tek çocuk fikrinde bencillik mi yapıyorum ?

TURKUAZZZ .!.:

1.5 yaşında kızım var.. ben hep derdim mutlaka iki çocuğum olmalı diye... ben aslında hiç hazır değilmişim çocuğumun olmasına. kızım için canımı veririm ama çok ağır geldi.. kv aklı bi gidip gelen bir kadın. annem ise doğum yaptığında kendi evimde bakarım sana dedi ve homurdandı.. şu an kimseden destek görmüyorum. 9 sene iş hayatımdan sonra işten çıkmak zorunda kaldım çünkü annem yan çizdi bakamam kızına dedi kv ise torun döven bir kadın olduğu için emanet edemedim bu yüzden de işten çıktım. ve bunalıma girdim evde bir anda yapayalnız kaldım çocuk bakmak eve tıkılı kalmak kendimi yetersiz güçsüz hissetmek derken 1.5 sene oldu hala halimden memnun değilim. zaman zaman kızıma bağırıyorum o daha çok küçük ama neden bağırıyorumki ve ikamet ettiğimiz yerde hiç kafa dengi kimsem yok 6.katta oturuyorum asansör yok çocukla gidip gelmek çok zor oluyor doğru düzgün bir park bile yok ve eşim de asla taşınmam diyor çünkü ailesi sülalesi arkadaşları burada ... ben tek çocukla kalıp iş hayatına girmeyi ve aktif olmayı istiyorum iki çocuğum olursa artık asla çalışamam ve bu durum da beni mutsuz eder.. ikinci çocuk fikri beni heyecanlandırsa da sosyal olabilmek kendime vakit ayırabilmek için tek çocukla kalmak bencillik mi? mutsuz halde iki çocuk yetiştirmek yerine , huzurlu mutlu kalıp tek çocuğumun olması daha sağlıklı değil mi ? bilemiyorum... ne olur fikir verin

Genişletmek için tıkla...

TURKUAZZZ .!.:

1.5 yaşında kızım var.. ben hep derdim mutlaka iki çocuğum olmalı diye... ben aslında hiç hazır değilmişim çocuğumun olmasına. kızım için canımı veririm ama çok ağır geldi.. kv aklı bi gidip gelen bir kadın. annem ise doğum yaptığında kendi evimde bakarım sana dedi ve homurdandı.. şu an kimseden destek görmüyorum. 9 sene iş hayatımdan sonra işten çıkmak zorunda kaldım çünkü annem yan çizdi bakamam kızına dedi kv ise torun döven bir kadın olduğu için emanet edemedim bu yüzden de işten çıktım. ve bunalıma girdim evde bir anda yapayalnız kaldım çocuk bakmak eve tıkılı kalmak kendimi yetersiz güçsüz hissetmek derken 1.5 sene oldu hala halimden memnun değilim. zaman zaman kızıma bağırıyorum o daha çok küçük ama neden bağırıyorumki ve ikamet ettiğimiz yerde hiç kafa dengi kimsem yok 6.katta oturuyorum asansör yok çocukla gidip gelmek çok zor oluyor doğru düzgün bir park bile yok ve eşim de asla taşınmam diyor çünkü ailesi sülalesi arkadaşları burada ... ben tek çocukla kalıp iş hayatına girmeyi ve aktif olmayı istiyorum iki çocuğum olursa artık asla çalışamam ve bu durum da beni mutsuz eder.. ikinci çocuk fikri beni heyecanlandırsa da sosyal olabilmek kendime vakit ayırabilmek için tek çocukla kalmak bencillik mi? mutsuz halde iki çocuk yetiştirmek yerine , huzurlu mutlu kalıp tek çocuğumun olması daha sağlıklı değil mi ? bilemiyorum... ne olur fikir verin

Genişletmek için tıkla...

TURKUAZZZ .!.:

çok teşekkür ederim yorumlarınız için.. evet ruh sağlığım için ikinci çocuk asla diyorum.. ama sanki kendime kızıma haksızlık ediyormuşum gibi de geliyor illa ikinci çocuk olması gerekiyormuş gibi.. eşim de çok istiyor ikinciyi ( ilerde ).. nasıl olsa kendisi çalışıyor sosyal. bense evde akşama kadar bunalım içinde allahım ne zor bir durum ya

Genişletmek için tıkla...

Seherabdul .!.:

Canım ben ikinci bebeğimi bekliyorum ikinci bebek diyorum çünkü oğlum da dokuz aylık bir bebek :)
Ben Allah nasip kısmet ederse Şubat'ta kızımı kucağıma alacağım oğlum 13 aylık olacak o zaman Allah'ın izniyle :)
Benim üstüne üstlük ilk çocuğumda bel çatlağı problemim oldu doktor 3 sene çocuk yok demişti
Şimdi doktorum baba geçenlerde eğer çok kilo alırsan ya da kemiklerin açılırken çatlak da büyürse ayaklarını kaybedebilirsin dedi
Olsun Rabbim herşeyim hayırlısını sağlıklısını nasip etsin diyorum :)
Ileride artık tık iş işten geçtiğinde bebek diye diye yanıp tutuşmanızı istemem çünkü keşkeler iş bittikten sonra işe yaramıyor :) Rabbim hakkınızda hayırlısını nasip etsin :) bir kaç sene daha bekleyin bebeğiniz de büyümüş olur o zaman daha kolay karar verirsiniz :)

Genişletmek için tıkla...

sulugozluhatununzeynebi .!.:

Eşinle Konuş evde sıkıldığını anlat.
Yoksa hiç anlamaz.

Genişletmek için tıkla...

TURKUAZZZ .!.:

ooo o kadar çok anlattımki.. kendisi de destek oluyor sağolsun ama ikinci çocuk demek benim evden hiç çıkamamam demek... senelerdik o sinema senin bu konser benim diye gezerken böylesine evde kalmak ağır geldi...

Genişletmek için tıkla...

hukukkusu .!.:

Ben de tek çocuğum. Eğer çocuğunuza bencillik etmiş olacağınızı düşünüyorsanız, yaniliyorsunuz. Aksine bu durum onu çok mutlu edecektir. Neden bu kadar net konusuyorsun diyebilirsiniz, belki de çok rahat, huzurlu ve sevgi dolu bir hayat yaşadığım içindir. Kardeşim olmadığı için kardeş sevgisi hakkında bir yorum yapamam ama 24 yaşına geldim, hala annemle babamı bir baskasiyla paylaşmak fikri bana kötü gelir. Iyiki de tekim derim ara sıra. Bir de maddi açıdan çok büyük rahatlık. Durumunuz çok iyiyse bilemiyorum ama iki çocuk için herşeyi bölmek gerekirken, tek çocuk için daha iyi bir eğitimi, daha iyi bir yaşam alanını, çok daha rahat bir şekilde sağlayabilirsiniz. Tabi bir de bu konuda kardeş sevgisini bilen kişilerden görüş almak lazım. Onlar da illa ki kendilerine göre güzel yönlerinden bahsederler, haklilardir da. Ama kısacası ben hayatımdan hep memnun kaldım, çok güzel imkanlara sahip oldum, bu açıdan düşünebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

TURKUAZZZ .!.:

ah canım allahım sana ve çocuklarına sağlık versin inşallahhhh... benim için de hayırlısı artık ne diyim

Genişletmek için tıkla...

TURKUAZZZ .!.:

1.5 yaşında kızım var.. ben hep derdim mutlaka iki çocuğum olmalı diye... ben aslında hiç hazır değilmişim çocuğumun olmasına. kızım için canımı veririm ama çok ağır geldi.. kv aklı bi gidip gelen bir kadın. annem ise doğum yaptığında kendi evimde bakarım sana dedi ve homurdandı.. şu an kimseden destek görmüyorum. 9 sene iş hayatımdan sonra işten çıkmak zorunda kaldım çünkü annem yan çizdi bakamam kızına dedi kv ise torun döven bir kadın olduğu için emanet edemedim bu yüzden de işten çıktım. ve bunalıma girdim evde bir anda yapayalnız kaldım çocuk bakmak eve tıkılı kalmak kendimi yetersiz güçsüz hissetmek derken 1.5 sene oldu hala halimden memnun değilim. zaman zaman kızıma bağırıyorum o daha çok küçük ama neden bağırıyorumki ve ikamet ettiğimiz yerde hiç kafa dengi kimsem yok 6.katta oturuyorum asansör yok çocukla gidip gelmek çok zor oluyor doğru düzgün bir park bile yok ve eşim de asla taşınmam diyor çünkü ailesi sülalesi arkadaşları burada ... ben tek çocukla kalıp iş hayatına girmeyi ve aktif olmayı istiyorum iki çocuğum olursa artık asla çalışamam ve bu durum da beni mutsuz eder.. ikinci çocuk fikri beni heyecanlandırsa da sosyal olabilmek kendime vakit ayırabilmek için tek çocukla kalmak bencillik mi? mutsuz halde iki çocuk yetiştirmek yerine , huzurlu mutlu kalıp tek çocuğumun olması daha sağlıklı değil mi ? bilemiyorum... ne olur fikir verin

Genişletmek için tıkla...

Sephora85 .!.:

Tam tersini düşünüyorum sizin düşündüklerinizin.
İkinci, üçüncü çocukları yapmak bana bencillik gibi geliyor.
Anne baba çocuğa kardeş olsun diye değil, kendi çocuk isteyen taraflarını tatmin etmek, ara verenler için o bebek keyfini bir kez daha yaşamak için yapıyor gibi geliyor bana.
Hem maddi hem manevi olarak ilk çocuktan kısmak demek ikinci çocuk.
Tek çocuğunuz olursa bütün ilginizi sevginizi ona verirsiniz. Maddi olarak yapabileceklerinizin en iyisini yaparsınız. İkinci çocuk girdiği zaman işin içine ilk çocuğun ilgisi bölünür, maddi olanakları bölünür.
Bu devirde bir çok çocuğun kardeşi yok. Çok büyük eksiklik hissedeceğini sanmıyorum. Zaten kardeşlik kavramı da farklı bir boyutta artık.

Genişletmek için tıkla...

Sephora85 .!.:

Tam tersini düşünüyorum sizin düşündüklerinizin.
İkinci, üçüncü çocukları yapmak bana bencillik gibi geliyor.
Anne baba çocuğa kardeş olsun diye değil, kendi çocuk isteyen taraflarını tatmin etmek, ara verenler için o bebek keyfini bir kez daha yaşamak için yapıyor gibi geliyor bana.
Hem maddi hem manevi olarak ilk çocuktan kısmak demek ikinci çocuk.
Tek çocuğunuz olursa bütün ilginizi sevginizi ona verirsiniz. Maddi olarak yapabileceklerinizin en iyisini yaparsınız. İkinci çocuk girdiği zaman işin içine ilk çocuğun ilgisi bölünür, maddi olanakları bölünür.
Bu devirde bir çok çocuğun kardeşi yok. Çok büyük eksiklik hissedeceğini sanmıyorum. Zaten kardeşlik kavramı da farklı bir boyutta artık.

Genişletmek için tıkla...

TURKUAZZZ .!.:

bazen düşünüyorum kardeşliği... benim ablam ve abim var.. abim evlendikten sonra yüzünü pek göremiyorum eşi soğuktur maalesef .aslında abim beni sever ama ne arar ne sorar ablam da öyle benden çok arkadaşlarına vakit ayırır.. işte o zaman diyorumki ; biz üç kardeşizde ne oluyorki sanki

Genişletmek için tıkla...

withoutname .!.:

Yanlış anlamayın ama kadınlar artık biraz tembelleşti sanki. Benim annem çalışan kadın ve kardeşimle biz doğduğumuzda ( aramız 20 ay) hem bize bakıp hem de her gün trenle şehir merkezindeki işine gidip geliyormuş. Şuan 50 yaşında hala çalışıyor ve evde de sürekli ayaktadır, ama yüzü hep güler. Bir de yanımızda çalışan bir aile var; o kadına bakıyorum, çocuklar pis, pasaklı, evinde yemek bile yapmıyor ev hanımı olmasına rağmen. Ona da sorsan çok yoruluyorum der, ben anlamıyorum. Bence işten kaçmayın, hem genç kalırsınız. Yaptığınız şeyleri de eziyet olarak görmeyin, severek yapmaya çalışın. Sonuçta senin kızın, senin eşin, yabancıya yapmıyorsun.[/QUO



Bence tembel değiliz hayatın icinde sadece çalışan mücadele eden olmanin yanında sosyal kültürel olarakta hayatin icinde olmak istiyoruz. 'Ben' duygusunu cocukla birlikte kenera atmiyoruz.annelerimizi sadece bizim Varlığımiz mutlu ederken bizlerin çocukları olsada sahsi beklentiletimizide cok önemsiyoruz. Bence kötü bir sey degil .herkes kaldirabilecegi ve secme hakkı varsa istediği hayatı yasamali ve güçlü nir amne olmaya çalışmalı.

Genişletmek için tıkla...