Uyuyamıyorum, nedenini de anlamıyorum

Bilmiyorum . Oha falan dediler bana . Küçük kuzenim oha abla sen kaç yaşına geldin hala sınava mı gireceksin dedi ( 13 yaşında) . Yengem dayım hepsi ayni şeyi söyledi. Ben gerçekten çok bunaldım. Anlamıyorum artık. Annem de aynisini söyledi yasin geçiyor daha ne kadar bekleyeceksin dedi .
Yaşın çok genç. O ne dedi, bu ne dediyi bırak sınavına konsantre ol.. istersen başaramayacağın hiçbir şey yok ✨✨✨
 
Paragrafın en başında 2. mezunum demişsin ya ondan öyle söyledim bir yıl daha kalırsan neyse umarım emeklerinin karşılığını alırsın
Hayır. Özür dilerim yanlış ifade ettim sanırım. 2. Mezunluga kalmak istiyorum. Bu sene ilk mezunluğum
 
TYT bitmiştir veya az kalmıştır muhtemelen. Ona yüklenin son bir haftada. En azından seneye sadece AYT çalışırsınız.
 
Bu sene 2. Mezuna kaldim. Annem de duramadı yengeme neneme herkese yetiştirdi . Yengeme dedi ki ,çalıştığın yere söyle bunu da ise alsınlar . Yengem de o sınava gir kazan git dedi ama ben çalışmadım ve çalıştığım konuları da unuttum . Hatta sınava girmek bile istemiyorum. Bugün çok sinirlendim. Dayım, sana koca lazım falan dedi ona da sinir oldum ( dayımın aklı dengesi yerinde değil pek o yüzden ciddiye alınacak bir insan da değil)
Çok sıkıldım. Zaten kafaya takıyorum bide böyle üstüme geliyorlar sanki ben hiç üzülmüyormusum gibi . Günlerdir gözüme uyku girmiyor çok uykum var ama gözümü kapattığımda an kaçıyor. Ne yapacagim bilmiyorum . Çok kızıyorum kendime. Korkuyorum yeni şehir yeni insanlar . Her yerde cinayet, tecavüz. Korkuyorum bunlar benim de başıma gelir diye bu yüzden de gitmek istemiyorum. 19 yaşına geldin yaşın geçiyor diyorlar bana . Çok kızıyorum sanki 30 yaşındaymışım gibi .

Böyle kendimi küçük bir kavanoza hapsedip böyle geleceğimi düşünmek istiyorum . Halim ne olacak bilmiyorum . Babam çiftçi. Köyde yaşıyoruz. Arkadaşlarım ilçede . Onların yanına bile gidemiyorum. Sadece 1 gün otobüs kalkıyor o da 2 saat . 2 saate hiçbir şey yapamıyoruz. Hemen geçiyor. Babam da götürüp getirmiyor , işi çok olduğu için. Köyde de arkadaşım yok. Bunalıyorum. Böyle istedikleri zaman çıkıyorlar, parkta oturmaya gidiyorlar , özeniyorum . Bana da diyorlar gel diye ama gidemiyorum babamın isi çok diye. Ona da çok üzülüyorum. Tek çocuk benim. Keşke erkek olsaydım da babama yardım etseydim diyorum çünkü maf oluyor . Bir yandan sınav ve toplum baskısı .Ne yapacagim bilmiyorum . Kendimi çıkmazda hissediyorum .
19 yaşa yaşın geçiyor mu diyorlar sakin kal ve pes etme küçük de olsa kendinden emin adımlarla yolunda ilerle
 
Sizin önce dış dünyaya dair beslediğiniz korkuyu yenmeniz lazım. Çok mu kaygılı birisiniz genel olarak? İnsanların ne dediğine çok takılır mısınız? Çok haber izler misiniz veya sosyal medyada saydığınız türde haberler? Bilinç altınızda, başarınca üniversiteye gidip başınıza kötü bir şey geleceği yönünde bir fikir vardır belki de.

Bakış açınızı değiştirmenizi lazım. Hedeflerinizi netleştirin önce, kötü şeylere değil iyi şeylere odaklanın. Bence aileniz kötü değil. Siz bunalmışsınız. Ama bu değişebilir.

En önemli şey bu süreçte hedef ve istikrar. Az da olsa istikrarlı olun. Bunun faydasını üniversitede göreceksiniz. Kimsenin de ne dediğine takılmayın. Hayallerinizi düşünün ama insanlara anlatmayın, gerçekleştirdiğinizde görecekler zaten. Umursamayın onları.

Bir de hepimiz üniversiteye dair hep güzel şeyler düşünerek gittik. Gittiğim yerde başıma bir şey gelecek diye düşünen, bu süreçte pek yoktur bence. İyi şeylere odaklanın ve eğer çok etkileniyorsanız haber bakmayın.
 
Bu sene 2. Mezuna kaldim. Annem de duramadı yengeme neneme herkese yetiştirdi . Yengeme dedi ki ,çalıştığın yere söyle bunu da ise alsınlar . Yengem de o sınava gir kazan git dedi ama ben çalışmadım ve çalıştığım konuları da unuttum . Hatta sınava girmek bile istemiyorum. Bugün çok sinirlendim. Dayım, sana koca lazım falan dedi ona da sinir oldum ( dayımın aklı dengesi yerinde değil pek o yüzden ciddiye alınacak bir insan da değil)
Çok sıkıldım. Zaten kafaya takıyorum bide böyle üstüme geliyorlar sanki ben hiç üzülmüyormusum gibi . Günlerdir gözüme uyku girmiyor çok uykum var ama gözümü kapattığımda an kaçıyor. Ne yapacagim bilmiyorum . Çok kızıyorum kendime. Korkuyorum yeni şehir yeni insanlar . Her yerde cinayet, tecavüz. Korkuyorum bunlar benim de başıma gelir diye bu yüzden de gitmek istemiyorum. 19 yaşına geldin yaşın geçiyor diyorlar bana . Çok kızıyorum sanki 30 yaşındaymışım gibi .

Böyle kendimi küçük bir kavanoza hapsedip böyle geleceğimi düşünmek istiyorum . Halim ne olacak bilmiyorum . Babam çiftçi. Köyde yaşıyoruz. Arkadaşlarım ilçede . Onların yanına bile gidemiyorum. Sadece 1 gün otobüs kalkıyor o da 2 saat . 2 saate hiçbir şey yapamıyoruz. Hemen geçiyor. Babam da götürüp getirmiyor , işi çok olduğu için. Köyde de arkadaşım yok. Bunalıyorum. Böyle istedikleri zaman çıkıyorlar, parkta oturmaya gidiyorlar , özeniyorum . Bana da diyorlar gel diye ama gidemiyorum babamın isi çok diye. Ona da çok üzülüyorum. Tek çocuk benim. Keşke erkek olsaydım da babama yardım etseydim diyorum çünkü maf oluyor . Bir yandan sınav ve toplum baskısı .Ne yapacagim bilmiyorum . Kendimi çıkmazda hissediyorum .
Canım senin uyumama nedenin ortada. Sorumluluğunu yerine getirmemişsin. Hani çalışıp yapamıyor olsan anlayacağım ama sen çalışmamışsın ve kendini rahatlatmak için bahane arıyorsun çok net. Seneye güzelce çalış bak bakalım uykun nasıl düzeliyor
 
İki senen boşa gitmeyecek. Kötü de olsa bi üniye gir. Çünkü yaşadığın ortamda zaten çalışamıyorsun, odaklanamıyorsun, depresyona giriyorsun. Arkadaş görmeden, aile baskısıyla sadece oturmuş napıcam diye düşünerek geçiyor zamanın. Üniye gidersen herhangi bi yere, önce bir farklı şehre gitme korkun geçer. Sonra çalışma alanın olur. Ailen eleştiremez. Kesinlikle gelen yere git. Bir ortam değiştir.
 
Bu sene 2. Mezuna kaldim. Annem de duramadı yengeme neneme herkese yetiştirdi . Yengeme dedi ki ,çalıştığın yere söyle bunu da ise alsınlar . Yengem de o sınava gir kazan git dedi ama ben çalışmadım ve çalıştığım konuları da unuttum . Hatta sınava girmek bile istemiyorum. Bugün çok sinirlendim. Dayım, sana koca lazım falan dedi ona da sinir oldum ( dayımın aklı dengesi yerinde değil pek o yüzden ciddiye alınacak bir insan da değil)
Çok sıkıldım. Zaten kafaya takıyorum bide böyle üstüme geliyorlar sanki ben hiç üzülmüyormusum gibi . Günlerdir gözüme uyku girmiyor çok uykum var ama gözümü kapattığımda an kaçıyor. Ne yapacagim bilmiyorum . Çok kızıyorum kendime. Korkuyorum yeni şehir yeni insanlar . Her yerde cinayet, tecavüz. Korkuyorum bunlar benim de başıma gelir diye bu yüzden de gitmek istemiyorum. 19 yaşına geldin yaşın geçiyor diyorlar bana . Çok kızıyorum sanki 30 yaşındaymışım gibi .

Böyle kendimi küçük bir kavanoza hapsedip böyle geleceğimi düşünmek istiyorum . Halim ne olacak bilmiyorum . Babam çiftçi. Köyde yaşıyoruz. Arkadaşlarım ilçede . Onların yanına bile gidemiyorum. Sadece 1 gün otobüs kalkıyor o da 2 saat . 2 saate hiçbir şey yapamıyoruz. Hemen geçiyor. Babam da götürüp getirmiyor , işi çok olduğu için. Köyde de arkadaşım yok. Bunalıyorum. Böyle istedikleri zaman çıkıyorlar, parkta oturmaya gidiyorlar , özeniyorum . Bana da diyorlar gel diye ama gidemiyorum babamın isi çok diye. Ona da çok üzülüyorum. Tek çocuk benim. Keşke erkek olsaydım da babama yardım etseydim diyorum çünkü maf oluyor . Bir yandan sınav ve toplum baskısı .Ne yapacagim bilmiyorum . Kendimi çıkmazda hissediyorum .

5 mayıs 2023 te de aynı benzer konu açmışsınız mezuna kalmak diye sanırım 19 yaşındasınız niye ders çalışmıyorsunuz? Mesala o ne dedi bu ne dedi diyene kadar ? Ailen annen baban şu bu derken zaman geçiyor o kadar dersane ödemesi de yapmışlar geçen sene belki bu senede gittiniz yazık gunah yani sokakta toplamayor anneniz babanız parayı girin bi işe çalışın olmadı insanın içinde istek olur sizde o yok geçen sene hukuk falan demişsiniz ama çalışmadığınızı söylemişsiniz hukuk veterinerlık bunlar havadan düşmüyor insanların üzerine çalışıp giriyorlar​

 
X