Hoş geldinizSelamlar konunuzu takip ediyorum ve pek çok konuda ne çok eksigimin olduğunu tekrar tekrar fark ediyorum. Zaman yönetimi konusunda çok acemice davraniyorum.
İş saatlerim müsait aslında ama iki çocuk çok vakit kaybettiriyor bana. Ara ara okuyup kendime uyarlamaya çalışacağım. Sevgiler...
Önce derin bir nefes al ve sakinleşSayfa 30a kadar okudum bu günde. Bazi yerlerin ekran fotosunu aldım. Önceki sayfalardanda alsaydım keşke dedim.
elecda
Annelik ile ilgili yazdıklarını okudum çok duygulandım.
Sen bence harika bi annesin.
Senden öğreneceğim çok şey var.
Okuduğun kitapların faydası çok belli ki.
2 yaşına kadar beraber uyumaya katılıyorum. Bence çok doğru. Bende hep öyle düşünmüştüm.
Kızınla iletişimin güzel bence diyorum ya öğreneceğim çok şey var kafamdaki nasıl yetiştirmeliyim nasıl davranmalıyım sorularına cevap gibisin adeta :)
Bende kızımı kitaplarla yetiştirmek istiyorum bunun için aldığım kitaplardaki resimlere hergün birlikte bakıyoruz. Bi dergi gazete kitap ne bulsa oturup okuyalım istiyor.
Hadi kitap okuyalım dediğimde hemen gidip getiriyor. Babasına alıp götürüyor hepsini tek tek okumasını istiyor.
Nasıl hoşuma gidiyor anlatamam.
Aklı başına geldikçe bişeyleri anladığını öğrendiğini ve taklit ettiğini gördükçe endişem artıyor aslında.
Hani o karnında olduğunu bildiğin anda bi korku düşüyor içine hep devam ediyor yazmışsınya. Hah sonuna kadar katılıyorum.
Büyüdükçe korkuyo tedirginleşiyorum.
Ya yanlış öğretirsem ya benden kötü şeyleri örnek alırsa diye. Ya ona karşı değilde başka şeylere karşı geçirdiğim öfke nöbetlerimi taklit ederse. Ya huzursuzluğumdan etkilenirse.
Bu yüzden dediğin iyi onu iyi yetiştirmek için kendimi yetiştirmem gerektiğini düşünüyorum.
Çok eksiğim varmış gibi geliyo. Daha hiç bi kitap okumadım çocuk gelişimi ile ilgili mesela. Sırf büyüzden yetersizlik hissediyorum.
İçimden ona yetememe korkusu var. Yani yetememe derken ona bişeylerin eksikliğini hissettirme korkusu.
Tek olumlu yanım onu mutlu edebildiğimi düşünüyorum. Her zaman sabırlıyım hiç kızmadım bağırmadım. Hiç sabırsızlığımı bunaldığımı hissettirmedim.
Tamda dediğin gibi kimlere kimlere ne kadar gereksiz insanlara sabrediyorum yavruma mı sabretmeyeceğim ??
Ona kızan kavga eden bi anne olmayacağım. Ona mutlu olmayı öğretmek güzel huzurlu güvenli bi çocukluk sunmak istiyorum.
Eksikliğim bilgisizliğim belkide.
Ya hani mesela şey yazmışsın işte düşünce kaldırmamak , misin li cümleler özür dilemek vs birkaç ayrıntıya değinmişsin.
Bilmem gereken biçok ayrıntı olmalı. Ve ben kızım daha da büyümeden hepsini öğrenmeliyim. Kitap konusunda geç kaldım biliyorum.
Bana tavsiyede bulunur musunuz ?
Çok uzun yazmış olabilirim kusura bakmayın
Ben de kızım aynı dönemdeyken çok bunaldığım zamandara Oyuncu Annenin sayfasına bakardım. Kadının 3 küçük çocuğu var ve hala yüzü gülüyor. Tek çocukla şu haline bak diyerek kendime gelirdimGünaydın günaydın günaydın :))
Kapalı bir havaya günaydın dedik ama ben kişinin kendi enerjisiyle kendisini yönettiğini inanan biri olarak, havadaki değişimler ile değil de kendi motivasyonumdan enerji alıyorum :)
Baştaelecda olmak üzere, burada birikimlerini, düşüncelerini paylaşan herkesten hergün birşey öğreniyor olmak, farkındalık oluşturmak beni çok mutlu ediyor.
Ek olarak ben de konuşulan konularla ilgili ortaya karışık :) düşüncelerimi paylaşmak istiyorum :)
Benim de 16 aylık bir oğlum var. Ve şu 16 ayda neler çektiğimi bir Allah bilir. Onu düzene koyabilmek için resmen akla karayı seçtim.
Asla kurallarımdan taviz vermedim. Bu beni çok zorladı ama faydasını görüyorum elbette.
O yüzden düzenli bir süreç geçiriyoruz. Uyku zamanı, yemek zamanı, oyun zamanı, ev de iş zamanı, dışarıda gezme zamanı.
Sanki rotobmuşuz izlenimi veriyor farkındayım :) ama bunu yaşadığınız zaman Öyle olmuyor.
Ben gece sadece 1-2 saatlik uykularla bugüne kadar geldim ve şuan da yine oğlumun birtakım huzursuzlukları sebebiyle yine 1-2 saat uyuyorum.
Ama güne başladığımda çoğunlukla, yaa bugün hiç uyumadım çok yorgunum demek yerine, olan oldu günümü mahvetmenin anlamı yok. Bugün son günümüz olabilir düşüncesiyle, o günü oğlumla verimli geçirmeye çalışıyorum.
Aklıma hep İslamın yayılma süreci, Yavuz Sultan Selim in sefere giderken bile at üstünde kitap okuması, Atatürk' ün Kurtuluş Savaşında ve Meclisin kuruluş sürecinde yorgunluktan uyumamak için saat başı duşa girmiş olması geliyor ve diyorum ki " ben tek 1 tane çocuk yüzünden mi hayatımı zindana çeviriyorum"
O yüzden enerjim hep yüksektir. Sizler de kendi motivasyonunuzu, çevresel şartlara göre değil de kendi kontrolünüzde olmasını sağlayın.
Ha elbette benim de sinir krizleri geçirdiğim zamanlar yok değil. Ama en hafif hasarla atlatmaya çalışıyorum.
Şuan hayatımdaki en büyük problem; ( benim için ) önümdeki on yılı, hatta 5 yılı ve hatta 2018 yılını görememek yani planlayamamak.
Belirsizlik çok zor birşey. Evime bir düzen kuramıyorum. Çünkü burada kurduğum düzen, diğer tarafa uymuyor.
Size son 4 senemi özetleyeyim. A şehrinde 150 metrekarelik bir ev, 1 yıl sonra B şehrinde 90 metrekarelik bir ev, 2 sene sonra da C şehrinde 220 metrekarelik bir ev.
Ne halısı, ne perdesi, ne masası ne dolabı hiçbiri uymuyor ve sil baştan yaptırıyor bana
Kariyer hedeflerime ise odaklanamıyorum. Çünkü bu iş için eğitim gerekiyor ve ben A şehrinde eğitim alırken akabinde B şehrinde yaşamaya başlıyorum ve bu iki şehir arasında uçak bile yok düşünün
Velhasıl hayatıma yeni bir yön çizme yoluna girdim.
Şimdiye kadar önce diş hekimliği eğitimimi yarıda bıraktım şimdi ise diyetisyen olarak çalışıyorum. Fakat bu da beni tatmin etmiyor. O yüzden asıl olmak istediğim hedeflerime odaklandım ve Allah nasip ederse 2024 yılında hedefime ulaşmış olacağım.
Nerede yaşayacağımız hala muamma olmakla birlikte en azından iş ve 2. Çocuk için planlar yapabiliyor olmak beni teselli ediyor :)
3. cü çocuk düşüncen karşısında saygıyla eğiliyorum2. Çocuk ise bence tamamen kişiden kişiye farklılık gösteren bir durum. Ben klasik olması gereken yaş aralıklarına inanmıyorum.
Kısmet olursa, şartlarım şuan ki gibi devam ederse oğlum 2 yaşında kreşe başlayacak ve ben de 3 yaşındayken hamile kalıp aralarında 4 yaş olmasını planlıyorum.
Fakat şartlarımız değişirse aradaki yaşı 6-8 e kadar çıkarabilirim.
Benim kız kardeşim ile aramda 8 yaş var. Bunun olumlu ve olumsuz yanları var elbette. Belli yaşa gelinceye kadar çok birşey paylaşamadık ama artık ikimizde belirli seviyeye gelip ortak noktalarda buluştuğumuz için, ilişkimiz çok daha iyi.
Kardeşler arasındaki ilişki ve uyum tamamen karakter meselesi. Aile ne yaparsa yapsın, bir yerden sonra kopabiliyor insan.
Ben yapı olarak çok sahiplenici bir insanım. Ne olursa olsun kardeşimi hiçbir konuda yalnız bırakmıyorum, bırakamıyorum :))
Şuan Üniversite okuyor ve benden habersiz adım atmaz mesela.
Ben duruma göre 3. Çocuğu düşünecek kadar kafayı yemiş olabilirim :) eşimin buna evet diyeceğini hiç sanmıyorum tabi :)
Günümüz aileleri daha bilinçli çocuk yetiştiriyor bence. Ve imkânı olup kendine güvenenlerin çocuk sayısını artırabileceğini düşünüyorum :)
Çok haklısınız. Kendimi ihmal ediyorum son yıllarda. Sizden tuyolar alıp kendime çeki düzen vereyim.Hoş geldinizİki çocuk eminim ki çok vaktinizi alıyordur ancak zamanı iyi yönetmeye çalışarak, gün içerisinde kendinize de kısa bir zaman dilimi ayırmaya gayret edin ve bu zaman dilimini keyif aldığınız birşeyi yaparak geçirmeye çalışın. Sevgiler
Önce derin bir nefes al ve sakinleş
Sen bir insansın ve insanlar hata yapar. Anne olman bunu değiştirmez. Ayrıca bilgi sürekli değişen bir şeydir. Bugün hepimizin doğru bildiği bir şeyin yarın yanlış olduğu kanıtlanabilir. Bu yüzden öncelikle çocuğuma yanlış birşey öğretirsem tedirginliğini bir kenara bırakmalısın. Sen hata yapar ve hatanı kabul edip düzeltirsen bu davranışından, çocuğun hata yapma hakkının olduğunu ve hataları saklamak yerine sorumluluğunu alarak düzeltmenin doğru bir davranış olduğunu öğrenir. Sen çocuğundan özür dilersen o da haksız olduğunda özür dilemeyi öğrenir.
Senin bu dönem dikkat etmen gereken konu güvenli bağlanmaya özen göstermek ve çocuğun merak duygusunu engellememek. Çocuğun ile konuşurken ses tonunun sakin ve sevgi dolu olmasına dikkat et. Dokunsal temasta olmaya ama mıncıklamadan sevmeye gayret et.
Küçüklüğünde ısırılarak, canı acıtılarak sevilen çocuklar acı ile sevgiyi eşleştirebiliyorlar. Bu da ileriki zamanlarda kocam beni dövüyor ama beni çok sevdiğini biliyorum kafasına neden olabiliyor. Örneklerini BDV'de görebilirsin.
Keşfetme döneminde evde kendisine zarar verebilecek şeyleri ortadan kaldır ancak bırak çekmeceleri karıştırsın, objeleri ısırsın, dokunsun tanımaya gayret etsin. Bir torbaya veya kutuya farklı dokudaki objeleri koyup incelemesini sağlayabilirsin ( tahta kaşık, ağzına sokamayacağı büyüklükte bir taş, metal birşeyler, kumaş parçaları gibi)
Kitap olarak öncelikle Anne Baba ve Çocuk Arasında'yı okumanı tavsiye ederim. Ayrıca Adem Güneş'in internette "Pedogoji Okulu" adı altında videoları var. Onlaro dinleyebilirsin.
Ben kızım yattıktan sonra kendime bir bitki çayı alıp birkaç sayfa okumaya bayılıyorum. Bazen çok uykum gelmiş oluyor o zamanlarda bile 15-20 dakikada olsa bunu yapmayan, günü kendim için birşey yapmış olarak kapatmaya çalışıyorum. Bana iyi geliyor.Çok haklısınız. Kendimi ihmal ediyorum son yıllarda. Sizden tuyolar alıp kendime çeki düzen vereyim.
Eskiler çocukları öyle seviyor onlar için uyarmaktan başka yapılacak pek bir şey yok maalesef. Eşinin kardeşi kızını odaya görürdüğünde sen de gitsen iyi olur bence. Bebeğini insanlar ile yalnız bırakmamaya gayret et.Cevabın için teşekkür ederim
Dediğin herşeyi tam olarak yapıyorum asla engellemem zaten birşeyleri karıştırmasına. Herşeye hayır diyen bi anne olmak istemedim hiç bi zaman.
Zararlı birşeye dokunduğunda ona onyn zararlı olduğunu verebilecek zararları anlatıyorum sakince elinden alıyorum. Oda yapmaması gerekenleri biliyor.
Dağıttığı yerleri beraber topladık önceleri. Şimdi kendisi gidip dolaptan aldığı bişeyi yerine koyup kapağını kapatıyor.
Gerçekten çocuklar herşeyi öğreniyor ve güzel ilgilenmek lazım. Herşeyi ince ince öğretmek lazım.
Diğer konuya gelince asla kızımın canını acıtacak bişey yapmadım bu zamana kadar. Asla hırpalayarak sevmem ve hırpalayarak sevenlerden nefret ederim. En sevmediğim insan tipi.
Eşim ve eşimin ailesi öyle malesef. Hatta sadece çocuklara karşı değil birbirleriyle fiziksel teması can acıtarak kuruyolar. Ve ordan çıkan anlam " beni seviyo ondan benle uğraşıyo ".
Bunu kızıma ve diğer torunlarına da uyguluyo kayınbabam. Ben çok tepki gösterdim rahatsızlığımı belli ettim.
Hiç ağlamayan huzurlu bi bebeklik geçireb kızımın gözünden ilk yaşı o getirdi. Isırmıştı galiba daha 2 aylık bebeğimi ya da her ne yaptıysa nefesi kesilmişti resmen.
Aylarca uyardım kucağına aldığında başında bekledim çünkü arkamı dönsem ağltıyordu.
Eşimde de benzer hareketler vardı yani canını acıtmak değilde. Sinirleceği şeyleri yapıyordu kızdıkça yapmaya devam ediyordu. Artık kafasına kazıdım eğer böyle devam edersen ileride karşısına çıkacak erkekler canını acıttığında tepki göstermeyi bırak sevildiğini düşünecek diye. Anladı şükür.
Eşimin ailesi de tepkilerimden dolayı biraz daha nazikleştiler. Zaten kızım dedesini görünce tabana kuvvet kaçıyo.
Gerçekten cab acıtarak bebek sevenleri yani napsam bilemiyorum
Ben öpmeye kıyamazken ısırmak nedir..
O ortam beni çok tedirgin ediyo.
Bide böyle ortamlara karşı nasıl önlem almalıyım. Mesela eşimin kardeşi kızımı bi odaya görürüp hırpalayarak seviyo en sonunda ağlatıyo sonra yanıma getirip şundan korktu bundan korktu diye yalan söylüyo. Kızın aklı başına iyice geldiğinde böyle böyle yalanıda öğrenecek
Ben nasıl önlem almalıyım bana birazda bu konuda tavsiye verebilir misin
İkiz gibi olmuş seninkiler:)Ben de kardeşler arasında yaş farkının az olmasından yanayım. Sanki tüm zorlukları ikisi bir arada çıkıyor sonra rahat ediyorsunuz.
Benim çocukların arası 1 yaş. Yani 14 ay. İyi ki öyle olmuş diyorum şimdi. Çok şükür artık büyüdüler sayılır. İlk zamanlar zordu ama geçti. Bir çalışıyordum, o zamanlar yıpranıyorsun biraz ama sonrasında rahat ediyorsun.
Önemli olan verimli zaman geçirebilmek çocuklar ile. İşten çıktığımda hiç ev işi ile uğraştığımı hatırlamıyorum. (haftada bir bayan gelirdi, bize yeterdi) Sürekli onlarla idik. Parkta bahçede, oyun yerlerinde, bisiklet gezilerinde, arabamızda yoktu, sırtımızda çantalar, yol nereye götürürse oralarda idik. Çok eğlenceli ve huzurlu zamanlardı. Çok fazla Rusya dan tahta oyunca almıştık o zamanlar, dikkat geliştirici, onlarla oynardık sürekli...Çocuk emek istiyor dedikleri doğru.
Şimdi okul-ders-spor çokça vakit alıyor. İkisi aynı yerlere gidiyor, bölünmüyorsun da: ) biraz daha büyüdüklerinde iki kardeşi gezilerde hayal ediyorum: ) Ve çok heyecanlanıyorum...
İkiz gibi olmuş seninkiler:)
Gerçekten iyi geliyor. Anne-baba olmanın dışında birbirimizin eşiyiz sonuçta. İkili ilişkiye de zaman ayırmaya çalışmak lazım.Evet çok şükür.
Ben de senin kızını ablaya bırakıp eşinle birebir vakit geçirmenize bayıldım. Sanırım ben de bunu deneyeceğim. İyi geleceği kesin.
Evet okumuştum o yazdığınızı. Bende mutlaka deneyeceğim bunu ileride.Eskiler çocukları öyle seviyor onlar için uyarmaktan başka yapılacak pek bir şey yok maalesef. Eşinin kardeşi kızını odaya görürdüğünde sen de gitsen iyi olur bence. Bebeğini insanlar ile yalnız bırakmamaya gayret et.
Çocuklarımızı diğer insanlardan izole etme şansımız yok. Hatta akran eğitimi diye birşey var ki akıllara ziyanKızım kreşte diğer arkadaşlarından gördüğü bazı davranışları kopyalıyor ve bunlar genelde kötü davranışlar oluyor. Ben "Bu davranış yanlış. Biz bu şekilde davranmıyoruz. Sen benim veya babanın bu şekilde davrandığını gördün mü?" diye soruyorum. Olumsuz davranışı devam ettiriyorsa akşam anlattığım masala, benzer davranışı yapan bir tavşan, kedi vs. ekleyip, o davranışın bedelini ödemesini sağlıyorum:)) Genel olarak faydalı bir yöntem.
Ayrıca çocuğa ne yapmaması gerektiğini değil ne yapmasını istediğimizi söylemek ve genel olarak bu şekilde çocukla iletişim kurmaya çalışmak önemli. Örnek olarak "Yemeğini yemezsen büyüyemezsin" yerine "Yemeğini yersen büyüyebilirsin" demek, aynı mesajı vermekle birlikte çocuğunuzda olumlu bir his yaratmanızı sağlar.