Üzüntüden içim çekiliyor

Chocolita .!.:

Uzun uzun anlatmak istiyorum. Daha önce bebeğimle ilgili bir konu açmıştım hatırlarsanız. Doktor çocuğun bir şeyi parmakla işaret etmeyişi, adıyla seslenildiğinde her seferinde dönmeyişinden otizm şüphesi var demişti ve bizi çocuk psikiyatristine yönlendirmişti.
Gittik.
Dönen şeylere ilgisi var mı?
Hayır. Ama dönen şeyler renkli dikkat çekici şeylerse bakar.
Parmağıyla bir yeri işaret eder mi?
Hayır. Ama beni istediği şeyin yanına götürür.
Sana bir nesne gösterir mi?
Evet. Suyu bitince şişeyi elime verir.
Durdugu yerde döner mi?
Bazen.
İleri geri koşar mı?
Koşar. 2 yaşında.
Göz teması kurar mı?
Kurar.
Siz onu sevip sarılınca karşılık verir mi?
Verir. O beni daha çok sever.
Tv izler mi?
Tv genelde açık olur. Ama bazen seyreder bazen bırakır. Yemek yerken bir şeye dalması gerekir. O yüzden genelde yemek saatlerinde açıyorum.
Konuşur mu?
Hayır. Bazen gel diyor.
Adıyla seslenince bakar mı?
Bakar ama her zaman değil. Oyuna daldığında bir şeyle ilgilendiğinde tınlamaz.
10 kere seslensen kaç kere bakar?
5 kere.

Çocuğunuzda otizm bulguları var. Her seferinde bakması gerek. Bazen bakmaması, baktıgı anlamına gelmez.

Tv kapatılacak. Asla açılmayacak. Ne telefon ne başka bir şekilde asla hayatınızda olmasın.

Tamam. Ama oğlum çizgi film olmadan yemek yemeyi reddediyor. Aç kalıp zayıflar mı? Ben ne yapmalıyım?

Zayıflasın. Açma sen. Gelişim testi istedim. 2 hafta sonra gelip yaptırın. Ve kontrol edelim. Teknolojiden uzak olunca değişim oluyor mu.

Konuşma bu.
Şimdi içimin neden çekildiğine geçeyim. Oğlum günlerdir ağzına lokma koymadı. Tv, telefon asla çizgi film açmadım. Bebeğim aç uyuyor aç kalkıyor. Dayanamıyorum. Sürekli ağlıyorum. Çocuğum hep aç. Acıkınca mecbur yiyecek diyorlar. Sabret diyorlar. İstediğini alamayınca mecbur kabul edecek diyorlar. Doktoru dinle diyorlar. Dinliyorum.

Oğlumun hiç enerjisi kalmadı. Çocuk halden düştü. Yeter artık. Hem ona hem bana eziyet işkence sanki. Yemiyor işte acıkınca yemiyor. Fark etmiyor. Karnımı doyurayım demiyor. Eline ekmeği veriyorum. Kenarından kemirip kopan parçaları yiyor. Doymuyor çocuğum. Puding tatlı seyler uzatıyorum istemiyor. Gece ağlıyor açlıktan. Yanıma geliyor bir beklentisi var benden. Veriyorum bende ama hayır yemiyor tekrar aç uyuyor. Ben üzüntüden hasta olucam artık. Bende yemiyorum. Boğazımdan geçmiyor. Bu nasıl sınavdır anlamıyorum. Oğlum için gerekli olduğunu biliyorum. Ama daha ne kadar aç kalacak benim bebeğim. Ben onunla inata tutuşacak kadar güçlü degilim. Aç kalsın diyemiyorum. Ben napıcam..

Sadece "bulgular"mış. Otizm değil şuan. Ama ben bir anne olarak elimden geleni yapmak istiyorum. Sosyalleşmesi için yaşıtlarının yanına bir çocuk yuvasına başlıcak. Her gün parka götürücem. Hep konuşuyorum onunla. Ne gerekirse yapıyorum yapıcam.

Dün hüngür hüngür ağladım. 1 kaşık yesin diye kahroldum. Aynı an an da salonda bir sürü misafirim vardı. Bebegime mutfakta yemek yedirmeye calısıyordum.
"Annecim, seni çok seviyorum birtanem. Çok açsın. Hiçbir şey yemedin. Lütfen benim için bir kaşık yer misin? Lütfen" Dedim. Bebegim gözlerimin içine baktı. Sanki beni anladı. Elimdeki kaşık için ağzını açtı. 1 kaşıkla günü bitirdi. Sonra daha çok ağladım. O bir kaşık beni mutlu etti. Ama aç yavrum.
Sonra kaynanam geldi yanıma. Ağlarken gördü. Bana "Ağlama bak. Kocan seni görürse işe giderken kafaya takar kaza yapar Allah korusun. Kocan üzülür. " dedi. O da oğlunu düşünüyor ne yapsın dedim içimden. Ama bekledim belki kayda değer bir şeyler daha söyler de biraz olsun teselli olur diye.
"Kocanı üzme." Dedi.
O an zaten sinirlerim tepemde, üzgünüm, elime ne geçerse fırlattım attım.

Demek isterdim. Çok çok çok isterdim. Ama hayır. Yüzümü gözümü silip yanından uzaklaştım.

Ne olur yardım edin bana tavsiye verin. Ben bu süreci nasıl tamamlarım. Annem de üzülüyor kadın. Çocuğunu aç bırakma sen manyak mısın diyor. Günde bir kere bile olsa aç 10 dk seyretsin karnını doyursun diyor. Ama hayır asla seyretmemeliymiş. Şimdi bir şeye başladım çomak sokmak da istemiyorum. Doktoru aramak istiyorum bir türlü ulaşamadım.

Bu durumu yaşayan var mı? Ne olur ya bana güzel şeylerde söylemeyin. Gerçekleri söyleyin sadece. 10 dk seyretmesi bile olumsuz mu etkiler bu gidişi? Ben aynı devam mı etmeliyim? Ama nasıl..

Genişletmek için tıkla...

petrapuella .!.:

Açmayacaksınız. Kolay yedirmek icin ufacık çocuklara tv acarken hiç iciniz acımıyo sonra otizm bulgusu ortaya çıkınca yemek yemedi diye karalar bağlıyosunuz. Çok ciddi bi bi durumdasınız farkında degilsiniz sanırım. Eve misafir çağırmayın tüm ilginizi çocuğa verin, şu an en son derdiniz yemek yememesi emin olun. Hiç mi çocuk gelişimine dair fikriniz yok inanılmaz kızıyorum tv tüm gün açık olması ne demek haberiniz hiç mi yok ya

Genişletmek için tıkla...

METANOL .!.:

Hicbirsey olmaz abartiyorsunuz aç olsa yerdi yada yer bir süre sonra yer merak etmeyin ne dermansız dertlerle uğraşanlar var sakin ve sabırlı olmalisiniz sakin TV yada tablet açmayın otizim çok ciddi bir hastalık inşallah yoktur varsa da erken yaşta atlatilabiliyor yada bulgular hafifleye biliyor tabi doktor tavsiyelerine uyarak...
Bende iki çocuk büyüttüm ve bir tanesi gerçekten hiç yemiyor du derdiniz sıkıntinizi anlıyorum ama inanın açlıktan hicbirsey olmaz sadece sınırlı ve huysuz oluyorlar yemedikleri için Sakin kalmaya çalışın geçmis olsun

Genişletmek için tıkla...

Chocolita .!.:

Ben dururumun gayet farkındayım. O yüzden ne kadar üzülürsem üzüleyim onun için en doğru olanı yapmaya çalışıyorum ve buraya da yemek yeme konusunda öneri almak için anlattım. Çözüm odaklı yaklaşırım her zaman. Şuan sizin mesajınız "kötü bir anneydin, çocugu düşünmedin, cahildin, şimdi çek bakalım" diyor. Bana hiçbir faydası yok bu söylediklerinizin. Gerilim verip gittiniz.

Ben bir hata yaptım. Bugün birçok annenin yaptıgı bir hata bu. Çizgi film seyrederken yemek yemeyi seviyordu bende o şekilde yemek yedirdim. Gün içerisinde onu tv nin karşısına oturtup akşama kadar sersemleştirmedim. Ben hep oyunlar oynarım oğlumla onunla ilgilenirim, yalnız bırakmam. Komşularım sürekli oyun sesleri duyar bizim evden. Tv sesi değil.
Ama öğünlerini o şekilde yedi. Tv konusunda çekincelerim vardı bende uzayda yaşamıyorum. Kimse bile isteye çocuguna kıymaz. Ben ihmalkar bir anne olmadım. Ama dediğim gibi, hataydı.

Ayrıca oğluma otizm tanısı konmadı. Bu önü alınabilir bir durum. Bizde önlem alıyoruz. Faydanız olmayacaksa zarar da vermeyin. Şuan bir süreçten geçiyoruz. Böyle katı yorumlara inanın ki hiç ihtiyaç yok burada

Genişletmek için tıkla...

GangstaWalk .!.:

Çok üzüldüm... Yemek sorunu bizde de yoğun yaşandığı için o berbat hissi biliyorum; canım kesilirdi oğlum yemedikçe, aç bıraktığım da oldu yemedi, "Acıkınca yer" olayı her çocuğa sökmüyor maalesef. Çok şey denedim, kiminde işe yaradı, kiminde yaramadı... Otizm ihtimali hakkında pek şey demek istemiyorum bir doktor konuya dahilken ancak doktorunuzu abartı ve katı bulduğumu söyleyeyim sadece.

Yedirme taktiklerimi yazayım; belki sizde biri işe yarar, kesinlikle inatlaşmadan, teklif gibi vererek yaparsanız, biraz da rahat hissetmeye çalışırsanız faydasını göreceğinizi umuyorum:

1) Parkta salıncakta yedirmek, sallanırken öne doğru gelince hop deyip yedirmeye çalışmak.

2) Yemeği, oyuncaklarının içinden yedirmek (Oyuncak kamyonunun kasasını tabak olarak kullanmak ve oyun içinde yedirmeye çalışmak)

3) Her şeyi, en sevdiği yiyeceğe dönüştürmeye çalışmak (Sebzelisinden cevizlisine her türlü krakeri yapmak, su yerine süt kullanmak mesela)

4) Hayvanlarla birlikte yedirmeye çalışmak (Sokak kedilerine mama vermeye çıkar, hep beraber yiyoruz bak deyip yedirirdim, şimdi evde kedimiz var ve yemesi daha düzenli hale geldi diyebilirim)

5) Yemeği kendine yaptırmak/seçtirmek (Alış-verişe birlikte çıkıp malzemeleri birlikte alır, güya ona yemek yaptırır gibi tencereyi karıştırtırdım, mutfakta yanıma kattım, bak bunu sen pişirdin diye birkaç çorbayı öyle içirebilmiştim)

6) Yemeği ilgi çekecek şekilde süslemek, gülen suratlar, kuşlar böcükler yapmak. (Elmadan kelebek yapıp öyle yedirdiğim oldu mesela)

7) En sevdiği oyunu belirleyip, o sırada dalınca yedirmek (Su ile oynamaya bayılıyor mesela benimki, parkelerin anasını ağlattık da yemek yedik, öyle bi zaman da yaşadık yani)

8) 2 kişi takım halinde yedirmek. (Babası uçtu uçtu yapardı, uçak gibi evin içinde uçurur yakıt almaya getirirdi bana)

9) Başka çocuklarla bir arada, biraz rekabet katarak yedirmek.

10) Şart koşmak (Aslında bu yapılmaması gereken bir şey ama mecbur kalınca yapılabiliyor, hadi yemeğini yersen seni şuraya götüreceğim-şunu alacağım sana şeklinde ve sözü de tutardım yani dediğimi yapardım...)

11) Sürekli mekan/manzara değiştirerek yedirmeye çalışmak (Alıştığından daha farklı bir yere götürüp dikkat dağıtarak yedirmek yani, park-ev vb. sabit bir yer değil, misal bir yere bebek arabasıyla yol gezisi yaptırırken eline kemireceği bir şeyler vermek)

Bunlar video izlemeden yedirme yöntemlerimden ilk aklıma gelenler. Umarım sizde işe yarar en azından biri..

Genişletmek için tıkla...

petrapuella .!.:

Kötü bi annesiniz demedim,ama mevcut durumda hala yemek nasıl yedirsem açsam mı 10 dakika alt metinli konunuz beni sok etti. Ayrıca TV genelde açık demişsiniz ben sizin komşunuz değilim evden ne sesi geliyor duyamam doğal olarak.
Eskiden olsa bi derece ama bangır bangır bağırıyo herkes artık çocuklara tv izletmeyin diye. Ben bi hata yaptım herkes yapıyor diye basite indirgenecek bi durum değil bu.
Umarım oğlunuz bu süreci güzelce atlatır. İyi günler

Genişletmek için tıkla...

boga_hatunu .!.:

Benim oğlumda 2.5 yasında ve tlf olmadan asla yemek yemiyor henüz konusmuyor tlf bile cok zor ve cesit seçen bir çocuk ve zayıf zaten öyle olmasa hepten kesilecek ben veriyorum açıkçası bende küçükken tv izlemeden yemek yemezmişim otizm mi oldum ben şimdi..
Ben etkilemeyeyim ama bari yemek için ver yazık çocuk bu sefer yemek yemeği unutacak.

Genişletmek için tıkla...

Chocolita .!.:

Çok teşekkür ederim sağolun. Ben biraz da içimi dökmek istedim. Buradan güzel önelerilerde aldım. İyi ki de anlatmışım sağolun

Genişletmek için tıkla...