- 14 Aralık 2024
- 410
- 216
- 18
- 31
Dun sirf kafamiz dagilsin diye acip en sevdigimiz eski uc dort bolumu izledik, simdi siz yazinca guzel denk geldi
Dun sirf kafamiz dagilsin diye acip en sevdigimiz eski uc dort bolumu izledik, simdi siz yazinca guzel denk geldiTanrıyı güldürmek istiyorsan ona planlarından bahset demiş büyük düşünür İlkkan Yedincibende de yok öyle bir özellik ama herkese ahkam keserim biraz sal diye
Cok fazla kisisel gelisim okurum, buna da bakayimİnanmanız lazım, “bilinçaltının gücü- joseph murphy” kitabını okuyun ve bir defter tutun, herkesle paylaşmayın bu kötü enerji getirir, ben de genelde olumsuzu cok düşünürüm, ama böyle büyük kararlar için ( hamilelik, iş değiştirme gibi) hep iş olmus gibi gözümde canlandırıp bir deftere tüm detayları ile yazmıstım, gece yatarken 5 dk bunları hayalimde canlandırıyordum sanki gerçek gibi. hepsi de yazdıgım gibi oldu. İlk basta içten içe istemedim aslında bu seneple 1 sene içinde 3 hamilelik yaşadığıma inanıyorkm( 1 dıs gebelik-1 düşük) ama hiç asla çocuğum olmaz gibi bir inancım olmadı. Siz benim dediklerimi uygulayın, doktorunuza sorarak selenium, omega 3, Coenzyme Q-10 L-Arginine takviyelerini alın ve hergün 1 saat yürüyün, su içmeyi de atlamayın.
Soylemenin de soylememenin de hem artisi hem eksisi cok. İcinize boylesi sinmis simdiye dek, ama bundan sonrasinda paylasmak iyi gelecekse paylasabilirsiniz deÇoğu mesajı okudum hızlıca. Hepinize sarılıyorum
Okurken de biraz ağladım
Benim de havuzlama yapılacak. İkinci opu için iğnelere başlamıştık ama foliküller gelişmediği için bir hafta sonunda tedavi yarıda sonlandırıldı. Takmıyorum, olabilir diyorsun ama arka planda üzüntü yükleniyor bir şekilde. Velhasıl yeni yıla giriş zehir oldu. Dışarıdan da çok belli etmiyorum sanırım. Patlayıncaya dek eşim anlamıyor.
Tedaviye başladığımızı kimseye söylemedik. Bilmiyorum hem kolaylaştı hem de zorlaştı. Bazen paylaşmak iyi gelir, diyorsun bazen de tüm süreci açıklamak zor. Ve en başta da dediğiniz gibi muhtemelen ben de her konuyu oraya getiren ve bu en çok beni yorar.
Siz bensiniz... Bende sizim eksiksiz fazlasıyla... O mücadelem hiç bitmedi ve sanırım bu bazı insanların yazılmış değişmiş hikayesi. Bu yolda büyük sabırlar diliyorum size, eminim hiç kolay değildir bende daha başlamadım yarın ilk randevum var doktorla. Ancak benim yaptığım tek şey akışa bırakıp inanmak, her ne olursa olsun hayırlısının olacağına inanmak ama. Hani çocuğumun kesin olacağına inanıp sonraki sürecin beni acıtmasına yada mutlu etmesine izin vermek istemiyorum çünkü tevekkül böyle bir şey değil biliyorum. Sizde bence içinizi susturup ( ben bunun için yatıp kalkıp işyerinde bile meditasyon yapıyorum bulduğum her fırsatta) olacak her şeyin sizin hayrınıza olacağına inanın. Ve gönülden şuna inanın ki yaşadığımız her şeyin ödülünü aslında biz ve bizim gibi kadınlar fazlasıyla hak ediyor...Herkese selam
tedavide henuz transfer asamasina varamasam da simdiden psikolojik olarak yipranmaya basladigimi seziyorum(havuz yontemi yapiyoruz) Evde eşimle, ailemle,tedavi gordugumuzu bilen bir iki arkadasimla konustugumuz tum konular bir sekilde tup bebege geliyor. Isin kotusu bunu yapan da benim. Cunku hayatimin oyle merkezindeki cocuk sahibi olmaya calismak baska hicbir seyi onceliklendiremez oldum. Gunluk hayatima isime dair sorumluluklarim bile gozume yeterince onemli gelmiyor artik,isteksizce yapar oldum. Saplanti boyutuna gelmedi cok sukur fakat istemsizce yattigimdaki son dusuncemle uyandigimdaki ilk dusuncem cocuk sahibi olamamak,tedavi gormek ve henuz bir sonuca varamamis olmak. Bazen acaba kendimi her seyin en kotu oldugu senaryoya hazirlasam mi diyorum hayal kirikligina ugramamak icin,sonra silkelenip dur bakalim transfere bile baslamadin daha diyorum. Ama icimde artik yillarin verdigi o umutsuzluk,olmayacakmis hissi o kadar yer etmis ki.. Is yapmadigim bos zamanlarimda kitap okuyorum,orgu oruyorum,yeni bir tarif deniyorum,cikip bir kahve iciyorum ama tum bu eylemleri bile yaparken beynimde bir ses bana ne kadar yetersiz oldugumu bagiriyor sanki. Hayatim boyunca sahip oldugum, ailem haric herseyi o kadar disimle tirnagimla kaziyarak kanirtarak elde ettim ki,cocuk konusunda da basima gelenleri hic yadirgamadim inanin. Hicbir isim şak diye olmaz, illa bir aksilik cikar puruzler olur,iner cikarim, ama mucadeleden de vazgecmem. Şansli doganlardan degil sansini kendi yaratanlardanim yaniama artik mental olarak cok yoruldum, tedavinin kac kez tekrarlanacagini bilmemek maddi olarak bile kaygilandirmaya basladi. Gunluk hayat zaten durmuyor, bir suru ailevi problemler,baskalarinin saglik sorunlari,gundelik sorumluluklar, isle ilgili sikintilar da soluk aldirmiyor. Artik cocuk gibi hassasiyetlerim olustu hayata karsi, bugun adet oldun mu diyen annemi tersledim telefonda, sonra da uzulup onu tersledim diye agladim. Psikolojik destek alabilirsin diyenleriniz icin ona bile istegim yok ki terapi gecmisi olan biriyim, cok da verim alarak uzun yillar gitmisligim var. Ama inanin su an birinin karsisina gecip kisirlik oykumu anlatacak bile mecalim yok. Konuyu bilen biriyle dklarca konusabiliyorum evet ama birine daha acilacak takaatim en azindan yok.
Cok uzattim farkindayim,olur da okuyan olursa, bu ucu bucagi gelmeyen bekleme sureclerinde,belirsizligin tam ortasindayken sizler neler yaptiniz,bu girdaptan nasil ciktiniz ya da girmemeyi basarabildiniz?
Yazdiklariniza ekleyebilecegim tek sey size,kendime ve bu yolda emek veren aci ceken tum hemcinslerime tarifsiz mutluluklar dilemek olacakSiz bensiniz... Bende sizim eksiksiz fazlasıyla... O mücadelem hiç bitmedi ve sanırım bu bazı insanların yazılmış değişmiş hikayesi. Bu yolda büyük sabırlar diliyorum size, eminim hiç kolay değildir bende daha başlamadım yarın ilk randevum var doktorla. Ancak benim yaptığım tek şey akışa bırakıp inanmak, her ne olursa olsun hayırlısının olacağına inanmak ama. Hani çocuğumun kesin olacağına inanıp sonraki sürecin beni acıtmasına yada mutlu etmesine izin vermek istemiyorum çünkü tevekkül böyle bir şey değil biliyorum. Sizde bence içinizi susturup ( ben bunun için yatıp kalkıp işyerinde bile meditasyon yapıyorum bulduğum her fırsatta) olacak her şeyin sizin hayrınıza olacağına inanın. Ve gönülden şuna inanın ki yaşadığımız her şeyin ödülünü aslında biz ve bizim gibi kadınlar fazlasıyla hak ediyor...
Amin neyse nasibimiz ve hayırlı olan onu versin rabbim bizlere.. Ben bir kaç gün önce 2 kişiyle görüştüm bulunduğum şehirde; biri inanılmaz inançlı ve bunu saptırmadan enerjisi ile destekleyen ve bana huzur veren tanıdığımdı bana şöyle bir şey sordu, 'bugüne kadar hiç evlat edinmeyle ilgili yada sana ait olmayanı kalbinden çok sevdiklerin oldu mu?' O kadar şaşırdım ki bi kaç dakika şaşkınlıkla düşündüm. Ailemizde evlatlık olarak edinilmiş çooook sevdiğim bir yakınım var ben bu durumu öğrendiğimde 10-11 yaşlarındaydım ve mutluluktan ağlamıştım. O kadar içime dokunmuştu ve beni öyle etkilemişti ki bu durum, o yıllardan beri hep çok heves etmişimdir evlat edinmeye. 2 yıl önce koruyucu anne olmak için başvurmuştum e-devletten tabiii hala başvuru aşamasında tahmin edersiniz ki.... Sonra bir şey daha dikkatimi çekti bu konuşma esnasında, ben inanılmaz bir hayvanseverim ve bir çok sahiplendirme ve yardım kuruluşuna destekçi olarak üye oldum. Bugüne kadar bir sürü çocuğum oldu ve hepsi sahipsiz, bırakılmış, bakılamamış, hasta yada muhtaç olanlar oldu. Hatta şuanda evde 2 kedim ve 1 köpeğimiz var hepsi de sahiplendiğim canlarım. Bence bazı insanların misyonları var onlar korumalı, kollamalı, sahip çıkmalı... Bu konuşmadan sonra kendime söz verdim 1-2 kez tüp bebeği deneyeceğim çünkü evliliğimin 14. ayındayım ve eşim bunu denemek istiyor. Ancak eğer bu 2 denemenin sonunda Allah bize bunu bu şekilde nasip etmemişse zorlamadan bekleyeceğim 5. yılı dolduğunda evliliğimin prosedürleri tamamlayıp evlat edinmek için uğraşacağım. Ve hatta eğer tüp bebek ile bebek sahibi olursam bile ona kardeşini kalbimdeki sevgiyle doğurmuş olacağım diğer çocuğumla yoldaş edeceğim. Sizde ne olursunuz kendinizi hiç yıpratmayın üzmeyin, önünüzdeki sayfalarda ne var hiç bilmiyoruz değil mi?Yazdiklariniza ekleyebilecegim tek sey size,kendime ve bu yolda emek veren aci ceken tum hemcinslerime tarifsiz mutluluklar dilemek olacakallahin bu cabamizi saglikli hayirli evlatlarla mukafatlandirmasini istiyorum gonulden.
Yarini bebeginize kavusmak icin baslayacaginiz bir milat kabul edin ve geri sayimi baslatin
Dusunceleriniz ve oldugunuz kabul noktasini cok kiymetli buluyorum. Özünde annelik kavrami bir canliya sahip cikip buyutmek ilgilenmek ise siz zaten annesinizAmin neyse nasibimiz ve hayırlı olan onu versin rabbim bizlere.. Ben bir kaç gün önce 2 kişiyle görüştüm bulunduğum şehirde; biri inanılmaz inançlı ve bunu saptırmadan enerjisi ile destekleyen ve bana huzur veren tanıdığımdı bana şöyle bir şey sordu, 'bugüne kadar hiç evlat edinmeyle ilgili yada sana ait olmayanı kalbinden çok sevdiklerin oldu mu?' O kadar şaşırdım ki bi kaç dakika şaşkınlıkla düşündüm. Ailemizde evlatlık olarak edinilmiş çooook sevdiğim bir yakınım var ben bu durumu öğrendiğimde 10-11 yaşlarındaydım ve mutluluktan ağlamıştım. O kadar içime dokunmuştu ve beni öyle etkilemişti ki bu durum, o yıllardan beri hep çok heves etmişimdir evlat edinmeye. 2 yıl önce koruyucu anne olmak için başvurmuştum e-devletten tabiii hala başvuru aşamasında tahmin edersiniz ki.... Sonra bir şey daha dikkatimi çekti bu konuşma esnasında, ben inanılmaz bir hayvanseverim ve bir çok sahiplendirme ve yardım kuruluşuna destekçi olarak üye oldum. Bugüne kadar bir sürü çocuğum oldu ve hepsi sahipsiz, bırakılmış, bakılamamış, hasta yada muhtaç olanlar oldu. Hatta şuanda evde 2 kedim ve 1 köpeğimiz var hepsi de sahiplendiğim canlarım. Bence bazı insanların misyonları var onlar korumalı, kollamalı, sahip çıkmalı... Bu konuşmadan sonra kendime söz verdim 1-2 kez tüp bebeği deneyeceğim çünkü evliliğimin 14. ayındayım ve eşim bunu denemek istiyor. Ancak eğer bu 2 denemenin sonunda Allah bize bunu bu şekilde nasip etmemişse zorlamadan bekleyeceğim 5. yılı dolduğunda evliliğimin prosedürleri tamamlayıp evlat edinmek için uğraşacağım. Ve hatta eğer tüp bebek ile bebek sahibi olursam bile ona kardeşini kalbimdeki sevgiyle doğurmuş olacağım diğer çocuğumla yoldaş edeceğim. Sizde ne olursunuz kendinizi hiç yıpratmayın üzmeyin, önünüzdeki sayfalarda ne var hiç bilmiyoruz değil mi?
Arkadaşlarınız olması ne güzel...Soylemenin de soylememenin de hem artisi hem eksisi cok. İcinize boylesi sinmis simdiye dek, ama bundan sonrasinda paylasmak iyi gelecekse paylasabilirsiniz debenim bu islerimizi paylastigim iki arkadasim oldu basindan beri, ikisi de inanilmaz destekler ve cok pozitifler. Onlara soylememek beni uzerdi diyebiliyorum mesela.
Havuz kismi bizim basindan planladigimiz bir tedavi degildi, o sebeple bu surece girismek ekstra stres yaratti esimde de bende de. Her turlusu cok zor cok zahmetli inanin. Hepimiz icin de boyleymis bakiyorum daben bazen keske normal hayat akisimiz dursa da bir kamp gibi dis faktorler olmadan sureci yasayabilsek istiyorum. Oflayip puflayarak islerimi yapmak, aklimda nasil olucak dusuncesiyle bulasik kaldirmak,bi bu eksikti diyerek utu yapmak iskence gibi geliyor artik
Evet cok kuruntu yapar oldum artik ben de bu halimden memnun degilim eski civildayan halimi cok ozledim. Benim de cikolata kistim var eslik eden erkek faktoruyle beraber. 4 tane 5.gun embriyomuz olunca cok cok sevinmistik o yuzden sok olmustuk. Ama ngs den 1 tanesi transfer edilebilir gelince gundem havuza dondu. Simdi de adet goremedikce son bir haftadir cok bozuldu psikolojim.Arkadaşlarınız olması ne güzel...
Size önerim bu kadar hayatınızın içine almayın. Size en keyifli gelen, zihin dağıtan aktiviteleri bulun. Düşünüp durmak bu süreçte bize, kötü beslenme kadar zarar verecektir.
Biz başında öğrendik havuzlamayı ancak öğrendiğimiz zaman da bir şey değişmiyor. Çikolata kisti var bende o sebeple bir de ona yönelik bir uygulama yapıldı ve o sekteye uğrama da eşimle beni (üzerinde çok durmasak da) sıkıntıya soktu.
Biz teste göndermedik. Bunu gönderme kararını kim veriyor?Evet cok kuruntu yapar oldum artik ben de bu halimden memnun degilim eski civildayan halimi cok ozledim. Benim de cikolata kistim var eslik eden erkek faktoruyle beraber. 4 tane 5.gun embriyomuz olunca cok cok sevinmistik o yuzden sok olmustuk. Ama ngs den 1 tanesi transfer edilebilir gelince gundem havuza dondu. Simdi de adet goremedikce son bir haftadir cok bozuldu psikolojim.
Bizden doktorumuz istedi. Zorunlu bir prosedur degil zatenBiz teste göndermedik. Bunu gönderme kararını kim veriyor?
Ben de sizin gibi buyuk bir sokla ogrenmistim rahmimde perde oldugunu. Bir yil kadar deneyip gebelik olmayinca cektirdigim hsg ile belli olmustu. Kafami toparlayip histereskopi olmam 5 ayimi aldi. O bes ayi bir ben bir allah bilir nasil evhamla gecirdigimi. Ameliyat oncesi muayeneye gittigimde de kistim oldugunu ogrendim ve isler sarpa sardi. Durumu kabullenip tup bebek oncesi son donemlerde esimin spermindeki sorunla tepetaklak olduk. Hayatimizi tam bir senedir tatilinden toplantisina buna gore yasiyoruz ve artik tukendigimi hissediyorum. Cok yakin bir akrabamiz rahatsizlandi yanina memlekete bile gidemedim regl olup ignelere baslayacagim icin,ne gun doktor cagirir igneleri uzun yola nasil gotururuz gibi kaygilarla. Tum bunlar olurken de doktor dahil stres yok demesinden artik gina gelmis vaziyetteyim ben de. Sukur siz bir asama kaydedebilmissiniz sonucunuzun da pozitif ciktigini buraya yazmaniz kismet olsun insallah bir kac gune1 yıl önce rahmimde perde olduğunu öğrendim. O günü hayatım boyunca unutmayacağım. Kocamla ağlaya ağlaya saatlerce yürümüşüz. O tarihten beri biri başarısız 2 histeroskopi, 3 aşırı ağrılı hsg, 1 tüp bebek denemesi ve 1 hafta önce transfer. Onlarca olumsuz doktor görüşmesi. İnstagramda neşe saçan doktorların senin durumunu görünce meymenetsizleşmesi… 1 yıldır tüm hayatımız ameliyat ve muayenelere göre ayarlanıyor. Aldığımız ilaçlardan, işin ekonomik boyutundan hiç bahsetmeyelim. Ama herkesin ağzında tek laf: stres yapma. Benim yaşadıklarımı yaşa da sen stres yapma. Kimsenin haberi olmamasını çok isterdim ama en basiti iş yerinden sürekli nasıl izin alacağım ya da işe geç geleceğim? Bir arkadaşıma rahim ameliyatı başarısız geçti demiştim ‘tükürcem ama senin rahmine haaa’ demişti. Eledik bir sürü hadsiz, düşüncesiz, ayarsız insanları hayatımızdan.
Tüm bu psikolojik, fiziksel, hormonal, toplumsal, ekonomik koşullardan ötürü tüp bebek sürecindeki bütün kadınları takdir ediyorum, hepimiz kendimizle gurur duymalıyız
Hala isitiyorum bu yorumu, kimsenin de kotu niyetle soyledigini dusunmuyorum. Kayinvalidem belki son dort telefon gorusmemizde transfer beklerken bile gebe kalanlari duydum dedi kiyamamUnuttum bir de birisi daha bana gelip bilmem kimin 10 yıl çocuğu olmamış da sonra tam vazgeçmiş şıp diye olmuş hikayesi anlatırsa kabalaşabilirim. Herkesin olayı farklı be kardeşim.
Merhaba, sizin gibi birden fazla denemesi olanlari yazdiklarimla kiriyorsam affedin lutfen. Burada bazen oyle seyler okuyorum ki diyorum kendime simariklik ediyorsun bak neler yasamis insanlar misal. Ama iste gunun sonunda da herkesin sinavi kendine, herkes kendi cektigini dert sayiyorMerhaba, rabbim yolunuzu kolaylaştırsn..
5 . Denememi rabbim izin verirse önümüzdeki ay yapacağım, her denemem de birşey öğrendim diyebilirim. Kontrolcü bir insanım hiçbirşeyi kontrol edemediğimi öğrendim. Tezcanlı bir insanım, herşey hemen olsun isterim sabırlı olmayı öğrendim. Her istediğime sahip olamayacağımı öğrendim teslim olmayı öğrendim o kadar örnek sayabilirim ki.. en önemlisi imtihanımız bu çift olarak bunu kabul ettik.. söylemek istediğim şu ki yaşadığınız duyguları bende yaşıyorum daha nice arkadaşlar yaşıyor asla yalnız değilsiniz.. inşallah birgün emeklerimizin karşılığını alırız
Ben de motivasyon için kendime arada transfer olabilmen bile mucize şükret diyorum. Ama bazen bu durumu unutuyorum. Hele transfer sonrası aşırı gelgitli bir ruh halim var. Korkumdan idrar testi yapamadım. Kan tahlilini bekliyorum.Ben de sizin gibi buyuk bir sokla ogrenmistim rahmimde perde oldugunu. Bir yil kadar deneyip gebelik olmayinca cektirdigim hsg ile belli olmustu. Kafami toparlayip histereskopi olmam 5 ayimi aldi. O bes ayi bir ben bir allah bilir nasil evhamla gecirdigimi. Ameliyat oncesi muayeneye gittigimde de kistim oldugunu ogrendim ve isler sarpa sardi. Durumu kabullenip tup bebek oncesi son donemlerde esimin spermindeki sorunla tepetaklak olduk. Hayatimizi tam bir senedir tatilinden toplantisina buna gore yasiyoruz ve artik tukendigimi hissediyorum. Cok yakin bir akrabamiz rahatsizlandi yanina memlekete bile gidemedim regl olup ignelere baslayacagim icin,ne gun doktor cagirir igneleri uzun yola nasil gotururuz gibi kaygilarla. Tum bunlar olurken de doktor dahil stres yok demesinden artik gina gelmis vaziyetteyim ben de. Sukur siz bir asama kaydedebilmissiniz sonucunuzun da pozitif ciktigini buraya yazmaniz kismet olsun insallah bir kac gune
Cok guclu degildik belki ama sartlar bizi zorunlu yapti diyebiliriz
Varabildigimiz her adim mucize aslinda,sukurler olsunBen de motivasyon için kendime arada transfer olabilmen bile mucize şükret diyorum. Ama bazen bu durumu unutuyorum. Hele transfer sonrası aşırı gelgitli bir ruh halim var. Korkumdan idrar testi yapamadım. Kan tahlilini bekliyorum.
Umarım sizin de çabanız en kısa sürede kolaylıkla hayırlısıyla ve mutlu sonla sonlanır. Sevgiler
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?