- 14 Aralık 2024
- 582
- 325
- 18
- 31
Reglimle beraber ikinci tedavime baslayacagim insallah. Transfer ettirmedigim bir genetikli embriyom var. Doktorumun kendi klinigi var, islemleri fulya acibademde yapiyor
Reglimle beraber ikinci tedavime baslayacagim insallah. Transfer ettirmedigim bir genetikli embriyom var. Doktorumun kendi klinigi var, islemleri fulya acibademde yapiyorTabikide rabbim büyük bizlerinde sınavı burdur belki bilemeyiz yeterki bizler umudumuzu kaybetmeyelim bizim gibi binlerce kişi var. yanlis anlamsaniz Şuna tedavi görüyor musunuz? Görüyorsanız hangi hastanede
Akraba çevre zorbalığı yaşayıp anksiyeteden panik atağa geçiş yapmış bir anne olarak yazıyorum bende çok uzun uğraşlar verdim maddi manevi tedavi süreçleri zordu hepimiz yıprandık ama sana şunu söylemeliyim hiç umudunu yitirme belirsizlikle yaşamak belki çok zor ama daha dur bence sen asıl anne olduğunda yatıp kalkıp bebeğini veya bebeklerini düşüneceksin onlar için kaygılanacaksın hiçbirşey olmasa da .. Bende senin mantığınla hareket ediyordum kendimi kötüye alıştırayım iyi olursa zaten sevinirim ama ne kadar alıştırmaya çalışsan da maalesef öyle olmuyor kötü haber alınca boşluğa düşüyor insan ama ben senin çok güzel bir anne olacağını hissediyorum inşaAllah yakın zamanda kesinlikle sana iyi geliyorsa psikologdan terapi al bende aldım çünkü bebeklerinin güçlü sağlam bir anneye ihtiyacı varHerkese selam
tedavide henuz transfer asamasina varamasam da simdiden psikolojik olarak yipranmaya basladigimi seziyorum(havuz yontemi yapiyoruz) Evde eşimle, ailemle,tedavi gordugumuzu bilen bir iki arkadasimla konustugumuz tum konular bir sekilde tup bebege geliyor. Isin kotusu bunu yapan da benim. Cunku hayatimin oyle merkezindeki cocuk sahibi olmaya calismak baska hicbir seyi onceliklendiremez oldum. Gunluk hayatima isime dair sorumluluklarim bile gozume yeterince onemli gelmiyor artik,isteksizce yapar oldum. Saplanti boyutuna gelmedi cok sukur fakat istemsizce yattigimdaki son dusuncemle uyandigimdaki ilk dusuncem cocuk sahibi olamamak,tedavi gormek ve henuz bir sonuca varamamis olmak. Bazen acaba kendimi her seyin en kotu oldugu senaryoya hazirlasam mi diyorum hayal kirikligina ugramamak icin,sonra silkelenip dur bakalim transfere bile baslamadin daha diyorum. Ama icimde artik yillarin verdigi o umutsuzluk,olmayacakmis hissi o kadar yer etmis ki.. Is yapmadigim bos zamanlarimda kitap okuyorum,orgu oruyorum,yeni bir tarif deniyorum,cikip bir kahve iciyorum ama tum bu eylemleri bile yaparken beynimde bir ses bana ne kadar yetersiz oldugumu bagiriyor sanki. Hayatim boyunca sahip oldugum, ailem haric herseyi o kadar disimle tirnagimla kaziyarak kanirtarak elde ettim ki,cocuk konusunda da basima gelenleri hic yadirgamadim inanin. Hicbir isim şak diye olmaz, illa bir aksilik cikar puruzler olur,iner cikarim, ama mucadeleden de vazgecmem. Şansli doganlardan degil sansini kendi yaratanlardanim yaniama artik mental olarak cok yoruldum, tedavinin kac kez tekrarlanacagini bilmemek maddi olarak bile kaygilandirmaya basladi. Gunluk hayat zaten durmuyor, bir suru ailevi problemler,baskalarinin saglik sorunlari,gundelik sorumluluklar, isle ilgili sikintilar da soluk aldirmiyor. Artik cocuk gibi hassasiyetlerim olustu hayata karsi, bugun adet oldun mu diyen annemi tersledim telefonda, sonra da uzulup onu tersledim diye agladim. Psikolojik destek alabilirsin diyenleriniz icin ona bile istegim yok ki terapi gecmisi olan biriyim, cok da verim alarak uzun yillar gitmisligim var. Ama inanin su an birinin karsisina gecip kisirlik oykumu anlatacak bile mecalim yok. Konuyu bilen biriyle dklarca konusabiliyorum evet ama birine daha acilacak takaatim en azindan yok.
Cok uzattim farkindayim,olur da okuyan olursa, bu ucu bucagi gelmeyen bekleme sureclerinde,belirsizligin tam ortasindayken sizler neler yaptiniz,bu girdaptan nasil ciktiniz ya da girmemeyi basarabildiniz?
Yazınızda kendimi gördümSöylediğiniz herşeye canı gönülden katılıyorum ve hissediyorum. Çok üzüldüm ama böyle bir yazı okuduğuma. Çok zor bi süreç. Bizde şuan tedavideyiz nasip olurss tüp bebek aşamasına gelmek üzereyiz. Ama sanmayınki birtek siz böylesiniz hepimiz eminim ki aynı durumdayız. Mesela bazen diyorumki biri gelse deseki sen uğraşacaksın ama 3 yıl sonra çoçuğunuz olucak ben uğraşmaya okeyim :) ama bu olucak olmuycak düşüncesi insanı çok çok yoruyor. Bazen sohbet ortasında konuşulurken mesela yaşlı birilerinden onlrın çoçuğu olmamıştı diye anılan kişileri duyduğumda bile içime bi hüzün kaplıypr. Ama en önemlisi Allah inancı gerçekten asla onu kaybetmeyelim onu kaybetmediğimiz sürece eminimki Allahın bir bildiği gün vardır diyorum. Bizim bu süreçte oldumuzu kimse bilmiyor mesel oda ayrı bi stress ama söyleseydim ozamanda başka stresim olucaktı diyorum. İnsanları gereksiz ve saçma istekleri talepleri çok yoruyor bazen diyorumki vurdum duymaz olmak lazım. Benimle aynı süreçten geçen bi arkadaşıma mesala komşusu bile çoçuk yapında sevelim demiş oda olsa yapacaz zaten dedm güldüm diyo o kfadan istiyorum dedm kendime :) yanii bişeyleri eğlenci hale getirmek ve çokta düşünmemek lazım insanın elinde olmasa bile bunu kendimize yapmalıyız. Allahın bize verdiği şeylere şükür etmeliyiz vermediklerine şükür etmeliyiz çnki herşeyin en iyi doğrusunu o bilir. Sizde lütfen bu kafadan acilen çıkınn vee herşeyi akışına bırakın başka uğraşlar bulun ve elinizdeki imkan neyse sonuna kadar onu deneyin herşeyin hayırlısı. Allah gerçekleştirmeyeceği şeyin hayalini kurdurmazmış. Bu sayfada bi çok şeye yorum atıyorum ilerde diyorum bunları okuyup vay be neler yaşamışım ve şimdi çoçuğum uyurken okuyor olacağım diyorum.kusura bakma valla çok uzun oldu ama gerçekten yazdıkların içime dokundu herşeyin başı stres buna üzülürken başka dert sahibi olursun bunu düşünmeye zamanın kalmazz ümidini kaybetme güle oynaya yoluna devam et Allah gönlüne gönlümüze göre cersin İnşallah
Ben de panik atakliyim senelerdir, bu belirsizlikler malesef cok tetikliyor durumumu. Annem de hep sizin dediginiz gibi telkin veriyor, simdiden boyle panik olursan bebegin agliyor diye alip acile goturursun yapma kizim diyorAkraba çevre zorbalığı yaşayıp anksiyeteden panik atağa geçiş yapmış bir anne olarak yazıyorum bende çok uzun uğraşlar verdim maddi manevi tedavi süreçleri zordu hepimiz yıprandık ama sana şunu söylemeliyim hiç umudunu yitirme belirsizlikle yaşamak belki çok zor ama daha dur bence sen asıl anne olduğunda yatıp kalkıp bebeğini veya bebeklerini düşüneceksin onlar için kaygılanacaksın hiçbirşey olmasa da .. Bende senin mantığınla hareket ediyordum kendimi kötüye alıştırayım iyi olursa zaten sevinirim ama ne kadar alıştırmaya çalışsan da maalesef öyle olmuyor kötü haber alınca boşluğa düşüyor insan ama ben senin çok güzel bir anne olacağını hissediyorum inşaAllah yakın zamanda kesinlikle sana iyi geliyorsa psikologdan terapi al bende aldım çünkü bebeklerinin güçlü sağlam bir anneye ihtiyacı var
Ben cocuksuz bir hayati kendim icin dusunmek bile istemiyorum, dusunurken bile gozlerim doluyor. Cok emek veriyoruz tabii ki olmasini bu denli istememiz normal karsilanir sanirim di miKızlar 13 ay boyunca 2 opu 4 transfer 1 histeroskopi görmüş biri olarak yazıyorum bunu. Umudunuzu asla kaybetmeyin. Bende 3 sene aman ilaç tedavi tüp bebek derken şu an 16 haftalık hamileyim. Ama inanın hep düşünürdüm eğer çocuğum olmazsa nasıl bir hayatım olur diye. İğnelerimi ağlayarak yapardım ama acıttığından değil yine olmayacak diye. Son transfer de dedim ki Allahım kolaylıkla bize bu defa nasip et çok şükür oldu. Bundan sonraki duam Allah isteyen bütün herkese bu duyguyu yaşatsın. Pozitif aldığım gün aklıma geldikçe hala mutluluktan ağlarım. Sizlere de tez zamanda nasip olsun inşallah
Annelerin bir tabiri var ya ‘anne olunca anlarsın’ gerçekten bu cümlenin ne demek olduğunu sizde anne olduğunuz da anlayacaksınız evladınız gözünüzün önünde büyüdüğünde dönüp bu günlerinize hatırlayıp bir tebessüm edeceksiniz neler yaşadım iyi ki de yaşadım değdi herşeye diyeceksinizBen de panik atakliyim senelerdir, bu belirsizlikler malesef cok tetikliyor durumumu. Annem de hep sizin dediginiz gibi telkin veriyor, simdiden boyle panik olursan bebegin agliyor diye alip acile goturursun yapma kizim diyor
umarim dediginiz gibi olur ben de anne olabilirim tez vakitte saglicaklaguzel sozleriniz icin cok sagolun, bu yolla evladina kavusmus bir hemcinsimden bunlari duymak moral oldu
Cok yurekten bir amin diyorum tum yazdiklarinizaAnnelerin bir tabiri var ya ‘anne olunca anlarsın’ gerçekten bu cümlenin ne demek olduğunu sizde anne olduğunuz da anlayacaksınız evladınız gözünüzün önünde büyüdüğünde dönüp bu günlerinize hatırlayıp bir tebessüm edeceksiniz neler yaşadım iyi ki de yaşadım değdi herşeye diyeceksiniz
Yani biz de bazen kimseye soylemese miydik diyoruz yalan yok, ama ailelerimizden bu surecte maddi ve ozellikle manevi cok destek gordugumuz icin bunu dile getirmem onlara haksizlik gibi geliyor. Ama iste o ona o ona soyluyor derken yayiliyor malesef. Ben zaten simdiden ailemin bile bana acidigini dusunuyorum bazenYazınızda kendimi gördümbizde tedavi sürecinde kimseye söylemedik bilsinler de istemedim bilselerdi herkes bir akıl vermeye çalışacaktı her ne kadar yanlış olsads sanki herkes bana farklı gözle bakacakmış gibi (bunun çocuğu olmuyor tedavi görüyor) geliyordu acımış gibi yapıyorlar ya ona katlanmazdım.İyi ki de söylememişim diyorum ama şu an ikizim var en alakasız muhabbetim olmayan insan bile utanmadan tüp bebek mi diye bana soruyor dediğiniz gibi keşke biraz bizde kafaya takmayabilsek eğlenceye alabilsek aksine birinin söylediği bir cümleyi hassasiyetten farklı yerlere bile çekebiliyorum yolumuz taşlı engebeli bir de insanlar engel oluyor dilleriyle… Allahtan istedim çok şükür bana 2 evlat verdi isteyen herkese de nasip etsin kucaklarını doldursun inşallah amin
Belirsizlik en zor kismi gercekten de. Bu kadar duamiz sabrimiz emegimiz ziyan olmasin tek temennimAmin amin inşallah ne güzel dediniz bu olacak mı olmuyacak mı düşüncesi zaten bizleri yıpratıyor keşke önümüzü görebilsek belki bu kadar kendimizi yıpratmazdık olmuyorsa da bir sebepi vardır elbet Rabbim herşeyin en iyisini bilir yine de bizlere öncelikle sağlıklı eli ayağı düzgün hayırlı güzel evlatlar nasip eylesin bizi pişman etmeyen evlatlar olsunlar Rabbim saliha kullarından eylesin inşallah ne diyelim tevekkül etmekten başka çare yok sınavımız zor ve Çetin ama dilerim Rabbim bizleri güzel hayırlı sağlıklı evlatlarla mükafatlandırsın inşallah duaedelim Rabbim herşeyin hayırlısını kolaylıkla nasip eylesin inşallah
Hepimizin bu kadar benzer duygular hissetmesi beni bu gece ferah bir uykuya yatiracak cok garipMesajlarinizi okudum da birebir aynı hisler aynı duygular... yakınımda 9 aylık hamile olup hala sigara içen bir yakınım var. Onu sarsıp sen bu çocuğun kıymetini bilmiyorsun diye bağırmak geliyor. Tabi ki yapmiyorum. Ahh diyorum ben de hamile kalsam. 4 yıldır uğraşıyorum kimyasal gebelik bile görmedim. Surekli bebek cocuk fotografi görüyorum doye Instagrami kapattım, yeni isimsiz açtım çocuğu olan ünlü bile takip etmiyorum . Etrafımdaki herkesin çocuğu var ve sadece onlardan konusuyorlar. Onlardan kaçmaktan sosyal çevrem kalmadı.
Eşimi çok çok seviyorum, ama çocuk olmadan aile degiliz sanki evimizi yuva gibi hissetmiyorum. Bu düşünce çok üzüyor beni. 1 yıldır deneme yapacak sayıda yumurtam bile oluşmadı. Her regl olduğumda hastaneye gidiyorum ve sonuç yok. Ve yazdıklarıniz gibi ben de herseyi tirnaklarimla kaziya kaziya binbir çaba ile yapmışımdır. Çocuğum olma sürecinin de beni bu kadar yıpratmasi haksızlık değil mi ? Allah duysun sesimizi. Hepinizi kucaklıyor ve çok seviyorum. Mutluluktan ağladığımız, uyuyan bebeğimizi izlediğimiz günler umarım yakındır.
Bu surec o kadar yipratici ki ben de sizin gibi kimyasal gebelik bile gorememis biri olarak adlandiriyorum kendimi, bir gun agzimdan dusugum bile yok gibi bir cumle cikti fark etmeden. Anladim ki bilincaltim onu bile bir basari sayacak yerde konumlandirmis. Kendime kizdim sonra da, olup da kaybetmenin yukunu bilmiyorsun diye. Dağına gore kar verirmis, kendimi cok kirilgan fazla naif biri olarak tanimlardim eskiden. Aslinda ne kadar dirayetli ve gucluyuzİki transferi de negatif sonuçlanan, kimyasal gebelik bile görememiş biri olarak sizi çok iyi anlıyorum. Bu hafta itibariyle üçüncü transferim için hazırlıklara başlıyorum ama tekrar aynı şeyleri yaşamaktan ne kadar korktuğumu anlatamam bile. Ama ne kadar korksam da denemekten başka çarem de yok bunu biliyorum. Bu bir imtihan, çocuk sahibi olamamamız bizim elimizde olan birşey değil ki. Bu süreçte bunu çok iyi anladım. Bariz bir sorunum olmamasına rağmen üç embriyom da tutunamadı. Allah nasip etmedi, vakti değilmiş olmadı, bunu başka nasıl açıklayabiliriz ki? Elimden geleni yaptığımı bilmek açıkçası beni çok rahatlatıyor. Biz maddi olarak gücümüz yettikçe denemeye devam ediyoruz, hatta bazen maddi olarak zorlanıyoruz ama yine de bir evladımız olsun diye uğraşıyoruz. Bunun hem dünyada hem de ahirette bir ecri olacaktır buna inanıyorum. Rabbim emeklerimizi boşa çıkarmaz, eninde sonunda biz de evlatlarımıza kavuşuruz inşallah gönlünüzü ferah tutun
Maşallah Allah bağışlasın canımmYazınızda kendimi gördümbizde tedavi sürecinde kimseye söylemedik bilsinler de istemedim bilselerdi herkes bir akıl vermeye çalışacaktı her ne kadar yanlış olsads sanki herkes bana farklı gözle bakacakmış gibi (bunun çocuğu olmuyor tedavi görüyor) geliyordu acımış gibi yapıyorlar ya ona katlanmazdım.İyi ki de söylememişim diyorum ama şu an ikizim var en alakasız muhabbetim olmayan insan bile utanmadan tüp bebek mi diye bana soruyor dediğiniz gibi keşke biraz bizde kafaya takmayabilsek eğlenceye alabilsek aksine birinin söylediği bir cümleyi hassasiyetten farklı yerlere bile çekebiliyorum yolumuz taşlı engebeli bir de insanlar engel oluyor dilleriyle… Allahtan istedim çok şükür bana 2 evlat verdi isteyen herkese de nasip etsin kucaklarını doldursun inşallah amin
Sizin yazdıklarınızı okuyunca bugüne kadar yaşadıklarım ve hissettiklerimin tercümanı olmuşşunuz dedim geçen yıl mart ayında başladım ve havuz yöntemi yapılıyordu sadece 1 kere toplama oldu 1 embriyom var 4 aydır da, transfer için uğraşıyoruz hep bir engel çıkıyor ve sizin gibi hep bir buhranı geçiriyorum ama sonra diyorum Rabbimin kabul etmeyeceği ve gücünün yetmeyeceği hiçbir dua yoktur bana da verecek evlat sadece en güzelini vermek için bekletiyorHerkese selam
tedavide henuz transfer asamasina varamasam da simdiden psikolojik olarak yipranmaya basladigimi seziyorum(havuz yontemi yapiyoruz) Evde eşimle, ailemle,tedavi gordugumuzu bilen bir iki arkadasimla konustugumuz tum konular bir sekilde tup bebege geliyor. Isin kotusu bunu yapan da benim. Cunku hayatimin oyle merkezindeki cocuk sahibi olmaya calismak baska hicbir seyi onceliklendiremez oldum. Gunluk hayatima isime dair sorumluluklarim bile gozume yeterince onemli gelmiyor artik,isteksizce yapar oldum. Saplanti boyutuna gelmedi cok sukur fakat istemsizce yattigimdaki son dusuncemle uyandigimdaki ilk dusuncem cocuk sahibi olamamak,tedavi gormek ve henuz bir sonuca varamamis olmak. Bazen acaba kendimi her seyin en kotu oldugu senaryoya hazirlasam mi diyorum hayal kirikligina ugramamak icin,sonra silkelenip dur bakalim transfere bile baslamadin daha diyorum. Ama icimde artik yillarin verdigi o umutsuzluk,olmayacakmis hissi o kadar yer etmis ki.. Is yapmadigim bos zamanlarimda kitap okuyorum,orgu oruyorum,yeni bir tarif deniyorum,cikip bir kahve iciyorum ama tum bu eylemleri bile yaparken beynimde bir ses bana ne kadar yetersiz oldugumu bagiriyor sanki. Hayatim boyunca sahip oldugum, ailem haric herseyi o kadar disimle tirnagimla kaziyarak kanirtarak elde ettim ki,cocuk konusunda da basima gelenleri hic yadirgamadim inanin. Hicbir isim şak diye olmaz, illa bir aksilik cikar puruzler olur,iner cikarim, ama mucadeleden de vazgecmem. Şansli doganlardan degil sansini kendi yaratanlardanim yaniama artik mental olarak cok yoruldum, tedavinin kac kez tekrarlanacagini bilmemek maddi olarak bile kaygilandirmaya basladi. Gunluk hayat zaten durmuyor, bir suru ailevi problemler,baskalarinin saglik sorunlari,gundelik sorumluluklar, isle ilgili sikintilar da soluk aldirmiyor. Artik cocuk gibi hassasiyetlerim olustu hayata karsi, bugun adet oldun mu diyen annemi tersledim telefonda, sonra da uzulup onu tersledim diye agladim. Psikolojik destek alabilirsin diyenleriniz icin ona bile istegim yok ki terapi gecmisi olan biriyim, cok da verim alarak uzun yillar gitmisligim var. Ama inanin su an birinin karsisina gecip kisirlik oykumu anlatacak bile mecalim yok. Konuyu bilen biriyle dklarca konusabiliyorum evet ama birine daha acilacak takaatim en azindan yok.
Cok uzattim farkindayim,olur da okuyan olursa, bu ucu bucagi gelmeyen bekleme sureclerinde,belirsizligin tam ortasindayken sizler neler yaptiniz,bu girdaptan nasil ciktiniz ya da girmemeyi basarabildiniz?
o tüm evren hamile kalabiliyormus da tek sorun sizdeymis hissi cok acimasizca bir anda cöküyor insana. Hersey den cok kolay tetiklenebilen sureclerden geciyoruz. Izledigim dizideki filmdeki kadinlara bile ofkelenebiliyorum, bir beraberlikle hamile kaldiklari icin.Dün akşam saatlerinde birini hamlelik haberini aldım. Onun adına çok sevindim ama kendime ağladım.
Uyumak için yatağa girdim ağlamaktan uyuyamadım. Sabah kalktığımda gözlerim balon gibi şişmişti.
Daha ne kadar gözyaşı dökmem gerekecek?
Sizin icin uzgunum. En dogruyu yine siz bilirsiniz kendiniz icin. Kiminin sabri 2ye kiminin 12 ye yetebiliyor. Benimki daha opuda bitti mesela. Ben bir gun anne olamayacaksam da icimden o istegi almasi icin dua ediyorum allaha hep, baska bir secenek aklima gelmiyor inanin2 Tüp bebek denemem düşük oldu. Ben o girdaptan çıkamadım ve vazgeçtim anne olmaktan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?