-
- Konu Sahibi Nightgreen
- #41
Başkalarının ne düşündüğü önemli değil. Siz bu adamın nasıl biri olduğunu biliyorsunuz bu da boşanmak için yeterlidir.
Yorumları ile destek olan herkese çok teşekkür ederim. Eşimin bir de şöyle bir özelliği var: aileme ve sosyal çevremize karşı aşırı nazik davranır. Herkeste “yaşadığı onca probleme” karşı esprili, neşeli ve bana değer veriyormuş gibi bir intiba bırakır. Tabi dertlerimi ailem dahil kimseyle paylaşmadığımdan, kimse onun bu duruşunun temelinde beni psikolojik olarak tükettiği gerçeğini göremiyor. Ailemin bile olası bir boşanmada yer yer kusuru ben de bulacağını ima ediyor.
Geleceksiniz tabi ki.umarım o adımı atabilecek cesarete bir an önce gelirim.
Yorumunuz için teşekkürler. bu kadar sıkıntılı bir zamanda olmama rağmen güldüm. Şöyle ki iş konusunda da beni manipüle ediyor. Seçtiği işler mezun olduğu bölüm üzerinden. Egosundan dolayı düzenli bir iş yapmak yerine az kazandıran işler yapıyor 6 yıldır. Aslında gelir getirecek başka fırsatlar var ama takılıp kaldı şu an çalıştığı sektöre. 6 yıldır sürekli çalışıyor ama geliri benim yarım kadar. Kendisine bunu söylediğimde çabalarımı görmüyor musun, ben böyle olsun ister miydim diyor. Sürekli kurban rolünde. Bu yüzden çevremdeki herkes onu aslında çok çabalıyor olarak görüyor. Ben de son 1 yıla kadar onun aslında çabaladığına kendimi inandırdım.Valla kanka bu adam oksijen israfi. Bunu besleyecegine sokaktan bir kopek alip besle, garibanin bari hayati kurtulur. Bu adami besleme motivasyonun nedir??
Neyden korkuyorsunuz ki, ekmeğinizi vermiyor kimse, keyfinizden de boşanabilirsiniz, size kim hesap sorabilir? Sizi kim terbiye edebilir? Koca kadınsınız, kendinizi idame ettirebiliyor bir de üstüne KOCA besliyorsunuz. Onlar korkmalı, onlar düşünmeli Mermaidd100 bizden yüz çevirirse diye, orda bir evladımız var, yaşlılıkta eline bakacağız, damat denen el oğlu biri gider biri gelir demeliler.Yorumları ile destek olan herkese çok teşekkür ederim. Eşimin bir de şöyle bir özelliği var: aileme ve sosyal çevremize karşı aşırı nazik davranır. Herkeste “yaşadığı onca probleme” karşı esprili, neşeli ve bana değer veriyormuş gibi bir intiba bırakır. Tabi dertlerimi ailem dahil kimseyle paylaşmadığımdan, kimse onun bu duruşunun temelinde beni psikolojik olarak tükettiği gerçeğini göremiyor. Ailemin bile olası bir boşanmada yer yer kusuru ben de bulacağını ima ediyor.
Çocuk isteğim 2 yıl kadar önce olmuştu. Kendisine sizin yazdığınız şeyleri söyledim. Bu durumun kesinlikle benimle ilgili olmadığını, hayat şartlarının çok kötü olduğunu, çocuk istememesinin aslında ikimizin de iyiliği için olduğunu, eğer çok istiyorsam deneyebileceğimizi ama benim pişman olacağımı söyleyerek içimdeki hevesi de tüketti. (Çevremde toplam aile geliri benim gelirime denk olup, çocuk yapan onca insan var. Yani maddi şartlarımız bir çocuğun bütün sorumluluğunu karşılayamayacak kadar kötü değil)8 yıllık evlilikte bir adam karısından cocuk istemiyorsa ben orda bir durup düşünürüm. ne demek benden cocuk istemiyor? benim düşünceme göre bir adam cocuk istemiyorsa ki 8 yıl olmuş o adam karısını bosayacaktir. o sizi bosamaz da sizin ona çoktan yol verme zamanınız gelmis.ille birini beslemek gibi bi düşünceniz varsa kedi köpek alın onları besleyin en azından sahiplerine sadakat duyuyorlar....
Öyle birşey yaparsalar o da ailenin kusuru. Kimseye birşey açıklamak zorunda değilsin ki. Bir daha benim evliliğim hakkında bana kötü birşey söylerseniz silerim sizi de. Yada madem o mağduru oynuyor sen daha çok oyna.Ailemin bile olası bir boşanmada yer yer kusuru ben de bulacağını ima ediyor.
Şöyle ki mizaç olarak aşırı duygusal ve bazen gitgelleri olan biriyim. 11 yıllık bir ilişki olduğundan ve dertleri dahil her şeyi sahiplendiğimden duygusal olarak yaşayacaklarım korkutuyor sadece beni. Konuyu da bu aslında bu yüzden açtım. Psikolojik destek de alıyorum mental olarak güçlenebilmek için.Neyden korkuyorsunuz ki, ekmeğinizi vermiyor kimse, keyfinizden de boşanabilirsiniz, size kim hesap sorabilir? Sizi kim terbiye edebilir? Koca kadınsınız, kendinizi idame ettirebiliyor bir de üstüne KOCA besliyorsunuz. Onlar korkmalı, onlar düşünmeli Mermaidd100 bizden yüz çevirirse diye, orda bir evladımız var, yaşlılıkta eline bakacağız, damat denen el oğlu biri gider biri gelir demeliler.
İş konusunda bende yakın çevremden dolayı yaşadığım bildiğim için psikolojik olarak çok zor bir süreç olduğunu söyleyebilirim gerçekten benim yakınımda bu süreçte çocuk yapmadı eşi de çalışmıyordu ama siz çalışıyormuşsunuz malum sebepten olduğunu düşünüyorum işini kaybetmesinin bilmiyorum doğru mu birdenbire yaptığı alıştığı emek harcadığı işi bu şekilde kaybetmek gerçekten travmatik bi uzman iş kaybını en en yakının vefat etmesi ile aynı acı demişti ona hak vermiştim.Boşanırsanız kimse sizi sevmez kısmı boşanmayın diye uydurulmuş öyle bi şey yok yaniMerhabalar, hayatımın en çıkmaza girmiş döneminde hissediyorum kendimi. Fikirlerinizle bana yardımcı olursanız çok sevinirim. 33 yaşında mesleği ve ekonomik şartlara göre ortalama geliri olan bir kadınım. 8 yıldır evliyim. Çocuğum yok. Eşim yaklaşık 7 yıl önce kısmen elinde olmayan sebeplerle işini kaybetti. Hayat standartlarımız azaldı. Evliliğimin ilk yılı eşimi ve dolaylı olarak beni maddi manevi sömüren eşimin ailesinin problemleri ile geçti. Ardından iş kaybı, maddi kayıplar ve mahkeme süreçleri ile geçen 6 yıl içinde ben ben olmaktan çıktım. Sürekli eşimin problemleri ile ilgilenmekten gerçekten kendimde değilim. Yarınımızı göremiyorum. Üstelik eşim bunları bana yaşattığı için kendisinde en ufak bir hata bulmayacak kadar nankörleşebiliyor. Bu kadar yıl içinde eve maddi anlamda destek olmak içi farklı işler ile meşgul oldu. Çabasını inkar edemem; fakat işe her gidişinde huysuzlanması, sürekli yaşadığı problemlerden bahsederek benim de modumu düşürmesi nedeni ile bir türlü aile olduk hissini yaşayamıyorum. Benim yaşadığım problemleri çoğu zaman dikkate almıyor. Bahanesi de ben neler yaşıyorum oluyor. İç muhasebe yapıyorum son birkaç yıldır. Maalesef yıllar geçiyor. Biz hep bir şeylerin düzeleceğini umut ediyoruz. Çocuk sahibi olmak konusunda da katı davrandı hala istemiyor. Hevesle istediğim çoğu şeyi gereksiz olarak nitelendiriyor veya şimdi sırası değil diye öteliyor. Kendimi çoğu zaman yetersiz hissediyorum. Toplamda 11 yıllık bir birlikteliğimiz var. Yıllardır acaba değişir mi, kolay şeyler yaşamadı diye kendimi avutuyorum. Bazen de kendime gelip boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünüyorum. Geçtiğimiz aylarda boşanmayı düşündüğümü ifade ettim. Hemen alttan almaya çalıştı. Sonrasında ise boşanırsak, bir daha asla mutlu olamayacağımı, bana kimsenin onun kadar tahammül edemeyeceğini söyledi. Sanırım özgüvenim o kadar yara almış ki dediği her şeye inanıyorum. Bazen dışardan bir göz gibi bakıyorum ve boşanmanın en iyi çözüm olduğunu düşünürken; iş karar aşamasına gelince ya pişman olursam, onu unutamazsam ikilemi beni esir alıyor. Farklı bakış açılarına ihtiyacım var. Yorumlarınız benim için oldukça kıymetli.
(Not: Fiziksel herhangi bir şiddet şimdiye kadar yaşamadım; fakat psikolojik şiddete sıklıkla maruz kalıyorum.)
Bu koca sıfatlı tabut çivisinden ne kadar erken kurtulsanız o kadar kâr aslında. Siz destek alıp değişmeye başlayınca anlayacak huzursuzlanacak, saldırılarını daha şiddetli yapacak. Ailenize içinizi açın, onların desteğini kazanın.Şöyle ki mizaç olarak aşırı duygusal ve bazen gitgelleri olan biriyim. 11 yıllık bir ilişki olduğundan ve dertleri dahil her şeyi sahiplendiğimden duygusal olarak yaşayacaklarım korkutuyor sadece beni. Konuyu da bu aslında bu yüzden açtım. Psikolojik destek de alıyorum mental olarak güçlenebilmek için.
Açıkça ayrılıktan bahsettiğimden bu yana alttan alıyor her şeyi. Sürekli beni ne kadar sevdiğinden bahsediyor ama biliyorum ki değişen bir şey olmayacak. 7 yıl nasıl geçtiyse sonrası da aynı olacak. O adımı attığım takdirde sizin dediğiniz gibi agresif davranacaktır.Bu koca sıfatlı tabut çivisinden ne kadar erken kurtulsanız o kadar kâr aslında. Siz destek alıp değişmeye başlayınca anlayacak huzursuzlanacak, saldırılarını daha şiddetli yapacak. Ailenize içinizi açın, onların desteğini kazanın.
İş konusunda dedikleriniz benzer durumlar. Boşanma sonrası için zaten onun dediği gibi kaygıları olan biri değilim aslında. Çoğu zaman en kötü ihtimali dahi düşünen biriyimdir. Yani mantığım bir daha hiç kimse tarafından sevilmesem ya da kimseyi sevmesem dahi, kariyerime odaklanır şu an ki halimden daha mutlu olurum diyor.İş konusunda bende yakın çevremden dolayı yaşadığım bildiğim için psikolojik olarak çok zor bir süreç olduğunu söyleyebilirim gerçekten benim yakınımda bu süreçte çocuk yapmadı eşi de çalışmıyordu ama siz çalışıyormuşsunuz malum sebepten olduğunu düşünüyorum işini kaybetmesinin bilmiyorum doğru mu birdenbire yaptığı alıştığı emek harcadığı işi bu şekilde kaybetmek gerçekten travmatik bi uzman iş kaybını en en yakının vefat etmesi ile aynı acı demişti ona hak vermiştim.Boşanırsanız kimse sizi sevmez kısmı boşanmayın diye uydurulmuş öyle bi şey yok yani
Çünkü çevreye iyi bir imaj bırakacak, mağdur pozisyonu alacak. Bunu elinden almanızın tek yolu var, o da çevrenin ne düşündüğünü önemsememek, gücünüzün farkına varmak, kendinizi hesap verecek konumda görmemek olacak.Açıkça ayrılıktan bahsettiğimden bu yana alttan alıyor her şeyi. Sürekli beni ne kadar sevdiğinden bahsediyor ama biliyorum ki değişen bir şey olmayacak. 7 yıl nasıl geçtiyse sonrası da aynı olacak. O adımı attığım takdirde sizin dediğiniz gibi agresif davranacaktır.
O güce geleceğim inşallahÇünkü çevreye iyi bir imaj bırakacak, mağdur pozisyonu alacak. Bunu elinden almanızın tek yolu var, o da çevrenin ne düşündüğünü önemsememek, gücünüzün farkına varmak, kendinizi hesap verecek konumda görmemek olacak.
"Şimdi'nin Gücü"nü (Eckhart Tolle) okumadıysanız hemen alın okuyun.Şöyle ki mizaç olarak aşırı duygusal ve bazen gitgelleri olan biriyim. 11 yıllık bir ilişki olduğundan ve dertleri dahil her şeyi sahiplendiğimden duygusal olarak yaşayacaklarım korkutuyor sadece beni. Konuyu da bu aslında bu yüzden açtım. Psikolojik destek de alıyorum mental olarak güçlenebilmek için.
Psikolojik destek alıyorum. Umarım çok iyi gelecekÖnce iyi bir psikolog bulup profesyonel destek alın sonra da boşanın.
Evlilik birliğini önemseyen ve her geçinemeyen çifte ‘boşan’ demeyen biri olarak size ‘boşan kardeşim’ diyorum.