Bu topigi kim actiysa ellerine saglik diyorum...TAm da duygularim karmakarisik ken bu topige rastladim ve bana ilac gibi oldu....Bundan 1 ay öncesine kadar geri dönme fikri aklimin ucundan bile gecmezken 3 haftalik Antalya tatilimden sonra inanin ki Almanya ya hic gelmek istemedim...Bu duyguylarin bende olusmasi cok normal derken(Türkiye de dogmus ve 19 yasina kadar orda yasamis biri olarak) ayni seyleri burda dogup büyüyen esim ve cocuklarimda hissediyor.Türkiyeden döneli 1 hafta oldu ve hergün gündemimizde Türkiye ye dönme fikri var.
Almanya ya döndügümüzden beri aslinda alistigimiz bu hayatin ne kadar monoton oldugunu farkettik.Zaten bana Almanya ya alistinmi diye soranlara "alistim ama sevmedim" cevabini veriyordum.Peki ya sevmedigi bir yerde nasil kalirki insan,Bütün sevdiklerim annem, ailem Türkiyedeyken....
Bundan bir kac yil önce bu konu sadece muhabbet seklinde konusulurken düsüncem söyleydi.....cocuklar bir kac yil okusun ,bu arada Almancalari ilerlesin , eger dersleri iyi olmazsa ceker gideriz demistik...Biri 5`e, biri de 4`e gecti ama iteleye iteleye yani...Zaten oturdugum semtten ve okulundan hic memnun degildim ve degistirmek istiyordum. simdi de olmusken tam olsun diyorum....En azindan cocugumun bir sorunu olsa dilini anladigim , derdimi anlatabildigim ögretmenlerle karsilasirim....Cocuklariminda yabanci cocugu olarak anilmasi beni hep rahatsiz etmisti..
Bundan 30 sene önce gelenlerin en azindan bir amaci vardi para biriktirip geri dönmek....Peki biz ne yapiyoruz burda Hartz 4 dan gelen parayla gecinmeye calisip ve bu para icinde arbeitsamt in ettigi eziyetlere katlanip yasamaya calisiyoruz....
Ben artik gurbet gelini ya da yabanci diye anilmak istemiyorum, kendi vatanimda bir Türk bireyi olmak istiyorum..
VATANIM iLLEDE VATANIM DiYORUM...........
Umarim bu duygularim tatilden dönüs psikolojisi degildir.Kendimize esimle ve cocuklarimla bir yil boyunca kendimizi dinleme ve düsünme zamani verdik. Umarim degismez....