Yaşlanınca kayınvalidenize bakar mısınız?

Kendi durumuma göre cevap veriyorum Hayır...
Eltimin çocuklara bakıyor. Eltimde yaşlanınca onlara baksın.
Eskiden bakarım sanırım sadece bana düşer demiştim ama artık bakarım demem. Bana hiç faydası olmayıp zararı olduğu günden itibaren artık benden çıktı.
Bence bu konuda herkesin evliliğinin farklı olması gibi insandan insana değişir.
 
Yaşlılığım için ayrı birikim yapiyorum ki kimseyle ugraşmayım. Veririm paramı bakıcı gelir, olmadı huzurevi..
Ama keşke herkes böyle düşünse, bi önceki nesilin yaşlıları 'gelin bana bakmak zorunda' diye düşündüğü için 60 yaşından sonra gelinin eve kendini atmaya çalışıyor. Haliyle evlilik sıkıntıya giriyor ve çok uzun yıllar kayinvalide ile yaşanmış oluyor.
Ben sanırım yapamam, evimde kimseye tahammülüm yok, altınıda alamam tırnakta kesemem, bakım işi benlik değil. Eşimle ortak düşüncemiz kimin ihtiyacı varsa bakıcı tutup yakınlarına taşınmak. Diğer türlü aynı evin içinde ben, ben olamam.
Keşke daha refah bi ülke olsaydık da bunlari düşünmek zorunda kalmasaydık. Ya da herkese yaşlılığını düşünüp ona göre (gelinler üzerinden olmayan) plan yapsa.
Yani kimisi ponçik ponçik videolar koyuyor olayı masaya konan fazla bir tabak ve sandalye sanıyor. Gerçekten eleştirmek için söylemiyorum. İyi niyet, temizlik ve saflık diye bakıyorum Allah acı vermesin. Ama "ben ben olamam" diyorsunuz olamazsınız işte gerçek bu, Yaşamadan bilemezsiniz Allah kimseye yaşatmasın.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Kendi evimde degil ama onun kendi evinde elimden geldigi kadar bakmaya çalışırım ben eş ve cocuklar disinda uzun sureli baskasiyla yasama potansiyeline sahip degilim en kötu ihtimal bana yakin bi evde olmasini teklif eder ilgilenirim ama ilgilenirim çünkü benim de anne babam var gönül ister ki kimse kimseye muhtaçlık yaşamasın ama yasliligin getirdigi bir muhtaçlık durumu söz konusu olabiliyor anne babam nasıl rahat olsun istersem eş kişisinin anne babasi içinde aynısinı isterim
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Ben bakarım ALLAH rızası için eşimin dedesini kışın ben bakacam 3 oğlu bir kızı olmasına rağmen bende rahat ediyor
 
Bakıma muhtaç olurlarsa çaresine bakarız. Başıma gelmemiş şeyler için dertlenmek ve plan yapmak tarzım değildir, olursa düşünürüz kafasıyla yaşarım. Anamızı babamızı sokağa atacak değiliz. Yardımcıydı falandı bu işi yürütürüz inşallah. Ne ben ana baba duasından geri kalmak isterim, ne eşim ister… çocukların da evde ne görürlerse onu uyguladıklarına inanıyorum, karma falan gibi şeylere de inananlar var. O dönem neyi gerektiriyorsa elimizden geleni yaparız. Ama en başta Allah kimseyi elden ayaktan düşürmesin, kimseyi yaşlılıkla sınamasın ve kimseyi kimseye muhtaç etmesin 🙏
 
Yine de kafam karışık işte çok uzun oldu affedin, hakkınızı helal edin.
Hakkım varsa helal olsun, sizde helal edin🙏
Siz her şeye rağmen affetmişsiniz ama affedemeyenler de var ve onlara da hak veriyorum şahsen, siz yenisiniz bilmezsiniz ama 8-9 yıllık üyeler bilir, bizim genç tatlı bir üyemiz vardı evli çocuklu bir kadın, eşinden çok çekmiş bize de dertlerini anlatırdı tavsiye isterdi, bir cesaretle boşanma kararı alıp çocuklarını da yanına alarak baba ocağına gitti, eşi olacak kişi boşanmak istiyor diye üyemizi de annesini de katletti, çocuklar küçücük yaşta öksüz kaldı, şimdi düşünüyorum da o adam yarın elden ayaktan düşse ya da alzheimer olsa hiçbir şey hatırlamasa çocukları bakmak zorunda mı? Böyle birine sırf elden ayaktan düştü veya geçmişte yaptığı kötülüğü unuttu diye vicdan yapılır mı?

Kayınvalidemin bir lafı vardır sık sık tekrar ederdi özellikle gençlik yıllarımda çünkü vicdan merhamet duygularımı kontrolsüz kullanıyordum, acıma acınacak hale düşersin der hep, o zamanlar toyum buz gibi gelirdi bu laf, insan dediğin herkese merhamet etmeli ne diyor derdim, yıllar geçti kayınvalidemin yaşına geldim, çevremde bir sürü kötülüğe şahit oldum ve kadına hak verdim, çok doğru bir laf ediyormuş meğerse, dağa taşa uçan kuşa merhamet ederim vicdanım titrer ama insanların hepsine merhamet edemiyorum, her türlü zulmü yaptıktan sonra yaşlanınca hiçbir şey hatırlayamayan bir zalime merhamet duymak yerine sokaktaki kediye kaldırımdaki karıncaya merhamet ederim, eğer bir masuma merhamet etmemişsem de yaşlanınca bana karşılığı zulüm olarak geri dönecekse, insanın yaşayacakları elleriyle önden gönderdikleridir, elimle ne göndermişsem onu yaşarım bunların hepsini baştan kabul ettim, bu da benim yapım.
 
Son düzenleme:
Hakkım varsa helal olsun, sizde helal edin🙏
Siz her şeye rağmen affetmişsiniz ama affedemeyenler de var ve onlara da hak veriyorum şahsen, siz yenisiniz bilmezsiniz ama 8-9 yıllık üyeler bilir, bizim genç tatlı bir üyemiz vardı evli çocuklu bir kadın, eşinden çok çekmiş bize de dertlerini anlatırdı tavsiyesi isterdi, bir cesaretle boşanma kararı alıp çocuklarını da yanına alarak baba ocağına gitti, eşi olacak kişi boşanmak istiyor diye üyemizi de annesini de katletti, çocuklar küçücük yaşta öksüz kaldı, şimdi düşünüyorum da o adam yarın elden ayaktan düşse ya da alzheimer olsa hiçbir şey hatırlamasa çocukları bakmak zorunda mı? Böyle birine sırf elden ayaktan düştü veya geçmişte yaptığı kötülüğü unuttu diye vicdan yapılır mı?

Kayınvalidemin bir lafı vardır sık sık tekrar ederdi özellikle gençlik yıllarımda çünkü vicdan merhamet duygularımı kontrolsüz kullanıyordum, acıma acınacak hale düşersin der hep, o zamanlar toyum buz gibi gelirdi bu laf, insan dediğin herkese merhamet etmeli ne diyor derdim, yıllar geçti kayınvalidemin yaşına geldim, çevremde bir sürü kötülüğe şahit oldum ve kadına hak verdim, çok doğru bir laf ediyormuş meğerse, dağa taşa uçan kuşa merhamet ederim vicdanım titrer ama insanların hepsine merhamet edemiyorum, her türlü zulmü yaptıktan sonra yaşlanınca hiçbir şey hatırlayamayan bir zalime merhamet duymak yerine sokaktaki kediye kaldırımdaki karıncaya merhamet ederim, eğer bir masuma merhamet etmemişsem de yaşlanınca bana karşılığı zulüm olarak geri dönecekse, insanın yaşayacakları elleriyle önden gönderdikleridir, elimle ne göndermişsem onu yaşarım bunların hepsini baştan kabul ettim, bu da benim yapım.
Off of of anlattığınız örnek gerçekten çok korkunç O insana merhamet edilmez tabi, insan mı o? Çocukları da bakmasın belediye de bakmasın acı içinde kalsın can veremesin.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Allah kimseyi ne bakıma muhtaç duruma düşürsün ne de öz anne babasına bile bakmak zorunda olacak bir duruma düşürsün diye düşünüyorum. Çünkü insan eti ağırdır, bir de bazı durumlarda maalesef bu bakıma muhtaçlık süresi uzun olabiliyor. Annelerimiz babalarımız yaşlandığında da ihtiyarladığında aslında biz de genç olmuyoruz. Hele bir de hayatta yıpranmışsak psikolojik açıdan bu tarz yüklerin altına girmek daha da yıpratıcı olabilir. O yüzden hep duam hiçbir şekilde o duruma düşmemekten yana.

Kayınvalideye bakmaya gelince bence bakmam diye bile büyük konuşmamak lazım. O kadar iyi bir kayınvalideniz vardır ki neredeyse anne gibi görürsünüz, merhamet edersiniz. Belki öncesinde bakmam diye düşünürsün ama bir insanın acizliğine şahit olmak bence insanın merhamet duygusunu tetikler. Ama burada iki tane faktöründe rol oynadığını düşünüyorum. Bir kayınvalidenizin size karşı olan tutumu öncesindeki tutumu, ikide bu sizin ilk evliliğinizmi yoksa ikinci evliliğiniz mi. Atıyorum ikinci evliliğinizi yapmışsınızdır, hemen 3-5 sene sonra Allah korusun böyle bir durumun içinde bulursunuz kendinizi. E o zaman ister istemez dersin ki benim bu kadınla çok da bir evveliyatim yok kaldı ki işte hayatta çok üzüldüm, yüzüm gülmedi. Nihayet ikinci evliliğimi yaptım birde şimdi kayınvalideyemi bakacağım gibi bir duyguya girebilirsiniz. Zaten birde karşı tarafin cocuguda varsa her haftasonu yada her ikinci haftasonu size gelecek, buda sonucta bir ikinci evliligin getirdigi yonetilmesi gereken bir durum.

Ben Nitekim kendim için bunu düşünüyorum. O yüzden de hata büyük konuşmak istemem ama sanırım ben de bakıcı tutma taraftarıyım. Ama tabii ki arada sırada ziyaret etmek şartıyla. Ev üstüne de ev olmaz diye düşünüyorum. Yine de Rabbim hata büyük konuşturmasın hepimizin düşebileceği durumlar bunlar. Allah göstermesin her iki durumuda.
 
Herkesin içinde bulunduğu bağlam, kayın aileyle ilişki dinamikleri farklıdır. Ben kendi babamla ölünceye dek ilgilendim, annemle de ben ilgileniyorum. Annemin evi ayrı, kendisinin yürümede engeli var; market, pazar, temizlik ihtiyaçlarını biz görüyoruz. Tamamen oturup kalkamaz vaziyete gelirse yanıma aldırırım, bakalım zaman ne gösterir.

Ben eş anne babasını da kendi anne babamdan ayırmam. Elden ayaktan düşmeden herkesin kendi evinde olması taraftarıyım. İhtiyaç hâlinde evlerine gidip destek olunur, en kötü yakın oturulur.

Kimse dilerim ki elden ayaktan düşmez, kimseye muhtaç hâle gelmez; herkes kendi düzeninde kendi evinde daha mutlu olur.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Bakarım.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Onun evine gitmem ama kendi evimde bakarım.
 
Allah kimseyi ne bakıma muhtaç duruma düşürsün ne de öz anne babasına bile bakmak zorunda olacak bir duruma düşürsün diye düşünüyorum. Çünkü insan eti ağırdır, bir de bazı durumlarda maalesef bu bakıma muhtaçlık süresi uzun olabiliyor. Annelerimiz babalarımız yaşlandığında da ihtiyarladığında aslında biz de genç olmuyoruz. Hele bir de hayatta yıpranmışsak psikolojik açıdan bu tarz yüklerin altına girmek daha da yıpratıcı olabilir. O yüzden hep duam hiçbir şekilde o duruma düşmemekten yana.

Kayınvalideye bakmaya gelince bence bakmam diye bile büyük konuşmamak lazım. O kadar iyi bir kayınvalideniz vardır ki neredeyse anne gibi görürsünüz, merhamet edersiniz. Belki öncesinde bakmam diye düşünürsün ama bir insanın acizliğine şahit olmak bence insanın merhamet duygusunu tetikler. Ama burada iki tane faktöründe rol oynadığını düşünüyorum. Bir kayınvalidenizin size karşı olan tutumu öncesindeki tutumu, ikide bu sizin ilk evliliğinizmi yoksa ikinci evliliğiniz mi. Atıyorum ikinci evliliğinizi yapmışsınızdır, hemen 3-5 sene sonra Allah korusun böyle bir durumun içinde bulursunuz kendinizi. E o zaman ister istemez dersin ki benim bu kadınla çok da bir evveliyatim yok kaldı ki işte hayatta çok üzüldüm, yüzüm gülmedi. Nihayet ikinci evliliğimi yaptım birde şimdi kayınvalideyemi bakacağım gibi bir duyguya girebilirsiniz. Zaten birde karşı tarafin cocuguda varsa her haftasonu yada her ikinci haftasonu size gelecek, buda sonucta bir ikinci evliligin getirdigi yonetilmesi gereken bir durum.

Ben Nitekim kendim için bunu düşünüyorum. O yüzden de hata büyük konuşmak istemem ama sanırım ben de bakıcı tutma taraftarıyım. Ama tabii ki arada sırada ziyaret etmek şartıyla. Ev üstüne de ev olmaz diye düşünüyorum. Yine de Rabbim hata büyük konuşturmasın hepimizin düşebileceği durumlar bunlar. Allah göstermesin her iki durumuda.
Babama bakmaktan evlenmeye, aile kurmaya sıra mı geldi? Tabi ilk evliliğim, babamı 40 yaşımda kaybettim ve eşimle de 40 yaşımdan sonra evlendim. Evet hayatta çok üzüldüm, yüzüm de gülmedi.
Kayınvalidem ve kayınpederimle aram iyi ama onları kendi annem babam olarak görmüyorum. Sevdiğim bir teyze ve amca olarak görüyorum, ayrıca da eşimin anne babası olarak görüyorum. Onlara bir evlat olarak vefa borcu hissetmiyorum. Tabi ki yardım ederim, basit bir pansumanı olur yaparım, hastaneye yatar refakatçı olmak gerekir kalırım (kaldım da) Hastaneye götürür getiririm. Alışverişlerini yaparım, banyoda yardıma ihtiyacı olur yardım ederim. Yemeğini yapar götürürüm. Bir ara kayınpederimin böbreklerinde sorun vardı, kan grubumuz uyumlu ciddi olarak böbreğimi vermeyi düşündüm. Ciddi düşündüm. Gerekirse veririm de ama bakamam. Böbreğini vermek zor gelmiyor da evinde bakmak mı zor geliyor? derseniz evet aynen öyle. Tek böbrekle yaşanır ama ev üzerine ev olmaz. Hemen yakınımda ev tutarım, hem o evi gerekirse tam teşekkülü hastaneye çeviririm, kaç para tutacağı umurumda olmaz, doktorunu, hemşiresini, bakıcısını tutarım. Gerekirse kendi evimi satar 1+1 kiraya çıkar yine bunları yaparım. Eşimse istediği kadar yanlarında olabilir, bakabilir, yanlarına da temelli taşınmak isterse taşınır. Benden boşanmak isterse elbette boşanabilir, evli kalmak isterse kalabilir. Yalnızca yapabileceğime inandığım ve yapamayacağımı bildiğim şeylerin sınırı belli bende. Elbette yanlış anlaşılmak, kötü bir insan, kötü bir gelin, kötü bir eş olarak anılmak istemem ama bazı şeyleri de zorlayamıyorum.
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Ben bakmam. Evliliğimde bana hep zararları dokundu. Kimlere yararı dokunduysa o baksın
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Doğum yaptım 3 ay yanımda kaldı burnumdan getirdi bakamam yatağa düşme durumu olursaki insallah olmaz Allah o duruma kimseyi düşürmesin vicdanımı yoklarim esimin kardeşi var dönüşümlü bakarız vs gibi karısı istemezse kayinimin mecbur yatalaklik bir durum olursa mecbur bakarım bizimde sonumuzun ne olacağı belli değil fakat 6 senelik evlilik yuruduyse benim sayemde deyim 6 senedir attığım adıma laf eder benimde asla sevmezler 6 senedir bir kez kavga olmadı nasıl dersen oda benim sayemde millete sorsan nasıl iyi geçiriyorlar diyorlar bide gelip benim içime baksalar keşke
 
Eğer çocuk veya iş gibi bir engeliniz yoksa ileride kayınvalideniz veya kayınpederiniz yaşlanıp bakıma muhtaç duruma gelirse ( kendi evinize alarak veya onun evine taşınarak) bakar mısınız? Yoksa ev üzerine ev olmaz, dünyaya bir kere geliyoruz, benim de bir hayatım var, deyip ona kendi evinde bakıcı mı tutarsınız?

Dürüst olmaya çalışın.

Konu açmayacaktım ama burada okuduğum çeşitli ve birbiriyle ilgisiz alakasız konularda bazı ayrıntılar beni sürekli tetikledi. BDV’de konu açtın ama kendi derdini anlatmadın derseniz, yani yeri gelirse anlatırım bu önemli değil ama bu soruya gelecek yanıtlar kafamdakileri biraz netleştirir belki diye açtım.
Yıllarca beraber yaşadım,sonradan ayırdık evi çok severim kendisini hiç birşeye karışmaz işini kolaylastirir hep ama bu saatten sonra yaşamak istemem yinede "mecburen" bakarım sanırım yani sokağa atamam,benimde bir tek annem var oda elden ayaktan düşse onada bakarım çünkü eşimde bakar yakı kendi anneme bakıp onunkine bakmasam saçmalık,uyanıklık olur,ama soyl bişey olabilir gorumcelerim ve ben dönüşümlü neden olmasın yani,herkes biraz nefes alacak zaman bulur
 
Babama bakmaktan evlenmeye, aile kurmaya sıra mı geldi? Tabi ilk evliliğim, babamı 40 yaşımda kaybettim ve eşimle de 40 yaşımdan sonra evlendim. Evet hayatta çok üzüldüm, yüzüm de gülmedi.
Kayınvalidem ve kayınpederimle aram iyi ama onları kendi annem babam olarak görmüyorum. Sevdiğim bir teyze ve amca olarak görüyorum, ayrıca da eşimin anne babası olarak görüyorum. Onlara bir evlat olarak vefa borcu hissetmiyorum. Tabi ki yardım ederim, basit bir pansumanı olur yaparım, hastaneye yatar refakatçı olmak gerekir kalırım (kaldım da) Hastaneye götürür getiririm. Alışverişlerini yaparım, banyoda yardıma ihtiyacı olur yardım ederim. Yemeğini yapar götürürüm. Bir ara kayınpederimin böbreklerinde sorun vardı, kan grubumuz uyumlu ciddi olarak böbreğimi vermeyi düşündüm. Ciddi düşündüm. Gerekirse veririm de ama bakamam. Böbreğini vermek zor gelmiyor da evinde bakmak mı zor geliyor? derseniz evet aynen öyle. Tek böbrekle yaşanır ama ev üzerine ev olmaz. Hemen yakınımda ev tutarım, hem o evi gerekirse tam teşekkülü hastaneye çeviririm, kaç para tutacağı umurumda olmaz, doktorunu, hemşiresini, bakıcısını tutarım. Gerekirse kendi evimi satar 1+1 kiraya çıkar yine bunları yaparım. Eşimse istediği kadar yanlarında olabilir, bakabilir, yanlarına da temelli taşınmak isterse taşınır. Benden boşanmak isterse elbette boşanabilir, evli kalmak isterse kalabilir. Yalnızca yapabileceğime inandığım ve yapamayacağımı bildiğim şeylerin sınırı belli bende. Elbette yanlış anlaşılmak, kötü bir insan, kötü bir gelin, kötü bir eş olarak anılmak istemem ama bazı şeyleri de zorlayamıyorum.
Iyide öyle bir cevap vermissinizki sanki ben cevabimi siz boyle boyle olmalisiniz demişim gibi. Genel bir soru gibi sormussunuz, genel cvp verdim. Yoksa bakan bakar bakmayan bakmaz beni ilgilendirmez.
 
Hayatta bakmam umrumda da olmaz galiba ya,sevmiyorum,sevmeyince de merhamet gösteremiyorum . Kesinlikle bakmam bakıcı filan tutup eşim maddi destek olabilir o aşamada ses etmem ama ilgilenmem
 
X