Senin yaşlarındayken benimde hiç arkadaşım yoktu, görünmez bir tiptim(belki de ben öyle hissettim bilmiyorum) kendimi beğenmezdim asosyal utangaç bir tiptim. Ama dedim ki bu böyle olmayacak bu devran elbet bir gün dönecek ve hayata tutunmaya çalıştım bir yerden. Benim yöntemim ders çalışmak oldu. Şuan mesleği elinde genç güzel sosyal insanların muhabbet etmek istediği bir arkadaşım :)
Sorunlar oluyor mu ; muhakkak! İnan bende bazen çok üzülüyorum ama hayat bu, üzülmek de sevinmek de insana ait duygular, bence kendine haksızlık etme. Hikayeni tamamla, bir yerden tutunmaya çalış hayata, emin ol değiştirmek istediğin şey neyse o gücü bulacaksın.
Ben kendimi çok çirkin bulurdum mesela senin yaşlarında, o yüzden insanlar benimle arkadaş olmak istemiyor derdim. Şuan ise meselenin bakım olduğunu anladım mesela.
Her şey çözülür yani, kendine haksızlık etme
Sorunlar oluyor mu ; muhakkak! İnan bende bazen çok üzülüyorum ama hayat bu, üzülmek de sevinmek de insana ait duygular, bence kendine haksızlık etme. Hikayeni tamamla, bir yerden tutunmaya çalış hayata, emin ol değiştirmek istediğin şey neyse o gücü bulacaksın.
Ben kendimi çok çirkin bulurdum mesela senin yaşlarında, o yüzden insanlar benimle arkadaş olmak istemiyor derdim. Şuan ise meselenin bakım olduğunu anladım mesela.
Her şey çözülür yani, kendine haksızlık etme