- 31 Aralık 2016
- 1.157
- 1.431
- 133
Öncelikle herkese mutlu günler dilerim
Bazı arkadaşlar saçma bulacak konumu büyük ihtimalle. Ama ben göze aldım da yazıyorum inşallah üzüleceğim şeyler yazmazsınız
28 yaşındayım. Evliyim, bir buçuk yaşında bir oğlum var. Aslında asosyal biri değilim. Girdiğim ortamlarda kendimi sevdiren sıcakkanlı bir insanım. Ama hayat şartlarım yalnızlığa itti beni. Eşimin memleketinde yaşıyorum. Tüm ortamımı önceden yaşadığım şehirde bırakıp geldim. Üni mezunuyum ama çalışmıyorum. 2.yılımda hamile kaldım ve hop, miniğim kucağımdaydı çok şükür. Bebeğimi kendim büyütmek istiyorum. O yüzden çalışmıyorum. Bu şehirde eşimin arkadaşları dışında hiçkimsem yok. Onlarla kaynaşmaya çalıştım ama bazılarıyla kafa yapım uymadı. Bazıları benden uzakta yaşıyor görüşme imkanım çok olmadı. Konumun özeti, yalnızlığım.. Eşim geç saatlere kadar çalışıyor. Eşim en yakın arkadaşım, ona sahip olduğum için her gün şükrediyorum ama bir yerden sonra insan kafa yapısının uyduğu samimi güvenilir bir hemcinsiyle de konuşmak dertleşmek istiyor. Gönlüme göre birini bulamadım. Ya kalbimi kırdılar yollarımı ayırdım ya kafa yapım uymadı. Ya da mesafeden dolayı iletişim azaldı. Yalnız hissettiğimde dua ettim allahım bana dedikleri gibi ahiretlik bir yoldaş gönder diye. Kurslara gitmeyi düşündüm ama bebeğime bakacak kimse yok. Çocuk parklarında sosyalleşiyorum bu aralar sadece.
Burdan yazmak ne kadar doğru bilmiyorum ama benimle aynı şehirde yaşayan, yaşamayan, benim gibi anne olan, halimden anlayan.. arkadaş olmak isteyen kk sakini varsa bana ulaşmasını istiyorum. Tlf no veririz gün içinde muhabbet ederiz. Aynı şehirdeysek buluşur arkadaş oluruz.. Lütfen yanlış anlamayın söylediklerimi, tüm iyi niyetimle gözlerim dolu dolu yazıyorum. Yalnızlıktan çok yoruldum. Asosyal olup çıktım evden dışarı çıkasım gelmiyor. Ruh halim bebeğime de yansıyor.
Hepinize şimdiden teşekkürler
Bazı arkadaşlar saçma bulacak konumu büyük ihtimalle. Ama ben göze aldım da yazıyorum inşallah üzüleceğim şeyler yazmazsınız
28 yaşındayım. Evliyim, bir buçuk yaşında bir oğlum var. Aslında asosyal biri değilim. Girdiğim ortamlarda kendimi sevdiren sıcakkanlı bir insanım. Ama hayat şartlarım yalnızlığa itti beni. Eşimin memleketinde yaşıyorum. Tüm ortamımı önceden yaşadığım şehirde bırakıp geldim. Üni mezunuyum ama çalışmıyorum. 2.yılımda hamile kaldım ve hop, miniğim kucağımdaydı çok şükür. Bebeğimi kendim büyütmek istiyorum. O yüzden çalışmıyorum. Bu şehirde eşimin arkadaşları dışında hiçkimsem yok. Onlarla kaynaşmaya çalıştım ama bazılarıyla kafa yapım uymadı. Bazıları benden uzakta yaşıyor görüşme imkanım çok olmadı. Konumun özeti, yalnızlığım.. Eşim geç saatlere kadar çalışıyor. Eşim en yakın arkadaşım, ona sahip olduğum için her gün şükrediyorum ama bir yerden sonra insan kafa yapısının uyduğu samimi güvenilir bir hemcinsiyle de konuşmak dertleşmek istiyor. Gönlüme göre birini bulamadım. Ya kalbimi kırdılar yollarımı ayırdım ya kafa yapım uymadı. Ya da mesafeden dolayı iletişim azaldı. Yalnız hissettiğimde dua ettim allahım bana dedikleri gibi ahiretlik bir yoldaş gönder diye. Kurslara gitmeyi düşündüm ama bebeğime bakacak kimse yok. Çocuk parklarında sosyalleşiyorum bu aralar sadece.
Burdan yazmak ne kadar doğru bilmiyorum ama benimle aynı şehirde yaşayan, yaşamayan, benim gibi anne olan, halimden anlayan.. arkadaş olmak isteyen kk sakini varsa bana ulaşmasını istiyorum. Tlf no veririz gün içinde muhabbet ederiz. Aynı şehirdeysek buluşur arkadaş oluruz.. Lütfen yanlış anlamayın söylediklerimi, tüm iyi niyetimle gözlerim dolu dolu yazıyorum. Yalnızlıktan çok yoruldum. Asosyal olup çıktım evden dışarı çıkasım gelmiyor. Ruh halim bebeğime de yansıyor.
Hepinize şimdiden teşekkürler
Son düzenleme: