Seni o kadar çok özledim ki baba
Çocuk hallerimi o kadar çok özledim ki.
Büyüyünce çok degisiyormus her şey .
Dizlerine yattığım o günler basimi oksardin bir radyomuz vardi
Bana bir masal anlat bana şarkısı çalardı bazen ne çok mutlu olurdum. Kendimi ne kadar güvende ve huzurlu hissederdim.
Huzur bulduğum kac yasina gelirsem geleyim 8 yaşinda hissettiğim bir şarkı oldu sonra o hep.
Büyüdüm ben büyüdükçe o sevgi göstermeleri değişti birbirimize bakışlarımız değişti.
En çok da ben değiştim değil mi baba
Sen her işten geldiğinde kapıya koşan kiz artik evinde değildi.
Evlenmiş o da çoluk çocuk sahibi olmuştu.
Sana geldiğimde sen yine işten geldiğinde artık kapıya ben değil torunların koşuyordu.
Ne çabuk büyüdün Nur dedim o an kendime.
Doyamadım ki ne çocukluğuna ne babama.
Zaman geldi evliliğim sallantiya girdi.
Dedin ki sen benim canımsın gel sana Kapim hep açık.
Ama çocuklarını getirme onlara babaları baksın.
Nasil olurdu ki bu ?
Sen benden vazgecemedigin gibi bende onlardan vazgeçemezdim.
Sen yavruna üzülüyordun ben kendi yavruma.
Her şey değişmişti güven taşları yerinden oynamaya başlamıştı.
Nereye dönsem canım acıyordu.
Oyle öyle geçti gitti zaman ben cocuklarimdan vazgecemedim.
Simdi çocuklarım büyüdükçe kendi çocukluğumu görüyorum onlarda okşarken başını sen geliyorsun yine aklıma.
Kızarken de sen geliyorsun aklıma.
Hani kiz çocuklar anneyi rol model alırdı?
Ben her konuda seni rol model almıştım.
Ayni sana benziyorum baba.
Yine gelsem yanına dizlerine uzansam yine bu müzik çalsa o zaman ki gibi başımı okşar mısın?
Dertlerim o zamanki gibi yine azalır mı ?
Peki sen beni o zaman ki gibi yine koşulsuz sever misin baba ?
Benim içimde hala o küçük Nur yaşıyor .
Seni seven Nur hala çok seviyor gösteremesede çok seviyor...
Arkamdaki dağim, ağacım, annemin biricik aşkı ,
Iyi ki varsın. Her şeye rağmen iyi ki hayatımdasın.