tek çocuk fikrinde bencillik mi yapıyorum ?

TURKUAZZZ .!.:

bazen düşünüyorum kardeşliği... benim ablam ve abim var.. abim evlendikten sonra yüzünü pek göremiyorum eşi soğuktur maalesef .aslında abim beni sever ama ne arar ne sorar ablam da öyle benden çok arkadaşlarına vakit ayırır.. işte o zaman diyorumki ;kardeşizde ne oluyorki sanki

Genişletmek için tıkla...

biz de arada tartisiriz, sikayet ederiz, memnun olmadigimiz seyler olur ama disariya belli etmeyiz..ve hangimizin ne problemi varsa cozeriz..hatta bazen cok kizarim ama yine de dayanamam..bu su yalan dunya da dostluk, arkadaşlık, komşuluk, akrabalık gibi iliskiler yalan olabiliyorsa kardeslikte yalan olabilir...denemeden bilinmez ama cani yandiginda anne .baba gibi onu iyilestirecek birine ihtiyac var bence..birbirlerinin yaralarini iyi kotu sarip sarmalayan kardes ckk onemli bence...aile aradaki dengeyi koruyabilirse guzel bir kardeslik olur...

sen bir ise gir, cocuga bagirmalarin yalnizliktan..biraz dinlenmis olursun..hala istiyorsan ...zaman sonra 2.cocugu dusunebilirsin..

ya da olursa hemen yap 2 si birden buyur..sonra rahat edersin..cok zor ama bazen cok keyifli oluyor...bir de yas farki cok olmadigi zaman daha bir paylaşım oluyor...

0bEn .!.:

biz de arada tartisiriz, sikayet ederiz, memnun olmadigimiz seyler olur ama disariya belli etmeyiz..ve hangimizin ne problemi varsa cozeriz..hatta bazen cok kizarim ama yine de dayanamam..bu su yalan dunya da dostluk, arkadaşlık, komşuluk, akrabalık gibi iliskiler yalan olabiliyorsa kardeslikte yalan olabilir...denemeden bilinmez ama cani yandiginda anne .baba gibi onu iyilestirecek birine ihtiyac var bence..birbirlerinin yaralarini iyi kotu sarip sarmalayan kardes ckk onemli bence...aile aradaki dengeyi koruyabilirse guzel bir kardeslik olur...

sen bir ise gir, cocuga bagirmalarin yalnizliktan..biraz dinlenmis olursun..hala istiyorsan ...zaman sonra 2.cocugu dusunebilirsin..

ya da olursa hemen yap 2 si birden buyur..sonra rahat edersin..cok zor ama bazen cok keyifli oluyor...bir de yas farki cok olmadigi zaman daha bir paylaşım oluyor...

Genişletmek için tıkla...

zaten iki çocuktan sonra asla işe girememki.. biri hastalansa diğerinin okul toplantısı olsa v.s. v.s. ee çalışmayınca da iki çocuk tek maaşla nasıl olacak.. kafam ne kadar karışık değil mi

Güzel söylemişsiniz de sanki iki şey arasında seçim yapmak gerekiyor gibi yazmışsınız. Benim annem hayatımda gördüğüm en sosyal insan, evimizden misafir eksik olmazdı, hala olmaz. Her hafta sonu başka şehre gezmeye giden biri, eskiden bunu iki küçük çocukla yapıyormuş. Kendisine de çok bakar... Akademik kariyer yapmış bir sürü bayan hocam var çocuklu, gayet sosyal, hayatın içinde insanlar. Ve bu insanlar yaptıkları şeyleri düşünüp de yoruluyorum havasına sokmuyorlar kendilerini. Herkesin günü 24 saat sürüyor, herkes istese bir sürü şeye yetişir. Bence olay kafada bitiyor, severek yapıyorsan yorgunluk, bıkkınlık hissetmiyorsun. Sevmiyorsan da küçük şeyler büyüyor. Ben konu sahibini ya da başka birini eleştirmek için yazmadım. Genel gözlemim bu. Belki sizin durumlarınız çok farklıdır, bilemiyorum.

[QUOTE="TURKUAZb 37334493, memben iki çocuktan sonra şe girememki.. biri hastalansa diğerinin okul toplantısı olsa v.s. v.s. ee çalışmayınca da iki çocuk tek maaşla nasıl olacak.. kafam ne kadar karışık değil m]

Ya anasinifina baslayana kadar calismayacaksin ya da bakici tutup calisacaksin..benim arkadasim bakici tuttu ve is hayatina devam etti..ben acikcasi calismak istemeyip cocuklarimi kendim buyutmek vb..istedim(birazcik pimpirikliydim sonra da oğlumu kreş e verip çalışmak istedim bu sefer süpriz yumurta geldı ' kızım 'şu anda hala calismiyorum) yani biraz kısmet işi galibave biraz da maddi oolanaklarla ilgili..siz her ne isterseniz yapabilirsiniz bence..sadece yalnızlıktan çok bunalmissiniz..Çevre edinme ihtimalin hiç yok mu ki? Biraz kafanı dağılır belki..calisip-calismamaniz için değil sabri, enerjinizin bittiğini zannediyor sunuz ama öyle değil biraz sosyal olsan göreceksin. .insan yalnizliga alıştı mi kötü etkileniyor..

Sephora85 .!.:

Tam tersini düşünüyorum sizin düşündüklerinizin.
İkinci, üçüncü çocukları yapmak bana bencillik gibi geliyor.
Anne baba çocuğa kardeş olsun diye değil, kendi çocuk isteyen taraflarını tatmin etmek, ara verenler için o bebek keyfini bir kez daha yaşamak için yapıyor gibi geliyor bana.
Hem maddi hem manevi olarak ilk çocuktan kısmak demek ikinci çocuk.
Tek çocuğunuz olursa bütün ilginizi sevginizi ona verirsiniz. Maddi olarak yapabileceklerinizin en iyisini yaparsınız. İkinci çocuk girdiği zaman işin içine ilk çocuğun ilgisi bölünür, maddi olanakları bölünür.
Bu devirde bir çok çocuğun kardeşi yok. Çok büyük eksiklik hissedeceğini sanmıyorum. Zaten kardeşlik kavramı da farklı bir boyutta artık.

Genişletmek için tıkla...

Biliyor musun bana da tek çocuk bencillik gibi geliyor..ben gerçekten hep 2 çocuğum olsun istemişimdir. .bir gün gözümü kapadıgim da gözüm arkada daha fazla kalmasın diye yani çocuklarım en azından birbirine destek olsun diye..biri ağladığı zaman göz yaşını silecek birinin olduğunu bilsin diye, uçurumun kenarında iken diğerinin onun elinden tutup çekip ordan alsın diye,gerçekten birinin onun için üzülüp mutlu olacağını bilsin diye, şu hayatta değerli bir varlığı daha olsun diye, diye, diye bir sürü şey işte...

benim canım yandıgi zaman bbaşkaları ah vah edip yanımdan gidince yazık kıza derken, öylesine yapabileceğim bir şey var mı derken ben o acıyı çekerken ablamin içindeki uzuntu nun yüzüne vurduğunu görmek, benim için yapabileceği her ne varsa sonuna kadar elinden gelenin fazlasını yapmaya çalıştığını görmek, gerçekten beni seven, değer veren birinin var olduğunu bilmek ne bileyim işte. ..

biz 4*4 luk muyuz tabii ki hayır. .sonuçta ayrı bireylerin, zit dusdugumuz durumlar, tartıştığımiz zamanlar oluyor tabii ki ama insan en mutlu ve mutsuz zamanlarında kendine uzanacak bir elin olduğunu bilmesi kadar da güzel bir duygu yoktur herhalde..

Burada anne babanın tutumu tavırları yani maddi ve manevi eşitliği sağlayabilmek, kıskançlık değil sevgi tohumları serpmeleri, paylaşmayı öğretmenleri gerek..gerisi biraz da karakterle alakali olsa da temel sağlam olduğunda bu ilişkinin kolay kolay sökülüp atılacagini zannedmiyorum...

simdi diyeceksin ki artık kardeşlik kavramı farklı, oyle olmayabilir? Ama bu biraz şans değil mi? Yani es, dost, akraba ne kadar hayatımızın gerçekten içindeler o zaman hiç biri ile ilişki kurmamizda gerekmez mi?ayrıca insanlar iiçin bütün sevginin, ilginin tek bir bireye toplanması da biraz riskli geldi bana..yani o zaman yıkım olursa daha kötü olmaz mı?

yorumlarını önemsiyorum. ..cunku saygı çerçevesinde olabilecek zit düşündüğüm konu ile ilgili farklı fikirleri edinmek her zaman bulunabilecek bir fırsat değil bu ortamda

TURKUAZZZ .!.:

1.5 yaşında kızım var.. ben hep derdim mutlaka iki çocuğum olmalı diye... ben aslında hiç hazır değilmişim çocuğumun olmasına. kızım için canımı veririm ama çok ağır geldi.. kv aklı bi gidip gelen bir kadın. annem ise doğum yaptığında kendi evimde bakarım sana dedi ve homurdandı.. şu an kimseden destek görmüyorum. 9 sene iş hayatımdan sonra işten çıkmak zorunda kaldım çünkü annem yan çizdi bakamam kızına dedi kv ise torun döven bir kadın olduğu için emanet edemedim bu yüzden de işten çıktım. ve bunalıma girdim evde bir anda yapayalnız kaldım çocuk bakmak eve tıkılı kalmak kendimi yetersiz güçsüz hissetmek derken 1.5 sene oldu hala halimden memnun değilim. zaman zaman kızıma bağırıyorum o daha çok küçük ama neden bağırıyorumki ve ikamet ettiğimiz yerde hiç kafa dengi kimsem yok 6.katta oturuyorum asansör yok çocukla gidip gelmek çok zor oluyor doğru düzgün bir park bile yok ve eşim de asla taşınmam diyor çünkü ailesi sülalesi arkadaşları burada ... ben tek çocukla kalıp iş hayatına girmeyi ve aktif olmayı istiyorum iki çocuğum olursa artık asla çalışamam ve bu durum da beni mutsuz eder.. ikinci çocuk fikri beni heyecanlandırsa da sosyal olabilmek kendime vakit ayırabilmek için tek çocukla kalmak bencillik mi? mutsuz halde iki çocuk yetiştirmek yerine , huzurlu mutlu kalıp tek çocuğumun olması daha sağlıklı değil mi ? bilemiyorum... ne olur fikir verin

Genişletmek için tıkla...

Hazır olmadığınız hiç birşeyi yapmak zorunda değilsiniz.. Aynı mahalle yada muhitte 2. Yada 3. Kat yada asansörü bir daire Taşınma konusunda eşinizi ikna etmeye çalışın .. Bu değişim bile size iyi gelecektir.. Birde imkanınız varsa bu aralar kuaföre gidin bir fön çektirin manikür Pendikür yaptırın kendinizi biraz da olsa iyi hissettiricektir imkanınız yoksa kızınızın uyku saatinde kendinize Bakım yapın biraz kendinizi şımartın

TURKUAZZZ .!.:

1.5 yaşında kızım var.. ben hep derdim mutlaka iki çocuğum olmalı diye... ben aslında hiç hazır değilmişim çocuğumun olmasına. kızım için canımı veririm ama çok ağır geldi.. kv aklı bi gidip gelen bir kadın. annem ise doğum yaptığında kendi evimde bakarım sana dedi ve homurdandı.. şu an kimseden destek görmüyorum. 9 sene iş hayatımdan sonra işten çıkmak zorunda kaldım çünkü annem yan çizdi bakamam kızına dedi kv ise torun döven bir kadın olduğu için emanet edemedim bu yüzden de işten çıktım. ve bunalıma girdim evde bir anda yapayalnız kaldım çocuk bakmak eve tıkılı kalmak kendimi yetersiz güçsüz hissetmek derken 1.5 sene oldu hala halimden memnun değilim. zaman zaman kızıma bağırıyorum o daha çok küçük ama neden bağırıyorumki ve ikamet ettiğimiz yerde hiç kafa dengi kimsem yok 6.katta oturuyorum asansör yok çocukla gidip gelmek çok zor oluyor doğru düzgün bir park bile yok ve eşim de asla taşınmam diyor çünkü ailesi sülalesi arkadaşları burada ... ben tek çocukla kalıp iş hayatına girmeyi ve aktif olmayı istiyorum iki çocuğum olursa artık asla çalışamam ve bu durum da beni mutsuz eder.. ikinci çocuk fikri beni heyecanlandırsa da sosyal olabilmek kendime vakit ayırabilmek için tek çocukla kalmak bencillik mi? mutsuz halde iki çocuk yetiştirmek yerine , huzurlu mutlu kalıp tek çocuğumun olması daha sağlıklı değil mi ? bilemiyorum... ne olur fikir verin

Genişletmek için tıkla...

Dunyanin her acidan kotuye gittigi su zamanlarda,insanlarin hala ucbes cocuk dusunmelerine sasip kalmamak imkansiz gibi geliyor bana.

Benimde bir tane 9 yasinda evladim var
Ve 30yasindayim

2.cocugu dusununce bile mutsuz oluyorum
Oglumu tabiki cok seviyorum ama 2. Cocuk fikri kulagima hos gelmiyo
Tekrar sil bastan uykusuz gunler,hastaneler,asilar,wc egitimi,tekrar 1.sinftan basla bunlar bana okadar zor geliyokii anlatamam

Oglumda istemiyo ayrica neden bilmiyorum baska bebek sevsem kocaa sıpaaa kucagina cikiyo o da korkutuyo beni

Oglum cok iyi sartlarda yetissin kurslar egitimler alsin vs istiyorum

Kardes kardese sahip cikar dusuncesiyle zaten cocuk yapmam ben bir gozun oteki goze faydasi yok
Herkes kendine sahip ciksin

Sadece ogluma bir arkaadas dost candas olsun anlamiyla yaparsam yaparim ama arayi cok actim arada bolca fikir catismasi olur yas itibariyle

Siz gercekten bakabilcek gucu kendinizde buluyoraniz yapin bagirip cagirip hircinlasip cocuk bakilmaz bakilsada ya arsiz olur ya huysuz

anneler ,tek cocuk yordugu ıcın ıkıncı cocugu dusunmezmıs halbukı ıkı cocuk tek cocuktan daha kolaymıs cunkı tek cocuk evde vakıt gecırecek kımse olmadıgı ıcın anneye sararmıs ama ıkıncı cocuk oldumu ıkısı bır vakıt gecırıp anneye gerek kalmazmıs bunu ablam soylemıstı

benımde ıkı kızım var araları cok yok cok ıyı arkadaslar ne bana ne arkadasa gerek duyuyorlar

Bakamayacaksan yapma..ama bir tek çocuk olarak bazen keske kardesim olsa derim..

Offff ben bugun kesin olarak 2 cocuk sayfasini kapattim. Cok zor bir cocuk oglum . Gida alerjisi var. Yediklerine dikkat etmek zorundayim. Bu beni cok yordu. Gece 12 yatip sabah 7 uyanan bir oglum var. Kendime zaman ayirmak istiyorum .

merhaba, benimde 4 yaşında bir kızım var, 13 yıldır çalışıyorum. 2 ay öncesine kadar asla istemiyorum diyordum 2. çocuğu, fakat kızım çevrede kardeşi olanları idrak etmeye başladıkça oda istemeye başladı hala karnında bebek yok mu? anne diyor. İkiz kardeşlerim olsun benimde diyor. Bebekleri sevmek için elimi kolumu çekiştiriyor.

Onun o haline kıyamıyorum.
Birde evet bencillik bence, bir pedagog demişti bir çocuğa iyi giysiler iyi oyuncaklar almayın, Ama onu kardeşsiz bırakmayın.

Biz 8 kardeşiz :) 4 erkek, 4 kız. Annem rahatsız kızıma bakamadı, ama 2 ablam, 2 yıl aralıkla baktılar hala bakıyorlar Allah bin kere razı olsun, bir kuruş parada istemiyorlar. Diğer ablamın evi biraz uzak ama mecbura kalınca onada götürdüğüm oldu.

Diyeceğim o ki, benim kızımın çocuğu olduğunda ben bakamassam kim bakacak kardeşi de olmayacak.
Kuzenleri çok, ama benim hangi kuzenim yanımda, hangisiyle dertleşebiliyorum, iyiki ablamlar var diyorum. Abiler biraz uzak oluyorlar ama yengelerim de çok iyiler kendi ablamlar gibi.

Bence bir çocuk tek kalmamalı, 2 aydır bu düşüncedeyim :)

Ben tek çocuğum her istediğim oldu şimdiye kadar.. El bebek gül bebek büyüdüm..

Annem ve babam hastalanana kadar tabi... Sözde eş dost akrabalar kapıdan bakıp gittiler... Tek başıma kalakaldım ortada...
Annem felçli yatalak ve 14 yıldır hiç konuşsamıyor.. Babamsa 2 yıldır gırtlak kanseri...
Her gören diyor ki " allah bilipte vermiş seni yoksa ne olurdu onların hali "
Sakın yanlıs anlamayın gocunmuyorum anneme babama bakarken ama 2.çocuk istemeyenlere kızıyorum açıkçası... Keşke diyorum benimde korkmadan çekinmeden herşeyimi anlatabildiğim , derdime ortak olan , kısacası herşeyim olan bir kardeşim olsaydı...

Yani diyeceğim şu ki sevgili anneler / anne adayları lütfen tek çocuk yapmayın... en az 2 tane olsunlar... Şimdi kendinize vakit ayıramamaktan yakınıyorsunuz , ya benim ailem gibi hastalansanız ve o tek çocuk bakmasa size ? O zaman keşke bir çocuk daha yapsaydım demeyecekmisiniz ? Şimdi kendinizi düşünerek bencillik yapıyorsunuz ya hani ! O zaman ne yapacaksınız ?

Tek çocuk çoğu açıdan mükemmel... Her istediği olur... Ama sizin her istediğiniz olmuşmuydu çocukken ? Sizin aileleriniz bencillik yapsaydı sizi doğururken ? Kimse bu dünyada yalnız kalmamalı.. Eğer rabbim veriyorsa doğurun..

Bir kardeşiniz var ise o duyguyu biliyorsunuzdur ve evladınıza da kardeş duygusunu tattırıp tattırmamak konusunu düşünürseniz daha kolay karar verirsiniz sanıyorum :)

1 buçuk yaşındaki çocukla ikinci çocuğu yapıp yapmamaya karar vermek yanlış bana göre. Kızım 2 yaşında ve 1- 1buçuk yaşına göre daha uslu maş.6-7 ay bile farkediyor yani.Benim annem bakıyor kızıma ama o bile yetemiyor artık çünkü hep park,arkadaş oyun istiyor. bir kaç ay sonra yarım gün de olsa kreşe yazdırmak istiyorum,kendim de baksam onun gelişimi için kreş yada oyun grubu düşünüyorum. Bence bu kışı atlattıktan sonra siz de rahatlarsınız(kışın eve tıkılıyoruz ister istemez) yazın çok farklı düşüneceğinizi umuyorum,kreşe verip çalışmayı düşünebilirsin 2 yaş sonrası hatta pedagoglar kreş için 3 yaş tavsiye ediyor ama siz bilirsiniz. 2.çocuk için de en ideali arada 4 yaş olması. Ozamana kadar da 2nciyi istersiniz bence

Yanlış anlamayın ama ne kadar çok şikayet etmişsiniz. Halbuki bu kadar dertlenecek bir hayat değil ki bu.
İhtiyacınız yoksa ekonomık olarak çalışmaya bence durumunuzdan şikayet etmemelisiniz.
Bebeğiniz sağlıklıysa şükretmelisiniz. Annelik fedakarlıktır. Siz hayatınızdan fedakarlık yapmışsınız ne güzel.
Kardeş konusunda da şahsi fikrim herkesin kardeşi olmalı. Bu dünyada sırtını güvenle yaslayabileceğin kişidir kardeş.
Benim 3 kardeşim var keşke daha fazla olsaydı diyorum. Bu nimetten çocugunuzu mahrum bırakmayın..

2.5 yaşındaki ikizlerimle hem çalışıp hemde onları büyüttüm hiç bir yardım almadan ilk doğdukları dönemde eşimden ayrıldım üstelik...
zor olmadı mı elbette zor olduğu dönemler oldu, ama çok şükür atlattık hepsini

eşiniz eve geldiğinde 1 saat bile olsa dışarı çıkın kendinizle baş başa kalın çok iyi gelecektir size.. henüz bebeğiniz küçük bir kaç yıl daha geçtiğinde göreceksiniz ki size en iyi arkadaş olmuş işte o zaman 2. çocuğu da düşüneceksiniz...

kardeş kadar güzel bir şey varmıdır ya bu duyguyu çocuğunuzdan esirgemeyin derim..

Eğer gercekten ıkı cocuk ıstıyosan bu tek cocuk fıkrın sartlardan kaynaklanıyordur ve gecıcekdır yapamam dıye düşünme bende senle aynı konumdayım ve bebegım 9 aylık ama geçecek gözüyle bakıp güçlü olmaya çalışıyorum emınım bu zamanlar geçecek ve rahat günelerimiz geri gelecek Allah kolaylık versın

Selam benimde kızım 21 aylık dokuz aylıkken kreşe bıraktım işe başladım ve bende şuan ikinci bi çocuk asla istemiyorum çünkü çok zorlanıyorum ama ara ara vicdanım beni rahatsız ediyor biz beş kardeşim şükür ki iyiyiz birbirimize kızımın yalnız büyümesi beni bazen huzursuz etsede yok olmaz diyorum öncelikle anne olarak benim ikinci çocuk düşüncesine alışmam lazım ki yönümü çizebileyim şimdilik istemiyorum ama 4 sene sonra hayat şartları, ruhsal durumum bu duruma uygun olursa hazır hissedersem kendimi belki o zmn evet diyebilirim...
Zor kararlar bunlar offf!!!!