• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Evlat ayrımı yapan anneler bunu neden yapıyor?

  • Konu Sahibi Konu Sahibi gul000
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
KOnunuzu tam okuyamadim, icim kaldirmadi.kendi deneyimimden yola cikarak,basliginiza dayanarak yorum yapicam.
Bazi ailelerde bir evlat kurban secilir.o her turlu basinin caresine bakmak zorunda birakilir, diger evlada yagdirdikca yagdirilir.
Siz henuz cok gencsiniz herseyin basindasiniz , bu tavsiyeyi dikkate alin lutfen..
Cok calisin cabalayin ayaklarinizin uzerinde durmaya calisin.
Erkek -kiz diye dusunmeyin farketmiyor.
Benimkiler kendilerine hic toz kondurmuyorlar.yas 75 hala haklilar.hic ugrasmayin siz calisin cabalayin, kurtarin kendinizi..
 
Bulundugunuz yerde kutuphane ya da o tarz bir yer var mi, ders calisabileceginiz. Sabah gidip aksam gelseniz , cok muhatap olmazdiniz, ders calisirken kafaniz dagilmaz. Benim bir ogretmen arkadasim kpssye hazirlanirken oyle yapmisti. Cok iyi bir puanla atandi. Onun da ailesi erkek cocuk duskunu, kiz cocuk dusmani.
Evet var elbette. 1 saat uzaklıkta ama otobüsle gidebilirim. Sorun şu ki geçen yıl ben gitmek istedim birkaç defa gittim de ama ailemle sorun yaşadım. Sürekli kütüphane neymiş ne gerek varmış oraya ne için gidiyorsun ne gerek var ortam sağlamışız diye güvensizlik yaptılar. Babam sürekli arabayla bırakıyor arabada burnumdan getiriyordu elinden gelse gelip akşama kadar beni orada kontrol edecek. Otobüsle gidebilmem için para vermediler.
İkisi birden sürekli üstüme geldiler ve bana güvenmedikleri için benim psikolojim kötü etkilendi. Erkek kardeşimse dershane bahanesiyle gecelere kadar eve gelmiyordu. O da mezuna kalmıştı. Ben bir defa kaldığım için çok defa hakarete uğradım.
Sanırım evde de tamamen diyaloğu kesip ama tamamen sınava hazırlanmam gerek. Her seferinde ailemin nasıl insanlar olduğunu unutup annemi insan zannedip konuşmaya çalışıyorum. O bana karşı bir ucubeden farksız.
Arkadaşınız kaç puan almıştı? Benim 90 almam gerekiyor atanmamın garanti olması için
 
Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.

Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Kpss şart mı? Özel sektörde bir iş bulsan, çalışmaya başlasan olmaz mı? Bu modelin tek çaresi evden ayrılıp selamı sabahı kesmek.
 
Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.

Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Sımsıkı sarılıyorum size. Ben de yaşadım bunları, 1 yıl önce tamamen iletişimi kestim. Sakın kurtulmak için evlenmeye kalkmayın. Bu hayatınızı mahvedebilir. Ben kurtulus evliligi yaptim, simdi cok pismanim. Biraz birikim yapın ve mümkünse farklı bir şehir planlayin. Ev arkadaşı ilanları var mesela, ya da tek odalik apart. Arastirabilirsiniz.
Ben boşandıktan sonra da kızımla ki 2 yaşındaydı, onun evine gitmemek için çok kötü evde oturdum. Evet ev kötüydü, her istediğimi alamıyordum. Kızımı bırakıp çalışamıyordum, evde boncuk isleyip cocuk baktim. Kizim okula basladi ben de işe. Evet zor zamanlardı. Ama huzurum vardı.
Ben bir bebekle başardıysam siz daha iyisini yapabilirsiniz.
 
Zaten genelde böyle yapanlar da şiddet görmüş öteleştirilmiş erkeklerden darbe yemiş kişiler oluyor hemcinslerimiz yani. Bizde de var aynı durum konu açmıştım anneannemler dededen kalma bütün malı mülkü erkeklere verdi kızlara da koca bir hiç. Üstüne ilgi alaka hizmet bekliyorlar
Bu zaten beklediğim bir durum, şimdiden diğer evi erkek kardeşime verdiklerini evlenince oraya oturtacaklarını, evlenmesi için para biriktirdiklerini vs vs söylüyorlar. Zoruma gitmiyor bunlar. En ufacık bir insanlığı bile bana çok görmeleri bana koyuyor. Üniversitedeyken sürekli şey derlerdi atanırsın erkek kardeşini sen okutursun kız kardeşine gönderirsin vs bir sürü hayalleri vardı. Atanamıyorum zorlaştı ve ben de evlatlıktan silinmişim sanki 🙂 bende isterdim yardım etmek elbette ama beni sadece gelecek paradan ibaret görmeleri bu gerçekleşmeyince insan yerine konmamak zoruma gidiyor
 
Kpss şart mı? Özel sektörde bir iş bulsan, çalışmaya başlasan olmaz mı? Bu modelin tek çaresi evden ayrılıp selamı sabahı kesmek.
Özel sektörde çalışsam başka bir şehirde max 20-25 binle geçinebilir miyim bilmiyorum 🥹 ne düşünüyorsunuz
 
Bu zaten beklediğim bir durum, şimdiden diğer evi erkek kardeşime verdiklerini evlenince oraya oturtacaklarını, evlenmesi için para biriktirdiklerini vs vs söylüyorlar. Zoruma gitmiyor bunlar. En ufacık bir insanlığı bile bana çok görmeleri bana koyuyor. Üniversitedeyken sürekli şey derlerdi atanırsın erkek kardeşini sen okutursun kız kardeşine gönderirsin vs bir sürü hayalleri vardı. Atanamıyorum zorlaştı ve ben de evlatlıktan silinmişim sanki 🙂 bende isterdim yardım etmek elbette ama beni sadece gelecek paradan ibaret görmeleri bu gerçekleşmeyince insan yerine konmamak zoruma gidiyor
Kendini sakın ezdirme vur yüzüne anne yarın öbür gün gelin eve almazsa benden bekleme yaşlanınca kapıma gelme ele güne karşı tutmam seni de sesini çıkart Allah ıslah etsin sadece 2 kardeş misiniz
 
Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.

Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
Bende senin gibiyim. Annem beni hiç sevmez ama kardeşimi çok sever. Onun için her şeyi yapar, benim için hiç bir şey yapmaz. Çok üzüldüm çok canım yandı ama sonunda alıştım, kabullendim. Soruyu görünce yazmak istedim
 
Kendini sakın ezdirme vur yüzüne anne yarın öbür gün gelin eve almazsa benden bekleme yaşlanınca kapıma gelme ele güne karşı tutmam seni de sesini çıkart Allah ıslah etsin sadece 2 kardeş misiniz
Demiştim bir kez. Aynı felaket durumlar kendi ailesinde de var. Zaten ondan uyguluyor bana da. Ama dediğim gibi tek laf etmemde babamı üzerime salıyor. Babam saygı nedir bilmiyor onurumu kıracak çok sözler ediyor.
3 kardeşiz. Küçük olan kız ilkokulda. Onu seviyor dinliyor konuşuyor. Açıkçası diğer kardeşlerimle hiçbir problemi yok. Bana karşı bir sebep olmadan bu sekılde davranıyor. Hep kendimi suçladım neyim var ne yaptım kaşım gözümde mi sorun var kötü müyüm vs. Erkek kardeşim gibi kötü olanlar yaranıyor. Eğer sorun bende olsa diğer bireylerle de anlaşamazdım diye düşünüyorum artık
 
Bende senin gibiyim. Annem beni hiç sevmez ama kardeşimi çok sever. Onun için her şeyi yapar, benim için hiç bir şey yapmaz. Çok üzüldüm çok canım yandı ama sonunda alıştım, kabullendim. Soruyu görünce yazmak istedim
Teşekkür ederim alışmanız ne kadar sürdü? İnsanın annesi böyle olunca başka kimse de sevmezmiş gibi geliyor. Gerçekten öyle mi bilmiyorum.
 
Ben de çok problemli bir ilişki yaşadım annemle. Beni hiç bir zaman görmedi. Çok üzüldüm, üzdüm. Sonra mesafe koydum insan annesi ile arasına mesafe koyar mi? Ben koydum ve artık beni uzmesine izin vermiyorum. Bizim hiç bir zaman anne kız bağımız olusmadi. Üzüldüm üzüldüm sonra kabullendim artık üzülmuyorum :)
Annemin bana yaptıklarını yazsam agziniz açık kalır 😀
+1 annemin bana yaptıklarını yazsam şok geçirirsiniz. Annem de erkek kardeşime daha düşkün ve genel olarak karaktersiz bir kadın,ne bileyim aldatmak,ihanet ,dedikodu ,iftira bla bla huydur hepsi annem de. Babam da ezik her şeyi kabul eden omurgasız bi adam. Beni de senelerce sömürdü annem maddi hep. Yazsam toplu beddua zinciri başlar burda :) artık umursamıyor ve kendisi ile görüşmüyorum bekar olsaydım da gider çalısır bi şekilde kendi evimi tutar kuru ekmek yer zamanla oturtur yaşamazdım şu anki aklımla. Akıl sağlığı psikoloji her şeyden önemli bunu bu yaşımda öğrendim çıkarıp attım hayatımdan siz de öyle yapın.
 
Bütün kız arkadaşlarımın anneleri ile güzel anlaştığını görüp benim bu kadar çok sorun yaşamam zoruma gidiyor. Ben sorunlu biri de değilim. Yani ona herhangi bir soru sorsam konuşma başlatsam hemen azarlar. Annemin bir kez yüzüme güldüğünü hatırlamıyorum. 23 yaşındayım ve hala bana çocukken davrandığı gibi itiyor ve ezmeye çalışıyor.

Oğluyla konuşurken paşam oğlum gibi sözler eksik olmuyor yüzünde güller açıyor. Kardeşim her zaman onu çıkarları için kullanmıştır ya bir para istemek ya bir şey istemek. Ben ise bu evde her zaman dışlandım. Bir sohbet açmak istesem bile bana karşı somurtur azarlar fikirlerimi basite alır. Bu senelerdir böyle o kadar ağrıma gidiyor ki. Allah onu her zaman oğluyla sınasın diyorum sınıyor da bundan da hoşnut. Bu evde yaşadığım müddetçe ondan nefret ettim. Bana iyi davranması için uyardığımda hep babamı arkasına aldı birlikte cephe aldılar. Ben bana karşı olan bu düşmanlıktan bıktım. Ne tavsiye ediyorsunuz? Ben bu evde evet geçiciyim ama bu sürede hiçbir şekilde insanca iletişim kuramıyorum kendisiyle. Bu davranışlarına kızdığımda bana bir an önce bu evden ayrılıp gitsen o kadar mutlu olacağım ki diyor. Ben seni evladım olarak görmüyorum da diyor açık açık. Üniversite okurken her şey güzeldi çünkü onların belirlediği kurallar çerçevesinde boyun bükerek bu evde okudum. Mezun oldum sınavı kazanamıyorum çünkü 90 üzeri almam gerekiyor mevcut durumda. Yapamadığım için ağızlarına geleni söyleyebiliyorlar. Sadece bir sene sınav çalışmama izin vermelerini istedim hatır gönül kalmadı. Kendimi çok yetersiz ve dışlanmış hissediyorum. Benim durumumda gerçekten annesi ile bu kadar sorun yaşayanlar varsa paylaşabilir mi?
aynı durumu 27 yaşına kadar yaşayan ben sana anlatayım annen narsist kardeşim tek kelime bu annen seni kendine rakip olarak görüyor muhtemelen ona e tip ne huy olrak benzemiyorsundur buda oğlunu daha fazla sevmeye itmiştir çünkü oğlu ona benziyordur annen hiç bir zaman düzelmeyecek bunu kabul et ve bununla yaşa anneni suçlama oda annesinden böyle görmüştür seni hep başkaları ile kıyaslar başkalarının yanında kötüler ne alsan ne giysen beğenmez hayatında hç bir şeyi onaylamaz kabul göremezsin evlenmeye kalktığında bile eşine seni kötüleyecektir içten içe kıskanırlar ben yapamadım o neden yapıyor diye eşimin bana çiçek almasını bile istemezdi annem yani sana diyeceğim bunun kurtuluşu yok anneni böyle kabul et ve o evden uzaklaş başka şehirde iş bul ben bunu yapamadım evlenerek ayrıldım ve hala böyleyiz çok görüşmem aramam sormam annem erkek kardeşimle günde 6 7 defa konuşur benle hiç emin ol bu böyle devam edecek google arattır narsist annelerin kızları diye aynı anneni göreceksin
 
Benim de annem böyleydi ona göre kadının toplumda hiçbir şartta asla değeri yoktu ki kendiside bir kadındı. Ne beddualar ne ah edişler duydum sana anlatsam oturur ağlarsın. Evde tek kız kalmıştım diğer ablamlar evlenip gitmişlerdi bana o evde fazlalıkmışım, bir hiçmişim gibi davranıyorlardı bunun acısı çok büyük. Sonra çok uzağa evlendim çok vicdan azabı çekti ablama çok kötü davranıyorduk diyormuş. O vicdan azabıyla kaldı bende çok uzaklarda kendimle bir başıma..
 
Özel sektörde çalışsam başka bir şehirde max 20-25 binle geçinebilir miyim bilmiyorum 🥹 ne düşünüyorsunuz
Başka şehir veya yaşadığın şehir. İlk aşamada yer düşünme, sadece mesleki tecrübe edinmeye bak. Öğretmenlik mezunuysan zamanla tanınır özel ders falan da vererek daha fazla kazanmaya başlarsın. Bir ucundan tutman lazım. Kpss bekleyerek yıllarını harcaman çok anlamsız. Bu ortamda sınava da çalışılmaz zaten
 
Onlarla yaşadığım için bu davranışlarına mahkum olduğum için zoruma gidiyor. Her zaman lafı, burası benim evim sen bu evde gidicisin evimin huzurunu bozamazsın beni böyle kabul edeceksin katlanamıyorsan çek git vs. Gitmek kurtulmak istiyorum ama özel bir kurumun verdiği ücret max 25 bin olur ve bu ücretle ben farklı şehirde nasıl geçinirim bilmiyorum. Bu zamana kadar her zaman baskıladılar korkak yetiştim kendi başımın çaresine bakabilmek zor geliyor gözüme. Atanamayacağımı da anladıkları için beni her fırsatta ezerek bana senin bu evde yerin yok diyorlar. Bazen aklımdan evlensem kurtulur muyum düşüncesi geçiyor ama anne baba böyle ise bir erkek bana neler yapar diye düşünüyorum. Kendim çabalayıp başarmak istiyorum. Başardığım zaman da kıymete bineceğimi biliyorum param olunca kıymet verirler. Siz nasıl kurtuldunuz başka bir şehre taşınarak mı evlenip mi? Ben bu evde kendimi atıntı gibi hissediyorum.
Ahh canım. Hiç bir acı sonsuza kadar sürmez diye bir söz okumuştum. Beni çok etkilemişti. Gerçekten de öyle hiç bir acımız sonsuza kadar sürmüyor. Sen kendine odaklan, annenle muhatap olmamaya çalış, mecburi konuşmalar dışında iletişimini kes.
Kendini o evden ancak güzel bir iş bulup kurtarabilirsin. Seninde söylediğin gibi insana anne babası bunu yapanda elin oğlu neler yapmaz. Atanmak için daha çok uğraş baktın olmadı özelde çalışırsın en azından tüm gün evde olmazsınız.
Benim evden ayrılma sürecim önce kendi ayaklarimin üzerinde durma sonrasında da evlilik ile oldu. Kendi ayaklarımın üzerinde ne zaman durdum kendime güvendim o zaman evlilik düşündüm.
Zannetmeki kendi ayaklarinin üzerinde durduğunda veya evlenip yuva kurduğunda ailenin verdiği hasar seni etkilemeyecek. Hayatın boyunca içinde o fırtınalar kopacak. Çünkü insanız ve her geçen gün farklı problemlerle karşılaşıyoruz bu problemleri çözebilmek için ihtiyaç duyduğumuz ailemiz var ama yok .
 
Maalesef toplumumuzda bunun örnekleri çok var. Her doğuran anne olamıyor, her evlat sahibi olan baba olamıyor. Yazdıklarınızı okurken kalbim acıdı.
Hikayenin sonunda oğullarında sağlam bir darbe yiyip sizin elinize kalacaklar. Kader, karma adı neyse. Hiç şaşmaz kayırılan evlattan hayır geldiğini görmedim.
Çok çalışıp atanmaya bakın ve arkanıza bakmadan kaçın o evden.
 
Back