DÜZENLEME:ARKADAŞLAR BEN YAKLAŞIK 8 YIL ÖNCE BOŞANDIM.
nerden nasıl başlasam bilmiyorum.bazılarınız kızacak bazılarınız küfredecek bana elimden gelen bişey yok yazmalıyım..
paramparça bir ailede büyüdüm ana baba ayrı.ben anne ve üvey baba ile büyüdüm ama üvey babam annemden daha iyi davrandı bana bir üvey baba ne kadar iyi olabilirse o kadar iyiydi.bir de erkek kardeşim oldu ama o hep üstün tutuldu tabi benden.
annem beni benimsemedi.zaten onun psikolojisi hiç iyi değil.4.evliliği üvey babam.annem de üvey anne elinde büyümüş kimse ona sahip çıkmamışkarşısına hep kötü insanlar çıkmış.babam onun 3.kocası.babamın nasıl bir mahluk olduğunu ben bilirim.
babam da ara ara görüşürüd benle.okulda yanıma gelirdi falan.e tabi o annemi kötülerdi, annem babamı.ama annem küçük yaşımdan beri ağıza alınmayacak hakaretler ederdi bana.
böyle böyle ünide çok iyi bir bölüm kazandım orda karşıma günün birinde evlenip boşanacağım adam çıktı.bana sahip çıktı ünide.ama o gerçekten iyiydi aslında.param olmadığında yanımdaydı ağladığımda yanımdaydı.bana bir aile oldu.o.öyle öyle vakit geçti.onun bölümü çok zor bir bölümdü tıp sınıfta kalınca ayrıldı okuldan.memleketine döndü babasının mesleğinde çalıştı.ben de 2 yıl sonra üniyi bitirdim.ama özellikle son iki yılda ki o yaımda yoktu son iki yılda ailem bana göndermedi hep bu adam gönderdi.
aileme gelince ne zamn eve gitsem önüme makbuz dökerlerdi sana bu kadar para verdik ödedikj diye her zaman yüüzüme vurdular gönderdikleri paraları.her zaman kavga ettim ağladım zırladım bu yüzden gnün birinde yine o makbuzları gösterdikleri vakit hepsini yırtıp yüzlerine çarptım.
neyse ben bu adamla evlendim beni onca şeyden sonra ortada bırakmadı sahip çıktı ama sülalesi özellikle annesi hiç istemedi beni.ben okulu bitirmeden 1 yıl önce nişanlandık geldi 1 hafta sonra yanıma , "ben bacılarım gibi kız istiyormuşum bilmemişim, öğretmenlik yapacam diye karşıma çıkma" dedi.
bana çok emek etmişti aslında ünide bir nevi o okutmuştu beni ve ben onu ailem kocam babam abim her şeyim olarak gördüm.bırakmadım.BIRAKAMADIM.ama üzerimde de baskı hissettim.içimden bir ses:"hayır su , bırakmamalısın" derken, diğer ses "seni o okuttu kendine dürüst ol ki eilenin sende çok bir emeği olmadı kabul etmelisin" diyordu.
KABUL ETTİM, ETTİĞİMİ SANDIM, DEĞİŞTİRECEĞİMİ SANDIM bilmiyorum hangisi ama biz evlendik.
bu arada şunu da söylemeliyim,
bu arada şunu da söylemeliyim, üvey babam aslında zengin biridir.ama oğlanları sen annem öldükten sonra bu kadını aldın ardında da bir çocuk (ben) var.biz sana bu malı mülkü yedirmeyiz dediler.biz çok sıkıntı çektik oturduğumu z ev 2 göz ahşap bir ev yağmur yağsa akar fareler tabakların içinde gezer çamasır makinesi yok annem rezil mi rezil ağlayarak çamaşır yıkar.zaten karnında fıtıktan ameliyetlı.amacı şehirde güzel bir ev yaptırıp gitmek.evi de üvey erkek kardeşimin üzerine yaptıracaklar.arsa alındı.eve başlanacak para yok.
Ben de öğrenim kredisi almıştım onun geri ödemesini eşim ben yaparım demişti.
biz evlendik sonrasında beni üniversitede çok aramayan annem sürekli aramaya başladı.
"öğretmenlik yapacam de, bırakma mesleğini sakın senin kimsen yok yarın ona bişey olsa ortada kalırsın..."
ben buları eşime söyledim "konuşma o kadınla, öğretmenliği unut, burda rahatsın onlar bizi ilgilendirmez."
ısrar edince huzursuzluk çıkarınca dayak yedim.
peki siz benim içinde bulunduğum ikilemi anlayabiliyor musunuz? bir tarafta eşim bana ünide yıllarca yardım etmiş sahip çıkmış adam, orda rahat yaşayacağım bir hayat yapsam ona yardım ederim evi yaptırmasaına eşya almasına yardımcı olurum.
çok bunaldığım bir gün eşimtarafının bana taktığı bir set bir de bilezik bunlarl beraber tabi eşimin haberi var beni otogara götürüyor.annemin evine geldim.geldikten sonra dedim " ben dönmeyeceğim oraya öğretmenlik yapacak beni istiyorsan böyle iste." eşimin ilk tepkisi "o...pu madem dönmeyecektin altınları neden götürdün?"
öyle bir ay boyunca eşimle telefonda konuştuk dedim öğretmenlik yapayım kaul et gelo konuşalım burda orta yolu bulalım yok istemedi.ya öğretmenlik ya ben seç dedi.anan senin paranı yiyecek o yüzden istiyor çalışmanı dedi.annem öğretmenliği bırakma dedi defalarca.hatta annemle kavga yaptık o dönemde.çeyiz içn aldığı tabak çank pikenin parasını istedi benden ver parasını vermezsen haram ederim dedi.evet bunu söyledi.ben de onalrın bana taktığı bir bileziği verdim al bozdur öde dedim.ayrıca dedi ki öğrenim kredisini ödemez o bizim üzeimize kalır para dedi.ben yok öder dedim o ödemez dedi.
böyle böyle 6 ay geçti 1 ayında sürekli konuştum eşimle gel ayrılmayayım orta yolu bulalım ben öğretmenlik yapayım anneme de yardım etmek istiyorum perişan durumda seni de kaybetmek ,istemiyorum dedim.elinde kpss kitaplarıyla gel dedim.rüyanda mı dedi bana.seç dei ya öğretmenlik ya ben hangisini seçersen ona razıyım.en sonr akonuşmamızda sinirlendi bana seni boşuyorum artım boşssun benden .defol git zerre gururun varsa arama beni dedi.telefon numarasını da o süreçte değiştirdmiş.5 ay kadar hiç konuşmadık ben öylece bekledim anne evinde.
taaa ki bir avukat beni bir gün arayana kadar.o süreçte de ben kpss çalışmaya başlamıştım bu arada...telefonum çaldı baktım bilmeidğim bir numara ama içimden bir şeyler koptu kızlar.arayan avukatta boşanmak istiyor musunuz diye sordu.çaresiz kalmıştım o kadar çabalamış konuşmuştum eşimle o ise benimle bir kez daha konuşmadan avukatı aratmıştım peki dedim madem o istiyor evet ben de istiyorum.işlemler vss... 10 dk da boşandık biz...
annem boşanmamam için bir çaba götermedi hatta gülümsüyordu boşanmaya gideceğim gün sebebini anlamadım.
biz boşandık 1 hafta sonra eşim aradı ağladı telefondza neden boşanmam demedin dedi.buluşmak istedi kabul ettim.karşımda da ağladı onu teselli ettim..ben istemedim k böyle olmasını.boşanmadan önce gelecekti yanım alacaktı beni evden hazırlan birkaç güne geelirim demişti ertesi gün oldu ne zaman geliyorsun dedim.ben şimdi oraya gelirsem beni döverler gelmem ben sen ayağınla gittiğin gibi gel dedi bana.
neyse aradan zaman geçti o okuluna dönmüş bitirimiş şimdi doktor...ben çalıştım öğretmen oldum atandım.kredi çektim anneme verdim.30 bin rahat para vermişimdir onlara.kardeşimin üzerine ev yaptırdılar.ama mutlu değiller üvey babamın tarlası var.ilk eşinden oğulları aldılar onu yanlarına tarlasını onlar işliyor tarlasınuı vermemek için bizle kalmasını istemiyorlar.annemle kardeşim koca evin içinde tekler...
erkke kardeşi,min kocaman bir evi var benim sayemde yapıldı çoğu.annem için makineler aldım artık çamaşırı elinde yıkamıyor güzel bir buzdolabı var.ama bedeli ben oldum gibi.benim mutluluğum oldu gibi..erkek kardeşimin psikolojisi hiç iyi değil.antidepresanalr kullanıyor.annem onu o kadar şımarttı kii.hep pnu haklı gördü en ufak kavgada hep kıyaslaı onu üstün gördü.dün onalrdaydım.yemek yapmıştı.ALLAH ŞAHİDİM DİR bişr parça et varmış yemeğin içinde onu kardeşimin önüne koydu bana vermedi.sağlık olsun dedim ben alır yerim.kardeşimin intihar düşüncesi bile varmış.ona bişey olsa o ev bana bile kalmaz.ALLAH KORUSUN asla öyle bşey yapmasın ama olsa o ev direkt üvey babamın çocuklarının ..
işte benim hikayem tüm çıplaklığıyla bu.
içinde bulunduğum durum bu.
anneme düşman oldum neredeyse boşanmamamız için bişey yapmadı.her şey boğuyor beni.belki de benim paramı yemek istedi eşimin dediği gibi bilemiyorum..
Siz de çok fazla güven yok eşinize karşı ki ikilemde kalmışsınız. Bu sebeple sizi bırakmayacağını, ilerde aldatmayacağını bilemezsiniz. Gerçi kimsenin bilemezsiniz de, yine de elinizde tutunacak bir mesleğiniz de kalmaz. Aileniz zaten yok sayılır.
