- 29 Kasım 2016
- 341
- 256
- 103
- 32
- Konu Sahibi atarlibartinli
-
- #41
Onu kestirmeye bile bu kadar direnmiyorlar. A.k.a ne demek anlamadım ama çok teşekkür ediyorum
Of erkeklerin bu özür dileme konusundaki odunluğu içimi daraltıyo ya. Sanki çkünü kes camdan aşağıya at demişsin gibi tepki veriyorlar bir de özür bekleyince. Sinirlenip bağırmışsınız, insanlık hali olabilir ama bundan sonra daha sakin kalmaya çalışın. Bazen ev işi yapmayarak terbiye etmek gerekebiliyor. Zorlu görevinizde başarılar dilerim, a.k.a. bir erkeği eğitmek.
Yaptığım şeyin doğruluğunu savunmuyorum asla derken bile kendinizi savunuyorsunuz farkında mısınız?Hayır görücü usulü olmadı evliliğimiz severek evlendik. Hiç duygu patlaması kendinizi kontrol edemediğiniz yada sınırlarınızın zorlandığı nerede nasıl davranmanız gerektiğini kestirmediğiniz anlar olmadı mı? O an ki haftalık sinir birikimiyle şu çocuğa bir bakın da ben evde biraz bağırayım diye düşünemedim yada çocuğu kapının önüne atıp burada bekle diyemedim haklısınız. Yaptığım şeyin doğruluğunu asla savunmuyorum ve çocuğumun yaşadığı duygu karmaşası beni yiyip bitiriyorken sizin duyar kasmanız hoş değil. Biraz sonra bakamıyorsanız yapmasaydınız yorumu da gelir. Annelik bir anlık yapılan yanlış ile ölçülemez lütfen.
Acele karar vermeyin bence Zaten adam uyuyor. Ama sakin kafa konusun derim.Bu uzun süreli kavgamız da şuan ne yapmalıyım sizce? Koltukta uyuyor uyandırıp konuşmalı mıyım yoksa bu tartışma için duruşumu bozmamalı mıyım?
Hahah akılları erecek yaşta olsalar direnirlerOnu kestirmeye bile bu kadar direnmiyorlar. A.k.a ne demek anlamadım ama çok teşekkür ediyorum
Yaptığım şeyin doğruluğunu savunmuyorum asla derken bile kendinizi savunuyorsunuz farkında mısınız?
Eşiniz de aynı sizin gibi yapiyormuş işte.
Onun için güç savaşına çevirmişsiniz evliliği.
Ben annelik ya da babalık da ölçmedim yaptığınız yanlış ve bence eşiniz kadar siz de suçlusunuz diyorum alt metinden anlaşılıyor bence diyorum.
Kavgalarınıza çocuğu katmadan devam edin diyorum.
Biri yanında bağırır sonra ağlar biri işten gelir çocuğu ile ilgilenmek yerine tavır yapıp yatar.
Orta yolu bulamıyorsanız çift terapisine gidin orda ikinizi de yargılamadan doğru yolu göstermeye çalışırlar.
Heh işte aslında küsmüyor ama hiçbir şey olmamış gibi devam etsin istiyor. İstiyor ki o tartışma orada öyle kalsın üstü kapansın gitsin. Öyle de oluyor. O tartışma benim küslüğüme onun inadına dönüşüyor. Ama orada ki kavga konusu hep benim aklımda kalıyor birikiyor birikiyor birikiyor ve olmadık saçma bir şeyde patlıyor. Sonra sen niye küçücük şeylere patlıyorsun oluyor. Bilmiyor ki içimde birikiyor hepsi. Bende bir kere telefon fırlatmıştım ama çok etkilemedi galibaHahah akılları erecek yaşta olsalar direnirlerNe de olsa en kıymetli varlıkları.
Aka şey gibi, “bir diğer adıyla”
Erkek eğitmek zor. Boşlamayın tartışmaları falan. Biri yazmış ya uzun uzun tartıştım, kaçmasına izin vermedim diye. Ben de bunun etkili olduğuna inanıyorum çünkü benim eşim de trip atardı ilk zamanlar. Tabii öyle haftalarca falan değil ama iki üç gün. Ya da hiçbir şey olmamış gibi hayatına devam ederdi. İnsan sinir hastası oluyor gerçekten. Haykırmanızı o yüzden anlıyorum. Ben de bir keresinde “beni duymuyorsun al bunu duyarsın o zaman” diye haykırıp şekerlik fırlatmıştım duvara. Neyse ki o günler geride kaldı. Eşinizin tutumuna ve geçinmeye gönlü olmasına bağlı bazı şeyler. Eşim bunu anlamıştı mesela, oha bu kadın onu hiç duymadığımı, dinlemediğimi düşünüyor diyip silkelenmiş kendine gelmişti. Ama sizinkinde ters de tepebilir. Kocanızı en iyi siz tanırsınız.
Hemde çok inatçı ve sinirli biriyim. Eşimde inatçıdır ama sinirli değildir. huyumdan memnun değilim ama herşeyi alttan alan biri olmakta istemiyorum. İlk zamanlar çok daha fazla takar ağzından çıkar her kelime de sen bana böyle mi demek istedin deyip kavga edip konuşmazdım ama dediğiniz gibi bir süre sonra duymamaya gereksiz yere tartışma çıkarmamaya başladım belki de karşılıklı huyumuzu öğrenmeye başladığımızdan bilmiyorum.
Sizde çok yorucu bir insansınız şu yazdıklarınıza bakarak.Aslında ilk zamanlarda asıl küsen hep bendim sağlam trip atıp asla yüz vermezdim sarılsa sarılma derdim öpse öpme derdim ama yine de biraz gönlümün alınmasını üzerime titremesini isterdim. Belki de bizi/onu bu duruma ben getirdim. Her defasında o bu sefer özür dileyecek diye kendimi şartlayıp o özür dilemeyince daha çok sinirlenen ben oldum. Yakın zamanlar da mesela kavga ediyoruz ben küsmedim ama surat beş karış oturunca karşımda ben de otomatikman kendimi geri çekip asla muhattap olmuyorum. Muhattap olsam şımaracak ve hep böyle devam edecek diye düşünüyorum ama ben alttan almasam da adam aynı zaten alttan alarak mı denesem biraz
Bir cihaz çalışıyorsa fazla kurcalamayacaksın mantığı var erkeklerde. Randımanlı mı çalışıyor, yana yatmış öyle mi gidiyor umurlarında değil. Çalışıyor ya, kurcalama. Siz güzellikle anlatın elinizden geldiğince. Yalnız hissettiğinizi, size göre evliliğin bu olmadığını, sevgisiz kaldığınızı uzun uzun kafasına çakarak anlatın. Zamanla bişeyler değişmezse temelde başka sıkıntı vardır. İlk zamanlar çok trip atıp normalleştirmeniz, buna alıştırmanız da iyi olmamış. Şimdi daha zor olacak. İnsan bazen nazlı bebek gibi sevilmek istiyor da işin ayarını kaçırmamak lazım.Heh işte aslında küsmüyor ama hiçbir şey olmamış gibi devam etsin istiyor. İstiyor ki o tartışma orada öyle kalsın üstü kapansın gitsin. Öyle de oluyor. O tartışma benim küslüğüme onun inadına dönüşüyor. Ama orada ki kavga konusu hep benim aklımda kalıyor birikiyor birikiyor birikiyor ve olmadık saçma bir şeyde patlıyor. Sonra sen niye küçücük şeylere patlıyorsun oluyor. Bilmiyor ki içimde birikiyor hepsi. Bende bir kere telefon fırlatmıştım ama çok etkilemedi galiba
Eşim çocuğumuzu gerçekten önemsiyor. Ben ondan da fazla önemsiyorum. Çocuğum uyuduktan sonra da böyle bir şeye şahit olduğu için çok fazla ağladım çok pişman oldum ama oldu bir kere ve geri dönüşü yok biliyorum. Bundan sonraki günlerim bunu hafızasından silmek için uğraşmam olacak. Eşimle konuştuğumda son cümlenizi söylemek benim de aklımda vardı gerçekten çocuğum yıpranıyor. Ne kadar yansıtmamaya çalışsam da bir gerginlik havası oluyor ve hiçbir şey yansıtmasam da hissediyor. Gerçekten üzgünlüğümü nasıl dile dökerim bilmiyorum ama aşırı bir burukluk var içimde ve ne yaptıysam geçmiyorBence uykusundan uyandırmayın. Çok gereksiz. İnsan sakin sakin konuşamaz öyle. Yarın sabah ılımlı bi başlangıç yapın, feminist hareketinizi öğretmişsiniz ya biraz da böyle şeyleri öğretin, aktarımlarınızı öğrenen biri bence eşiniz. “duruşumu bozmayayım”şımaracak”alttan alsam mı almasam mı...Bu nasıl evlilik?
Siz içinizde tuttukça şişip şişip patlama yaşıyorsunuz böyle olmaz. Çocuğunuza çok üzüldüm, öyle bi şey yaşattığınız için. Eşinize ne desem az kalır genel olarak küslük vs yaptığı için . Ama o bağırma olayınızda suçlu sizsiniz. İnsanız hepimizi çıldırtan şeyler yaşıyoruz ama eş ama o ama bu, yarın öbür gün işyerinde kriz yaşarsanız bu sefer yine bağırmayın çocuğun yanında. Size bunu yaşatan kişiler değişir, önemli olan çocuğun yanında öyle yapmamak. demek istediğim buydu. Lütfen sakinleşin. Eşiniz eğer çocuğunu önemseyen biriyse ona söyleyin, mutlu anne mutlu cocuk, benim huzursuzluğum çocuğa yansıyor deyin
Zor bir insan olduğumu hep kabul ettim. Ediyorum da. Evet evlilik böyle hesap kitap işi değil tabii ki ama bir iki alttan almayıp hep kendini haklı gördüğü zaman ben alttan alsam hep böyle benden mi bekleyecek böyle mi devam edecek diye düşünüyorum. insan bazen alttan alınmak, nazlanmak farklı hissetmek istiyor. Hepsini bir kenara bıraktım. Mesela ev işlerinden yakındığımda sadece sen çocuk bakmıyorsun demesine karşılık pişman olup bir özür yada bir gönül alması gerekmez miydi?Sizde çok yorucu bir insansınız şu yazdıklarınıza bakarak.
Evlilik böyle hesap kitapla, aman şımarmasın, bana onu mu demek istedin, bana bunu demek istedin diye hesap sormayla geçecek bir şey değil. Olan da sizinki gibi sağlıksız iletişim haline dönüyor. Küsen, sağlam trip atan sizmişsiniz, eşiniz yansımanız olmuş. Feminist olmak kötü bir şey değil ama her an tetikte olup, bana öyle yapamazsın, onu neden amaçla dedin tavrı işim suyunu çıkarıp, antipatik bir hal oluşturuyor bence.
O kadar güzel dediniz ki onlar için arabaları hariç bütün konular zihinlerinde aynen öyle ilerliyor. Arabadan ses gelmesin ama hemen bir bakım hemen bir ilgi bir alaka. Neymiş tamturum direksiyonu çiziyormuş şimdi direksiyona gösterdiği ilgiyle benim içimin parçalanışında ki tutumu aynı mı Allah aşkına. Şimdi gidip kafasına geçireceğim bir tane yine sinirlendim.Bir cihaz çalışıyorsa fazla kurcalamayacaksın mantığı var erkeklerde. Randımanlı mı çalışıyor, yana yatmış öyle mi gidiyor umurlarında değil. Çalışıyor ya, kurcalama. Siz güzellikle anlatın elinizden geldiğince. Yalnız hissettiğinizi, size göre evliliğin bu olmadığını, sevgisiz kaldığınızı uzun uzun kafasına çakarak anlatın. Zamanla bişeyler değişmezse temelde başka sıkıntı vardır. İlk zamanlar çok trip atıp normalleştirmeniz, buna alıştırmanız da iyi olmamış. Şimdi daha zor olacak. İnsan bazen nazlı bebek gibi sevilmek istiyor da işin ayarını kaçırmamak lazım.
Sakin bir tutum en büyük kozunuz, sinirlenip dırdırcı konumuna düşmeyin… Uyandığında güzellikle konuşun, anlamazsa yılmayın bir daha deneyin. Çocuğunuz için yapın bunuO kadar güzel dediniz ki onlar için arabaları hariç bütün konular zihinlerinde aynen öyle ilerliyor. Arabadan ses gelmesin ama hemen bir bakım hemen bir ilgi bir alaka. Neymiş tamturum direksiyonu çiziyormuş şimdi direksiyona gösterdiği ilgiyle benim içimin parçalanışında ki tutumu aynı mı Allah aşkına. Şimdi gidip kafasına geçireceğim bir tane yine sinirlendim.
Aynen oldu bi kere. İnşallah ikiniz için de son olsunEşim çocuğumuzu gerçekten önemsiyor. Ben ondan da fazla önemsiyorum. Çocuğum uyuduktan sonra da böyle bir şeye şahit olduğu için çok fazla ağladım çok pişman oldum ama oldu bir kere ve geri dönüşü yok biliyorum. Bundan sonraki günlerim bunu hafızasından silmek için uğraşmam olacak. Eşimle konuştuğumda son cümlenizi söylemek benim de aklımda vardı gerçekten çocuğum yıpranıyor. Ne kadar yansıtmamaya çalışsam da bir gerginlik havası oluyor ve hiçbir şey yansıtmasam da hissediyor. Gerçekten üzgünlüğümü nasıl dile dökerim bilmiyorum ama aşırı bir burukluk var içimde ve ne yaptıysam geçmiyor
En kısa zamanda konuşmayı deneyeceğim kesip atmak değil çözmek istiyorum bu nedenle mesafeyi açmamamız lazım. Buraya yazmamda ki sebepte akıl alabilmekti. Çünkü kendi kendimle kaldığımda hayır adım atmayacağım diyorum ve böyle devam ediyor. Adım atmak istediğimde bile durduruyorum kendimi hayır alıştırma diyorum. Fazla dik durduğumun farkındayım bunun bize zarar verdiğinin de farkındayım eşimi bu inada sürükleyen de benim belki. Beni haklı gören de oldu haksız gören de ben kendimle kalınca hep kendimi haklı görüyorum. Başka görüşlere ihtiyacım vardı. Teşekkür ediyorum.Aynen oldu bi kere. İnşallah ikiniz için de son olsunSeverek evlenmişsiniz, insan sevdiğinin üzüldüğünü her halinden anlar, aynı böyle yazdığınız gibi tüm samimiyetinizle, sakin uygun bi ortamda ama en yakın zamanda anlatın. Konuşmaya konuşmaya mesafe açılıyor. Büyümesin mesafe açılmasın artık
Sakin bir tutum en büyük kozunuz, sinirlenip dırdırcı konumuna düşmeyin… Uyandığında güzellikle konuşun, anlamazsa yılmayın bir daha deneyin. Çocuğunuz için yapın bunu
İçimden geldi valla empati yapabildiğim bi konu çünkü. Çözülmeyecek bir şey değil umudunuzu yitirmeyin mutluluklar dilerimÇocuğum ve sevgimiz için. Eminim o da benim düşündüğüm gibi adım atsam hep böyle devam edecek diye düşünüyor yanlış ama öyle düşünüyoruz. Ben sakinleşene kadar bir etkileşim göstermez ise ben sakinleşince konuşmayı deneyeceğim. Gecenin bu saati üşenmeyip fikir verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Helal edin lütfen.
Benimki de böyle. Sorunlarımızı konusmak yerine sessiz kalıyoruz. Ha ben konusursam sinir krizi geçirir iki çift lafa katlanamıyor.Herkese Merhaba; uzun aradan sonra ilk defa konu açıyorum. Eşimle 4 yıldır evliyiz. Birbirimizi hala ilk günkü kadar çok seviyoruz çok uyumlu sessiz sakin bir adamdır severek evlendik değer de veriyoruz ama ufak bir tartışma da veya kavga ettiğimizde haftalarca küs kalabiliyoruz. Biraz feminist bir yapıya sahip olduğumdan mı biliyorum o uyumlu adam uçup gidiyor yerine başkası geliyor asla boynununu eğip özür dilemez gönül almaz. Ufak tartışma bile yaşamış olsak tripleşmemiz uzarda uzar gittiği yere kadar gider.
(Ses yükseltmesi, hakaret etmesi olmaz ama hep kendini haklı görür bu da beni çıldırtıyor.)
Özür dilemesi hatasını anlaması bile haftalar sürer baktı ki ben kararlıyım ancak o zaman yaklaşmaya başlar ama özür dilemez. Yada evimize bir misafir gelir hiçbir şey yokmuş gibi davranmak zorunda kalıp kavgamızı unuturuz ya biz bir yere gideriz öyle unuturuz hep konuların üzeri bir şekilde kapanıyor. Bunlar da bende biriktikçe birikiyor ve ben artık çok yorulduğumu tükendiğimi hissetmeye başlıyorum. Son zamanlarda herşeyden biraz fazla şikayet etmeye başlamıştım ki bana “bir çocuk bakan sen değilsin ”dedi. Sonra “bir çocuk bakan biz değiliz” diyerek düzeltti. Ve o gün aşırı kavga ettik. İşten çıkıp kendisinin ev işleri ve çocukla ilgilenmesini benim çalışacağımı söyledim 2 haftadır zorunlu durumlar hariç konuşmuyoruz aynı evin içinde iki yabancı gibiyiz. Ondan sinirimi alamadığım için herşeye çabuk sinirlenmeye başladım ve bugün çocuğuma çok öfkelendim eşimi arayıp avazım çıktığı kadar bağırıp evde olmanın düşündüğü kadar kolay bir şey olmadığını bana bir daha asla böyle bir cümle kurmamasını haykırdım. (Sesime alt kattan kayınvalidem geldi ne oldu diye) akşam oldu eve geldi. Ne karşısına alıp konuştu ne destek oldu ne moral verdi. Sinirden akşam yemeği de yapmadım bir süre de yapmayacağım. Koltukta kıvrılmış yatma pozisyonu almış ışığı kapattım kapısını da kapattım çıktım odadan büyük ihtimalle yine bildiğini okuyup kavgamız devam edecek ama ben onun bu tavrı karşısında artık direncimi kaybediyorum ve boşanmaya kadar düşünüyorum.
Daha önce sakince oturup konuştuk böyle uzamasın yıpranıyoruz vs diye ama bir şey değişmiyor. Böyle eşi olan yada bunun inadını kıracak fikri olan yardımcı olsun yoksa sonumuz pek hayıra gitmiyor.
Not; O bir şeye üzüldüğünde trip attığında haksız olduğumu veya haklı olsam bile onun gerçekten üzüldüğünü gördüğümde gönlünü almadan uyutmuyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?