Eşimle 2,5 yıl birlikte yaşadıktan sonra evlendim; sevgilinin korkularını gayet iyi anlıyorum çünkü... birlikte yaşamakla evlilik aynı şey değil, nasılsa birlikte yaşıyorsunuz bir imza mı meselesi değil. Ortak yaşam alanımız, arabamız, ortak yatırımlarımız bile vardı önceden ama evlilik benim hadi gidiyorum özgürlüğümü aldı elimden, ailelere karşı sorumluluklar, gidip gelmeler vs hayatım kökünden değişti. Bu sebeplerle evliliğe olumsuz yaklaşan taraf bendim çünkü bir tarafım tepemin tası atarsa özgür olmak istiyordu hep. Hastalandığım bir gün hastanede yatarken resmen eşim olmadığı için gece içeri alınmadığında verdim evlenme kararını, 36 yaşında aklı başında düzeni oturmuş ve aşık bir kadın olarak köşeye sıkışmasaydım o an bu kararı verirmiydim bilmiyorum, asla pişman olmadım ama evlilik ritüeli yüzünden asla onaylamadığım gelinlik giymek, düğün yapmak, abuk sabuk bazı adetlere rıza göstermek gibi sancılı süreçler yaşadım. Bunları anlatma sebebim şu ki herkesin evliliğe bakış açısı farklı olabiliyor, sadece çok sevmek iyi bir evliliğe yetmiyor ya da evlilikten çekinmek sana değer vermediği anlamına gelmiyor. Bu kararı enine boyuna düşünüp verin, 23 yaş hayatın renklerinin hızlıca değişebileceği bir yaştır, onu evlilik yoluna sokmadan önce siz kendinizi de tartın
