- 23 Temmuz 2014
- 6.180
- 17.424
- Konu Sahibi durumsuferda
- #21
Allah'a ne diyeceksin diyen baban Allah'a ne diyeceğini planlamış olsa gerek...Aynı evdeyiz.Ama benim ne annem var ne babam,ailem gibi hissetmediğimi daha önceden de söyledim.Seneler önce öyle ruh sağlığım bozulmuştu ki 48 kiloya düştüm,saçlarımı tıraş ettim her yere siyah perde taktım telefonumu sattım 1 hafta yemek yemedim,ölüydüm sanki.Ve ip almaya çıktım.2 parça ip aldım,pencereye monta edilmiş perdenin demirine bağladım.Beni buradan yok etmek istedim.Düşünemiyordum.Boynum morarmış halde oradan indim,ölmekten vazgeçtiğimde akşama ağlaya ağlaya ben ölmek istedim dedim.Salondalardı.Herkes oradaydı.Artık kardeş olarak nitelendirmediğim babamın büyük kızı dersim var dedi çıktı,annem işim var seninle mi uğraşıcam dedi çıktı.Hala gözlerimi buğulandıran, yüreğimi ilmek ilmek yapan bir andır.Ve babam bağırdı ölünce ne olacak Allah'a ne diyeceksin diye.Yazarken yutkunmama sebebiyet veren bu olayı içimde kaç gece yaşadım.Tekrar tekrar,sesler zihnimde yankılandı.
Dediğim gibi onlar kendince bi din oluşturmuşlar ama din değil. Kötülüklerini kabul ettirecek bi inanç. İslamı araç olarak kullanıyorlar sadece. Çok üzüldüm gerçekten sizi bu hale getiresiye kadar kendileri ayrılıp size zararları olmadan hayatlarına devam etselermiş keşke. Boşa demiyoruz herkes anne baba olmamalı diye. Vicdan merhamet olmadığı gibi annelik babalık duygusu da yok demek ki. Ben sizin yerinizde olsam sevdiğim adamla evlenir düğünüme onları çağırmazdım bile. Anneme şimdiden diyorum düğün olmayacak bu şehirde sırf akrabalarını görmemek için diye. Hatta yurt dışında evlenmek isterdim. Umarım hayatınıza tüm bu acıları unutturacak biriyle evlenirsiniz. Kurtulursunuz diye umuyorum. Siz o evde yaşadığınız sürece huzur olmaz.