- 12 Aralık 2019
- 100
- 222
- 18
- 30
- Konu Sahibi gumushalhal
-
- #901
Hepsiniokuyamadım, k8zin annesi nerde?Merhaba,
Su an gece yarısı. Gurbetteyim. Derdimi paylasacak kimsem olmadıgı icin buraya yazıyorum.
1 sene once evlendim. 8 yasında bir uvey kızım var. Haftanın yarısında bizde. Eşim baska milletten ve ben 9 aylık hamileyim. Turkiyede iyi bir egitim aldım, ekonomik bagımsızlıgım vardı. Cok genis bir arkadas cevrem, evim, arabam ve nispeten mutlu bir hayatım vardı. Ama hayatı paylasacak, omur boyu elele olacagım, birlikte mutlu cocuklar yetistirecegim biriyle evlenmek istedim. Kader beni bu evlilige surukledi. Ben de herseyi akısına bırakarak bu yola girdim. ASlında tum istatistikler bizim aleyhimize. Esimin ikinci, benim ilk evliligim. Yabancı bir ulke, iki farklı kultur, hayat tarzım tamamen degisti. Ama bizim icin bunların hicbiri sorun olmadı. Tek meselemiz esimin kendi kızıyla olan iliskisi ve beni hala karısı olarak kabul edememesi.
Sorunlar ilk geldigimde kızının bizim yatagımızda yatmak istemesiyle basladı. Esimin bu sorunu ben gelmeden cok once cozmesi gerekirken benim gelisime bırakmıs olması iki buyuk meseleyi ortaya cıkardı. Kızına benim konumumu asla anlatamıyordu. Yani ben bu evin hanımı olarak gelmistim ve bu evde kalıcıydım. Ama esim kızını uzecek hicbirseyi dogrudan ona anlatamıyordu ve hala da oyle. İkincisi ben geldikten sonra yataklar ayrıldıgı icin uvey kızım beni direkt rakip ve babasını elinden alacak biri olarak gormeye basladı. Toplamda 6 aydır beraber yasıyoruz. Basta cok iyimserdim. Kendi evladım gibi severim diye dusunmustum. Ama isler hic benim dusundugum gibi gitmedi malesef.
Simdi haftanın yarısında o geldiginde hep bir tartısma ya da kavga cıkıyor. Ben giderek icime kapanıyorum ama konusmak istemedigimde esim daha da deliye donuyor ve sonradan pisman olacagı seyler yapıyor. Dort kez beni itmek, kolumdan tutup cekmek, dısarı suruklemek gibi siddete varan seyler yaptı. Normalde cok fedakar ve sevgi dolu biri. Beni degerli hissettiriyor. Yalnız oldugumuzda cok mutluyuz. Ama kızı geldiginde hepimiz o kadar gergin oluyoruz ki mutlaka bir tartısma cıkıyor.
Ben cocukla iletisim kurmaya calistikca o benden uzaklastı. Arada dil sorunu da var. Ben İngilizce konussam bile ana dilimdeki gibi rahat degilim. Hele bir cocukla iletisim kurması daha da zor oluyor. Cogu bosanmıs ailenin cocugu gibi uvey kızımın da ciddi problemleri var. Her istedigi yapılmıs, her soyledigi alınmıs, hic hayır denilmemis. Ve ne annesi ne de babası ona sorumluluk vermemis, surekli eglendirmeye ve en iyi ebeveyn olmaya calısmıslar. Mesela su an 8 yasında olmasına ragmen elini yıkamayı bilmiyor, kendisi banyo yapamıyor, saclarını taramıyor, yere doktugu seyi toplamayı ya da silmeyi bilmiyor. Hem ona simdiye kadar boyle gorevler verilmedigi icin giderek baskalarına bagımlı hale gelmis hem de bu nedenlerle motor becerileri gelismemis. Ben bu konularda en ufak birsey soyledigimde elbette sorun cıkıyor. Sımdılık sadece el yıkama alıskanlıgı kazanması icin tesvik ediyorum. Ev temizligi ve duzenini dogrudan etkilemeyen kisisel alıskanlıklarına karısmama kararı aldım.
Aslında sorunumu dusundukce daha derinlerde oldugunu ve cocuktan ziyade esimden kaynaklandıgını anlıyorum. Ben gelemeden onceki 3 yıl haftanın yarısında beraberlermis. Ve giderek birbirlerine bagımlı hale gelmisler. Baba-kız iliskisinden ziyade iki arkadas gibi olmuslar. Su an uvey kızım 5 dakika bile babasından ayrılamıyor. Esim yan komsuya gittiginde kızı aglayıp bagırıyor. ESim de ona bir cocuk gibi degil yetiskin gibi davranıyor. Mesela markette ne alacagımıza, mobiilyaları nereye koyacagımza, tatilde nereye gidecegimize kızının karar vermesi esim icin normal. Kızı varken 5 dakika bile sohbet edemiyoruz, cunku surekli mudahale edip araya giriyor ve esim asla sozumuzu kesme demiyor. Beni duymuyor ve kızıyla konusmaya baslıyor. Ya da birlikte yururken ikisi elele tutup gidiyorlar, ben arkalarından yetismeye calısıyorum.
1 aydan az bir sure sonra bir oglumuz olacak. Esim dogacak cocugumuzun herseyi daha iyi hale getirecegini dusunuyor. Ama benim cok ciddi suphelerim var. Cocugumun babasız buyumesini istemiyorum. Ama giderek daha da mutsuz oldugum ve cozume dair umut gormedigim bir evliligi de surdurmek dogru gelmiyor.
Biraz dagınık oldu ve anlatacak daha cok sey var. Ama aklı selim sahibi arkadaslardan tavsiye/teselli bekliyorum.
Selamlar.
Ayrilmaniza sevindim. Bastan belliymis sorunun cocuk degil este oldugu. Umarim bundan sonraki hayatinizda daha mutlu olursunuz.5 sene önce açtığım posta yorum yazanlar sonunu merak ediyorlarsa anlatayım. Şiddetin boyutu giderek arttı, meğer sorun kızında değil kendisindeymiş. Ben iyice içime kapandım, ailem destek vermedi. Bir kızım oldu. 2,5 aylıkken ayrıldık. 3 yıldır velayet için mücadele ediyorum. İşe girdim, özgürüm, mutluyum ve en önemlisi çocuklarım şiddete tanık olmadıkları bir evde büyüyor.
Kiziniz babası ile mi yaşıyor?5 sene önce açtığım posta yorum yazanlar sonunu merak ediyorlarsa anlatayım. Şiddetin boyutu giderek arttı, meğer sorun kızında değil kendisindeymiş. Ben iyice içime kapandım, ailem destek vermedi. Bir kızım oldu. 2,5 aylıkken ayrıldık. 3 yıldır velayet için mücadele ediyorum. İşe girdim, özgürüm, mutluyum ve en önemlisi çocuklarım şiddete tanık olmadıkları bir evde büyüyor.
E siz 1 aylık evlilikte dayak yiyince boşanmadınız bi de çocuk yaptınızİlk tartışmamız evleneli bir aydan fazla olmasına rağmrn hala bizim yatağımızda yatmasına çözüm bulmaması yüzündrn çıkmıştı. O zaman da beni sandalyeye fırlatıp üstüme masayı itmişti.
Allah günah yazmasın amaPakistan kültürü hem hijyen anlayışı hem de kadına bakış açısından çok berbat malesef. Ben burda doğup büyüdüğü için ve tanışma sürecimizde farklı bir imaj çizdiği için aldandım. Kızı için aslında benim varlığım çok büyük bir avantajdı. Ben de herşeyi öğretmeyw hazırdım. Ama ikisi hiçbir şekilde ilişkilerinde araya girmemi istemediler. Beni tamamen dışladıkları için ben de ne hali varsa görsün düzeyine geldim.
Çocuklarım demişsiniz 2. Çocuğu mu yaptınız?5 sene önce açtığım posta yorum yazanlar sonunu merak ediyorlarsa anlatayım. Şiddetin boyutu giderek arttı, meğer sorun kızında değil kendisindeymiş. Ben iyice içime kapandım, ailem destek vermedi. Bir kızım oldu. 2,5 aylıkken ayrıldık. 3 yıldır velayet için mücadele ediyorum. İşe girdim, özgürüm, mutluyum ve en önemlisi çocuklarım şiddete tanık olmadıkları bir evde büyüyor.
Yani büyük konuşmayım ama oğluna hamileyken dayak yemiş bi de gitmiş 2. Yi mi yapmışÇocuklarım demişsiniz 2. Çocuğu mu yaptınız?
Valla ne diyim ki bilemedim bende. Neyse en azından kurtulmuş sonunda.Yani büyük konuşmayım ama oğluna hamileyken dayak yemiş bi de gitmiş 2. Yi mi yapmışbüyük konuşmayalım aman
İnsanın kendine yaptığını başkası yapmıyor
Çocuklarım derken kaç taneler?5 sene önce açtığım posta yorum yazanlar sonunu merak ediyorlarsa anlatayım. Şiddetin boyutu giderek arttı, meğer sorun kızında değil kendisindeymiş. Ben iyice içime kapandım, ailem destek vermedi. Bir kızım oldu. 2,5 aylıkken ayrıldık. 3 yıldır velayet için mücadele ediyorum. İşe girdim, özgürüm, mutluyum ve en önemlisi çocuklarım şiddete tanık olmadıkları bir evde büyüyor.
Kızım daha 2 yaşinda ve gidecegimiz tatilde fikir beyan etmesini isterim. Bu normal. Çocuklu adamla evlenmeniz malesef sizin hatanız. Rakip gormeyin sevgiyle yaklasın. Şimdi olmasa bile ilerde sizi kabullenecek saygı duyacaktır. Kendi hatanizi ona yuklemeyin. Bilerek evlenmissiniz sonuçta. Esiniz de size şiddet uygulamiş şiddete varan degil napacak agzinizı burnunuzu mu kiracak illa şiddet demek için. Eşinize karşı bu kadar pasif olmaniza gerek yok. Ama siz garipsiniz çocuk yolda elbette babasinın elinden tutacak. Bu boyle olacak olacaktı siz bunu ongoremediyseniz bu sizin hataniz. Kendinizin 8 yasımda kızı olsa o da esinizin elinden tutacaktı bunlar normal. Çocuklu insanla bekar insan arasımda dağlar kadar fark var keske evlenmeseydiniz. Şu saatten sonra sevgi ile yaklasin anlayisli olun yapacak birsey yokMerhaba,
Su an gece yarısı. Gurbetteyim. Derdimi paylasacak kimsem olmadıgı icin buraya yazıyorum.
1 sene once evlendim. 8 yasında bir uvey kızım var. Haftanın yarısında bizde. Eşim baska milletten ve ben 9 aylık hamileyim. Turkiyede iyi bir egitim aldım, ekonomik bagımsızlıgım vardı. Cok genis bir arkadas cevrem, evim, arabam ve nispeten mutlu bir hayatım vardı. Ama hayatı paylasacak, omur boyu elele olacagım, birlikte mutlu cocuklar yetistirecegim biriyle evlenmek istedim. Kader beni bu evlilige surukledi. Ben de herseyi akısına bırakarak bu yola girdim. ASlında tum istatistikler bizim aleyhimize. Esimin ikinci, benim ilk evliligim. Yabancı bir ulke, iki farklı kultur, hayat tarzım tamamen degisti. Ama bizim icin bunların hicbiri sorun olmadı. Tek meselemiz esimin kendi kızıyla olan iliskisi ve beni hala karısı olarak kabul edememesi.
Sorunlar ilk geldigimde kızının bizim yatagımızda yatmak istemesiyle basladı. Esimin bu sorunu ben gelmeden cok once cozmesi gerekirken benim gelisime bırakmıs olması iki buyuk meseleyi ortaya cıkardı. Kızına benim konumumu asla anlatamıyordu. Yani ben bu evin hanımı olarak gelmistim ve bu evde kalıcıydım. Ama esim kızını uzecek hicbirseyi dogrudan ona anlatamıyordu ve hala da oyle. İkincisi ben geldikten sonra yataklar ayrıldıgı icin uvey kızım beni direkt rakip ve babasını elinden alacak biri olarak gormeye basladı. Toplamda 6 aydır beraber yasıyoruz. Basta cok iyimserdim. Kendi evladım gibi severim diye dusunmustum. Ama isler hic benim dusundugum gibi gitmedi malesef.
Simdi haftanın yarısında o geldiginde hep bir tartısma ya da kavga cıkıyor. Ben giderek icime kapanıyorum ama konusmak istemedigimde esim daha da deliye donuyor ve sonradan pisman olacagı seyler yapıyor. Dort kez beni itmek, kolumdan tutup cekmek, dısarı suruklemek gibi siddete varan seyler yaptı. Normalde cok fedakar ve sevgi dolu biri. Beni degerli hissettiriyor. Yalnız oldugumuzda cok mutluyuz. Ama kızı geldiginde hepimiz o kadar gergin oluyoruz ki mutlaka bir tartısma cıkıyor.
Ben cocukla iletisim kurmaya calistikca o benden uzaklastı. Arada dil sorunu da var. Ben İngilizce konussam bile ana dilimdeki gibi rahat degilim. Hele bir cocukla iletisim kurması daha da zor oluyor. Cogu bosanmıs ailenin cocugu gibi uvey kızımın da ciddi problemleri var. Her istedigi yapılmıs, her soyledigi alınmıs, hic hayır denilmemis. Ve ne annesi ne de babası ona sorumluluk vermemis, surekli eglendirmeye ve en iyi ebeveyn olmaya calısmıslar. Mesela su an 8 yasında olmasına ragmen elini yıkamayı bilmiyor, kendisi banyo yapamıyor, saclarını taramıyor, yere doktugu seyi toplamayı ya da silmeyi bilmiyor. Hem ona simdiye kadar boyle gorevler verilmedigi icin giderek baskalarına bagımlı hale gelmis hem de bu nedenlerle motor becerileri gelismemis. Ben bu konularda en ufak birsey soyledigimde elbette sorun cıkıyor. Sımdılık sadece el yıkama alıskanlıgı kazanması icin tesvik ediyorum. Ev temizligi ve duzenini dogrudan etkilemeyen kisisel alıskanlıklarına karısmama kararı aldım.
Aslında sorunumu dusundukce daha derinlerde oldugunu ve cocuktan ziyade esimden kaynaklandıgını anlıyorum. Ben gelemeden onceki 3 yıl haftanın yarısında beraberlermis. Ve giderek birbirlerine bagımlı hale gelmisler. Baba-kız iliskisinden ziyade iki arkadas gibi olmuslar. Su an uvey kızım 5 dakika bile babasından ayrılamıyor. Esim yan komsuya gittiginde kızı aglayıp bagırıyor. ESim de ona bir cocuk gibi degil yetiskin gibi davranıyor. Mesela markette ne alacagımıza, mobiilyaları nereye koyacagımza, tatilde nereye gidecegimize kızının karar vermesi esim icin normal. Kızı varken 5 dakika bile sohbet edemiyoruz, cunku surekli mudahale edip araya giriyor ve esim asla sozumuzu kesme demiyor. Beni duymuyor ve kızıyla konusmaya baslıyor. Ya da birlikte yururken ikisi elele tutup gidiyorlar, ben arkalarından yetismeye calısıyorum.
1 aydan az bir sure sonra bir oglumuz olacak. Esim dogacak cocugumuzun herseyi daha iyi hale getirecegini dusunuyor. Ama benim cok ciddi suphelerim var. Cocugumun babasız buyumesini istemiyorum. Ama giderek daha da mutsuz oldugum ve cozume dair umut gormedigim bir evliligi de surdurmek dogru gelmiyor.
Biraz dagınık oldu ve anlatacak daha cok sey var. Ama aklı selim sahibi arkadaslardan tavsiye/teselli bekliyorum.
Selamlar.
Ben sizde sefkat göremedim.ben üvey anne değilim bunu bir düzeltelim sadece ablayım...
dediğim gibi kendimden olmayan bir çocuğa asla annelik yapmam yapmakta istemem, zaten annesı ıle yasamasa sürekli bizim yanımızda kalacak olsa eşimle evlenemzdim bizim ailemiz 3 kişilik bir aile, o sadece eşimin oğlu benimle bir kan yada aile bağı yok kızımla da eşim nedeniyle kardeşler ama ilerisi için bir beklentim yok abilik yapar eder gibisinden birbirlerine zararları dokunmasın yeterli benim için...
o nedenle hiçbirşeyine karışmam eşimle annesi konuşur hallederler , ben sadece kızım devreye girince yapılan bir eşitsizlik varsa lafımı söyler tepkimi koyar geriye çekilirim o kadar..
ayrıca o çocuğun hayatının bu durumda olmasının sorumlusu ben değilim o nedenle de onun hayatını geleceğiniz düşünecek kişide ben değilim ben sorumluluk alarak bir çocuk dünyaya getirdim tek düşünmem gereken o ve onun geleceği.. adımlarımı ona göre atarım ama eşimin başkasından olan çocuğu benim sorumluluğumda değildir.
Esiniz de sizin cocugunuz icin ayni seyleri dusunuyor demek ki.ben üvey anne değilim bunu bir düzeltelim sadece ablayım...
dediğim gibi kendimden olmayan bir çocuğa asla annelik yapmam yapmakta istemem, zaten annesı ıle yasamasa sürekli bizim yanımızda kalacak olsa eşimle evlenemzdim bizim ailemiz 3 kişilik bir aile, o sadece eşimin oğlu benimle bir kan yada aile bağı yok kızımla da eşim nedeniyle kardeşler ama ilerisi için bir beklentim yok abilik yapar eder gibisinden birbirlerine zararları dokunmasın yeterli benim için...
o nedenle hiçbirşeyine karışmam eşimle annesi konuşur hallederler , ben sadece kızım devreye girince yapılan bir eşitsizlik varsa lafımı söyler tepkimi koyar geriye çekilirim o kadar..
ayrıca o çocuğun hayatının bu durumda olmasının sorumlusu ben değilim o nedenle de onun hayatını geleceğiniz düşünecek kişide ben değilim ben sorumluluk alarak bir çocuk dünyaya getirdim tek düşünmem gereken o ve onun geleceği.. adımlarımı ona göre atarım ama eşimin başkasından olan çocuğu benim sorumluluğumda değildir.
Bizim öküzlerSonuna kadar okuyamadim sadece merak ettim esiniz nereli ? Tamamen bizim turk okuzlerine has ozelliklerde bir avrupali olamaz diye dusunuyorum
Ayrica cocuk yetistirme tarzlari da yine bizim buldumcuk turk ebeveynlerine has
Hani avrupada degilsiniz sanirim nerdesiniz ?
Keske hamile kalmak icin bekleseymissiniz yani bu kadar sorun varken yeni bebek daha da zorlastiracak
5 sene önce açtığım posta yorum yazanlar sonunu merak ediyorlarsa anlatayım. Şiddetin boyutu giderek arttı, meğer sorun kızında değil kendisindeymiş. Ben iyice içime kapandım, ailem destek vermedi. Bir kızım oldu. 2,5 aylıkken ayrıldık. 3 yıldır velayet için mücadele ediyorum. İşe girdim, özgürüm, mutluyum ve en önemlisi çocuklarım şiddete tanık olmadıkları bir evde büyüyor.
Bakın sizin kardeşinizle durumunuz eşitmiş. Böyle bir durumda sorun çıkmaz zaten. Dahil olmak kısmına gelince; aileye dahil olmak demek o kadını annesi olarak kabul etmesi demek bana göre; bunu o çocuğun kabul etmesi beklenemez. İster istemez hırçınlaşıyor çocuklar ama onu sakinleştirmesi gereken, eşini ve doğacak çocuğu mağdur etmeden, babadır. Kadının böyle bir görevi yok. O adam başka bir kadını seçip evlendiyse ve ortada küçücük bir bebek varsa öncelik onlarındır kusura bakmasın kimse. Çocuk aileye dahil olmak isterse tabii ki olur ama kimsenin kapris çekmek zorunda olduğunu düşünmüyorum. Yazdıklarım doğrudan konuda ki çocukla ilgili. Üstünüze alınmayın lütfen. Ayrıca; annesi babası boşanmış olmak çocuğu ayrıcalıklı pozisyona sokmamalı.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?