- 9 Ağustos 2016
- 4.194
- 6.344
- 36
23 aylık bir oğlum var benim de yanında kendimiz izlemek için bile tv açmadık. Şuanda kendi düşüncelerini anlatan cümleler kuruyor. Kitap okuyor güya dudaklarını kımıldatarak :) pes etmeyin tv yok.
23 aylık bir oğlum var benim de yanında kendimiz izlemek için bile tv açmadık. Şuanda kendi düşüncelerini anlatan cümleler kuruyor. Kitap okuyor güya dudaklarını kımıldatarak :) pes etmeyin tv yok.Uzun uzun anlatmak istiyorum. Daha önce bebeğimle ilgili bir konu açmıştım hatırlarsanız. Doktor çocuğun bir şeyi parmakla işaret etmeyişi, adıyla seslenildiğinde her seferinde dönmeyişinden otizm şüphesi var demişti ve bizi çocuk psikiyatristine yönlendirmişti.
Gittik.
Dönen şeylere ilgisi var mı?
Hayır. Ama dönen şeyler renkli dikkat çekici şeylerse bakar.
Parmağıyla bir yeri işaret eder mi?
Hayır. Ama beni istediği şeyin yanına götürür.
Sana bir nesne gösterir mi?
Evet. Suyu bitince şişeyi elime verir.
Durdugu yerde döner mi?
Bazen.
İleri geri koşar mı?
Koşar. 2 yaşında.
Göz teması kurar mı?
Kurar.
Siz onu sevip sarılınca karşılık verir mi?
Verir. O beni daha çok sever.
Tv izler mi?
Tv genelde açık olur. Ama bazen seyreder bazen bırakır. Yemek yerken bir şeye dalması gerekir. O yüzden genelde yemek saatlerinde açıyorum.
Konuşur mu?
Hayır. Bazen gel diyor.
Adıyla seslenince bakar mı?
Bakar ama her zaman değil. Oyuna daldığında bir şeyle ilgilendiğinde tınlamaz.
10 kere seslensen kaç kere bakar?
5 kere.
Çocuğunuzda otizm bulguları var. Her seferinde bakması gerek. Bazen bakmaması, baktıgı anlamına gelmez.
Tv kapatılacak. Asla açılmayacak. Ne telefon ne başka bir şekilde asla hayatınızda olmasın.
Tamam. Ama oğlum çizgi film olmadan yemek yemeyi reddediyor. Aç kalıp zayıflar mı? Ben ne yapmalıyım?
Zayıflasın. Açma sen. Gelişim testi istedim. 2 hafta sonra gelip yaptırın. Ve kontrol edelim. Teknolojiden uzak olunca değişim oluyor mu.
Konuşma bu.
Şimdi içimin neden çekildiğine geçeyim. Oğlum günlerdir ağzına lokma koymadı. Tv, telefon asla çizgi film açmadım. Bebeğim aç uyuyor aç kalkıyor. Dayanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Çocuğum hep aç. Acıkınca mecbur yiyecek diyorlar. Sabret diyorlar. İstediğini alamayınca mecbur kabul edecek diyorlar. Doktoru dinle diyorlar. Dinliyorum.
Oğlumun hiç enerjisi kalmadı. Çocuk halden düştü. Yeter artık. Hem ona hem bana eziyet işkence sanki. Yemiyor işte acıkınca yemiyor. Fark etmiyor. Karnımı doyurayım demiyor. Eline ekmeği veriyorum. Kenarından kemirip kopan parçaları yiyor. Doymuyor çocuğum. Puding tatlı seyler uzatıyorum istemiyor. Gece ağlıyor açlıktan. Yanıma geliyor bir beklentisi var benden. Veriyorum bende ama hayır yemiyortekrar aç uyuyor. Ben üzüntüden hasta olucam artık. Bende yemiyorum. Boğazımdan geçmiyor. Bu nasıl sınavdır anlamıyorum. Oğlum için gerekli olduğunu biliyorum. Ama daha ne kadar aç kalacak benim bebeğim. Ben onunla inata tutuşacak kadar güçlü degilim. Aç kalsın diyemiyorum. Ben napıcam..
Sadece "bulgular"mış. Otizm değil şuan. Ama ben bir anne olarak elimden geleni yapmak istiyorum. Sosyalleşmesi için yaşıtlarının yanına bir çocuk yuvasına başlıcak. Her gün parka götürücem. Hep konuşuyorum onunla. Ne gerekirse yapıyorum yapıcam.
Dün hüngür hüngür ağladım. 1 kaşık yesin diye kahroldum. Aynı an an da salonda bir sürü misafirim vardı. Bebegime mutfakta yemek yedirmeye calısıyordum.
"Annecim, seni çok seviyorum birtanem. Çok açsın. Hiçbir şey yemedin. Lütfen benim için bir kaşık yer misin? Lütfen" Dedim. Bebegim gözlerimin içine baktı. Sanki beni anladı. Elimdeki kaşık için ağzını açtı. 1 kaşıkla günü bitirdi. Sonra daha çok ağladım. O bir kaşık beni mutlu etti. Ama aç yavrum.
Sonra kaynanam geldi yanıma. Ağlarken gördü. Bana "Ağlama bak. Kocan seni görürse işe giderken kafaya takar kaza yapar Allah korusun. Kocan üzülür. " dedi. O da oğlunu düşünüyor ne yapsın dedim içimden. Ama bekledim belki kayda değer bir şeyler daha söyler de biraz olsun teselli olur diye.
"Kocanı üzme." Dedi.
O an zaten sinirlerim tepemde, üzgünüm, elime ne geçerse fırlattım attım.
Demek isterdim. Çok çok çok isterdim. Ama hayır. Yüzümü gözümü silip yanından uzaklaştım.
Ne olur yardım edin bana tavsiye verin. Ben bu süreci nasıl tamamlarım. Annem de üzülüyor kadın. Çocuğunu aç bırakma sen manyak mısın diyor. Günde bir kere bile olsa aç 10 dk seyretsin karnını doyursun diyor. Ama hayır asla seyretmemeliymiş. Şimdi bir şeye başladım çomak sokmak da istemiyorum. Doktoru aramak istiyorum bir türlü ulaşamadım.
Bu durumu yaşayan var mı? Ne olur ya bana güzel şeylerde söylemeyin. Gerçekleri söyleyin sadece. 10 dk seyretmesi bile olumsuz mu etkiler bu gidişi? Ben aynı devam mı etmeliyim? Ama nasıl..
çok üzüldüm inşallah testler temiz çıkar hiçbir şeyi yokturama ben bir şeyi merak ettim çok neden otizmli çocuklarda tv bu kadar zararlı, herkes açma filan demiş.
Öncelikle hiç üzülmeyin, daha 2 yaşında...anlattıklarınızdan belli otizm olmadığı... benim oğlumda aynıydı 2 yaşındayken...pedagog tavsiyesi ile kreşe verdim...ordada gelişme olmadı.... özel eğitim aldık 9 ay....herşey normale döndü.... hatta konu açmıştım buraya...denver testimizin sonucu için.... biraz dişinizi sıkın sabredin düzelecek...parkta yedirmeye çalışın, yada balkona şişme havuza su doldurup oynarken yer belki....ama sonraki aşamanız kesinlikle sofrada yemek saatlerinde sizinle birlikte kendisi yemeli...Uzun uzun anlatmak istiyorum. Daha önce bebeğimle ilgili bir konu açmıştım hatırlarsanız. Doktor çocuğun bir şeyi parmakla işaret etmeyişi, adıyla seslenildiğinde her seferinde dönmeyişinden otizm şüphesi var demişti ve bizi çocuk psikiyatristine yönlendirmişti.
Gittik.
Dönen şeylere ilgisi var mı?
Hayır. Ama dönen şeyler renkli dikkat çekici şeylerse bakar.
Parmağıyla bir yeri işaret eder mi?
Hayır. Ama beni istediği şeyin yanına götürür.
Sana bir nesne gösterir mi?
Evet. Suyu bitince şişeyi elime verir.
Durdugu yerde döner mi?
Bazen.
İleri geri koşar mı?
Koşar. 2 yaşında.
Göz teması kurar mı?
Kurar.
Siz onu sevip sarılınca karşılık verir mi?
Verir. O beni daha çok sever.
Tv izler mi?
Tv genelde açık olur. Ama bazen seyreder bazen bırakır. Yemek yerken bir şeye dalması gerekir. O yüzden genelde yemek saatlerinde açıyorum.
Konuşur mu?
Hayır. Bazen gel diyor.
Adıyla seslenince bakar mı?
Bakar ama her zaman değil. Oyuna daldığında bir şeyle ilgilendiğinde tınlamaz.
10 kere seslensen kaç kere bakar?
5 kere.
Çocuğunuzda otizm bulguları var. Her seferinde bakması gerek. Bazen bakmaması, baktıgı anlamına gelmez.
Tv kapatılacak. Asla açılmayacak. Ne telefon ne başka bir şekilde asla hayatınızda olmasın.
Tamam. Ama oğlum çizgi film olmadan yemek yemeyi reddediyor. Aç kalıp zayıflar mı? Ben ne yapmalıyım?
Zayıflasın. Açma sen. Gelişim testi istedim. 2 hafta sonra gelip yaptırın. Ve kontrol edelim. Teknolojiden uzak olunca değişim oluyor mu.
Konuşma bu.
Şimdi içimin neden çekildiğine geçeyim. Oğlum günlerdir ağzına lokma koymadı. Tv, telefon asla çizgi film açmadım. Bebeğim aç uyuyor aç kalkıyor. Dayanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Çocuğum hep aç. Acıkınca mecbur yiyecek diyorlar. Sabret diyorlar. İstediğini alamayınca mecbur kabul edecek diyorlar. Doktoru dinle diyorlar. Dinliyorum.
Oğlumun hiç enerjisi kalmadı. Çocuk halden düştü. Yeter artık. Hem ona hem bana eziyet işkence sanki. Yemiyor işte acıkınca yemiyor. Fark etmiyor. Karnımı doyurayım demiyor. Eline ekmeği veriyorum. Kenarından kemirip kopan parçaları yiyor. Doymuyor çocuğum. Puding tatlı seyler uzatıyorum istemiyor. Gece ağlıyor açlıktan. Yanıma geliyor bir beklentisi var benden. Veriyorum bende ama hayır yemiyortekrar aç uyuyor. Ben üzüntüden hasta olucam artık. Bende yemiyorum. Boğazımdan geçmiyor. Bu nasıl sınavdır anlamıyorum. Oğlum için gerekli olduğunu biliyorum. Ama daha ne kadar aç kalacak benim bebeğim. Ben onunla inata tutuşacak kadar güçlü degilim. Aç kalsın diyemiyorum. Ben napıcam..
Sadece "bulgular"mış. Otizm değil şuan. Ama ben bir anne olarak elimden geleni yapmak istiyorum. Sosyalleşmesi için yaşıtlarının yanına bir çocuk yuvasına başlıcak. Her gün parka götürücem. Hep konuşuyorum onunla. Ne gerekirse yapıyorum yapıcam.
Dün hüngür hüngür ağladım. 1 kaşık yesin diye kahroldum. Aynı an an da salonda bir sürü misafirim vardı. Bebegime mutfakta yemek yedirmeye calısıyordum.
"Annecim, seni çok seviyorum birtanem. Çok açsın. Hiçbir şey yemedin. Lütfen benim için bir kaşık yer misin? Lütfen" Dedim. Bebegim gözlerimin içine baktı. Sanki beni anladı. Elimdeki kaşık için ağzını açtı. 1 kaşıkla günü bitirdi. Sonra daha çok ağladım. O bir kaşık beni mutlu etti. Ama aç yavrum.
Sonra kaynanam geldi yanıma. Ağlarken gördü. Bana "Ağlama bak. Kocan seni görürse işe giderken kafaya takar kaza yapar Allah korusun. Kocan üzülür. " dedi. O da oğlunu düşünüyor ne yapsın dedim içimden. Ama bekledim belki kayda değer bir şeyler daha söyler de biraz olsun teselli olur diye.
"Kocanı üzme." Dedi.
O an zaten sinirlerim tepemde, üzgünüm, elime ne geçerse fırlattım attım.
Demek isterdim. Çok çok çok isterdim. Ama hayır. Yüzümü gözümü silip yanından uzaklaştım.
Ne olur yardım edin bana tavsiye verin. Ben bu süreci nasıl tamamlarım. Annem de üzülüyor kadın. Çocuğunu aç bırakma sen manyak mısın diyor. Günde bir kere bile olsa aç 10 dk seyretsin karnını doyursun diyor. Ama hayır asla seyretmemeliymiş. Şimdi bir şeye başladım çomak sokmak da istemiyorum. Doktoru aramak istiyorum bir türlü ulaşamadım.
Bu durumu yaşayan var mı? Ne olur ya bana güzel şeylerde söylemeyin. Gerçekleri söyleyin sadece. 10 dk seyretmesi bile olumsuz mu etkiler bu gidişi? Ben aynı devam mı etmeliyim? Ama nasıl..
Ben çocuk psikiyatristiyim. Birşeyler yedirirken izletin ama mutlaka ona anlatarak izletin. Kısa süreliğine sadece yemek yedirirken. Diğer vakitlerde uzak tutun.Cok gecmis olsun gececekte insallah rabbim kimseyi evladiyla sinamasin insallah sonunda mukafati buyuk olur. Dru dinleyin lutfen ama isterseniz baska drlardan da yardim alin oglumada gecen yil burafaki aptal bi dr direk tipine bakip otizmli dedi esimle beynimizden vurulduk cunku kaslari ortada birlesik gorebilecegi tek belirti bu ve zavallinin atesi olmus 39 hali yok bizi bi kere daha vurdu neyse baska dra gittik dr dedi ki camasir makinesinin karsisina gecip ayrilmamamzlik yapiyor mu hayir peki tvye gozunu kirpmadan bakiyor mu hayir salladi soyle bi gozunun icine bakti dedi ki ne otizmi biseyi yok ama gec konustu ciddi ciddi soylediklerimizide gec anlamaya basladi ama sonuc otizmli degil umarim sizde sonucu en iyi sekilde alirsiniz yemek konususna gelince sanirim tvnin otizmliler icin buyuk problem oldugu belli onun iyiligi icin bi sure daha devam edin bende sutu biraksin diye cok ac birakmaya calistim ama benimde yuregim el vermedi ancak siz bu is icin acda birakin ama insallah sonuc iyi olur uzulmeyin siz iyi olunki bebeginizde iyi olsun. Allah yardimciniz olsun
Öncelikle geçmiş olsunUzun uzun anlatmak istiyorum. Daha önce bebeğimle ilgili bir konu açmıştım hatırlarsanız. Doktor çocuğun bir şeyi parmakla işaret etmeyişi, adıyla seslenildiğinde her seferinde dönmeyişinden otizm şüphesi var demişti ve bizi çocuk psikiyatristine yönlendirmişti.
Gittik.
Dönen şeylere ilgisi var mı?
Hayır. Ama dönen şeyler renkli dikkat çekici şeylerse bakar.
Parmağıyla bir yeri işaret eder mi?
Hayır. Ama beni istediği şeyin yanına götürür.
Sana bir nesne gösterir mi?
Evet. Suyu bitince şişeyi elime verir.
Durdugu yerde döner mi?
Bazen.
İleri geri koşar mı?
Koşar. 2 yaşında.
Göz teması kurar mı?
Kurar.
Siz onu sevip sarılınca karşılık verir mi?
Verir. O beni daha çok sever.
Tv izler mi?
Tv genelde açık olur. Ama bazen seyreder bazen bırakır. Yemek yerken bir şeye dalması gerekir. O yüzden genelde yemek saatlerinde açıyorum.
Konuşur mu?
Hayır. Bazen gel diyor.
Adıyla seslenince bakar mı?
Bakar ama her zaman değil. Oyuna daldığında bir şeyle ilgilendiğinde tınlamaz.
10 kere seslensen kaç kere bakar?
5 kere.
Çocuğunuzda otizm bulguları var. Her seferinde bakması gerek. Bazen bakmaması, baktıgı anlamına gelmez.
Tv kapatılacak. Asla açılmayacak. Ne telefon ne başka bir şekilde asla hayatınızda olmasın.
Tamam. Ama oğlum çizgi film olmadan yemek yemeyi reddediyor. Aç kalıp zayıflar mı? Ben ne yapmalıyım?
Zayıflasın. Açma sen. Gelişim testi istedim. 2 hafta sonra gelip yaptırın. Ve kontrol edelim. Teknolojiden uzak olunca değişim oluyor mu.
Konuşma bu.
Şimdi içimin neden çekildiğine geçeyim. Oğlum günlerdir ağzına lokma koymadı. Tv, telefon asla çizgi film açmadım. Bebeğim aç uyuyor aç kalkıyor. Dayanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Çocuğum hep aç. Acıkınca mecbur yiyecek diyorlar. Sabret diyorlar. İstediğini alamayınca mecbur kabul edecek diyorlar. Doktoru dinle diyorlar. Dinliyorum.
Oğlumun hiç enerjisi kalmadı. Çocuk halden düştü. Yeter artık. Hem ona hem bana eziyet işkence sanki. Yemiyor işte acıkınca yemiyor. Fark etmiyor. Karnımı doyurayım demiyor. Eline ekmeği veriyorum. Kenarından kemirip kopan parçaları yiyor. Doymuyor çocuğum. Puding tatlı seyler uzatıyorum istemiyor. Gece ağlıyor açlıktan. Yanıma geliyor bir beklentisi var benden. Veriyorum bende ama hayır yemiyortekrar aç uyuyor. Ben üzüntüden hasta olucam artık. Bende yemiyorum. Boğazımdan geçmiyor. Bu nasıl sınavdır anlamıyorum. Oğlum için gerekli olduğunu biliyorum. Ama daha ne kadar aç kalacak benim bebeğim. Ben onunla inata tutuşacak kadar güçlü degilim. Aç kalsın diyemiyorum. Ben napıcam..
Sadece "bulgular"mış. Otizm değil şuan. Ama ben bir anne olarak elimden geleni yapmak istiyorum. Sosyalleşmesi için yaşıtlarının yanına bir çocuk yuvasına başlıcak. Her gün parka götürücem. Hep konuşuyorum onunla. Ne gerekirse yapıyorum yapıcam.
Dün hüngür hüngür ağladım. 1 kaşık yesin diye kahroldum. Aynı an an da salonda bir sürü misafirim vardı. Bebegime mutfakta yemek yedirmeye calısıyordum.
"Annecim, seni çok seviyorum birtanem. Çok açsın. Hiçbir şey yemedin. Lütfen benim için bir kaşık yer misin? Lütfen" Dedim. Bebegim gözlerimin içine baktı. Sanki beni anladı. Elimdeki kaşık için ağzını açtı. 1 kaşıkla günü bitirdi. Sonra daha çok ağladım. O bir kaşık beni mutlu etti. Ama aç yavrum.
Sonra kaynanam geldi yanıma. Ağlarken gördü. Bana "Ağlama bak. Kocan seni görürse işe giderken kafaya takar kaza yapar Allah korusun. Kocan üzülür. " dedi. O da oğlunu düşünüyor ne yapsın dedim içimden. Ama bekledim belki kayda değer bir şeyler daha söyler de biraz olsun teselli olur diye.
"Kocanı üzme." Dedi.
O an zaten sinirlerim tepemde, üzgünüm, elime ne geçerse fırlattım attım.
Demek isterdim. Çok çok çok isterdim. Ama hayır. Yüzümü gözümü silip yanından uzaklaştım.
Ne olur yardım edin bana tavsiye verin. Ben bu süreci nasıl tamamlarım. Annem de üzülüyor kadın. Çocuğunu aç bırakma sen manyak mısın diyor. Günde bir kere bile olsa aç 10 dk seyretsin karnını doyursun diyor. Ama hayır asla seyretmemeliymiş. Şimdi bir şeye başladım çomak sokmak da istemiyorum. Doktoru aramak istiyorum bir türlü ulaşamadım.
Bu durumu yaşayan var mı? Ne olur ya bana güzel şeylerde söylemeyin. Gerçekleri söyleyin sadece. 10 dk seyretmesi bile olumsuz mu etkiler bu gidişi? Ben aynı devam mı etmeliyim? Ama nasıl..
Lütfen kendinizi üzmeyin iştahsız çocuk çok zor. Yemesi için yapmışsınız kendinizi suçlamayın. Umarım evladınızın hiç bir sorunu yokturBen dururumun gayet farkındayım. O yüzden ne kadar üzülürsem üzüleyim onun için en doğru olanı yapmaya çalışıyorum ve buraya da yemek yeme konusunda öneri almak için anlattım. Çözüm odaklı yaklaşırım her zaman. Şuan sizin mesajınız "kötü bir anneydin, çocugu düşünmedin, cahildin, şimdi çek bakalım" diyor. Bana hiçbir faydası yok bu söylediklerinizin. Gerilim verip gittiniz.
Ben bir hata yaptım. Bugün birçok annenin yaptıgı bir hata bu. Çizgi film seyrederken yemek yemeyi seviyordu bende o şekilde yemek yedirdim. Gün içerisinde onu tv nin karşısına oturtup akşama kadar sersemleştirmedim. Ben hep oyunlar oynarım oğlumla onunla ilgilenirim, yalnız bırakmam. Komşularım sürekli oyun sesleri duyar bizim evden. Tv sesi değil.
Ama öğünlerini o şekilde yedi. Tv konusunda çekincelerim vardı bende uzayda yaşamıyorum. Kimse bile isteye çocuguna kıymaz. Ben ihmalkar bir anne olmadım. Ama dediğim gibi, hataydı.
Ayrıca oğluma otizm tanısı konmadı. Bu önü alınabilir bir durum. Bizde önlem alıyoruz. Faydanız olmayacaksa zarar da vermeyin. Şuan bir süreçten geçiyoruz. Böyle katı yorumlara inanın ki hiç ihtiyaç yok burada
Yaşıyitlarının yanına götürürseniz belki oyunla kabul ederUzun uzun anlatmak istiyorum. Daha önce bebeğimle ilgili bir konu açmıştım hatırlarsanız. Doktor çocuğun bir şeyi parmakla işaret etmeyişi, adıyla seslenildiğinde her seferinde dönmeyişinden otizm şüphesi var demişti ve bizi çocuk psikiyatristine yönlendirmişti.
Gittik.
Dönen şeylere ilgisi var mı?
Hayır. Ama dönen şeyler renkli dikkat çekici şeylerse bakar.
Parmağıyla bir yeri işaret eder mi?
Hayır. Ama beni istediği şeyin yanına götürür.
Sana bir nesne gösterir mi?
Evet. Suyu bitince şişeyi elime verir.
Durdugu yerde döner mi?
Bazen.
İleri geri koşar mı?
Koşar. 2 yaşında.
Göz teması kurar mı?
Kurar.
Siz onu sevip sarılınca karşılık verir mi?
Verir. O beni daha çok sever.
Tv izler mi?
Tv genelde açık olur. Ama bazen seyreder bazen bırakır. Yemek yerken bir şeye dalması gerekir. O yüzden genelde yemek saatlerinde açıyorum.
Konuşur mu?
Hayır. Bazen gel diyor.
Adıyla seslenince bakar mı?
Bakar ama her zaman değil. Oyuna daldığında bir şeyle ilgilendiğinde tınlamaz.
10 kere seslensen kaç kere bakar?
5 kere.
Çocuğunuzda otizm bulguları var. Her seferinde bakması gerek. Bazen bakmaması, baktıgı anlamına gelmez.
Tv kapatılacak. Asla açılmayacak. Ne telefon ne başka bir şekilde asla hayatınızda olmasın.
Tamam. Ama oğlum çizgi film olmadan yemek yemeyi reddediyor. Aç kalıp zayıflar mı? Ben ne yapmalıyım?
Zayıflasın. Açma sen. Gelişim testi istedim. 2 hafta sonra gelip yaptırın. Ve kontrol edelim. Teknolojiden uzak olunca değişim oluyor mu.
Konuşma bu.
Şimdi içimin neden çekildiğine geçeyim. Oğlum günlerdir ağzına lokma koymadı. Tv, telefon asla çizgi film açmadım. Bebeğim aç uyuyor aç kalkıyor. Dayanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Çocuğum hep aç. Acıkınca mecbur yiyecek diyorlar. Sabret diyorlar. İstediğini alamayınca mecbur kabul edecek diyorlar. Doktoru dinle diyorlar. Dinliyorum.
Oğlumun hiç enerjisi kalmadı. Çocuk halden düştü. Yeter artık. Hem ona hem bana eziyet işkence sanki. Yemiyor işte acıkınca yemiyor. Fark etmiyor. Karnımı doyurayım demiyor. Eline ekmeği veriyorum. Kenarından kemirip kopan parçaları yiyor. Doymuyor çocuğum. Puding tatlı seyler uzatıyorum istemiyor. Gece ağlıyor açlıktan. Yanıma geliyor bir beklentisi var benden. Veriyorum bende ama hayır yemiyortekrar aç uyuyor. Ben üzüntüden hasta olucam artık. Bende yemiyorum. Boğazımdan geçmiyor. Bu nasıl sınavdır anlamıyorum. Oğlum için gerekli olduğunu biliyorum. Ama daha ne kadar aç kalacak benim bebeğim. Ben onunla inata tutuşacak kadar güçlü degilim. Aç kalsın diyemiyorum. Ben napıcam..
Sadece "bulgular"mış. Otizm değil şuan. Ama ben bir anne olarak elimden geleni yapmak istiyorum. Sosyalleşmesi için yaşıtlarının yanına bir çocuk yuvasına başlıcak. Her gün parka götürücem. Hep konuşuyorum onunla. Ne gerekirse yapıyorum yapıcam.
Dün hüngür hüngür ağladım. 1 kaşık yesin diye kahroldum. Aynı an an da salonda bir sürü misafirim vardı. Bebegime mutfakta yemek yedirmeye calısıyordum.
"Annecim, seni çok seviyorum birtanem. Çok açsın. Hiçbir şey yemedin. Lütfen benim için bir kaşık yer misin? Lütfen" Dedim. Bebegim gözlerimin içine baktı. Sanki beni anladı. Elimdeki kaşık için ağzını açtı. 1 kaşıkla günü bitirdi. Sonra daha çok ağladım. O bir kaşık beni mutlu etti. Ama aç yavrum.
Sonra kaynanam geldi yanıma. Ağlarken gördü. Bana "Ağlama bak. Kocan seni görürse işe giderken kafaya takar kaza yapar Allah korusun. Kocan üzülür. " dedi. O da oğlunu düşünüyor ne yapsın dedim içimden. Ama bekledim belki kayda değer bir şeyler daha söyler de biraz olsun teselli olur diye.
"Kocanı üzme." Dedi.
O an zaten sinirlerim tepemde, üzgünüm, elime ne geçerse fırlattım attım.
Demek isterdim. Çok çok çok isterdim. Ama hayır. Yüzümü gözümü silip yanından uzaklaştım.
Ne olur yardım edin bana tavsiye verin. Ben bu süreci nasıl tamamlarım. Annem de üzülüyor kadın. Çocuğunu aç bırakma sen manyak mısın diyor. Günde bir kere bile olsa aç 10 dk seyretsin karnını doyursun diyor. Ama hayır asla seyretmemeliymiş. Şimdi bir şeye başladım çomak sokmak da istemiyorum. Doktoru aramak istiyorum bir türlü ulaşamadım.
Bu durumu yaşayan var mı? Ne olur ya bana güzel şeylerde söylemeyin. Gerçekleri söyleyin sadece. 10 dk seyretmesi bile olumsuz mu etkiler bu gidişi? Ben aynı devam mı etmeliyim? Ama nasıl..
Benim oğlumda 2.5 yasında ve tlf olmadan asla yemek yemiyor henüz konusmuyor tlf bile cok zor ve cesit seçen bir çocuk ve zayıf zaten öyle olmasa hepten kesilecek ben veriyorum açıkçası bende küçükken tv izlemeden yemek yemezmişim otizm mi oldum ben şimdi..
Ben etkilemeyeyim ama bari yemek için ver yazık çocuk bu sefer yemek yemeği unutacak.
Çok üzüldüm... Yemek sorunu bizde de yoğun yaşandığı için o berbat hissi biliyorum; canım kesilirdi oğlum yemedikçe, aç bıraktığım da oldu yemedi, "Acıkınca yer" olayı her çocuğa sökmüyor maalesef. Çok şey denedim, kiminde işe yaradı, kiminde yaramadı... Otizm ihtimali hakkında pek şey demek istemiyorum bir doktor konuya dahilken ancak doktorunuzu abartı ve katı bulduğumu söyleyeyim sadece.
Yedirme taktiklerimi yazayım; belki sizde biri işe yarar, kesinlikle inatlaşmadan, teklif gibi vererek yaparsanız, biraz da rahat hissetmeye çalışırsanız faydasını göreceğinizi umuyorum:
1) Parkta salıncakta yedirmek, sallanırken öne doğru gelince hop deyip yedirmeye çalışmak.
2) Yemeği, oyuncaklarının içinden yedirmek (Oyuncak kamyonunun kasasını tabak olarak kullanmak ve oyun içinde yedirmeye çalışmak)
3) Her şeyi, en sevdiği yiyeceğe dönüştürmeye çalışmak (Sebzelisinden cevizlisine her türlü krakeri yapmak, su yerine süt kullanmak mesela)
4) Hayvanlarla birlikte yedirmeye çalışmak (Sokak kedilerine mama vermeye çıkar, hep beraber yiyoruz bak deyip yedirirdim, şimdi evde kedimiz var ve yemesi daha düzenli hale geldi diyebilirim)
5) Yemeği kendine yaptırmak/seçtirmek (Alış-verişe birlikte çıkıp malzemeleri birlikte alır, güya ona yemek yaptırır gibi tencereyi karıştırtırdım, mutfakta yanıma kattım, bak bunu sen pişirdin diye birkaç çorbayı öyle içirebilmiştim)
6) Yemeği ilgi çekecek şekilde süslemek, gülen suratlar, kuşlar böcükler yapmak. (Elmadan kelebek yapıp öyle yedirdiğim oldu mesela)
7) En sevdiği oyunu belirleyip, o sırada dalınca yedirmek (Su ile oynamaya bayılıyor mesela benimki, parkelerin anasını ağlattık da yemek yedik, öyle bi zaman da yaşadık yani)
8) 2 kişi takım halinde yedirmek. (Babası uçtu uçtu yapardı, uçak gibi evin içinde uçurur yakıt almaya getirirdi bana)
9) Başka çocuklarla bir arada, biraz rekabet katarak yedirmek.
10) Şart koşmak (Aslında bu yapılmaması gereken bir şey ama mecbur kalınca yapılabiliyor, hadi yemeğini yersen seni şuraya götüreceğim-şunu alacağım sana şeklinde ve sözü de tutardım yani dediğimi yapardım...)
11) Sürekli mekan/manzara değiştirerek yedirmeye çalışmak (Alıştığından daha farklı bir yere götürüp dikkat dağıtarak yedirmek yani, park-ev vb. sabit bir yer değil, misal bir yere bebek arabasıyla yol gezisi yaptırırken eline kemireceği bir şeyler vermek)
Bunlar video izlemeden yedirme yöntemlerimden ilk aklıma gelenler. Umarım sizde işe yarar en azından biri..
Cok gecmis olsunUzun uzun anlatmak istiyorum. Daha önce bebeğimle ilgili bir konu açmıştım hatırlarsanız. Doktor çocuğun bir şeyi parmakla işaret etmeyişi, adıyla seslenildiğinde her seferinde dönmeyişinden otizm şüphesi var demişti ve bizi çocuk psikiyatristine yönlendirmişti.
Gittik.
Dönen şeylere ilgisi var mı?
Hayır. Ama dönen şeyler renkli dikkat çekici şeylerse bakar.
Parmağıyla bir yeri işaret eder mi?
Hayır. Ama beni istediği şeyin yanına götürür.
Sana bir nesne gösterir mi?
Evet. Suyu bitince şişeyi elime verir.
Durdugu yerde döner mi?
Bazen.
İleri geri koşar mı?
Koşar. 2 yaşında.
Göz teması kurar mı?
Kurar.
Siz onu sevip sarılınca karşılık verir mi?
Verir. O beni daha çok sever.
Tv izler mi?
Tv genelde açık olur. Ama bazen seyreder bazen bırakır. Yemek yerken bir şeye dalması gerekir. O yüzden genelde yemek saatlerinde açıyorum.
Konuşur mu?
Hayır. Bazen gel diyor.
Adıyla seslenince bakar mı?
Bakar ama her zaman değil. Oyuna daldığında bir şeyle ilgilendiğinde tınlamaz.
10 kere seslensen kaç kere bakar?
5 kere.
Çocuğunuzda otizm bulguları var. Her seferinde bakması gerek. Bazen bakmaması, baktıgı anlamına gelmez.
Tv kapatılacak. Asla açılmayacak. Ne telefon ne başka bir şekilde asla hayatınızda olmasın.
Tamam. Ama oğlum çizgi film olmadan yemek yemeyi reddediyor. Aç kalıp zayıflar mı? Ben ne yapmalıyım?
Zayıflasın. Açma sen. Gelişim testi istedim. 2 hafta sonra gelip yaptırın. Ve kontrol edelim. Teknolojiden uzak olunca değişim oluyor mu.
Konuşma bu.
Şimdi içimin neden çekildiğine geçeyim. Oğlum günlerdir ağzına lokma koymadı. Tv, telefon asla çizgi film açmadım. Bebeğim aç uyuyor aç kalkıyor. Dayanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Çocuğum hep aç. Acıkınca mecbur yiyecek diyorlar. Sabret diyorlar. İstediğini alamayınca mecbur kabul edecek diyorlar. Doktoru dinle diyorlar. Dinliyorum.
Oğlumun hiç enerjisi kalmadı. Çocuk halden düştü. Yeter artık. Hem ona hem bana eziyet işkence sanki. Yemiyor işte acıkınca yemiyor. Fark etmiyor. Karnımı doyurayım demiyor. Eline ekmeği veriyorum. Kenarından kemirip kopan parçaları yiyor. Doymuyor çocuğum. Puding tatlı seyler uzatıyorum istemiyor. Gece ağlıyor açlıktan. Yanıma geliyor bir beklentisi var benden. Veriyorum bende ama hayır yemiyortekrar aç uyuyor. Ben üzüntüden hasta olucam artık. Bende yemiyorum. Boğazımdan geçmiyor. Bu nasıl sınavdır anlamıyorum. Oğlum için gerekli olduğunu biliyorum. Ama daha ne kadar aç kalacak benim bebeğim. Ben onunla inata tutuşacak kadar güçlü degilim. Aç kalsın diyemiyorum. Ben napıcam..
Sadece "bulgular"mış. Otizm değil şuan. Ama ben bir anne olarak elimden geleni yapmak istiyorum. Sosyalleşmesi için yaşıtlarının yanına bir çocuk yuvasına başlıcak. Her gün parka götürücem. Hep konuşuyorum onunla. Ne gerekirse yapıyorum yapıcam.
Dün hüngür hüngür ağladım. 1 kaşık yesin diye kahroldum. Aynı an an da salonda bir sürü misafirim vardı. Bebegime mutfakta yemek yedirmeye calısıyordum.
"Annecim, seni çok seviyorum birtanem. Çok açsın. Hiçbir şey yemedin. Lütfen benim için bir kaşık yer misin? Lütfen" Dedim. Bebegim gözlerimin içine baktı. Sanki beni anladı. Elimdeki kaşık için ağzını açtı. 1 kaşıkla günü bitirdi. Sonra daha çok ağladım. O bir kaşık beni mutlu etti. Ama aç yavrum.
Sonra kaynanam geldi yanıma. Ağlarken gördü. Bana "Ağlama bak. Kocan seni görürse işe giderken kafaya takar kaza yapar Allah korusun. Kocan üzülür. " dedi. O da oğlunu düşünüyor ne yapsın dedim içimden. Ama bekledim belki kayda değer bir şeyler daha söyler de biraz olsun teselli olur diye.
"Kocanı üzme." Dedi.
O an zaten sinirlerim tepemde, üzgünüm, elime ne geçerse fırlattım attım.
Demek isterdim. Çok çok çok isterdim. Ama hayır. Yüzümü gözümü silip yanından uzaklaştım.
Ne olur yardım edin bana tavsiye verin. Ben bu süreci nasıl tamamlarım. Annem de üzülüyor kadın. Çocuğunu aç bırakma sen manyak mısın diyor. Günde bir kere bile olsa aç 10 dk seyretsin karnını doyursun diyor. Ama hayır asla seyretmemeliymiş. Şimdi bir şeye başladım çomak sokmak da istemiyorum. Doktoru aramak istiyorum bir türlü ulaşamadım.
Bu durumu yaşayan var mı? Ne olur ya bana güzel şeylerde söylemeyin. Gerçekleri söyleyin sadece. 10 dk seyretmesi bile olumsuz mu etkiler bu gidişi? Ben aynı devam mı etmeliyim? Ama nasıl..
Lütfen 'tv karşısında daha güzel yiyor, napalım?' Demeyin. Evladınıza yapacağınız en büyük iyilik bu alışkanlığı bırakmanız/ bıraktırmanız olur.22 aylik bebek için çok normal durumlar değil mi anlattiğınız bence bi uzmana daha danışın benim de 20 aylik bi oğlum var bazen öğünlerini tv karşısında yiyor ne yapalim öyle daha güzel yiyor ama size doktor böyle bi tavsiye de bulunduysa uymaya calişın ve başka bi uzmana da danışın bebeğinizin otizimli olduğunu düşünmüyorum benim yeğenim 4 yaşinda bu bulgular var doktor otizim demedi sadece biraz gelişim geriligi var diyip tv yi yasakladi .umarım korktuğunuz gibi çıkmaz..
Yazdıklarınızı tekrar ve yüksek sesle okumanızı rica ediyorum.Benim oğlumda 2.5 yasında ve tlf olmadan asla yemek yemiyor henüz konusmuyor tlf bile cok zor ve cesit seçen bir çocuk ve zayıf zaten öyle olmasa hepten kesilecek ben veriyorum açıkçası bende küçükken tv izlemeden yemek yemezmişim otizm mi oldum ben şimdi..
Ben etkilemeyeyim ama bari yemek için ver yazık çocuk bu sefer yemek yemeği unutacak.
Sizi teselli etmek istemiş.2.5 yaşında konuşmuyor olması siz de hiç bir aydınlanma yaşatmamış sanırım...
normalde olabilir çocukların 3 yaşına kadar yolu var falan derin ama su durumda bu kadar pervasız, ben izledim otizm olmadım yorumu yapıyorsanız anlayışı çok hak etmediğinizi düşünüyorum.