gurbette yalnızlıkla mücadelem

duygusalkivi .!.:

merhaba herkese,
benim derdim gurbet mi, yalnızlık mı, işsizlik mi bilmiyorum hangisi... bundan 5 sene önce eşimle evlendik. eşim alman, çok az türkçe biliyor. hayatımda tanıdığım en iyi insan, beni çok seviyor, ilişkimize çok özenli. ama işi dolayısı ile her sene farklı farklı ülkelerde ikamet etmek zorunda kalıyoruz. ikamet ettiğimiz ülkeler de genelde asya kıtasında... ben çalışmıyorum. uzaktan belli işler yaptım ama keyif vermedi kodlama. şuan bulunduğum ülkede sosyalleşebileceğim hiçbir platform yok. ne kurs var ne arkadaş..bütün gün bilgisayrdan film dizi izliyorum..kitap okuyorum. saate bakıyorum zaman geçsin diye. eşimle bir odanın içinde kısıldık kaldık gibi hissediyorum. şirketi bize ayarladığı 1+1 evde arkadaş gibi olduk sanki. o çalışıyor zaten şikayeti olmuyor bu durumdan. ama ben anksiyete ve depresyon batağına girdim. sürekli ağlamak istiyorum. eski fotoğraflara bakıp bakıp ağlıyorum. arkadaşlarımla saat farkı oluyor konuşamıyorum. bir tek annemle konuşuyoruz ona da belli etmemeye çalışıyorum. burada 6 aylık bir süreçten sonra almanya'ya yerleşeceğiz temelli. ama ben türkiye'ye ailemin arkadaşlarımın yanına gitmek istiyor gibiyim. ha oraya gitsem ne yaparım onu da bilmiyorum. nerede yaşarız herkes ayrı bir köşesinde memleketin..
o kadar yoruldum ki gurbetten bir düzen daha kurasım kalmadı. eşimi çok seviyorum, hiçbir sıkıntımız yok.. ama bu yalnızlık benim psikolojimi fena halde bozdu.. ne yapayım kızlar bana da bir yol gösterin.. içimdeki bu mutsuzluk nereye gitsem benimle gelecek gibi hissediyorum. şımarıklık yapıyorsun mutlu olmayı bil diyor içimdeki bir ses.. bak yine gözlerim doldu

Genişletmek için tıkla...

ellerimlekazidim .!.:

Hangi ülke burası hiç bir sosyal aktivite olmayan ? Eşiniz Türkiye de de uzaktan calisabiliyorsa o da sizin için gelsin, siz de bir süre tatile gelin eşiniz kalsın işinin başında siz 15-20gunlugune kafa tatiline gelin.

Genişletmek için tıkla...

Rowena Ravenclaw .!.:

Kalmış 6 ayınız. Öyle geçici evlerde otellerde konaklamak zordur. Bi yere “ait” hissetmeniz imkansız gibi olur.
Ama temelli Almanya’ya geldiğinizde bir eviniz olur, düzen kurarsınız orayı kendi yuvanız yaparsınız. Gurbette yalnızlık hep bir sorun.
Ama şunu unutmayın, Almanya’da çok fazla Türk nüfus var. Bunu sadece 50lerde 60larda göç edenlerin çocukları gibi düşünmeyin. Yeni gitmiş bir sürü doktor, mühendis… üniversitenizin alumnileri bi araştırın bakalım. İlla ki Almanya’da size yakın yaşayan biri iki kişi görebilirsiniz.

eşiniz almanmış, oranın bilinen emlak web sitelerini söylesin, evlere bakın, nasıl bir ev istediğinize karar verin, onu hayalinizde döşeyin.
Göçmen kadınlar Facebook grubuna bi yazın bakalım, belki şu an bulunduğunuz Asya ülkesinde bi kahve içip aynı dili konuşabileceğiniz birkaç kişi vardır?

Bulunduğunuz ülkenin belediye web sitelerine bakın, bizim belediye pek sever öyle piknik organize etsin vs. Eskiden ben dillerini konuşamıyorum diye çekinirdim. Ayol dedim ben de burda oturmuyor muyum, niye pikniğe gitmeyeyim? yaptım mercimek köftemi, dedim komşular selamın aleyküm, ben rowena. Dilinizi henüz konuşamıyorum. İnsanlar meraklıdır siz anlattıkça hoşlarına gider. Vs vs

Genişletmek için tıkla...

borntofight .!.:

Kız yaprak dökümü izleme, valla insanın psikolojisini bozmaya tek başına yeter o zaten
Saka bir yana ben de benzer durumlardayim. Asya'da uzun süre yaşadıktan sonra şimdi Ingiltere'deyim. Bir yanım asya'yi özlüyor bir yanım Turkiye'yi. Sanırım bu hiç geçmeyecek bi duygu. Ben 15 yıldır yurt dışındayım. Covidden sonra böyle hissetmeye başladım. Yani bi spor salonuna filan yazıl dicem ama oraların insanları da yabancılarla pek muhabbet etmezler durduk yere onu da biliyorum. İngilizcen varsa yabancıların takıldığı yerlerde filan takılıp onlarla arkadaşlık kurabilirsin. Ben Asya'da iken en yakın arkadaşlarım yerel insanlardan çok oraya çalışmaya gelmiş olan amerikali ingiliz avrupali vs vs idi...
O da olmaz diyorsan da neşeli şeyler izle bence en azından. Bi de sosyal medyadan uzak dur. Beni en çok üzen ailesiyle VS foto atan arkadaşlarım oluyor genelde, insan ozeniyo

Genişletmek için tıkla...

Gocmenturna .!.:

Bence sabredin almanyadayım.ben . Çok iyi. Sosyal imkan çok fazla. Çok fazla spor yürüyüs vs grubu var. İnsanlar çok xanayakın. Dil bilmiyirsanız kursa gider oradan da arkadaş edinirsiniz. Biliyorsanız kendi mesleğinizde iş bulursunuz aktif calısılan.
Ben bir senedir buradayım ve arkadaş olduğum insanlara zaman yetistiremiyorum. Ailenizi de ziyaret edin elbette ama burayı seveceğinizi düşünüyorum

Genişletmek için tıkla...

asudeas .!.:

Yaprak dökümü ne ya insanı depresyona sokar o dizi. Şöyle lacasede papel fln izle İngılızce Almanca kurşuna git. Yurt dışı sımdı ışıl ışıldır. Çok zor bende yenı bı şehre atandım kahve ıcecegım arkadasım bıle yok ama napayım. Eskiden 10 saatlık iş yerınde calısıodum. Dua edıyorum. Senın kocan varmış benım sevgılım bıle yok. Harekete geç. Spora yazıl. Yabancı dılın var mı

Genişletmek için tıkla...

payedar .!.:

Bu arada aklıma geldi. Belki bir sosyal medya hesabı açıp videolar çekebilirsiniz. Malum günümüz sosyal medya devri. Gurbette yalnız olmak yabancı damatla evlenmek yaşadığınız ülkenin yaşam şartları vs vs hem canınız sıkılmaz bir meşgale olur size hemde millet deli gibi para kazanıyor

Genişletmek için tıkla...

gldnkrbck .!.:

Bende ingiltere de yasiyorum. Bir odanin icinde tikdim hamileyim. Kafam birseye basmiyor. Hormonlar hayatimda ve adam cok berbat biri. Arkadas olabiliriz

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

onu da yaptım :)) tutmadı

Genişletmek için tıkla...

payedar .!.:

Süreklilik önemli hangi videoyla patlayacağınız belli olmaz biraz çabuk pes ediyorsunuz sanırım

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

merhaba herkese,
benim derdim gurbet mi, yalnızlık mı, işsizlik mi bilmiyorum hangisi... bundan 5 sene önce eşimle evlendik. eşim alman, çok az türkçe biliyor. hayatımda tanıdığım en iyi insan, beni çok seviyor, ilişkimize çok özenli. ama işi dolayısı ile her sene farklı farklı ülkelerde ikamet etmek zorunda kalıyoruz. ikamet ettiğimiz ülkeler de genelde asya kıtasında... ben çalışmıyorum. uzaktan belli işler yaptım ama keyif vermedi kodlama. şuan bulunduğum ülkede sosyalleşebileceğim hiçbir platform yok. ne kurs var ne arkadaş..bütün gün bilgisayrdan film dizi izliyorum..kitap okuyorum. saate bakıyorum zaman geçsin diye. eşimle bir odanın içinde kısıldık kaldık gibi hissediyorum. şirketi bize ayarladığı 1+1 evde arkadaş gibi olduk sanki. o çalışıyor zaten şikayeti olmuyor bu durumdan. ama ben anksiyete ve depresyon batağına girdim. sürekli ağlamak istiyorum. eski fotoğraflara bakıp bakıp ağlıyorum. arkadaşlarımla saat farkı oluyor konuşamıyorum. bir tek annemle konuşuyoruz ona da belli etmemeye çalışıyorum. burada 6 aylık bir süreçten sonra almanya'ya yerleşeceğiz temelli. ama ben türkiye'ye ailemin arkadaşlarımın yanına gitmek istiyor gibiyim. ha oraya gitsem ne yaparım onu da bilmiyorum. nerede yaşarız herkes ayrı bir köşesinde memleketin..
o kadar yoruldum ki gurbetten bir düzen daha kurasım kalmadı. eşimi çok seviyorum, hiçbir sıkıntımız yok.. ama bu yalnızlık benim psikolojimi fena halde bozdu.. ne yapayım kızlar bana da bir yol gösterin.. içimdeki bu mutsuzluk nereye gitsem benimle gelecek gibi hissediyorum. şımarıklık yapıyorsun mutlu olmayı bil diyor içimdeki bir ses.. bak yine gözlerim doldu

Genişletmek için tıkla...

Jameya .!.:

dil kursları da mı yok? Almanyaya yerleşene kadar sabredin orada Türk çok fazla eminim bir çevre edinirsiniz. sonra bir işe girin çalışın. burda da insanlar zaten geçim derdinde herkes çalışıyor burda da arkadaş çevrenizle görüşmeye fırsatınız olmaz. kendinize odaklanın herkes kendi hayatına bakıyor çok duygusal bakmayın.

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

evet ben çok duygusal bakıyorum. çoğunlukla geçmişte yaşıyorum. çok hareketli arkadaşlarımla dolu bir hayatım oldu. hep aranan insandım. şimdi herkesin kendi derdine düşmesi, benim bu evde yapayalnız kalmam gibi düşünceler geliyor.. sadece eşime ve kendime odaklanmam gerekiyor sanırım

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

merhaba herkese,
benim derdim gurbet mi, yalnızlık mı, işsizlik mi bilmiyorum hangisi... bundan 5 sene önce eşimle evlendik. eşim alman, çok az türkçe biliyor. hayatımda tanıdığım en iyi insan, beni çok seviyor, ilişkimize çok özenli. ama işi dolayısı ile her sene farklı farklı ülkelerde ikamet etmek zorunda kalıyoruz. ikamet ettiğimiz ülkeler de genelde asya kıtasında... ben çalışmıyorum. uzaktan belli işler yaptım ama keyif vermedi kodlama. şuan bulunduğum ülkede sosyalleşebileceğim hiçbir platform yok. ne kurs var ne arkadaş..bütün gün bilgisayrdan film dizi izliyorum..kitap okuyorum. saate bakıyorum zaman geçsin diye. eşimle bir odanın içinde kısıldık kaldık gibi hissediyorum. şirketi bize ayarladığı 1+1 evde arkadaş gibi olduk sanki. o çalışıyor zaten şikayeti olmuyor bu durumdan. ama ben anksiyete ve depresyon batağına girdim. sürekli ağlamak istiyorum. eski fotoğraflara bakıp bakıp ağlıyorum. arkadaşlarımla saat farkı oluyor konuşamıyorum. bir tek annemle konuşuyoruz ona da belli etmemeye çalışıyorum. burada 6 aylık bir süreçten sonra almanya'ya yerleşeceğiz temelli. ama ben türkiye'ye ailemin arkadaşlarımın yanına gitmek istiyor gibiyim. ha oraya gitsem ne yaparım onu da bilmiyorum. nerede yaşarız herkes ayrı bir köşesinde memleketin..
o kadar yoruldum ki gurbetten bir düzen daha kurasım kalmadı. eşimi çok seviyorum, hiçbir sıkıntımız yok.. ama bu yalnızlık benim psikolojimi fena halde bozdu.. ne yapayım kızlar bana da bir yol gösterin.. içimdeki bu mutsuzluk nereye gitsem benimle gelecek gibi hissediyorum. şımarıklık yapıyorsun mutlu olmayı bil diyor içimdeki bir ses.. bak yine gözlerim doldu

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

ülke değil küçük bir şehir. isim verirsem akrabalar görür ve doyumsuz kız derler bana.. dediğim gibi ben türkiye'ye dönersem geri dönemem buralara.. sabredip eşimle kalıp sonra bir düzen kurmak sanırım daha mantıklı olacak

Genişletmek için tıkla...

Jameya .!.:

bence sadece evliliğinize eşinize odaklanın. inanın kimse başka birşeye veya kimseye odaklanmıyor türkiyeye gelseniz de herkes kendi derdinde, burda geçim olayı zaten zor herkesin derdi başından aşkın. arkadaşlarım var ama inanın hiçbiriyle görüşemiyorum kimisi yeni doğum yapmış, kimisi yoğun çalışıyor. evine işine odaklanmış. geçmişi geçmişte bırakın o zamanki şartlar farklıydı şuan kimse arkadaş peşine düşmüyor. ailenizle görüşebiliyorsanız bence o yeter.

Genişletmek için tıkla...

Ece1980 .!.:

Almanya da dogmus ve hayatinin büyük bi bolumunu orada yasamis biri olarak şunu soyleyebilirim: Almanya da cevreniz olursa (ki Turkler cok fazla orada, dolayısıyla bu acidan umarim cevre edinmekte pek zorlanmazsiniz) mutlu olursunuz. Ama sosyal aktivite, spor, kurslar vs hayatiniza katmayi ihmal etmeyin.

Fakat kimseyle kolay kolay da, tanımadan samimi olmanızı tavsiye etmem. Yavas yavas hayatiniza alin insanlari. Sonucta Türkiye nin farkli sehirlerinden gelmis bir sürü Turk var orada ve bu kultur farki olusturuyor. Birde malesef Türkiye'de doğmuş ve belirli bir yaşa gelmiş ondan sonra Almanya ya yerlesmiş insanlarda maalesef biraz cahillik mevcut. Orada doğmuş büyümüş insanlarla da belki çok fazla hayata bakışınız veya kişiliğin uyuşmayabilir ama illaki dengeniz insanlarida bulacaksınızdır. Sonuçta tam kafa dengi olan insanlarla meleketimizde kolay kolay. karşılaşmıyoruz. Umarım güzel bir hayatımız olur

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

bir düzen kursam sosyal açıdan da tatmin olurum diye düşünüyorum. söyledikleriniz orada yaşadığınız için ayrıca çok kıymetli. çok teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

duygusalkivi .!.:

ahah önce feriha'ya başladım o soktu galiba burası pek ışıl ışıl değil :) yabancı dilim var evet ama işim yok. kendime bir iş bulmam lazım galiba..
ahh kahve içecek insan en büyük lüksmüş burada onu anladım. en yakın zamanda gönlünüze göre eş, dost versin inşallah size de Allah :)

Genişletmek için tıkla...