- 6 Nisan 2016
- 1.992
- 6.152
29 yaşındayım tiyatrocuyum
29 yaşındayım tiyatrocuyumKonunun hepsini okuyamadım ama çalışıyor musunuz kac yaşındasınız?
Sizi önceki konularınızdan biliyorum. Çok güzel bir iş yapıyorsunuz gerçekten. Takdir etmiştim ilk gördüğümde de.
Sürekli mutlu olmak zorunda hissetmek bence de sağlıksız bir ruh hali.
Ben daha çok @Gryffindor19 un yazdığı gibi kafamda ideal bir ben oluşturdum ve onun gibi olamadıkça kendimi yiyorum. Kendimi belli normlara bağlı kalmadan sevmek isterdim. Ama biraz salmak iyi gelecek sanki. Teşekkür ederim
Ayy ne kadar benziyoruz sizinle ya, kendim yazmışım gibi hissettim. Evet arada beğenelim kendimizi. Ben bazen seviyorum, çok hoşuma gidiyorum kendimin. Arada da tepeden tırnağa eleştiriyorum kendimi. 1.68 boya 53 kiloyum, bana sorarsanız fazlam var, tombişim. Vücut kitle indeksim öyle demiyor ama. En sonunda ama hayat yememek için çok kısa deyip devam ediyorum. Neyse ki vücuduma daha fazla kafayı takmış değilim. Ben de sabahın köründe çok zinde uyanmak ve her yere yetişmek istiyorum. Ama aksine tatil günleri dışında alarma "Manyak mısın ne ötüyorsun sabahın köründe zırıl zırıl," minvalinde homurdanarak uyanıyorum. Ve evet kesinlikle istiyorum ki yapamayacağım hiçbir iş çözemeyeceğim sorun olmasın. Hemencecik harika bir biçimde işimi yapayım herkesi kendime hayran bırakayım. Hiç göz altlarımda torba olmasın, cildim cansız durmasın, yüzüm yağlanmasın. Harika eş, mükemmel anne, ortamların aranan insanı olayım daima. Biraz abartmışız sanki bu mükemmel kadın işini? Bu arada çok hoşsunuz kısmı çok hoşuma gitti hiç öyle düşünmemiştim, teşekkürlerEski erkek arkadasim bana soyle bir video onermisti
(Ekleyebildim mi bilmiyorum)
Belki hosunuza gider oldugumuz kisi ile idealize ettigimiz kisilik arasindaki farki anlatiyor bu farkin aslinda normal oldugunu ama bazen de toplumun sacma standartlarindan etkilendigini mesela irkci mesela anoreksik filan olabildigini anlatiyor.
Sizi asiri iyi anliyorum galiba benim de kafamdaki "bir gun olacagim Ben" ile alakam yok. Bir gun olacagim ben her seyi okumustur, sanat tarihi, ikinci dunya savasi, ortacagda muzik, James Joyce'un butun kitaplari, ekonomi, efendim gitar calma hepsini bilir
Saat altida kalkip spor yapmadan gune baslamaz 55 kilodur. Vegan olmustur sifir cop ureterek yasar. Ayni zamanda evi her daim topludur ve cocuk yetistirmeye hem ekonomik olarak hem duygusal acidan hazirdir. Erkekler tarafindan asla reddedilmez cunku yani bu kadar guzel zayif her daim parfum kokan muhtesem bir kadini erkekler nasil reddetsin? Ayni zamanda surekli sikayet ederek arkadaslarini bogmaz asiri iyi bir evlat, abla ve arkadastir. Isini inanilmaz bir titizlikle yapar ve istisnasiz her ama her sorunu cozer az zamanda buyuk isler basarir (mesela siz iyi isler yapiyorsunuz filan dediniz Ben bu hak etmedigim ve humanitarian adi altinda yaptigim yalan dolan islerden dolayi bana verilen haram para yuzunden cehennemde cayir cayir yanacagima inaniyorum).
Yani idealimiz olmasi guzel bisey ama kendimizin gercek halini de arada bir sevsek iyi olabilirdi...misal siz cok hos bir insansiniz zaten her seyiniz cok eminim zaten tamdir daha ne olsun degil mi?
Ayy ne kadar benziyoruz sizinle ya, kendim yazmışım gibi hissettim. Evet arada beğenelim kendimizi. Ben bazen seviyorum, çok hoşuma gidiyorum kendimin. Arada da tepeden tırnağa eleştiriyorum kendimi. 1.68 boya 53 kiloyum, bana sorarsanız fazlam var, tombişim. Vücut kitle indeksim öyle demiyor ama. En sonunda ama hayat yememek için çok kısa deyip devam ediyorum. Neyse ki vücuduma daha fazla kafayı takmış değilim. Ben de sabahın köründe çok zinde uyanmak ve her yere yetişmek istiyorum. Ama aksine tatil günleri dışında alarma "Manyak mısın ne ötüyorsun sabahın köründe zırıl zırıl," minvalinde homurdanarak uyanıyorum. Ve evet kesinlikle istiyorum ki yapamayacağım hiçbir iş çözemeyeceğim sorun olmasın. Hemencecik harika bir biçimde işimi yapayım herkesi kendime hayran bırakayım. Hiç göz altlarımda torba olmasın, cildim cansız durmasın, yüzüm yağlanmasın. Harika eş, mükemmel anne, ortamların aranan insanı olayım daima. Biraz abartmışız sanki bu mükemmel kadın işini? Bu arada çok hoşsunuz kısmı çok hoşuma gitti hiç öyle düşünmemiştim, teşekkürler
Evet başlıyorum kağıdını kalemini hazır et:168 boya 53 kilo muuuuuu? Artik benim icin mukemmel kadin sensin kardesim bana sen olma taktikleri ver hem sanatcilara da hep ozenmisimdir he he he.
Aynı benim ailem, aynı benim öğretmenim.Otoriter, kontrolcü ebeveynlerim vardı. İlkokul öğretmenlerim düzgün okuyamayan çocukları döver, pek başarılı olmayanlara biraz ikinci sınıf muamelesi yapardı. Okuyamadı diye bir kızın burnunu kanattığını hatırlıyorum. Ebeveynlerimde ilkokula başladığımda en iyi notları almazsam beni okuldan alıp evlendireceklerini söylemişti. Ondan biraz belki takıntı haline getirdim.
Bana hep böyle şeyleri tek ben hissediyorum gibi gelirdi. Dışarıdan gayet iyi ama içinde böyle karman çorman duygular yaşayan tek ben varmışım gibi. Hep öyle olur ya zaten, depresyona girersin sanırsın ki en kötü sensin, en ilginç depresyon seninki, kimse senin gibi hissetmiyor. Aynen onun gibi. Siz de böyle düşünüyor muydunuz? Ben dün konuyu açtığımdan beri bunca kişinin "evet ben de böyle hissediyorum," demesine şaşırdım.Aynı benim ailem, aynı benim öğretmenim.
Ve ben de aynııı sizin gibi hissediyorum
Özgüvensiz olmaktan ziyade mükemmeliyetçiyim. Mükemmel olmadığımda kendimi yiyorum. Bir konu üzerinde çalışmaya başladığımda hemen anlamalı ve muazzam bir biçimde uygulamaya başlamalıyım. Olur da hata yaparsam dünya başıma yıkılıyor. Kendimi gerizekalı gibi hissediyorum. Felaket senaryoları yazmaya başlıyorum. Keyfim kaçıyor artık o gün ne yapsam memnun olamıyorum. Hemen hemen herkesin yapabileceği kolay bir işi yapınca "aman bunu herkes yapar zaten," diyorum. Orta zorlukta bir işi yapınca "başkaları bunu senden çok daha hızlı bir biçimde yapmıştır," diyorum. Gerçekten zor olan bir şeyi yapamadığımdaysa "bunu yapabilen insanlar var ama şimdi zor diye bahane bulma o insanların yanında senin esamen okunmaz," diyorum. Diyorum da diyorum. En sonunda da yapamayacağım olmayacak korkusundan hiçbir şeye elimi süremiyorum ve çok kaygılanıyorum. Annenizin sözü tam bana göre olmuş. Teşekkür ederim.Birincisi ozguvenin yok. Once ozguvenini kazanmalisin. Ikincisi bicbirimiz dort dortluk degiliz. Herkesin kabiliyeti farkli. Herseyi yapamayiz. Meslekler de bu yuzden var. Once herseyi yapamayabilecegini kabul etmek zorundasin. Yeteneklerinin farkina varip kendini o yonde gelistirmelisin. Kendini hatalarinla sevmeyi ogrenmelisin.
Son olarak da yapilacak isleri yapmak icin kendinde guc bulamadiginda isin basina otur. Caba harca. Bir yerden basla. Gerisi kendiliginden gelir. Ilk adimi at yeter ki.
Benim de yazilacak bir makalem var. Kacgundur elimde surunuyor. Hergun bir bahane ariyorum. Ancak ondan kurtulmam icin yazmam gerek. Once istemeden basina oturuyorum. Yaziyorum, olmadi diye siliyorum. Sonra yavas yavas kafamda nereden baskayacagim hangi sirayi izleyecegim sekilleniyor. Kacarak isi bitiremezsin. Bir yerdrn baskaman lazim. Annem işten korkma, is senden korksun der hep.
O öğretmenden bi tane de bende vardı.Tamam sebebini bulduk. Bundan kurtulmak icin iki yol var ya aileyle iletisimi tamamen keseceksin ya da uzman desteği alacaksın. Çocukluk travmalarının sadece uzman desteğiyle aşılacağını düşünüyorum. Ben kendimi gelistireyom mükemmel biri olayım farklı hissederim olmuyor maalesef.
Ayrıca dipnot: O öğretmenlerin Allah belasini versin.
Okumayı öğrenemedi diye arkadaşıma tokat atmisti öğretmenim. Çok yanlış cok üzücüO öğretmenden bi tane de bende vardı.
Bi kıza tekme atmıştı ilkokulda hiç unutmuyorum.
Allah belasını versin ayrıca sapıktı da.
Neyse konu sahibi bence de destek almalısınız.
Ciddi şekilde özgüven eksikliğiniz var.
Bu kitabı bana o kadar çok kişi önerdi ki çok merak etmeye başladım, bir an önce alıp okumak istiyorum, teşekkür ederim.İyi Hissetmek/Dr. David Burns
İsimli kitabı okumanızı öneririm.