Merhabalar ..
Oncelikle hepinize ayri ayri tesekkur ederim yardimci oldugunuz icin..
Yaklasik 6 ay once yazmistim.O gunden bu gune yazmaya gucum yetmedi sanki siteye giris yaptim ama yazamadim.
Esimle hala evliyim, ailemle gorusmemi haftada 2 kez izin verirken, 4 de cikardi ne buyuk gelisme degil mi !
Disari cikabiliyorum artik mutlaka soyluyorum ona hani haberi oluyor, ama eskisi kadar skmiyor beni.
Ama bunla olmus olsada esim hala degismedi bilyorum hala o ayni.Suan ben ailem konusunu acmadigim icin sorunumuz yok.
Ve ben ailemle her gun gorustugumu hala soylemedim, soyleyememde.
Esim cocuk istiyor ama ben asla istemiyorum, cunku ben guvenmiyorum ona ..
Icimde biseyler kopuk kizlar size nasil anlatsam evlilige dair inancimi yitirdim, mutlu olamiyorum evet disardaki insanlar mutluyum saniyor ama ben mutlu degilim..
Esimin bana yaptiklari aklimdan cikmiyor , eski esinden dolayi ona yapamadigi herseyi bana yapmasini kendime yediremiyorum.Suan ki ruh halimi anlatmam inanin imkansiz.
Pismanlik, gec kalmislik daha neler ...Kendimi hic 21 yasinda gibi hissetmiyorum..Yasitlarrimi gorseniz hepsi ailesinin yaninda bir duzun icinde..
Ama ben herseyimi birakipp buralara geldim hic birseyini bilmedigim bir ulkeye ve kim ugruna bana hayatimin en buyuk hatasini yaptigima inandigim esimin ugruna..
Size yazinca bir nebze olsun rahatliyorum kusura bakmayin duzgun cumleler kuramamis olabilirim ama ben bu durumdayim bilin istedim..
Bazen diyorum ki bosansam, kendi hayatima devam etsem , ama suan esim icin hic problem yok ki..Ailem de gitsem hayir demez ama onlarda suan bosanmami onaylamaz sanirim..
Bi basimayim Allahimdan baska kimsem yok, siz olsaniz ne yapardiniz.. bana yardim edin bu pismanliktan nasil kurtulabilirim...