yerinde gerçekten keyiflerdeyim. Yürüyüşlerime gidiyorum, dalış yapıyorum, trekking grubuyla dağlara çıkıyorum, istediğimi yiyip içiyorum, istediğim saatte yatıyorum istediğim saatte kalkıyorum. Eşimin de keyfi yerinde anlattığına göre. O da çevre edinmiş, takıldığı bir kafede satranç arkadaşı bulmuş. Ablasıyla tenis kulübüne gidiyor, orada da görümcemin arkadaşları ile takılıyor. Annesini babasını lokale götürüyor. Burada bu istediklerini yapamadı. Biz bu ilçeye taşınalı 2,5 yıl oldu ama yine ailesi yüzünden ve bazı işler yüzünden bir türlü yerleşik düzene geçemedik, neye el attıysak hep yarım kaldı, eşim açıköğretimden ikinci üniversiteye başlamıştı mesela o yarım kaldı, bazı kurslara ve hobilere başlamaya çalışmıştık onlar yarım kaldı, arkadaş çevresi edinmeye çalışıyorduk olmadı... Şimdi eşim bu istediklerini orada yapmaya fırsat buldu. ben de bekar hayatımı özlemiştim ona döndüm. Şimdi eşimin hayatındaki tek eksik yeni bir eş /sevgili bulması kaldı... Valla yazık oldu yani sevgimiz vardı, hayallerimiz vardı... Şu an eminim ki eşim dönse burada mutsuz olur. Ay kusuruma bakmayın içimi döktüm biraz... Yeni konu açmaya çekiniyordum da bu konu yine aktifleşince... böyle oldu.

Genişletmek için tıkla...

Sevgi bitmediği için mi bu haldesiniz