Herkese merhaba,
Bu konu artık ciddiye bindiği için ve biraz da korkmaya başladığım için konuyu açmak istedim. 95 doğumluyum, 4-5 senedir parisde yaşıyorum. daha önce erasmusda tanıştğım arkadaşım 2 senedir sevgilim. kendisi fransız. Henüz öyle bi konu yok ciddi ama arada konu evliliğe falan geliyor, ben şuanlık geçiştiriyorum, ama bozuluyor.
Kendi anne-babası ayrı o nedenle mutlu bi ev hayatı istediğini hissediyorum. kendim hakkında biraz background bilgi vereyim konu için, annem babam hekim, seküler ama yine de gelenek olarak muhafazakar bi ailem var. Sıkı değil ama yine de nerde ne yapılır, ne giyilir dikkat ederler. Ama seküler ve eğitimli kişiler gene de. Sevgilimin ailesi de orta modern ne cok geniş ne cok dindar. Oralarda sorun yok. Benim ingilizcem kötü değil, zaten ofiste ingilizce konuşuyoruz. ama fransizcam yok, yavaştan öğreniyorum. sevgilimin de ingilizcesi profesyonel seviyede. ikimizin de ana dil seviyesinde değil.
İlk ilişki başladığında gayet memnundum, görece yaşım da küçüktü, fransız sevgili, paris falan romantik gelmişti:) Şuan hala ilişkisel sorunumuz yok. Ama benim dil konusunda kendimi ifade edememe, yada konuşurken yorulma gibi hislerim oluştu.türkiyeye dönünce türkçe konuşmayı, geyik yapmayı özlediğimi hissediyorum. Mesela annesiyle tanıştım, rezillik yani, kadında ingilzce yok bende fransızca yok. bi tanışma olsa annemler sıfır ingilizce falan. Ailem cok dindar değil kabul eder ama anneme ne zaman konuyu açsam dinimizde çok uygun değli, yabancı nerden cıkıyor falan diyor. asıl dertleri dil, benim uzak olmam, torun olursa görememe...
Genel böyle durumlar. tabiki ayrılmayacağım şuan sizin yorumalrarınız üzerine ama yani aranızda bunu yaşayan, tanıdığı olan varmı? evlilikten zaten korkuyorum, bir de böyle dil yorgunlukları, iletişim sorunları ek oldu. Evlilikte bunlar sorun mu, dil, eşin annesiyle anlaşamama? Fikrinize ihtiyacım var.
Bu konu artık ciddiye bindiği için ve biraz da korkmaya başladığım için konuyu açmak istedim. 95 doğumluyum, 4-5 senedir parisde yaşıyorum. daha önce erasmusda tanıştğım arkadaşım 2 senedir sevgilim. kendisi fransız. Henüz öyle bi konu yok ciddi ama arada konu evliliğe falan geliyor, ben şuanlık geçiştiriyorum, ama bozuluyor.
Kendi anne-babası ayrı o nedenle mutlu bi ev hayatı istediğini hissediyorum. kendim hakkında biraz background bilgi vereyim konu için, annem babam hekim, seküler ama yine de gelenek olarak muhafazakar bi ailem var. Sıkı değil ama yine de nerde ne yapılır, ne giyilir dikkat ederler. Ama seküler ve eğitimli kişiler gene de. Sevgilimin ailesi de orta modern ne cok geniş ne cok dindar. Oralarda sorun yok. Benim ingilizcem kötü değil, zaten ofiste ingilizce konuşuyoruz. ama fransizcam yok, yavaştan öğreniyorum. sevgilimin de ingilizcesi profesyonel seviyede. ikimizin de ana dil seviyesinde değil.
İlk ilişki başladığında gayet memnundum, görece yaşım da küçüktü, fransız sevgili, paris falan romantik gelmişti:) Şuan hala ilişkisel sorunumuz yok. Ama benim dil konusunda kendimi ifade edememe, yada konuşurken yorulma gibi hislerim oluştu.türkiyeye dönünce türkçe konuşmayı, geyik yapmayı özlediğimi hissediyorum. Mesela annesiyle tanıştım, rezillik yani, kadında ingilzce yok bende fransızca yok. bi tanışma olsa annemler sıfır ingilizce falan. Ailem cok dindar değil kabul eder ama anneme ne zaman konuyu açsam dinimizde çok uygun değli, yabancı nerden cıkıyor falan diyor. asıl dertleri dil, benim uzak olmam, torun olursa görememe...
Genel böyle durumlar. tabiki ayrılmayacağım şuan sizin yorumalrarınız üzerine ama yani aranızda bunu yaşayan, tanıdığı olan varmı? evlilikten zaten korkuyorum, bir de böyle dil yorgunlukları, iletişim sorunları ek oldu. Evlilikte bunlar sorun mu, dil, eşin annesiyle anlaşamama? Fikrinize ihtiyacım var.