Onu düşünmek istemiyorum ama hiç aklımdan çıkmıyor ve tek pişmanlığım çocuğumun yanında böyle sinirlenmiş olmam. Telefonu kapatınca çocuğuma sarılıp ağladım zaten ama iş işten geçti defalarca özür dileyip öptüm hala da sarılınca özür diliyorum umarım aklının bir yerlerinde kalmaz.Bence ikiniz de hatalısınız.
Asla direkt eşiniz suçlu haklısınız diyemiyorum ben.
Keşke çocuk yapmadan önce düşünseydiniz.
Tee alt kattan kayınvalideniz duyuyorsa sesinizi,çocuğunuz ne yapıyor siz bağırırken anlamadım.
Üzücü
Hayir almadim tabii ki de , Eger haksizsam zaten uzatmam hemen ozur dilerimNe kadar güzel maşaallah size. Alttan almadınız değil mi anladığım kadarıyla kavganın üzerine gidip sorunu çözdünüz.
Yine böyle uzun süren bir küslüğümüzün ardından özür dileyince oturup sakince konuşup bir daha böyle uzamamadı yönünde konuşmuştuk bunu devamlı tekrarlamamız mı gerekiyor bilmiyorumBen küsüp küslüğü uzatan sevgili/eş durumunu hiç anlamıyorum. Hele bir de aynı evde küsmek, trip atmak ve bu süreci uzatmak bence gelişimini tamamlayamamış bireylerin yapacağı bir şey olmalı. Karşınıza alın ve konuşun. Laftan anlamazsa ona göre bir aksiyon alırsınız.
Anlıyorum o da kötü ama genelde herkes kendini savunur zaten. Yanlış yaptığının farkına zamanla varır. Sizinki varamadığı için konuşmamaya devam ediyor.Tartışma esnasında konuşur ama hep kendi haklı şekilde konuşur. Konuşmama süreci küslük başlayınca
Ay bide ben çok yoruluyorum tartışırken ya karsiklili atişmak küsmek hele ki beni aşırı yoruyor o yüzden başta susup sonra tatlı tatlı acısını çıkarıyorum ama küslük olmuyo çünkü o sakinlesmis oluyo bide bunu deneyin ve biraz akışına bırakın kocalarımız bu kadar takılacak kadar muhteşem değillerHemde çok inatçı ve sinirli biriyim. Eşimde inatçıdır ama sinirli değildir. huyumdan memnun değilim ama herşeyi alttan alan biri olmakta istemiyorum. İlk zamanlar çok daha fazla takar ağzından çıkar her kelime de sen bana böyle mi demek istedin deyip kavga edip konuşmazdım ama dediğiniz gibi bir süre sonra duymamaya gereksiz yere tartışma çıkarmamaya başladım belki de karşılıklı huyumuzu öğrenmeye başladığımızdan bilmiyorum.
Kesinlikle sessiz adam iyi adamdır demiyorum. Sessiz sakin derken uyumludur öyle evde boş beleş her şeye karışmaz gereksiz tartışma yaratmaz anlamında demek istedim. Yoksa sessizlik de bir şiddet bana göre ve bu tür kavgalarımızda sessizliği beni çıldırtıyor. Sürekli pışpışlanmak mı yoksa umursamazlık mı karar veremiyorum
Hayır canım devamlı tekrarlamak yapılmaması için bir çözüm değil ki. Vallahi böyle ömür geçer mi iyi düşünün. Eşinizin iyisini kötüsünü bir teraziye koyun ondan sonra kararınızı verin. Ama siz de çok sakin biri gibi gelmediniz bana. Çift terapisi belki işinize yararYine böyle uzun süren bir küslüğümüzün ardından özür dileyince oturup sakince konuşup bir daha böyle uzamamadı yönünde konuşmuştuk bunu devamlı tekrarlamamız mı gerekiyor bilmiyorum
Evet önce Apartmanı ayağa kaldıracak kadar bağırıp sonra çocuğa sarılıp ağlamak hiç aklında kalmaz.Onu düşünmek istemiyorum ama hiç aklımdan çıkmıyor ve tek pişmanlığım çocuğumun yanında böyle sinirlenmiş olmam. Telefonu kapatınca çocuğuma sarılıp ağladım zaten ama iş işten geçti defalarca özür dileyip öptüm hala da sarılınca özür diliyorum umarım aklının bir yerlerinde kalmaz.
Iletişim eksikliginiz var. Karsilikli duygularinizi sakince ifade edin biriktirip patlamayın. Siz onun penceresinden o da sizin pencerenizden bakmalı. Meraminizı sakin ve genişce anlayın ondan da anlatmasini isteyin .Herkese Merhaba; uzun aradan sonra ilk defa konu açıyorum. Eşimle 4 yıldır evliyiz. Birbirimizi hala ilk günkü kadar çok seviyoruz çok uyumlu sessiz sakin bir adamdır severek evlendik değer de veriyoruz ama ufak bir tartışma da veya kavga ettiğimizde haftalarca küs kalabiliyoruz. Biraz feminist bir yapıya sahip olduğumdan mı biliyorum o uyumlu adam uçup gidiyor yerine başkası geliyor asla boynununu eğip özür dilemez gönül almaz. Ufak tartışma bile yaşamış olsak tripleşmemiz uzarda uzar gittiği yere kadar gider.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
Gercekten seven insan haftalarca egosunu ön planda tutup küslügü sürdürmez. Benim de eskiden küsme huyum vardi. Evliligin basinda bir iki gün iyice trip atardim. Baktim esimle benim aramdaki baga zarar veriyor, kendimi bu konuda terbiye edip gelistirdim. Artik öyle küslük olmuyor. Esiniz bir karar vermeli egosumu yoksa esi ile iliskisi mi?
Kavga sonrası İletişim eksikliğimizin olduğunun farkındayım aslında. Şu an bu süreli kavgamızda ne yapmam gerekiyor sizce bu kavga için hala ondan mı hareket beklemeliyim. Yoksa gidip uyandırıp konuşmalı mıyım?Iletişim eksikliginiz var. Karsilikli duygularinizi sakince ifade edin biriktirip patlamayın. Siz onun penceresinden o da sizin pencerenizden bakmalı. Meraminizı sakin ve genişce anlayın ondan da anlatmasini isteyin .
Bu uzun süreli kavgamız da şuan ne yapmalıyım sizce? Koltukta uyuyor uyandırıp konuşmalı mıyım yoksa bu tartışma için duruşumu bozmamalı mıyım?Hayir almadim tabii ki de , Eger haksizsam zaten uzatmam hemen ozur dilerim
Aslında ilk zamanlarda asıl küsen hep bendim sağlam trip atıp asla yüz vermezdim sarılsa sarılma derdim öpse öpme derdim ama yine de biraz gönlümün alınmasını üzerime titremesini isterdim. Belki de bizi/onu bu duruma ben getirdim. Her defasında o bu sefer özür dileyecek diye kendimi şartlayıp o özür dilemeyince daha çok sinirlenen ben oldum. Yakın zamanlar da mesela kavga ediyoruz ben küsmedim ama surat beş karış oturunca karşımda ben de otomatikman kendimi geri çekip asla muhattap olmuyorum. Muhattap olsam şımaracak ve hep böyle devam edecek diye düşünüyorum ama ben alttan almasam da adam aynı zaten alttan alarak mı denesem biraz
Haklı olabilirsiniz. Bunu düşüneceğim ve karar verdiğimde eşime de sunacağımBence bu konuda beraber destek alin disardan. Iletisim sekliniz saglikli degil ve bu zamanla iliskinize ciddi zarar verecek. Cünkü esler arasinda "altdan alsam simarir." Veya "alisir" gibi durumlar olmamali.
Haklı olabilirsiniz. Bunu düşüneceğim ve karar verdiğimde eşime de sunacağım
Hayır görücü usulü olmadı evliliğimiz severek evlendik. Hiç duygu patlaması kendinizi kontrol edemediğiniz yada sınırlarınızın zorlandığı nerede nasıl davranmanız gerektiğini kestirmediğiniz anlar olmadı mı? O an ki haftalık sinir birikimiyle şu çocuğa bir bakın da ben evde biraz bağırayım diye düşünemedim yada çocuğu kapının önüne atıp burada bekle diyemedim haklısınız. Yaptığım şeyin doğruluğunu asla savunmuyorum ve çocuğumun yaşadığı duygu karmaşası beni yiyip bitiriyorken sizin duyar kasmanız hoş değil. Biraz sonra bakamıyorsanız yapmasaydınız yorumu da gelir. Annelik bir anlık yapılan yanlış ile ölçülemez lütfen.Evet önce Apartmanı ayağa kaldıracak kadar bağırıp sonra çocuğa sarılıp ağlamak hiç aklında kalmaz.
3 dakika içinde duygudan duyguya sürüklemişsiniz çocuğu resmen.
Anlamamıştır da ne oluyor kendi mi suçlu.
Önce kendisine öfkelenildi-öyle yazmışsınız- sonra telde birine bağırıldı sonra tel kapanınca kendisine sarılıp ağlandı falan.
Burda sizi haklı görenler çok olmuş ama bence duygu durumunuz hiç normal değil.
Belki eşiniz yaptı belki siz kendiniz eşinizi bu hale getirdiniz bilemiyorum. Görücü usulü evlendiniz sanırım.
Ama bebeğe yansıtmaya hakkınız yok karı koca arasındaki ilişkiyi iki tarafında.
Umarım çok teşekkür ediyorumBunlar asilmayacak sorunlar degil. Sadece uzun süre devam etse onarmasi zorlasiyor. Insallah beraber iyi cözümler bulursunuz
Of erkeklerin bu özür dileme konusundaki odunluğu içimi daraltıyo ya. Sanki çkünü kes camdan aşağıya at demişsin gibi tepki veriyorlar bir de özür bekleyince. Sinirlenip bağırmışsınız, insanlık hali olabilir ama bundan sonra daha sakin kalmaya çalışın. Bazen ev işi yapmayarak terbiye etmek gerekebiliyor. Zorlu görevinizde başarılar dilerim, a.k.a. bir erkeği eğitmek.Herkese Merhaba; uzun aradan sonra ilk defa konu açıyorum. Eşimle 4 yıldır evliyiz. Birbirimizi hala ilk günkü kadar çok seviyoruz çok uyumlu sessiz sakin bir adamdır severek evlendik değer de veriyoruz ama ufak bir tartışma da veya kavga ettiğimizde haftalarca küs kalabiliyoruz. Biraz feminist bir yapıya sahip olduğumdan mı biliyorum o uyumlu adam uçup gidiyor yerine başkası geliyor asla boynununu eğip özür dilemez gönül almaz. Ufak tartışma bile yaşamış olsak tripleşmemiz uzarda uzar gittiği yere kadar gider.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?