Herkese selam
tedavide henuz transfer asamasina varamasam da simdiden psikolojik olarak yipranmaya basladigimi seziyorum(havuz yontemi yapiyoruz) Evde eşimle, ailemle,tedavi gordugumuzu bilen bir iki arkadasimla konustugumuz tum konular bir sekilde tup bebege geliyor. Isin kotusu bunu yapan da benim. Cunku hayatimin oyle merkezindeki cocuk sahibi olmaya calismak baska hicbir seyi onceliklendiremez oldum. Gunluk hayatima isime dair sorumluluklarim bile gozume yeterince onemli gelmiyor artik,isteksizce yapar oldum. Saplanti boyutuna gelmedi cok sukur fakat istemsizce yattigimdaki son dusuncemle uyandigimdaki ilk dusuncem cocuk sahibi olamamak,tedavi gormek ve henuz bir sonuca varamamis olmak. Bazen acaba kendimi her seyin en kotu oldugu senaryoya hazirlasam mi diyorum hayal kirikligina ugramamak icin,sonra silkelenip dur bakalim transfere bile baslamadin daha diyorum. Ama icimde artik yillarin verdigi o umutsuzluk,olmayacakmis hissi o kadar yer etmis ki.. Is yapmadigim bos zamanlarimda kitap okuyorum,orgu oruyorum,yeni bir tarif deniyorum,cikip bir kahve iciyorum ama tum bu eylemleri bile yaparken beynimde bir ses bana ne kadar yetersiz oldugumu bagiriyor sanki. Hayatim boyunca sahip oldugum, ailem haric herseyi o kadar disimle tirnagimla kaziyarak kanirtarak elde ettim ki,cocuk konusunda da basima gelenleri hic yadirgamadim inanin. Hicbir isim şak diye olmaz, illa bir aksilik cikar puruzler olur,iner cikarim, ama mucadeleden de vazgecmem. Şansli doganlardan degil sansini kendi yaratanlardanim yani
ama artik mental olarak cok yoruldum, tedavinin kac kez tekrarlanacagini bilmemek maddi olarak bile kaygilandirmaya basladi. Gunluk hayat zaten durmuyor, bir suru ailevi problemler,baskalarinin saglik sorunlari,gundelik sorumluluklar, isle ilgili sikintilar da soluk aldirmiyor. Artik cocuk gibi hassasiyetlerim olustu hayata karsi, bugun adet oldun mu diyen annemi tersledim telefonda, sonra da uzulup onu tersledim diye agladim. Psikolojik destek alabilirsin diyenleriniz icin ona bile istegim yok ki terapi gecmisi olan biriyim, cok da verim alarak uzun yillar gitmisligim var. Ama inanin su an birinin karsisina gecip kisirlik oykumu anlatacak bile mecalim yok. Konuyu bilen biriyle dklarca konusabiliyorum evet ama birine daha acilacak takaatim en azindan yok.
Cok uzattim farkindayim,olur da okuyan olursa, bu ucu bucagi gelmeyen bekleme sureclerinde,belirsizligin tam ortasindayken sizler neler yaptiniz,bu girdaptan nasil ciktiniz ya da girmemeyi basarabildiniz?