Kalk bacım kalk daha fazla oturma bu parklarda evde bebeler bekler yavrucaklar,olur böyle her evlilikte ,kimse dört dörtlük bi evlilik yaşamıyo,zaten enişte beyi sen çözmüşün siniri süt köpüğü gibiymiş demek ki,Az gezeyim didim
Süt köpüğü mü heee anam yok mu başka sevimli benzetilecek şey insanın içesi geliyor
Süt köpüğü mü heee anam yok mu başka sevimli benzetilecek şey insanın içesi geliyor
Valla arabadan çıkmadım ince giyinmişim sonra yanıma bi baktım başka bi herif çekmiş arabayı içinde oturmuş ben gibi müzik dinliyor telefon kurcukluyor aborey kaç kedi didim kaç kaç şimdi başıma dert almayam
valla kaçmakla pek iyi etmişin yoksa enişte bey bunu görse sandalyeyi değil masayı vururdu duvara 
,süt köpüğü iyidir yaa ,bende öyleyimdir ani sinir geliyo veriyo birden sonra geçiyo,adamı sevince sütüde içesin gelir tabi seni gidi gidi
Unutmak nasip olmuyor bana
Olur insallah
Bunu keşke babalar da düşünse biraz. Anneyiz, çocuğunuz var aman üzülmesin, aman kırılmasın ( tabiki kırılmasınlar o ayrı) diye her haltlarını cekiyoruz.
Agzın bal yesin canım ne güzel dedin yapamaz edemezlerden kaybediyoruz hep. Fedakar oldukça cesaretimiz kırılıyor bi çok biniyorlar üzerimize
Yakın çevreme ne zaman dert yansam kalıplar belli amaan erkek işte ana gibi olmuyorlar boşver üzülme vs vs
Vallah alırım bi dal kız küçük memecik diye kitleme işi yapılmıyor ek gıda işini yürürlüğe sokayım o zaman başka ekşınlarla karşısına çıkacauumKavga esnasında dısarı cıkarsan, benimkıne ıyı ornek olmam muhtemelensonra dısardan adam toplarım. Onun dısında gunluk ozel zaman ıcın nasıl zaman yaratılır kısmına size yardımcı olabilirim, cocuk babaya nasıl kitlenir, baba nasıl ikna edilir kısmında Tecrubelıyım
İki saat işte o bile nasıl büyüyor gözümüzde kafa atmasını bekliyoz
Burdan yakaladı hahahaNe yedin kız diyet mi bozdun yine
Fedakarlık yaptıkça kendimizden ödün veriyoruz, kendimizden ödün verdikçe hiç olmadığımız bir karaktere bürünüyoruz.
Sürekli bir kendimizi paralama halindeyiz paraladıkça da sanıyoruz ki iyi anne ideal anne olacağız oluyoruz belki ama elimizde sadece anne rolü kalıyor ne eş ne de öz rolümüz..Fedakarlık yaptıkça kendimizden ödün veriyoruz, kendimizden ödün verdikçe hiç olmadığımız bir karaktere bürünüyoruz.
Sonra kendimizi sucluyoruz. Cokkk sonra çok sevdiğimiz evlatlarımızı sucluyoruz. " onlar için yaptım, onlar için katlandım, onlar olmasa çoktan gerekeni yapmıştım" gibi.
Ne oluyor peki? Evlatlarımız büyüdüğü zaman beklenti içine giriyoruz. Hele beklentilerimizi karşılamasınlar. O zaman yaptığınız tüm fedakarliklari (!) evlatlarimizin önüne serip duygusal şiddet uyguluyoruz.
Şunu anlamamız lazım. Çok verdikçe mutsuz oluyoruz, mutsuz olunca da mutsuz evlatlar yetiştiriyoruz.
Her şey kararında güzel.
Aman zayıfsın zaten ne g.t ne göbek var sen yemeyesin de biz mi yiyelimBurdan yakaladı hahaha
Ben bıraktım ya komple diyer miyet.
Burger king yedim valla..
bu ara yiyorum kış geliyor ya, iki dirhem et bin ayıp örtermiş
Evlatlarımızın " YAPMASAYDIN "dediğini duyduğumuzda ideal anne de olamıyoruz aslında.
