Eşime de normal gelmiyor ama çocukluktan beri çok samimi arkadaşı olduğu için tepki vermek kesinlikle istemiyor.Sistim resmen nedjr bu boyle yaa insan kocasiyla cpcuguyla basbasa kal mak ister bebekten firsat olsa kendi kafasni dinlemek oster birak misafir agirlamayi insan kucul cocukla kendi yiyecegni zor yapiyor . Hem 2 gunde 1 cok cok asiri gorusme yani esin neden gorusmek istoyor ona normal mi geliyor peki bu durum yoksa ayip olur diyemi reddetmiyor . Bize biri ust uste gelmek istese esim der ki kendileri davet etmiyo hep bize onlar geliyor hayirdir der yani bir an evvel net bi seklde uygunca halini anlatmalisin bence benim kucuk cocugum var kendime bile zaman ayirmakta gucluk cekiyorum bukadar sk gorusmek suan bize uymuyor filan de imaadan anlamorlar
Kesinlikle derdi dobra bir kız. Az çok tanıdım kızı mesela yatılı misafire akrabaya hiç tahammülü yokmuş.Emin ol onların bebeleri olsaydı kırılır mı darılır mı düşünmez çat çat gelmeyin derlerdi size.
İşte tam zamanı.Gidin evlerini keşfetsin kızınız.Harika olur.Ben de düşündüm de kızım her çocuk gibi hareketli bir dönemde. Tam keşfetme dönemi. Benim fıtratımda yok öyle gitmek. Utanırım yani.
YuhhBir dönem ev sahibiyle sorunlar yaşadık evden çıkma ihtimalimiz vardı. Kız dedi ki bizim eve yerleşin fazladan odam var kirayı masrafları bölüşürüz.
Ee başkasının evinde sabah ezanına kadar kalıyor ama... Yatılı olmak için illa yatak döşek serip uyumak mı gerekir? Bencillik diz boyuKesinlikle derdi dobra bir kız. Az çok tanıdım kızı mesela yatılı misafire akrabaya hiç tahammülü yokmuş.
Hasbama bak sen... onlar gelnce sen illaki onlari agirliyorsun degilmi hi gece yatmadiklari kaliyor yani 2 3 te gidiyorlarsa ... bizim bi arkadas cift vardi cocuksuzken gorusmelerde sknti yoktu pek sadece ise gidiyoruz diye gwc gitmeleri hafif sknti oluyordu ama seviyoruz onlari diye aldiris etmedik bebegmz oldu gene gec gitmeler devam etti asiri gec degil ama 1 civari biz onlardan dha erken kalkiyordk gittigmzde herneyse en son cocklari oldu cagirdigimizda gelemez oldular... kendi basina gelince emin ol insanlar katlanmiyor birwz ben cil olmak gerekiyor cnm senin durumunda kesnlkle acikca derdim cocuklu hayat senin anlattgn yasam tarzini kaldirmaz esinle ozelin kalmamis cn cocugun olmasini yorgnlgnu gec bi yana da ...Kesinlikle derdi dobra bir kız. Az çok tanıdım kızı mesela yatılı misafire akrabaya hiç tahammülü yokmuş.
Öncelikle çok haklısınız ama kesinlikle kesinlikle başkaları yüzünden yuvaniza huzursuzluk sokmayın. Gelelim bu durum nasıl çözülüreBir yıldır çektiğim bir sıkıntı var. Nasıl başlasam nereden başlasam bilmiyorum. 1 yıldır içime atıyorum eşim hariç kimseye serzeniş etmiyorum ama eşim de çözüm bulamıyor artık üstelik tartışmalarımızın ana konusu haline geldi bu sorun.
Eşimin evli bir arkadaşı var. Yeni evliler 1 yıl önce bu zamanlar tanışayım eşiyle dedim yemeğe davet ettim. Tanıştık hoş insanlardı başta. Onlar çağırdı biz çağırdık 3 ayda gayet samimi olmaya başladık bu çiftle. Bilgili ve sohbetleri hoş iyi insanlar bunu inkâr edemem. Ama sorumluluk duyguları ve sağduyuları pek yok bunu zamanla anlayıp soğumaya başladım. Benim bir bebeğim var haliyle sorumluluklarım büyük yüklerim ağır hem ev hem çocuk vs. Eskisi gibi sabahlama lüksüm yok ortam yapma lüksüm yok. Gel gelelim bunu bizim arkadaşlar anlayamıyor. Öğrenci evi gibi evleri var resmen o hayatı yaşıyorlar ve bizim de buna uymamızı bekliyorlar.
Bir geliyorlar saat 2 lere kadar kalkmıyorlar. Sabah ezanını duyduğumuz bile oldu. Gidin de denmiyor ve çok samimi olduğumuzu düşündükleri için çekinmeleri de kalmadı. 2 güne bir görüşelim diyorlar ve hiç kendileri davet etmiyorlar sadece gelmek istiyorlar. Çat diye arayıp müsait misiniz sizin eve yakınız gelelim diyorlar. Evde değiliz desek ışıkları görürler evlerimiz de çok yakın bir sokak aşağıdalar. Ve ne hikmetse sizin eve yakınız müsait misiniz diyorlar evde değiliz deme şansımız olmuyor.
Ben çok rahatsızım bu durumdan. Herkesin bir aile yaşantısı var işi var gücü var yorgun olabiliyorum resmen emrivaki yapar gibi geliyorlar.
Sözde samimiyiz, kız bana sabahtan akşama kadar yazar ama akşam müsait misiniz gelelim mi diye bir mesaj atmaz kocası kocamı arar. Bir çocuğum var zaten eve çocuğa zor yetişiyorum yorgun oluyorum çat diye gelmeleri artık gerçekten sinirlerimi bozuyor. Az önce mesaj atmışlar eşime, benim uyuduğumu söyle dedim. Üstüne aradılar uyanamaz mı falan demişler saçmalığa yüzsüzlüğe bakın.
En çok zoruma giden de şu, geçenlerde eşimle kötü kavga etmiştik sebep de eşimin bana sormadan bunlara müsaitiz demesiydi. O sinirle akşam üstü çıktım yürümeye hava almaya. Sinirden ağlıyordum. Bunlar da bize geliyordu yolda karşılaştık sinir krizi halinde olduğum için yolumu değiştirdim eşim de peşimden geliyordu. Neyse parka gittik ben oturdum sakinleştim. Sakince konuşup derdimizi çözeceken resmen takip etmişler pat diye damladılar yanımıza. Beni yine aldı bir sinir. Kavga ettiğimizi de öğrendiler tabii. Sokaktan geçen bile anlardı benim halimden onlar anlamadılar. Eşim nezaketen çay hazır siz de gelin isterseniz dedi ve GELDİLER! Bunlar kavga etmiş başbaşa bırakalım, sorunlarını çözsünler demediler. Ben yüzlerine bile bakmadım geçtim balkonda ağladım akşam boyu. Onlar da resmen ben balkonda sinir krizi geçirirken güldüler eğlendiler.
O günden beri devamlı bahane üretiyorum yorgunum halsizim vs. Eşim bana sormadan müsaitiz demiyor artık. Eşim çıkıyor dışarıda erkek erkeğe görüşüyor çok isterse. Kızın mesajlarına da eskisi gibi cevap vermiyorum.
Arada eşim olmasa hepten irtibatı kesicem.
Ama yüzsüzlükleri, az önce arayıp uyanamaz mı diye sormaları sinirlerimi zıplattı. Ben hayatımda böyle sülük gibi yapışan insanlar görmedim daha. Ve bu soğukluğuma, reddetmelerime rağmen hâlâ 2 güne bir arıyorlar deli oluyorum.
Biz bu insanlar yüzünden çok tartıştık eşimle. Tiksinmemek elde değil içimi dökmek istedim kusura bakmayın.
Hic iyi kokular almadimNe ayak bunlar ya
Açıkça müsaitmisiniz diye soruyorlar her evde olduğunda müsait olduğun anlamına gelmezki açmazsın teli uyuyordum dersin misafirim var dersin yorgunum hastayım dersin acele ile evden çıktık ışıklar açık dersin yada elektrikler yoktu sıkıldık çıktık ışıklar açık kaldı dersin yada ağır bi misafir bekliyorum dersin duşa giriyorum dersin dersinde dersin bu böyle uzar gider..bu kadar çok hayatınızın içinde olmalarına müsade etmeyin hayatı zorlaştırırsın yada dürüst ol uykusuz kalıyorum de bu kadar germene huzursuz olup dert etmene değecek bi mevzu değil bir senede iyi dayanmışsın sabrına hayran kaldımBir yıldır çektiğim bir sıkıntı var. Nasıl başlasam nereden başlasam bilmiyorum. 1 yıldır içime atıyorum eşim hariç kimseye serzeniş etmiyorum ama eşim de çözüm bulamıyor artık üstelik tartışmalarımızın ana konusu haline geldi bu sorun.
Eşimin evli bir arkadaşı var. Yeni evliler 1 yıl önce bu zamanlar tanışayım eşiyle dedim yemeğe davet ettim. Tanıştık hoş insanlardı başta. Onlar çağırdı biz çağırdık 3 ayda gayet samimi olmaya başladık bu çiftle. Bilgili ve sohbetleri hoş iyi insanlar bunu inkâr edemem. Ama sorumluluk duyguları ve sağduyuları pek yok bunu zamanla anlayıp soğumaya başladım. Benim bir bebeğim var haliyle sorumluluklarım büyük yüklerim ağır hem ev hem çocuk vs. Eskisi gibi sabahlama lüksüm yok ortam yapma lüksüm yok. Gel gelelim bunu bizim arkadaşlar anlayamıyor. Öğrenci evi gibi evleri var resmen o hayatı yaşıyorlar ve bizim de buna uymamızı bekliyorlar.
Bir geliyorlar saat 2 lere kadar kalkmıyorlar. Sabah ezanını duyduğumuz bile oldu. Gidin de denmiyor ve çok samimi olduğumuzu düşündükleri için çekinmeleri de kalmadı. 2 güne bir görüşelim diyorlar ve hiç kendileri davet etmiyorlar sadece gelmek istiyorlar. Çat diye arayıp müsait misiniz sizin eve yakınız gelelim diyorlar. Evde değiliz desek ışıkları görürler evlerimiz de çok yakın bir sokak aşağıdalar. Ve ne hikmetse sizin eve yakınız müsait misiniz diyorlar evde değiliz deme şansımız olmuyor.
Ben çok rahatsızım bu durumdan. Herkesin bir aile yaşantısı var işi var gücü var yorgun olabiliyorum resmen emrivaki yapar gibi geliyorlar.
Sözde samimiyiz, kız bana sabahtan akşama kadar yazar ama akşam müsait misiniz gelelim mi diye bir mesaj atmaz kocası kocamı arar. Bir çocuğum var zaten eve çocuğa zor yetişiyorum yorgun oluyorum çat diye gelmeleri artık gerçekten sinirlerimi bozuyor. Az önce mesaj atmışlar eşime, benim uyuduğumu söyle dedim. Üstüne aradılar uyanamaz mı falan demişler saçmalığa yüzsüzlüğe bakın.
En çok zoruma giden de şu, geçenlerde eşimle kötü kavga etmiştik sebep de eşimin bana sormadan bunlara müsaitiz demesiydi. O sinirle akşam üstü çıktım yürümeye hava almaya. Sinirden ağlıyordum. Bunlar da bize geliyordu yolda karşılaştık sinir krizi halinde olduğum için yolumu değiştirdim eşim de peşimden geliyordu. Neyse parka gittik ben oturdum sakinleştim. Sakince konuşup derdimizi çözeceken resmen takip etmişler pat diye damladılar yanımıza. Beni yine aldı bir sinir. Kavga ettiğimizi de öğrendiler tabii. Sokaktan geçen bile anlardı benim halimden onlar anlamadılar. Eşim nezaketen çay hazır siz de gelin isterseniz dedi ve GELDİLER! Bunlar kavga etmiş başbaşa bırakalım, sorunlarını çözsünler demediler. Ben yüzlerine bile bakmadım geçtim balkonda ağladım akşam boyu. Onlar da resmen ben balkonda sinir krizi geçirirken güldüler eğlendiler.
O günden beri devamlı bahane üretiyorum yorgunum halsizim vs. Eşim bana sormadan müsaitiz demiyor artık. Eşim çıkıyor dışarıda erkek erkeğe görüşüyor çok isterse. Kızın mesajlarına da eskisi gibi cevap vermiyorum.
Arada eşim olmasa hepten irtibatı kesicem.
Ama yüzsüzlükleri, az önce arayıp uyanamaz mı diye sormaları sinirlerimi zıplattı. Ben hayatımda böyle sülük gibi yapışan insanlar görmedim daha. Ve bu soğukluğuma, reddetmelerime rağmen hâlâ 2 güne bir arıyorlar deli oluyorum.
Biz bu insanlar yüzünden çok tartıştık eşimle. Tiksinmemek elde değil içimi dökmek istedim kusura bakmayın.
Ayy nasıl güzel yazmışsınızE açık açık söyle; madem bu kadar samimisiniz; öve öve dövmenin bin türlü yolu var. Yazıvereyim buraya birini:
Yüz yüze ya da telefonda fark etmez, hatta telefonda söyle, bir kenara yazar okursun çaktırmadan,
"Arkadaşım ya ben sana ne zamandır söyleyeceğim, kırılır mısın ki diye çekindim ama düşündüm ki sen kırılmazsın samimi, halden anlayan kadınsın biliyorum, buna güvenerek de konuşayım dedim; açık açık diyeceğim vallahi, çoluklu çocuklu insanlarız, size ayak uydurmakta zorlanıyoruz, uyku ona göre oluyor, bazen çok yorgun oluyoruz. Böyle gün aşırı görüşmeler, gece yarılarına kadar oturmalar bizi zorlar oldu. Birbirimizi sevdiğimizden de oturasınız oluyor, bizim de ağırlayasımız oluyor ama fiziken-zihnen bu tempo beni aştı ve bu durumun muhabbetimizi olumsuz etkilemesini hiç istemiyorum. Biz müsait oldukça size haber edelim, biraz ara koyalım bundan sonra tamam? Zaten sen de hissetmişsindir son zamanlardaki yorgunluğumu, biraz özleşelim. Samimiyetimize güvenerek sana böyle rahatça söyleyebiliyorum ha, el olsa söyleyemem. Anlayacağını biliyordum, bilmukabele, babay"
Tamam bitti gitti.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?