Dumduz, hicbir ozel cumle vs olmadan, gunlerce bebek, gebelik vs ne kadar ilgili kitap varsa okumuş, ne yapabilirim diye daha fazla arastirmis, sonra dusunmus, yapilacak herseyi yaptim, tek sey inanmak kaldi diyerek dualar okumus, inancina sarilmis.
Mesele aslinda su, evet anne olabileceğinize olan inancinizi asla kaybetmemek ama anne olmayinca da (olamayinca da) dunyanin sonunun gelmedigini, gelmeyecegini kabul etmek.
Annem inancini tazelemenin yani sira anne olmak zorundayım takintisini biraktiginda gebe kaldigini anlatir hep. Soyle dusunun, ultrasonun bile olmadigi bir donemde, kadina artik sana yapacak birsey kalmadi git denmis, simdi sizin onunuzde bir suru gebe kalabilme seceneginiz var, ustelik yumurta ve spermin oldugu yerde her zaman umut var bunu hepimiz iyi biliyoruz.
Sizin durumunuzda olsam gebelik tedavime ara verir, psikolojik destek alirdim. Hem de o surede rahmim, yumurtaliklarim dinlenirdi. Hatta bir sure sadece canim istediginde iliskiye girerdim, amacsizca. Zaten hadi bebek yapalim diye iliskiye girmek basli basina stres.