- 29 Kasım 2016
- 341
- 256
- 103
- 32
- Konu Sahibi atarlibartinli
-
- #1
Gerçekten aynı düşüncedeyim. Sevgisinden bu kadar emin olduğum adamın bu denli umursamaz ol asının nedeni beni sevmemesi olarak düşünüyorum. Şöyle de bir şey var benim üzerime ne kadar düşşe özür dilese bir zaman sonra ben daha çok nazlanmaya başlıyorum galiba. Yani sadece ona yüklenmekte istemiyorum kendimde de suç aramaya çalışıyorum. Acaba bu yüzden mi diyeValla benim eski eşimde oleydi hep ben gidip gönlünü alıyordum öle düzeliyorduk yoksa aylarca kus kalabilirdik yani o derece sonra fark ettim ki bu adam beni sevmiyor seven adam nasıl.kus kalabilir bu kadar diye çok düşündum sonrasında boşanma kararı aldım adam yine bişi yapmadı hatta yine benim gidip yanlış bir karar aldığımi fln söylememi bekledi.
Kısacası bu tipler değişmez ya böyle kabul edeceksin yada bu diyardan gideceksin
yukarıda yazdığım gibi ben haksız olduğum zamanlarda gerçekten gönlünü alıyorum. Ama bunu biraz fazla yaptığımda o bu davranışına daha çok devam eder diye kendimi geri planda tutuyorum.Yani siz inadinizi biraz kırmayı deneseniz. İki tarafta inatçı bı evlilik çok sürmez ama siz biraz daha ılımlı olun. Belkide oda bu olumlu yanımızı görünce huyu değişir.
Benim eşimde böyleydi küser konusmazdi. Çok konuştum, anlattım ama şimdi kussekte belki bı gün falan sürer. Bizdede rekor 25 gün bu arada ama 14 senelik evliyiz ilk defa o kadar uzun süre kus kaldık.
Bence sizde çok inatçı ve sinirli bir yapıya sahipsiniz herşeye bu kadar öfkelenmek kendinizi de yorar ben mesela gerçekten eşimin dediğinin 5 de 3 unu duymamaya karar verdim böylece hem ben sinirlenmiyorum.hem tartışma uzamiyor ama o sakinleşince yarım saat konuşurum tek tek dediklerini yüzüne vururum bagiririm ama iki tarafta sinirli olmayacak i atesse siz su olmayı deneyin bazenHerkese Merhaba; uzun aradan sonra ilk defa konu açıyorum. Eşimle 4 yıldır evliyiz. Birbirimizi hala ilk günkü kadar çok seviyoruz çok uyumlu sessiz sakin bir adamdır severek evlendik değer de veriyoruz ama ufak bir tartışma da veya kavga ettiğimizde haftalarca küs kalabiliyoruz. Biraz feminist bir yapıya sahip olduğumdan mı biliyorum o uyumlu adam uçup gidiyor yerine başkası geliyor asla boynununu eğip özür dilemez gönül almaz. Ufak tartışma bile yaşamış olsak tripleşmemiz uzarda uzar gittiği yere kadar gider.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
Kesinlikle sessiz adam iyi adamdır demiyorum. Sessiz sakin derken uyumludur öyle evde boş beleş her şeye karışmaz gereksiz tartışma yaratmaz anlamında demek istedim. Yoksa sessizlik de bir şiddet bana göre ve bu tür kavgalarımızda sessizliği beni çıldırtıyor. Sürekli pışpışlanmak mı yoksa umursamazlık mı karar veremiyorumSessiz adam iyi adam demek değildir.
İletişime geçmek yerine küs kalmak bence en büyük sorun. Hala çocukluk günlerinde kalmış gibi. Sürekli sizin onu pış pışlamanızı bekliyor
Benim eski eşim aynısı idi. Baş edemezsiniz efendim. Hasta olursunuz. Kesinlikle değişmez. Allah yardımcınız olsun. Ama çok fazla dayanabileceğinizi zannetmiyorum. Ancak vurdumduymaz bir tip olacaksınız ki sorun olmasın. O da anladığım kadarıyla mümkün değil. Zor kardeşHerkese Merhaba; uzun aradan sonra ilk defa konu açıyorum. Eşimle 4 yıldır evliyiz. Birbirimizi hala ilk günkü kadar çok seviyoruz çok uyumlu sessiz sakin bir adamdır severek evlendik değer de veriyoruz ama ufak bir tartışma da veya kavga ettiğimizde haftalarca küs kalabiliyoruz. Biraz feminist bir yapıya sahip olduğumdan mı biliyorum o uyumlu adam uçup gidiyor yerine başkası geliyor asla boynununu eğip özür dilemez gönül almaz. Ufak tartışma bile yaşamış olsak tripleşmemiz uzarda uzar gittiği yere kadar gider.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
Kesinlikle cuk yorum. Evet aynen böyle oluyor.Valla benim eski eşimde oleydi hep ben gidip gönlünü alıyordum öle düzeliyorduk yoksa aylarca kus kalabilirdik yani o derece sonra fark ettim ki bu adam beni sevmiyor seven adam nasıl.kus kalabilir bu kadar diye çok düşündum sonrasında boşanma kararı aldım adam yine bişi yapmadı hatta yine benim gidip yanlış bir karar aldığımi fln söylememi bekledi.
Kısacası bu tipler değişmez ya böyle kabul edeceksin yada bu diyardan gideceksin
Sessiz adam iyi adam demek değildir.
İletişime geçmek yerine küs kalmak bence en büyük sorun. Hala çocukluk günlerinde kalmış gibi. Sürekli sizin onu pış pışlamanızı bekliyor
Hemde çok inatçı ve sinirli biriyim. Eşimde inatçıdır ama sinirli değildir. huyumdan memnun değilim ama herşeyi alttan alan biri olmakta istemiyorum. İlk zamanlar çok daha fazla takar ağzından çıkar her kelime de sen bana böyle mi demek istedin deyip kavga edip konuşmazdım ama dediğiniz gibi bir süre sonra duymamaya gereksiz yere tartışma çıkarmamaya başladım belki de karşılıklı huyumuzu öğrenmeye başladığımızdan bilmiyorum.Bence sizde çok inatçı ve sinirli bir yapıya sahipsiniz herşeye bu kadar öfkelenmek kendinizi de yorar ben mesela gerçekten eşimin dediğinin 5 de 3 unu duymamaya karar verdim böylece hem ben sinirlenmiyorum.hem tartışma uzamiyor ama o sakinleşince yarım saat konuşurum tek tek dediklerini yüzüne vururum bagiririm ama iki tarafta sinirli olmayacak i atesse siz su olmayı deneyin bazen
Tartışma esnasında konuşur ama hep kendi haklı şekilde konuşur. Konuşmama süreci küslük başlayınca1. Feminist olmak kötü birşey değildir. Erkeklerde feminist olabilir hatta olmalıdır da..
2. Eşiniz uyumlu ılımlı hiç değil. Böyle adamlar insanı çıldırtır. Bunun yerine çata pat konuşan adamı yeğlerim.
Ne kadar güzel maşaallah size. Alttan almadınız değil mi anladığım kadarıyla kavganın üzerine gidip sorunu çözdünüz.Benim kocam da eskiden küserdi, Ben asla küsmesine izin vermedim. Üzerine gittim gerekirse tartismayi uzattim biriktirmedim icimizde hicbirseyi. Simdi küsmüyor catir catir tartisiyor benimle ama duzeliyoruz hemen
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?