Sorunları ya benim kadar umursamıyor yada benden adım bekliyor.

Siz niye bağırıp çağırıyorsunuz ki.
Tartışmanın da bir adabı var.
Ne gereği var bu tarz konuşmalara.
Adam sizi böyle görünce daha çok kapanıyor içine.
Öfkenizi kontrol etmeyi öğrenin.
Benim karşımda da böyle bağıran bir insan olduğunda iletişimi keserim hemen ordan uzaklaşırım.
Hayat yeteri kadar zor zaten.
Bunun feministlikle alakası da yok
Öfkenizi kontrol etmeyi öğrenin.
 
Bence uzatmayin. Gidin sarılin konuşun. Vaktimizi böyle önemsiz kavgalar yüzünden ayrı gecirmeyelim deyin. Hislerinizi anlatın onun anlatmasına da fırsat verin.
 
Benimki de böyle. Sorunlarımızı konusmak yerine sessiz kalıyoruz. Ha ben konusursam sinir krizi geçirir iki çift lafa katlanamıyor.
Sen yine bağırıp çağırıyormuşsun. Bence sen doğru yoldasın
Sustukça daha çok geriliyorum çünkü. Evde bir gerginlik havası hakim oluyor konuşup çözülmedikçe karşı taraftan atak bekleyip gelmedikçe bu sefer olay benim patlamama dönüşüyor. Sessiz kalınca konu konuşulmayınca unutulduğunu çözüldüğünü zannediyorlar ama biz öyle değiliz ki o kavgayı içimizde 10 defa tekrarlıyoruz.
 
Bence uzatmayin. Gidin sarılin konuşun. Vaktimizi böyle önemsiz kavgalar yüzünden ayrı gecirmeyelim deyin. Hislerinizi anlatın onun anlatmasına da fırsat verin.
Bu akşam için tiyatro bileti almıştık. Gösteriye gidebilirsek dönüşte belki konuşuruz öncesinde vaktimiz olmayacak çünkü
 

Alttan almak için illa haklı olmaya gerek yok bunu biliyordum ama haklı olduğum bir konu da gönül alan değil gönül alınan taraf olmak istiyorum. Yorumlarınızla da işin inatla devam etmeyeceğini anladım. Tartışmaların konusunu sinirim yatıştıktan sonra konuşmaya, çözmeye bunu da eşime aşılamaya çalışacağım. Umarım başarabilirim.
 
İnsana tükendiğini hissettiriyor. Ama seviyorsun. Seviliyorsun. Sorunun nereden kaynaklandığını çözmeye çalışıyorum.
Sorun bence umursama/umursamazlık seviyelerinizin farklılığı. Bahsettiğiniz kavganın neden kavgaya dönüştüğünü anlayamadım mesela ben; yani belki fazla herşeyden şikayet ediyorsanız genel olarak, o da bundan hoşlanmıyor ve rahatsız oluyor olabilir, gereksiz buluyor da olabilir, hatta öyle bulmuş ki "bir sen/biz değiliz çocuk bakan" diye bir cümle çıkmış ağzından. Evet sizi anlamadığını düşünmüş ve bu cümleye kırılmış olabilirsiniz ama kavgaya dönüşecek bir cümle olduğunu düşünmüyorum ben. O an kırıldığınızı belirtip konuyu kapatabilirdiniz kavga etmek yerine. Hadi diyelim o an herkes gergindi bir şekilde tartışmaya dönüştü, sonra 2 hafta küsmek falan bana çok garip geliyor, bunu bu kadar içselleştirip haftalar sonra telefonda bağırıp çağırarak gündeme getirmek de cabası.. Kısacası ben sizi biraz haksız buldum, yani bu küslüklere gerginliklere sebep olan sizmişsiniz gibi düşünüyorum. Doğal olarak adım atmak da size düşer gibi gözüküyor. Bir de tavsiyemdir, evliliklerde yaşanan ufak gerginlikleri olay yerinde bırakıp birşey olmamış gibi davranmak bişeylerin üstünü kapamak/çözmemek değildir, aile olmak küçük şeylerin olabiliceğini kabullenmek ve sevmeye saymaya devam etmektir. Sorun gerçekten ufaksa tabiki Umarım yoluna koyarsınız
 
Gerçekten zor bir insandım işten çıkıp eve tamamen dönünce daha zor bir insan olmaya başladım. İştem çıkıp tamamen eve odaklanmak, temizlik, yemek derken kendimi unutuyorum karşımdaki insanın beni anlamadığını tam tersi yaptığım şeyi küçümsemesini yediremedim. Yediremiyorum da. İşe başlasam dinlendiğimi hissedeceğimi düşünüyorum. Mental olarakta çok yorgun hissediyorum. İstediğim şey anlaşılmaktı ama gereksiz büyüdü ve olmadık zamanda yanlış şekilde patladım hemde evladımın gözü önünde. Kendimi törpülemem gerektiğini tekrar anladım. Eşimi de bir kenara bırakıyorum onunla nasıl olsa öyle çözeriz biliyorum o beni anlar ama çocuğum öyle değil. Bir daha böyle birşeyin tekrarlanmaması onun etkilenmemesi için ne gerekiyorsa yapacağım. Çok teşekkür ederim okuyup empati kurup fikir verdiğiniz için.
 
kavga ederek soğumuyoruz fakat susarak soğuyoruz birbirimizden dimi?
sinirlendiğim bi konuyu sakince konusmak benim için o kadar zor ki. Onun içinde öyle.
Susmayı çözüm sanıyoruz.
O yüzden bagır çağır rahatla en temizi.
 
Sizi kendime çok benzettim ben de böyle sinirli fevri bir insanim ve eşimle kavgalarımız sürekli böyle. Günlerce konuşmuyoruz sonra ben dayanamayıp yine çıldırıyorum sonra bir şekilde affedip normale dönüyoruz. Ama konular hep bir yerde birikiyor üstü kapatılıyor.. şuan yine öyle bir suskunluk sürecindeyiz o işteyken yine dayanamayıp bir sürü mesaj attım sinirle haklıyken haksız konumuna geldim.
 
Eşiniz uyumlu değil,iyi günde herkes iyi olur Önemli olan , kötü anlarda ,kriz zamanlarında uyumlu olmak Bu eşinizde yok Aşırı bencil,ben merkezci biri . İyi olan adam haksız olduğunda özür dilemesini bilir Üzgünüm bugüne kadar eşinizde bir yalana tutunmuşsunuz.Ya adim atın hep adım atan siz olun,Ya artık net olun kendine gelsin.
 
Bugün Gürkan keçici 'nin tamda sizin konunuzla ilgili bir videosunu izlemiştim.Sizin konunuzu okuyunca aklıma geldi.
Sizinde izlemenizi önerebilirim.Çok faydalı olacağına inanıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…