Meraba günlüğüm pek sık uğrayamaz oldum bu sıra.
Ama her şey yolunda. Sevdiğim yorgunluklarimla devam ediyor hayat.
Ne sinavlardan geçtim ama en çok yorulmayı sevdim.
İnşirah suresindeki son ayet gibi hani diyor ya
Boş kaldın mı hadi kalk yine yorul.
En güzel yorgunlukları bana bu çocukları bu işleri bu eşi veren Allah a Hamd olsun.
Geçenlerde yine çocuklarımla sesimin dozu artarak konuşmaya başladım.
Çünkü en az 10 defa yapmalarını istediğim bir şeyi yapmamakta diretiyorlardi.
En son ben bile kendimden korktum kızarken gözlerini belertmis ve sesi epey yüksek çıkan bir anneye donusmustum .
Evet yaptılar dediğimi.
Ve içimde yine bir huzursuzluk.
Çünkü çocuklarım benden korkmuslardi.
Halbuki hic bir zaman hayallerimde böyle bir anne profili cizmemistim ki ben.
Elbette disiplin vardi ama korkutmadan ikna edici uzaklaştırma cezaları gibi ikna edici.
Ama bazen işin kestirmesinde buluyordum kendimi.
Hic biri yüzüme bakmıyordu.
Oturdum yere o an çocuk oldum.
Kapı açıldı ve büyük olan ben girdim içeri ve beni en çok eğlendiğim şeylerden mahrum etmeye çalışan bir kadın dinlemek istemiyordum onu çocuktum ya hani çocukluk yapıyordum iste ve bana yaklaştı öyle bir kızdı ki hele o sert bakışı
Korkmuştum kime siginacaktim simdi kim koruyacaktır beni ondan yine ben ondan ona sığındım.
Kızma bana sadece eğleniyordum dedim.
Gözlerimi açtım oturan ben büyümüştüm ve yanımda masum savunmasız sadece zaman kavramını tam kavrayamamis çocuklar vardı yanımda.
Sarıldım ağladım. Sizi çok seviyorum. Ben sizi çok seviyorum. Sizin davranışlarınıza karşı ofkelenmis olabilirim ama size ve kişiliğinize kızmıyorum cunku siz bendensiniz bende sizden.
Onlarda sarildi sanki biraz önce kizan ben değilmişim gibi.
Uyaran bir anne olmak en doğrusu yanlışı ve doğruyu ayırt etmeyi öğretmek bizim asli gorevlerimizden ama hor görmeden kalp kırmadan urkutmeden yapabiliyorsak ne mutlu.
Bir çocuk yetiştirmek aslında kendini yetistirmekmis meğer kendini yeniden sekillendirmekmis
Büyük konusmamakmis
Ben asla öyle olmam denilen ne varsa hayatın oldurmasiymis. Okumakla ogrenilmiyormus annelik. Herkesin anneliği kendine ozelmis. Her çocuk özel olduğu gibi her annelik de öyle ozelmis.
Beni yetiştiren beni büyüten beni olgunlaştıran çocuklarım sizinle öğrenmek daha güzelmiş.
Piştim sandığım kişiliğimi ham olarak önüme sunsaniz da sizin için yeniden yanmaya hazir bir kalbim var.
Bugün de sizin için yazmak istedim.
Simdi babanızla masal dinleyerek uyurken odanızda ben de başka odada bunları yazıyorum.
Kalemimi yeniden elime almama sebep olduğunuz için size minnettarim .
"Adam olacak Anne"
Aynı gözlüğü ben de takmisim bugün.Bugün sakindim sessizdim. Oluruna bıraktım hayatı.
En küçük çocuğumun tabağı yere fırlatıp kırmasına bile sesim cikmadiysa bir şeyler oldu bana .
Baba uyarinca bende sessiz kaldım sanırım.
Çorapların eşleri çıkarılıp sağa sola firlatilsada Bugün kendime verdiğim sözü tuttum demek ki sinirlenmeden de bir gün geçebiliyormus.
Elimde iki tane gözlük var .
Bir tanesi memnuniyetsiz ve sinirli gösteren gözlük.
Diğeri hoş gören gözlük.
Bugün hoş gören gözlüğü taktım.
Kendimi de onları da özgür bıraktım.
Yarın ola hayrola .
" Deneme yanılma yöntemi "
Ya çok güzel yazmışsın yüreğine sağlık resmen beni anlatmışsın zaman zaman yazardım ama uzun zamandır çok dağınığım yazamıyorum bu çok bana hitap etti31 yaşındaki ben neler söylemek istersin ne öğrendin bu yaşına kadar hadi bana beni anlat insanlar hakkında ne düşünüyorsun?
- öncelikle hic bir zaman kusursuz olamayacağımı öğrendim.
- insanların hepsini bir tutmamam gerektiğini öğrendim.
-annemive babamı haklı bulmayı öğrendim.
-ağlamanin aslında sadece canı aciyana yakıştığını öğrendim.
-susmanın neler kazandırdığını öğrendim.
-sevgiyi herkese emanet etmemeyi öğrendim.
-yaptığım iyiliği başa kakacaksam hiç yapmamanın daha iyi olduğunu öğrendim.
- kendime zaman ayırmayı, sadece kendimi değiştirmeye çalışmayı ,insanlari olduğu gibi kabullenmeyi öğrendim.
- bir de kac yaşımda olursam olayım bilgiye hep ac kalacağımı ve bu konuda ac gözlü olmayı öğrendim.
-küçük bir çocuğun ağzından çıkan mantıklı cümleyi de kabullenmeyi öğrendim. Sen ne bileceksin dememeyi öğrendim.
Hayat çok şey öğretiyor.
Ama her şeyi değil...
Icine atma yaz . buraya ne zaman yazsam o kadar hafifliyorum ki kuş gibi .Ya çok güzel yazmışsın yüreğine sağlık resmen beni anlatmışsın zaman zaman yazardım ama uzun zamandır çok dağınığım yazamıyorum bu çok bana hitap etti
Şu günlerde yazmak yerine susmak sanki daha da rahatlıyor beniIcine atma yaz . buraya ne zaman yazsam o kadar hafifliyorum ki kuş gibi .
Huzurlu olmak için yazmayı çok seviyorum.
Sen de buraya hislerini kalp kırıklıklarını ya da dualarını mutluluklarını yazabilirsin.
Bayıldım yazılarına kalemine, aklına, kalbine sağlıkIcine atma yaz . buraya ne zaman yazsam o kadar hafifliyorum ki kuş gibi .
Huzurlu olmak için yazmayı çok seviyorum.
Sen de buraya hislerini kalp kırıklıklarını ya da dualarını mutluluklarını yazabilirsin.
Yazmayı çok seviyorum.Bayıldım yazılarına kalemine, aklına, kalbine sağlık
Hala yazar olabilirsin, verimlilik çağındasınYazmayı çok seviyorum.
16 yaşımda öğretmenim senden çok iyi yazar olur demişti.
Hayalimdi olamadım.
Ama yazmayan da olmak istemedim.
Burasi bir nevi hayallerimin gerçekleştiği kendimi hafif hissettiğim bir yer oldu.
Herkes yazmalı diye dusunenlerdenim.
Ben konusamayacak kadar yorgun hissediyorum kendimi. Özellikle sabahlari. Özellikle is yaptıktan sonra. Fakat kizçeler ilgi bekliyor degil mi fena halde...Şu günlerde yazmak yerine susmak sanki daha da rahatlıyor beni